pari sima
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/07/20
- ارسالی ها
- 247
- امتیاز واکنش
- 1,383
- امتیاز
- 0
دهلی
ساعت 6:00 صبح به همراه خانواده با هواپیمایی ماهان از فرودگاه امام خمینی تهران به سمت دهلی پرواز کردیم و ساعت 10:00 به وقت محلی رسیدیم . پرواز بدون تاخیر بود و مدت آن حدودا 3ساعت بود . پرواز خوب و آرومی داشتیم و پذیرایی هم خوب بود، اینم بگم که کشور هند یک ساعت با ما اختلاف ساعت داره یعنی یک ساعت جلوترند. فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی در 16 کیلومتری جنوب غربی دهلی نو واقع شده وبزرگترین فرودگاه هند و آسیای جنوب شرقی محسوب شده و ظاهراً ظرفیت جابجایی 46 میلیون مسافر رو داره .فرودگاه دارای 3 ترمینال بزرگه که ترمینال شماره 1 آن مخصوص پروازهای داخلیه .در مجموع فرودگاهی تمیز و دارای همه گونه امکانات وخدمات می باشد. در بالای هرGate شماره گیت ها با نماد دست و انگشت به صورت مجسمه های فلزی بزرگی ساخته شده که خیلی قشنگ و زیبا بود.توی هواپیما یه برگه کاغذ بهمون دادن که باید پر میکردیم و تو فرودگاه تحویل میدادیم. بعد از گرفتن ساک و چمدانها وعوض کردن دلارهامون با روپیه هند ، از فرودگاه خارج شدیم. باید بگم که هند هم از جمله کشورهاییه که بوی خاصی داره نمی دونم شاید به خاطر آب و هوا یا تغذیه مردمانش باشه ،از طرفی رطوبت هوا هم در شبه قاره هند زیاده و شما همین که وارد فرودگاه می شید این بو رو حس میکنید ولی نگران نباشید خیلی زود عادت میکنید و دیگه براتون آزار دهنده نیست. وارد اتوبوس که شدیم با حلقه های گل زرد ونارنجی که به گردنمان انداختند ازمون استقبال شد ، هندی ها مردمان ساده وخونگرم و شاد و آرامی هستند. هتل مورد نظرما یک هتل 4 ستاره بود که حدود 30 کیلومتر خارج از شهر دهلی قرار داشت،تور لیدرمون( که یه جوان هندی مسلمان به نام احسان و دانشجوی دکترای تاریخ بود و فارسی هم خیلی خوب صحبت میکرد) پیشنهاد کرد که اول برای صرف ناهار به مک دونالد بریم و بعد بازدید از منار قطب رو داشته باشیم و سپس برای اقامت به هتل بریم. بالاخره به رستوران مک دونالد رسیدیم، توی یه محله در به داغون قرار داشت. یه ساندویچ کوچولو خوردیم که هیچ کس سیر نشد.تا یادم نرفته بگم که مک دونالد آنجا فقط مرغ و ماهی داره و یه سری همبرگر های گیاهی بدون گوشت وبا سبزیجات (یه چیزی شبیه کوکو سیب زمینی خودمون) هست و اصلا از گوشت قرمز خبری نیست و تازه کیفییت مک دونالد هند از سایر کشورها پایین تره.
