تهران برج طغرل؛ آینه ای نمایانگر فرهنگ و تمدن سلجوقیان

[sara . f .a]

برج طغرل در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهر ری در استان تهران قرار دارد. این برج از آثار به جا مانده از دوره‌ي سلجوقیان است و در سال 1310 با شماره 147 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌ است.

برج طغرل با مساحتی بالغ بر 48 متر مربع و ارتفاعی در حدود 20 متر و با اسکلتی خشتی و آجری به صورت استوانه‌ای افراشته، خودنمايی می‌کند که نمای داخلی آن به صورت استوانه است.

این برج شبیه عقربه‌های ساعت بوده و می‌توان از روی تابش آفتاب روی کنگره‌های آن زمان را تشخیص داد. در ضلع شمالی و جنوبی برج دو سردر با معماری طرح رازی ساخته شده است و تقریباً تا ارتفاع 4 متری برج دیوارها به صورت توپ تا قطر دیوارهای حدود 1.5 متر تشکیل شده و دیوارهای بالای ارتفاع 4 متر به صورت تو خالی طراحی شده و وسط آن پلیکانی وجود دارد که درب آن در همان ارتفاع در ضلع شمالی بنا خودنمايی می‌کند که رابطی بین قسمت‌های تحتانی و فوقانی برج می‌باشد.

درب‌ها و قوس‌های رازی که فشار فوق‌العاده‌ای را تحمل می‌کند و تو خالی بودن دیوارهای فوقانی به استحکام بنا کمک کرده و جنس خشت به کار رفته در برج که از زاج و خاک و سفیده‌ی تخم مرغ است بر استحکام آن می‌افزاید. از ویژگی‌های جالب و منحصر به فرد این برج، کاربرد آن به عنوان یک ساعت آفتابی عظیم است.

بدین صورت که شيارهای دور تا دور برج به گونه‌ای طراحی شده که با طلوع آفتاب در سمت شرق بنا، کم‌کم یکی از کنگره‌ها روشن می‌شود و آفتاب به درون آن می‌تابد. با گذشت نیم ساعت از طلوع خورشید، نصف کنگره روشن می‌شود و با گذشت یک ساعت از طلوع خورشید، یک کنگره به طور کامل روشن می‌شود. به همین ترتیب با گذشت دو ساعت دو کنگره و با گذشت سه ساعت سه کنگره روشن می‌شود، تا اینکه لحظه‌ای فرا می‌رسد که خورشید روی نصف النهار منطقه و در بیشترین ارتفاع خود از افق قرار می‌گیرد. در این هنگام خورشید دقیقاً بالای سر در جنوبی برج قرار می‌گیرد، زیرا درب‌های برج کاملاً شمالی – جنوبی بوده و روی نصف‌النهار واقع است.
اختلافات فراوانی میان کارشناسان و مورخان درباره‌ی شخصیت مدفون در این بنا وجود دارد. عده‌ای آن را آرامگاه طغرل بیک سلجوقی می‌دانند و در مجمل‌التواریخ اینگونه آمده‌ است که « سلطان طغرل‌بیک شهر ری وفات رسید و تربتش آنجا برجاست ».

مورخ نامی ترکیه، فارق سومر نیز محل دفن طغرل را همین مکان می‌داند. عده‌ای دیگر از نویسندگان این مکان را محل دفن خلیل سلطان از فرزندان تیمور لنگ و همسر او شادالملک در قرن پانزدهم می‌دانند.

در کتاب جامع ری باستان تالیف حسن کریمیان نیز آمده‌ است که گروهی این بنا را منتسب به فخرالدوله می‌دانند.

استاد سید محمد طباطبایی با توجه به تحقیقات مفصلی که پیرامون این اثر تاریخی و شخصیت مدفون در آن داشته‌ است این بنا را متعلق به ابراهیم الخواص می‌داند.

پیکر محمد طباطبایی پس از مرگ در جوار این برج در سال ۱۳۷۱ به خاک سپرده‌ شد.

منبع:سیری در ایران

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[O_Q]

این بنا در شرق آرامگاه ابن بابویه قرار گرفته و آینه‌ای نمایانگر فرهنگ و تمدن سلجوقیان است. متاسفانه در تاریخ نامی از طراح بنا آورده نشده است ولی برخی معمار این بنا را «محمد امین معمارباشی» می‌دانند. همچنین «محمد محیط طباطبایی»، ادیب معاصر و پدر تاریخ ایران در سال ۱۳۷۱ در جوار این بنا به خاک سپرده شده است.

برج طغرل در سال ۱۳۱۰ با شماره ۱۴۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

معماری برج طغرل

برج طغرل، برجی استوانه‌ای شکل از خشت و آجر است که از مساحتی بیش از ۴۸ متر مربع و ارتفاعی نزدیک به ۲۰ متر برخوردار است. قطر بیرونی برج ۱۵ متر و قطر داخلی آن به ۱ متر می‌رسد. بنا از ساروج، ترکیبی از پنج ماده سفیده تخم مرغ، پودر سنگ، پشم شتر و موی بز، آهک و خاکستر زغال ساخته شده است. استفاده از ساروج یکی از دلایل استحکام بنا و بقای آن تا به امروز است.

سردر ورودی چوبی این برج با دو دق الباب یکی مخصوص بانوان و دیگری مخصوص آقایان بسیار تماشایی است که به محض ورود نظر هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند.

برای ورود به فضای داخلی برج طغرل دو در یکی در ضلع شمالی و یکی در ضلع جنوبی برج با معماری سبک رازی (به گفته مرحوم پیرنیا) ساخته شده‌اند. در مقابل یکی از درهای ورودی ردپای گربه‌ای وجود دارد که اگر روی آن بایستید در بالای سرتان تصویری شبیه به دهان باز یک شیر را می‌بینید.

