هوشیارى به کودکان مى گوید که چه کار بکنند و چه کارى درست است، حتى وقتى کسى مواظبشان نباشد. کودکان بدون آموزش نمى توانند این علائم مغزى را در خود بدون مداخله و ایجاد حد و مرز از طرف والدین و دیگر بزرگسالان کنترل کنند. والدین اولین هوشیاری ها را در سن 18 ماهگى در کودک به وجود مى آورند، اما براى چند سال هیچ کنترلى روى کودک ندارند.
تبیان: هوشیارى به کودکان مى گوید که چه کار بکنند و چه کارى درست است، حتى وقتى کسى مواظبشان نباشد. کودکان بدون آموزش نمى توانند این علائم مغزى را در خود بدون مداخله و ایجاد حد و مرز از طرف والدین و دیگر بزرگسالان کنترل کنند.
والدین اولین هوشیاری ها را در سن 18 ماهگى در کودک به وجود مى آورند، اما براى چند سال هیچ کنترلى روى کودک ندارند.
در حقیقت، همه سال هایى را که کودک در کنار شما زندگى مى کند، شما روى ساختار هوشیارى او کار مى کنید. او به چیزى بیشتر از یک هوشیارى نیاز دارد تا یک کودک که بداند چه کارى انجامش درست است.
هوشیارى کودک زمانى کامل است که با کنترل از جانب والدین همراه باشد. بنابراین شما چطور در مورد موضوع پیچیده اى مانند هوشیارى و توسعه کنترل فردى بر روى کودکتان عمل خواهید کرد؟
زمانى که کودک نوپا، طورى رفتار مى کند که از نظر شما غیرقابل قبول، نامناسب و یا اشتباه است، بگویید من به شما اجازه نمى دهم که شیرینى دیگرى بخورید؟ من به شما اجازه نمى دهم از صندلى میز ناهارخورى بالا بروى و من مواظب خواهم بود تا شما برادر کوچکتر خود را دوباره نزنى.
جایى در بین سال هاى 3 الى 5 سالگى، کودک شما کنترل شخصى را آغاز مى کند. با مربیگرى مداوم شما و دادن تذکرات، او آموخته است که در محوطه پارکینگ دویدن کارى خطرناک است. او آموخته است دوستش را نزند حتى زمانى که عصبانى است. شما مرتباً او را از زدن با گفتن این که زدن دردناک است، متوقف کرده اید. این روشى نیست که ما با یک دوست داشته باشیم. او مى داند که نباید تکه اى از کیک تولد مادربزرگ را کش برود. او به نداى درونى گوش مى دهد و متوقف مى شود: "کیک مال شما نیست براى بعد از شام است."
تبیان: هوشیارى به کودکان مى گوید که چه کار بکنند و چه کارى درست است، حتى وقتى کسى مواظبشان نباشد. کودکان بدون آموزش نمى توانند این علائم مغزى را در خود بدون مداخله و ایجاد حد و مرز از طرف والدین و دیگر بزرگسالان کنترل کنند.
والدین اولین هوشیاری ها را در سن 18 ماهگى در کودک به وجود مى آورند، اما براى چند سال هیچ کنترلى روى کودک ندارند.
در حقیقت، همه سال هایى را که کودک در کنار شما زندگى مى کند، شما روى ساختار هوشیارى او کار مى کنید. او به چیزى بیشتر از یک هوشیارى نیاز دارد تا یک کودک که بداند چه کارى انجامش درست است.
هوشیارى کودک زمانى کامل است که با کنترل از جانب والدین همراه باشد. بنابراین شما چطور در مورد موضوع پیچیده اى مانند هوشیارى و توسعه کنترل فردى بر روى کودکتان عمل خواهید کرد؟
زمانى که کودک نوپا، طورى رفتار مى کند که از نظر شما غیرقابل قبول، نامناسب و یا اشتباه است، بگویید من به شما اجازه نمى دهم که شیرینى دیگرى بخورید؟ من به شما اجازه نمى دهم از صندلى میز ناهارخورى بالا بروى و من مواظب خواهم بود تا شما برادر کوچکتر خود را دوباره نزنى.
جایى در بین سال هاى 3 الى 5 سالگى، کودک شما کنترل شخصى را آغاز مى کند. با مربیگرى مداوم شما و دادن تذکرات، او آموخته است که در محوطه پارکینگ دویدن کارى خطرناک است. او آموخته است دوستش را نزند حتى زمانى که عصبانى است. شما مرتباً او را از زدن با گفتن این که زدن دردناک است، متوقف کرده اید. این روشى نیست که ما با یک دوست داشته باشیم. او مى داند که نباید تکه اى از کیک تولد مادربزرگ را کش برود. او به نداى درونى گوش مى دهد و متوقف مى شود: "کیک مال شما نیست براى بعد از شام است."