منار قطب
بعد از اون ناهار سنگین ! برای دیدن منار قطب رفتیم ، این منار جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو-اسلامی است. منارقطب در واقع مجموعه ای است که شامل مسجد قوة الاسلام و موَذن خانهٔ آن است. در واقع از اولین عبادت‌گاه های مسلمانان در هند به شمار می رود.این مجموعه در سال ۱۱۹۹ میلادی توسط قطب‌الدین ایبک در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده که امروزه هنوز ستون‌ها و بقایای آن معابد همراه با نقش و نگارهای برجسته انسانی و... درون بخش‌های مختلف مسجد به‌چشم می‌خورند. این منارکه به تقلید از «منار جام» افغانستان، ساخته شده در واقع به پنج طبقه تقسیم می شود که در فاصله هر دو طبقه، ایوان مدوری به‌صورت کمربند دور تا دور آنرا فراگرفته. در هر طبقه نیز کتیبه‌هائی وجود دارد که آیاتی از قرآن و اسامی قطب‌الدین و دیگر پادشاهان و امرا بر روی آن نوشته شده. ارتفاع این منار عظیم ۷۲/۵ متره که بلندترین بنای آجری دنیا و بلندترین برج در هنده.در داخل منار تا آخرین طبقه امکان دسترسی از طریق پله موجوده .پیش از این امکان بازدید از داخل منار وجود داشت ولی الان بعد از چند مورد خودکشی، ورود به داخل منار و بالارفتن از آن برای عموم ممنوع شده. این بنا از سنگ ماسه‌ای قرمز و قهوه‌ای روشن و سنگ کوارتزی خاکستری ساخته شده و دو ردیف آن نیز با مرمر سفید ساخته شده‌است و تزئینات روی این منار بی‌نظیر است. آنچه این مجموعه را جذابتر میکند وجود یک ستون مرموز از فلزی ناشناخته‌است که در صحن اصلی مسجد قرار دارد و مربوط به قرن چهارم یا پنجم میلادی است. این ستون فلزی از آلیاژ ناشناخته‌ای ساخته شده که هرگز زنگ نمی‌زند و فرسوده نمی‌شود. بلندی این ستون فلزی 7/21 متر و وزن آن بیش از شش تن است و عامه مردم هند حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند. فضای سبز اطراف منار قطب هم اکنون به صورت پارک بزرگی خودنمایی میکند که وجود سنجابها و پرندگانی شبیه مینا در لابلای درختان آن زیبایی آن را دو چندان میکند.
بعدش به سمت هتل حرکت کردیم. هتل 4 ستاره premier inn ،یه ساختمون بلند 12 طبقه .هتل خوب و تمیزی بود ولی در حد سه ستاره بود. بعد از مشخص شدن شماره اتاقها وسکنا گزیدن ساعت حدودا 19:30 شده بود ،همه خسته بودند چون شب قبل رو در فرودگاه امام خمینی تهران سپری کرده بودیم، پس از صرف شام ، دوش گرفتیم و خوابیدیم.
چهارشنبه 27 اردیبهشت
بازدید از مقبره گاندی
چهارشنبه صبح ساعت 8:30 بود که برای بازدید از مقبره گاندی رفتیم.در تمام مکان های مقدس هندو ها باید کفش تون رو دربیارید آنها پا برهنه بودن رو نوعی احترام میدونن . مقبره گاندی هم جز یکی از همین مکانهاست چون برای گاندی احترام زیادی قائل هستند .توصیه میکنم حتما جوراب همراه داشته باشید تا کف پاتون کثیف نشه. گاندی ،رهبر سیـاس*ـی و معنوی هندی‌ها بود که ملت هند رو در راه آزادی از استعمار امپراتوری بریتانیا رهبری کرد. او در طول زندگیش استفاده از هر نوع ترور و خشونت برای رسیدن به مقاصد را رد میکرد. ساده زیستی و صلح دوستی دو مشخصه اصلی گاندی بود که به دنیا معرفی شده. مقبره در محلی واقع شده که در سال 1948 جسد گاندی به خاکستر تبدیل شد. سکوی مرمر سیاه و ساده مقبره گاندی در مرکز چمنزاری آرام واقع شده. تنها تزیین مقبره، شمع‌های کوچک متحرکی هستند که در اطراف آن قرار گرفتند. این قرار گرفتن در دل خاک و سادگی بیش از حد مقبره، یادآور زندگی خاکی و ساده گاندی است. این میدان سبز در خاک نشسته دارای آرامشی است که بیننده را به درنگ و تامل در آن فرا می‌خواند و صلح جو بودن گاندی را یادآوری میکند.
