Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]کافه سینما - آریان گلصورت: ... کارگردان سعی کرده به جای آن‌که خود را درگیر دکوپاژ و میزانسن‌های پیچیده کند، سطح انرژی فیلم را بالا نگاه داشته و داستان را به شیوه‌ای استاندارد و بدون لکنت به تصویر بکشد. نتیجه فیلمی است با کمترین خودنمایی که با گره‌گشایی‌ها و گره‌افکنی‌های ساده پیش می‌رود و با طنز ملایمی که دارد مخاطب را همراه می‌کند...[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]متولد 65 نه ادعای مطرح کردن مسائل عمیق و بنیادین را دارد و نه می‌خواهد با نگاهی از بالا برای جامعه تکلیف مشخص کند. این فیلمی است داستان‌گو که تلاش می‌کند با خلق موقعیتی به نسبت جذاب، مخاطبش را سرگرم کند. کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس جوان متولد 65 بر خلاف بسیاری از فیلم اولی‌ها به جای این‌که سراغ فقر، خــ ـیانـت، اعتیاد، طلاق و چنین معضلات اجتماعی بارها تکرار شده‌ای بروند، تصمیم گرفته‌اند مخاطب را نه به وسیله مضمون‌گرایی که از طریق قصه و خلق موقعیت‌های دراماتیک متنوع تحت تاثیر قرار دهند. از این رو در این فیلم شاهد ماجرای زوج جوانی هستیم که بازی و دروغ ساده‌‌شان به مرور پیچیده شده و آن‌ها را در مخمصه‌ای گرفتار می‌کند. موقعیتی که قرار است پروسه رهایی از آن، رابـ ـطه آن‌ها و شناخت‌شان از یکدیگر را نیز کامل کند.
بخش قابل توجهی از مدت زمان این فیلم در لوکیشن محدود و با شخصیت‌های اندک پیش می‌رود. استراتژی که باعث شده تا کارگردان تسلط بیشتری بر اجزای مختلف فیلم‌اش داشته باشد و به جای حاشیه رفتن بر ایده‌ای که در اختیار دارد تمرکز و مخاطب را در کنار بسط دادن آن تا حد امکان غافلگیر کند. در این فیلم وظیفه انتقال اطلاعات بیش‌تر با دیالوگ‌هاست و نه مثلا ایده‌های فرمی و یا بافت بصری. در واقع کارگردان سعی کرده به جای آن‌که خود را درگیر دکوپاژ و میزانسن‌های پیچیده کند، سطح انرژی فیلم را بالا نگاه داشته و داستان را به شیوه‌ای استاندارد و بدون لکنت به تصویر بکشد. نتیجه فیلمی است با کمترین خودنمایی که با گره‌گشایی‌ها و گره‌افکنی‌های ساده پیش می‌رود و با طنز ملایمی که دارد مخاطب را همراه می‌کند.
البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که ایده و موقعیت مرکزی فیلم، پتانسیل بالاتری داشتند و می‌توانستند به شکل درگیرکننده‌تری پرداخت شوند. از سوی دیگر بهره بردن بیش از اندازه فیلم‌نامه از عنصر تصادف باعث شده تا در مواردی عدم منطق کافی در چگونگی پیشرفت داستان بر حاصل کار سایه انداخته و از تاثیر فیلم بکاهد. اما با وجود این‌ها می‌توان با شخصیت‌ها همراه شد و منطق حاکم بر فیلم را منطق بازی در نظر گرفت و با فراز و فرودهای قصه ارتباط برقرار کرد.
متولد 65 با این‌که اولین تجربه سازنده‌اش در عرصه فیلم بلند سینمایی است، اما از روی دست هیچ کس نوشته نشده و رویکرد کارگردانش با توجه به شرایط اقتصادی حال حاضر سینمای ایران، رویکردی منطقی به نظر می‌رسد. از آن‌جا که این فیلم جزو آثار مورد حمایت دولت و اقتصاد مرکزی به حساب نمی‌آید، پس به درستی با هدف رسیدن به سود از طریق فروش در گیشه ساخته شده است. بنابراین سازندگانش تلاش کرده‌اند با کمترین هزینه ممکن، فیلمی سرگرمکننده برای مخاطبان امروز سینمای ایران بسازند. فیلمی جمع و جور که حد خودش را می‌داند و می‌خواهد تجربه‌ای مفرح برای تماشاگرانش باشد.