معبدی به نام "آکشاردهام"
(عکس ها مال دوربین خودم نیست چون امکان بردن دوربین به داخل رو نداشتیم)
سپس به سمت معبد بزرگ "آکشاردهام" رفتیم .اینو بگم که اجازه حمل دوربین و چیزهای دیگه رو نمیدن(فقط پول میتونید ببرید).حتی بطری های آب معدنی رو هم شماره گذاری میکردن تا موقع خروج از معبد هر کی بطری خودش رو برداره و قاطی نشه. قبل از ورود به معبد همه رو بازرسی میکردند چه توریست باشید چه بومی. معبدخیلی بزرگ و زیبایی بود پر از مجسمه های سنگی ظریف که معلوم بود کار دسته ،محوطه بسیار سر سبز و قشنگی داشت با یه استخر بزرگ در وسط حیاط و کلی مجسمه حیوانات(فیل وگاو و طاووس و...) که با دقت خاصی ساخته شده بود. این معبد درواقع معبد یکی از رهبران هندوها به نام "سوامی نارایا " که مردم رو به زندگی سالم و درست دعوت میکرد. درکودکی یک روز بارانی ترک خانه و دیار کرد و به تنهایی دور تا دور هند و جنگل ها گشت و به مردم فقیر و بیمار کمک میکردند تا بالاخره پس از تحمل ریاضت ها و سختیهای بسیار ، به تزکیه نفس دست پیدا کرد. آموزه های سوامی پر از امید و زندگی بود. این معبد عظیم و واقعا شگفت انگیز با زحمات شبانه روزی 11 هزار نفر ساخته شده و در سال 2005 ساخت آن پایان یافت .جالب اینکه پیروان زیادی در کشورهای مختلف جهان مانند آمریکا و انگلیس وروسیه و ... دارد که هر سال در سالروز تولد سوامی جشن بزرگی برپا میشه و مشابه معبد آکشاردهام در سایر کشورهای جهان هم ساخته شده. بازدید از این معبد به این صورت بود که که اول وارد اتاق های مختلفی می شدیم که هر اتاق برای خودش داستانی داشت و در نهایت هر داستان ،یک درس. آموزه های مختلفی در این آیین وجود دارد از "کارما" گرفته تا صداقت و درستی ،و اینکه دعا باید برای دیگران باشد تا اثر داشته باشد نه برای خود و اینکه دنیایی بدون خشونت داشته باشیم (یعنی حتی کشتار حیوانات برای استفاده از گوشت شان نیز محکوم است و...) در داخل معبد قایق هایی بود که درون آب ولی بر روی ریل حرکت میکردن. این قسمت در واقع مانند یه موزه مردم شناسی بود که تاریخ تمدن هند ، اختراعات و اکتشافاتشون دانشمندان و فیلسوفان و پادشاهان را به صورت مجسمه یا ربات نشون میداد، رو، از ساخت ابزار و ادوات جنگی ،آلات موسیقی،وسایل و تجهیزات پزشکی گرفته تا معماری هند و فلسفه پیدایش رقـ*ـص یوگا. انصافا بسیار زیبا و هنرمندانه بود.معلوم بود که سالها وقت و هزینه صرف شده. سپس وارد معبد اصلی شدیم.برای ورود به آن باید حتما بدون کفش باشید.معبد در بالای تعداد نسبتا زیادی پله قرار دارد، این رو هم بگم که سنگهای کف از دو رنگ سفید و مشکی یا سفید و قرمزساخته شده .سفید برای فصل تابستان چون خنک باشه و سنگ های رنگی و تیره برای فصل زمستان است تا گرم باشه ،ما اول اصلا نمی تونستیم پا برهنه راه بریم چون سنگها خیلی داغ بودند و پاهامون می سوخت که یکی از افراد محلی گفت باید پاتون رو روی سنگهای سفید بگذارید که خنک هستند بعدش مشکل حل شد! واقعا به چه نکات ظریفی در ساخت این معبد دقت شده.