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]کافه سینما - آریان گلصورت: ... کارگردان سعی کرده به جای آن‌که خود را درگیر دکوپاژ و میزانسن‌های پیچیده کند، سطح انرژی فیلم را بالا نگاه داشته و داستان را به شیوه‌ای استاندارد و بدون لکنت به تصویر بکشد. نتیجه فیلمی است با کمترین خودنمایی که با گره‌گشایی‌ها و گره‌افکنی‌های ساده پیش می‌رود و با طنز ملایمی که دارد مخاطب را همراه می‌کند...[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]متولد 65 نه ادعای مطرح کردن مسائل عمیق و بنیادین را دارد و نه می‌خواهد با نگاهی از بالا برای جامعه تکلیف مشخص کند. این فیلمی است داستان‌گو که تلاش می‌کند با خلق موقعیتی به نسبت جذاب، مخاطبش را سرگرم کند. کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس جوان متولد 65 بر خلاف بسیاری از فیلم اولی‌ها به جای این‌که سراغ فقر، خــ ـیانـت، اعتیاد، طلاق و چنین معضلات اجتماعی بارها تکرار شده‌ای بروند، تصمیم گرفته‌اند مخاطب را نه به وسیله مضمون‌گرایی که از طریق قصه و خلق موقعیت‌های دراماتیک متنوع تحت تاثیر قرار دهند. از این رو در این فیلم شاهد ماجرای زوج جوانی هستیم که بازی و دروغ ساده‌‌شان به مرور پیچیده شده و آن‌ها را در مخمصه‌ای گرفتار می‌کند. موقعیتی که قرار است پروسه رهایی از آن، رابـ ـطه آن‌ها و شناخت‌شان از یکدیگر را نیز کامل کند.
بخش قابل توجهی از مدت زمان این فیلم در لوکیشن محدود و با شخصیت‌های اندک پیش می‌رود. استراتژی که باعث شده تا کارگردان تسلط بیشتری بر اجزای مختلف فیلم‌اش داشته باشد و به جای حاشیه رفتن بر ایده‌ای که در اختیار دارد تمرکز و مخاطب را در کنار بسط دادن آن تا حد امکان غافلگیر کند. در این فیلم وظیفه انتقال اطلاعات بیش‌تر با دیالوگ‌هاست و نه مثلا ایده‌های فرمی و یا بافت بصری. در واقع کارگردان سعی کرده به جای آن‌که خود را درگیر دکوپاژ و میزانسن‌های پیچیده کند، سطح انرژی فیلم را بالا نگاه داشته و داستان را به شیوه‌ای استاندارد و بدون لکنت به تصویر بکشد. نتیجه فیلمی است با کمترین خودنمایی که با گره‌گشایی‌ها و گره‌افکنی‌های ساده پیش می‌رود و با طنز ملایمی که دارد مخاطب را همراه می‌کند.
البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که ایده و موقعیت مرکزی فیلم، پتانسیل بالاتری داشتند و می‌توانستند به شکل درگیرکننده‌تری پرداخت شوند. از سوی دیگر بهره بردن بیش از اندازه فیلم‌نامه از عنصر تصادف باعث شده تا در مواردی عدم منطق کافی در چگونگی پیشرفت داستان بر حاصل کار سایه انداخته و از تاثیر فیلم بکاهد. اما با وجود این‌ها می‌توان با شخصیت‌ها همراه شد و منطق حاکم بر فیلم را منطق بازی در نظر گرفت و با فراز و فرودهای قصه ارتباط برقرار کرد.
متولد 65 با این‌که اولین تجربه سازنده‌اش در عرصه فیلم بلند سینمایی است، اما از روی دست هیچ کس نوشته نشده و رویکرد کارگردانش با توجه به شرایط اقتصادی حال حاضر سینمای ایران، رویکردی منطقی به نظر می‌رسد. از آن‌جا که این فیلم جزو آثار مورد حمایت دولت و اقتصاد مرکزی به حساب نمی‌آید، پس به درستی با هدف رسیدن به سود از طریق فروش در گیشه ساخته شده است. بنابراین سازندگانش تلاش کرده‌اند با کمترین هزینه ممکن، فیلمی سرگرمکننده برای مخاطبان امروز سینمای ایران بسازند. فیلمی جمع و جور که حد خودش را می‌داند و می‌خواهد تجربه‌ای مفرح برای تماشاگرانش باشد.
سرویس نقد کافه سینما
آبان 95
[/BCOLOR]آبان 95