در داخل معبد یک مجسمه بزرگ از سوامی نارایا که آب طلا کاری شده بود قرار داشت به اضافه کلی مجسمه خدایان دیگر،کریشنا،لکشمی،شیوا،آگنی. درباره هندوها باید بگم که بت پرست نیستند و خدا رو می پرستند ولی الهه های مختلفی دارند مثل راما،کریشنا و گانش (تجلی خدای ویشنو( و ... که هر کدوم هم یه سواری خاص دارند مثل موش یا فیل.یکی خدای ثروت هست یکی خدای آفرینش و ....هندی ها گاو رو مقدس میدونن چون میگن کریشنا از شیر گاو تغذیه کرده یا اعتقاد دارند که هر وقت موش تو خونه بیاد یعنی پول میاد ،چون خدای ثروت سواری اش موش است.آموزه های هندوها تا حدی شبیه به آیین زرتشت می باشد و آتش رو مقدس می دانند. به تناسخ روح معتقد هستند برای همین به حیوانات بسیار احترام میگذارن البته باید بگم که به دلیل فقر و بی سوادی خرافات زیادی هم وارد آیین شون شده. هندی ها رقـ*ـص رو مقدس میدونن و از طریق اون به کائنات نزدیک میشن چون معتقدند که نظام هستی همواره در حال حرکت و رقصند،یوگا هم در واقع نوعی رقـ*ـص عرفانی است که با درون بدن وچاکراها ارتباط برقرار میکنه. ازآنجا که اجازه حمل دوربین عکاسی رو نمی دهند عکاسانی هستند که از شما عکس های خوب و قشنگ با کیفیت عالی و قیمت مناسب می گیرند حتما از این عکس ها بگیرید.در این معبد یه مرکز خرید هم بود که از عسل ، چای و پوشاک توش پیدا میشد تا پوستر ،صنایع دستی ، کتاب و سایر محصولات فرهنگی.ولی بهترین سوغاتی که از اینجا میتونید بخرید سی دی معبد آکشاردهامه که توصیه میکنم حتما بگیرید. در قسمتی از محوطه که این فروشگاه در آن بود یه بخشی هم وجود داشت که دورتا دور آن انواع و اقسام رستورانهای هندی با کلی میزو صندلی در وسط قرار گرفته بود. زیبایی این معبد غیر قابل توصیفه،شک نکنید که صد البته ارزش دیدن داره. اصلا قابل مقایسه با سایر معابد هندوها نیست.(من خودم در مالزی معبد هندوها رفته بودم اولش فکر کردم که شاید مثل همون باشه ولی اصلا قابل مقایسه نیست.) بعد از آن به یک مجتمع تجاری بزرگ رفتیم ، یه پاساژ مدرن پر ازاجناس مارکدار وکلی فروشگاه .یه مارک به نام PANTALLON هم بود که قیمت های خوب و مناسبی داشت.البته ما چیزی نخریم و ناهار رو در آن پاساژ در یک رستوران ایتالیایی صرف کردیم. البته همه نوع رستوران و فست فود (KFC,..) اونجا وجود داشت.بعد از صرف چند ساعت وقت در پاساژ بعد از ظهر به سمت کاخ ریاست جمهوری رفتیم.
کاخ ریاست جمهوری
دهلی از دو بخش دهلی قدیم وجدید بوجود آمده کاخ ریاست جمهوری،دفتر نخست وزیر و اغلب وزارت خانه ها و ادارات دولتی در دهلی نو واقع شده اند . دهلی نو خیابانی بسیار سر سبز و مدرنه ،این قسمت شهر اختلاف بسیار فاحشی با سایر قسمتهای شهر داشت کاملا معلوم بود که محل تردد مقامات سیـاس*ـی هست. در میدان مرکزی دهلی نو، دورتا دورش وزارت خانه ها ،و ساختمان مجلس و کاخ ریاست جمهوری قرار داشت. دهلی نو توسط بریتانیا در دوران استعمار ایجاد شده. درباره هند باید بگم که 200 سال انگلیسی ها بر این سرزمین حکومت کردن و قبل ازآن نیز 400 سال در دست مغولها بود که درآن پادشاهی میکردن.(که احتمالا علت عقب موندگی بسیار زیاد کشورشون همینه). در راه بازگشت بر روی دیوار خانه ها پر از میمون بود که با خیال راحت در حال رفت و آمد و بازی بودند.
ساعت 6:00 صبح به همراه خانواده با هواپیمایی ماهان از فرودگاه امام خمینی تهران به سمت دهلی پرواز کردیم و ساعت 10:00 به وقت محلی رسیدیم . پرواز بدون تاخیر بود و مدت آن حدودا 3ساعت بود . پرواز خوب و آرومی داشتیم و پذیرایی هم خوب بود، اینم بگم که کشور هند یک ساعت با ما اختلاف ساعت داره یعنی یک ساعت جلوترند. فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی در 16 کیلومتری جنوب غربی دهلی نو واقع شده وبزرگترین فرودگاه هند و آسیای جنوب شرقی محسوب شده و ظاهراً ظرفیت جابجایی 46 میلیون مسافر رو داره .فرودگاه دارای 3 ترمینال بزرگه که ترمینال شماره 1 آن مخصوص پروازهای داخلیه .در مجموع فرودگاهی تمیز و دارای همه گونه امکانات وخدمات می باشد. در بالای هرGate شماره گیت ها با نماد دست و انگشت به صورت مجسمه های فلزی بزرگی ساخته شده که خیلی قشنگ و زیبا بود.توی هواپیما یه برگه کاغذ بهمون دادن که باید پر میکردیم و تو فرودگاه تحویل میدادیم. بعد از گرفتن ساک و چمدانها وعوض کردن دلارهامون با روپیه هند ، از فرودگاه خارج شدیم. باید بگم که هند هم از جمله کشورهاییه که بوی خاصی داره نمی دونم شاید به خاطر آب و هوا یا تغذیه مردمانش باشه ،از طرفی رطوبت هوا هم در شبه قاره هند زیاده و شما همین که وارد فرودگاه می شید این بو رو حس میکنید ولی نگران نباشید خیلی زود عادت میکنید و دیگه براتون آزار دهنده نیست. وارد اتوبوس که شدیم با حلقه های گل زرد ونارنجی که به گردنمان انداختند ازمون استقبال شد ، هندی ها مردمان ساده وخونگرم و شاد و آرامی هستند. هتل مورد نظرما یک هتل 4 ستاره بود که حدود 30 کیلومتر خارج از شهر دهلی قرار داشت،تور لیدرمون( که یه جوان هندی مسلمان به نام احسان و دانشجوی دکترای تاریخ بود و فارسی هم خیلی خوب صحبت میکرد) پیشنهاد کرد که اول برای صرف ناهار به مک دونالد بریم و بعد بازدید از منار قطب رو داشته باشیم و سپس برای اقامت به هتل بریم. بالاخره به رستوران مک دونالد رسیدیم، توی یه محله در به داغون قرار داشت. یه ساندویچ کوچولو خوردیم که هیچ کس سیر نشد.تا یادم نرفته بگم که مک دونالد آنجا فقط مرغ و ماهی داره و یه سری همبرگر های گیاهی بدون گوشت وبا سبزیجات (یه چیزی شبیه کوکو سیب زمینی خودمون) هست و اصلا از گوشت قرمز خبری نیست و تازه کیفییت مک دونالد هند از سایر کشورها پایین تره.
منار قطب
بعد از اون ناهار سنگین ! برای دیدن منار قطب رفتیم ، این منار جزو اولین بناهای عظیم هند و از نمونه‌های بارز معماری هندو-اسلامی است. منارقطب در واقع مجموعه ای است که شامل مسجد قوة الاسلام و موَذن خانهٔ آن است. در واقع از اولین عبادت‌گاه های مسلمانان در هند به شمار می رود.این مجموعه در سال ۱۱۹۹ میلادی توسط قطب‌الدین ایبک در جنوب شهر دهلی و بر روی خرابه‌های تعداد زیادی از معابد مربوط به آئین جینیسم ساخته شده که امروزه هنوز ستون‌ها و بقایای آن معابد همراه با نقش و نگارهای برجسته انسانی و... درون بخش‌های مختلف مسجد به‌چشم می‌خورند. این منارکه به تقلید از «منار جام» افغانستان، ساخته شده در واقع به پنج طبقه تقسیم می شود که در فاصله هر دو طبقه، ایوان مدوری به‌صورت کمربند دور تا دور آنرا فراگرفته. در هر طبقه نیز کتیبه‌هائی وجود دارد که آیاتی از قرآن و اسامی قطب‌الدین و دیگر پادشاهان و امرا بر روی آن نوشته شده. ارتفاع این منار عظیم ۷۲/۵ متره که بلندترین بنای آجری دنیا و بلندترین برج در هنده.در داخل منار تا آخرین طبقه امکان دسترسی از طریق پله موجوده .پیش از این امکان بازدید از داخل منار وجود داشت ولی الان بعد از چند مورد خودکشی، ورود به داخل منار و بالارفتن از آن برای عموم ممنوع شده. این بنا از سنگ ماسه‌ای قرمز و قهوه‌ای روشن و سنگ کوارتزی خاکستری ساخته شده و دو ردیف آن نیز با مرمر سفید ساخته شده‌است و تزئینات روی این منار بی‌نظیر است. آنچه این مجموعه را جذابتر میکند وجود یک ستون مرموز از فلزی ناشناخته‌است که در صحن اصلی مسجد قرار دارد و مربوط به قرن چهارم یا پنجم میلادی است. این ستون فلزی از آلیاژ ناشناخته‌ای ساخته شده که هرگز زنگ نمی‌زند و فرسوده نمی‌شود. بلندی این ستون فلزی 7/21 متر و وزن آن بیش از شش تن است و عامه مردم هند حلقه کردن دست از پشت، دور این ستون را خوش یمن می‌دانند. فضای سبز اطراف منار قطب هم اکنون به صورت پارک بزرگی خودنمایی میکند که وجود سنجابها و پرندگانی شبیه مینا در لابلای درختان آن زیبایی آن را دو چندان میکند.
بعدش به سمت هتل حرکت کردیم. هتل 4 ستاره premier inn ،یه ساختمون بلند 12 طبقه .هتل خوب و تمیزی بود ولی در حد سه ستاره بود. بعد از مشخص شدن شماره اتاقها وسکنا گزیدن ساعت حدودا 19:30 شده بود ،همه خسته بودند چون شب قبل رو در فرودگاه امام خمینی تهران سپری کرده بودیم، پس از صرف شام ، دوش گرفتیم و خوابیدیم.
چهارشنبه 27 اردیبهشت
بازدید از مقبره گاندی
چهارشنبه صبح ساعت 8:30 بود که برای بازدید از مقبره گاندی رفتیم.در تمام مکان های مقدس هندو ها باید کفش تون رو دربیارید آنها پا برهنه بودن رو نوعی احترام میدونن . مقبره گاندی هم جز یکی از همین مکانهاست چون برای گاندی احترام زیادی قائل هستند .توصیه میکنم حتما جوراب همراه داشته باشید تا کف پاتون کثیف نشه. گاندی ،رهبر سیـاس*ـی و معنوی هندی‌ها بود که ملت هند رو در راه آزادی از استعمار امپراتوری بریتانیا رهبری کرد. او در طول زندگیش استفاده از هر نوع ترور و خشونت برای رسیدن به مقاصد را رد میکرد. ساده زیستی و صلح دوستی دو مشخصه اصلی گاندی بود که به دنیا معرفی شده. مقبره در محلی واقع شده که در سال 1948 جسد گاندی به خاکستر تبدیل شد. سکوی مرمر سیاه و ساده مقبره گاندی در مرکز چمنزاری آرام واقع شده. تنها تزیین مقبره، شمع‌های کوچک متحرکی هستند که در اطراف آن قرار گرفتند. این قرار گرفتن در دل خاک و سادگی بیش از حد مقبره، یادآور زندگی خاکی و ساده گاندی است. این میدان سبز در خاک نشسته دارای آرامشی است که بیننده را به درنگ و تامل در آن فرا می‌خواند و صلح جو بودن گاندی را یادآوری میکند.
معبدی به نام "آکشاردهام"
(عکس ها مال دوربین خودم نیست چون امکان بردن دوربین به داخل رو نداشتیم)
سپس به سمت معبد بزرگ "آکشاردهام" رفتیم .اینو بگم که اجازه حمل دوربین و چیزهای دیگه رو نمیدن(فقط پول میتونید ببرید).حتی بطری های آب معدنی رو هم شماره گذاری میکردن تا موقع خروج از معبد هر کی بطری خودش رو برداره و قاطی نشه. قبل از ورود به معبد همه رو بازرسی میکردند چه توریست باشید چه بومی. معبدخیلی بزرگ و زیبایی بود پر از مجسمه های سنگی ظریف که معلوم بود کار دسته ،محوطه بسیار سر سبز و قشنگی داشت با یه استخر بزرگ در وسط حیاط و کلی مجسمه حیوانات(فیل وگاو و طاووس و...) که با دقت خاصی ساخته شده بود. این معبد درواقع معبد یکی از رهبران هندوها به نام "سوامی نارایا " که مردم رو به زندگی سالم و درست دعوت میکرد. درکودکی یک روز بارانی ترک خانه و دیار کرد و به تنهایی دور تا دور هند و جنگل ها گشت و به مردم فقیر و بیمار کمک میکردند تا بالاخره پس از تحمل ریاضت ها و سختیهای بسیار ، به تزکیه نفس دست پیدا کرد. آموزه های سوامی پر از امید و زندگی بود. این معبد عظیم و واقعا شگفت انگیز با زحمات شبانه روزی 11 هزار نفر ساخته شده و در سال 2005 ساخت آن پایان یافت .جالب اینکه پیروان زیادی در کشورهای مختلف جهان مانند آمریکا و انگلیس وروسیه و ... دارد که هر سال در سالروز تولد سوامی جشن بزرگی برپا میشه و مشابه معبد آکشاردهام در سایر کشورهای جهان هم ساخته شده. بازدید از این معبد به این صورت بود که که اول وارد اتاق های مختلفی می شدیم که هر اتاق برای خودش داستانی داشت و در نهایت هر داستان ،یک درس. آموزه های مختلفی در این آیین وجود دارد از "کارما" گرفته تا صداقت و درستی ،و اینکه دعا باید برای دیگران باشد تا اثر داشته باشد نه برای خود و اینکه دنیایی بدون خشونت داشته باشیم (یعنی حتی کشتار حیوانات برای استفاده از گوشت شان نیز محکوم است و...) در داخل معبد قایق هایی بود که درون آب ولی بر روی ریل حرکت میکردن. این قسمت در واقع مانند یه موزه مردم شناسی بود که تاریخ تمدن هند ، اختراعات و اکتشافاتشون دانشمندان و فیلسوفان و پادشاهان را به صورت مجسمه یا ربات نشون میداد، رو، از ساخت ابزار و ادوات جنگی ،آلات موسیقی،وسایل و تجهیزات پزشکی گرفته تا معماری هند و فلسفه پیدایش رقـ*ـص یوگا. انصافا بسیار زیبا و هنرمندانه بود.معلوم بود که سالها وقت و هزینه صرف شده. سپس وارد معبد اصلی شدیم.برای ورود به آن باید حتما بدون کفش باشید.معبد در بالای تعداد نسبتا زیادی پله قرار دارد، این رو هم بگم که سنگهای کف از دو رنگ سفید و مشکی یا سفید و قرمزساخته شده .سفید برای فصل تابستان چون خنک باشه و سنگ های رنگی و تیره برای فصل زمستان است تا گرم باشه ،ما اول اصلا نمی تونستیم پا برهنه راه بریم چون سنگها خیلی داغ بودند و پاهامون می سوخت که یکی از افراد محلی گفت باید پاتون رو روی سنگهای سفید بگذارید که خنک هستند بعدش مشکل حل شد! واقعا به چه نکات ظریفی در ساخت این معبد دقت شده.در داخل معبد یک مجسمه بزرگ از سوامی نارایا که آب طلا کاری شده بود قرار داشت به اضافه کلی مجسمه خدایان دیگر،کریشنا،لکشمی،شیوا،آگنی. درباره هندوها باید بگم که بت پرست نیستند و خدا رو می پرستند ولی الهه های مختلفی دارند مثل راما،کریشنا و گانش (تجلی خدای ویشنو( و ... که هر کدوم هم یه سواری خاص دارند مثل موش یا فیل.یکی خدای ثروت هست یکی خدای آفرینش و ....هندی ها گاو رو مقدس میدونن چون میگن کریشنا از شیر گاو تغذیه کرده یا اعتقاد دارند که هر وقت موش تو خونه بیاد یعنی پول میاد ،چون خدای ثروت سواری اش موش است.آموزه های هندوها تا حدی شبیه به آیین زرتشت می باشد و آتش رو مقدس می دانند. به تناسخ روح معتقد هستند برای همین به حیوانات بسیار احترام میگذارن البته باید بگم که به دلیل فقر و بی سوادی خرافات زیادی هم وارد آیین شون شده. هندی ها رقـ*ـص رو مقدس میدونن و از طریق اون به کائنات نزدیک میشن چون معتقدند که نظام هستی همواره در حال حرکت و رقصند،یوگا هم در واقع نوعی رقـ*ـص عرفانی است که با درون بدن وچاکراها ارتباط برقرار میکنه. ازآنجا که اجازه حمل دوربین عکاسی رو نمی دهند عکاسانی هستند که از شما عکس های خوب و قشنگ با کیفیت عالی و قیمت مناسب می گیرند حتما از این عکس ها بگیرید.در این معبد یه مرکز خرید هم بود که از عسل ، چای و پوشاک توش پیدا میشد تا پوستر ،صنایع دستی ، کتاب و سایر محصولات فرهنگی.ولی بهترین سوغاتی که از اینجا میتونید بخرید سی دی معبد آکشاردهامه که توصیه میکنم حتما بگیرید. در قسمتی از محوطه که این فروشگاه در آن بود یه بخشی هم وجود داشت که دورتا دور آن انواع و اقسام رستورانهای هندی با کلی میزو صندلی در وسط قرار گرفته بود. زیبایی این معبد غیر قابل توصیفه،شک نکنید که صد البته ارزش دیدن داره. اصلا قابل مقایسه با سایر معابد هندوها نیست.(من خودم در مالزی معبد هندوها رفته بودم اولش فکر کردم که شاید مثل همون باشه ولی اصلا قابل مقایسه نیست.) بعد از آن به یک مجتمع تجاری بزرگ رفتیم ، یه پاساژ مدرن پر ازاجناس مارکدار وکلی فروشگاه .یه مارک به نام PANTALLON هم بود که قیمت های خوب و مناسبی داشت.البته ما چیزی نخریم و ناهار رو در آن پاساژ در یک رستوران ایتالیایی صرف کردیم. البته همه نوع رستوران و فست فود (KFC,..) اونجا وجود داشت.بعد از صرف چند ساعت وقت در پاساژ بعد از ظهر به سمت کاخ ریاست جمهوری رفتیم.
کاخ ریاست جمهوری
دهلی از دو بخش دهلی قدیم وجدید بوجود آمده کاخ ریاست جمهوری،دفتر نخست وزیر و اغلب وزارت خانه ها و ادارات دولتی در دهلی نو واقع شده اند . دهلی نو خیابانی بسیار سر سبز و مدرنه ،این قسمت شهر اختلاف بسیار فاحشی با سایر قسمتهای شهر داشت کاملا معلوم بود که محل تردد مقامات سیـاس*ـی هست. در میدان مرکزی دهلی نو، دورتا دورش وزارت خانه ها ،و ساختمان مجلس و کاخ ریاست جمهوری قرار داشت. دهلی نو توسط بریتانیا در دوران استعمار ایجاد شده. درباره هند باید بگم که 200 سال انگلیسی ها بر این سرزمین حکومت کردن و قبل ازآن نیز 400 سال در دست مغولها بود که درآن پادشاهی میکردن.(که احتمالا علت عقب موندگی بسیار زیاد کشورشون همینه). در راه بازگشت بر روی دیوار خانه ها پر از میمون بود که با خیال راحت در حال رفت و آمد و بازی بودند.