این شیر نماد قدرت، شکوه و زیبایی دوران سلجوقی است و شاهکار ساختار هندسی آن هر دیده‌ای را متحیر می‌کند. این درب‌هایی که در ضلع شمالی و جنوبی قرار گرفته‌اند تا ارتفاع ۴ متری برج دیوارها به صورت توپ تا قطر دیوارهای نزدیک به ۱.۵ متری تشکیل شده و دیوارهای بالای ارتفاع ۴ متر به صورت توخالی طراحی شده و وسط آن پلکانی قرار گرفته است که درب آن در همان ارتفاع در ضلع شمالی بنا خودنمایی می‌کند و رابطی میان قسمت‌های تحتانی و فوقانی برج است.

این درب‌ها و قوس‌های رازی که فشار زیادی را تحمل می‌کنند و همینطور توخالی بودن دیوارهای فوقانی به استحکام بنا کمک فراوانی می‌کنند.

نمای بیرونی برج از ۲۴ کنگره آجری با زاویه تند و تیز تشکیل شده است و در راس برج، دور ردیف مقرنس آجر‌کاری شده است.

در کناره‌های دیوارها، کانال‌های گذر هوایی تعبیه شده که مانع رسیدن رطوبت به دیوارها و از بین رفتن خرابی‌های ناشی از رطوبت می‌شود. همچنین وجود سردابه یا انباری در قسمت تحتانی برج، سبب سالم ماندن و جلوگیری از پوسیدگی در پِی برج شده است.

در قدیم، گنبدی مخروطی شکل در بالای برج وجود داشته که به احتمال زیاد به فناوری اکوستیکی بنا جلوه دیگری می‌داده است. این گنبد بر اثر زمین لرزه‌ای از بین رفته و اکنون اثری از آن باقی نمانده است. اگر با دقت به بدنه بیرونی برج طغرل نگاه کنید، در ضلع شمال‌غربی و در ارتفاع نزدیک به ۵ متری دری کوچک و چوبی را می‌بینید که در پشت خود راه پله‌ای داخل جدار دیوار دارد که شما را به بالای برج می‌رساند.

کاربرد برج طغرل

برج طغرل تنها یک اثر تاریخی نیست بلکه در قدیم از آن برای کارهای متفاوتی استفاده می‌شده است. برخی از محققان و کارشناسان بر این باورند که در قدیم این برج کاربرد ساعت را داشته و با تابش آفتاب بر روی کنگره‌های آن، می توانستند زمان را تشخیص دهند. همانطور که در بالا ذکر شد، نمای بیرونی برج از ۲۴ کنگره تشکیل شده که هرکدام جلوه‌گر یک ساعت در طول روز هستند؛ بدین معنا که از طلوع آفتاب از شرق بنا، کم‌کم یکی از کنگره‌ها روشن می‌شود و آفتاب درون آن می‌تابد.

اگر نیم ساعت از طلوع آفتاب بگذرد، نصف کنگره روشن و اگر یک ساعت از آن بگذرد، کنگره به‌ طور کامل روشن می‌شود، و اگر دو ساعت از طلوع آفتاب بگذرد، دو کنگره روشن و اگر سه ساعت بگذرد، سه کنگره روشن می‌شود.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[O_Q]

این روال تا زمانی ادامه دارد که خورشید روی نصف النهار منطقه قرار بگیرد یعنی بیشترین ارتفاع خود از افق را پیدا کند. در این زمان خورشید دقیقا بالای سر در جنوبی برج قرار می‌گیرد. در این زمان سایه تیغه‌ای که بالای سرِ سردر ورودی است، درست در بالای سردر قرار می‌گیرد که این حکایت از فرا رسیدن زمان اذان ظهر می‌کند. در زمستان که ارتفاع خورشید پایین‌تر است در لحظه اذان ظهر، خورشید از درب جنوبی درست وسط برج می‌تابد.

از ظهر به بعد چون خورشید به سمت غرب گرایش پیدا می‌کند،‌ کنگره‌های غربی بنا شروع به روشن شدن می‌کنند. اگر نیم ساعت از ظهر بگذرد، نیمی از کنگره سمت غرب روشن می‌شود و اگر یک ساعت بگذرد، یکی از کنگره‌ها تماما روشن می‌شود. این روال همینطور تا غروب خورشید ادامه پیدا می‌کند.

پس از غروب، تشخیص زمان سختت‌تر می‌شود، چون در شب، این ساعت با نور مهتاب کار می‌کند. در روزهای ابری نیز ساعت کاربردی ندارد و برای استفاده از آن باید به انتظار طلوع خورشید نشست.

دیوارهای برج به گونه‌ای طراحی شده‌اند که موجب طنین یا پژواک صدا در داخل بنا می‌شوند بدین‌صورت که اگر خواننده یا واعظی در وسط برج تصنیفی بخواند یا خطبه‌ای ایراد کند، صدای او چون میکروفونی، در تمام برج طنین می‌اندازد و به شکل اکووار به گوش همه می‌رسد.

از دیگر کاربردهای برج می‌توان به استفاده آن در شب‌های تاریک اشاره کرد. در قدیم آتشی بر باروی بلند این برج روشن می‌شد تا راهنمای مسافران جاده ابریشم که از سوی خراسان به ری می‌رفتند، باشد.

به گفته برخی مورخان و باستان شناسان واژه برج در این بنا به ویژگی‌های نجومی آن اشاره دارد. زیرا گذشتگان از طریق سایه‌هایی که بر روی دیواره بنا می‌افتاد، می توانستند دریچه‌های گذر نور خورشید و برجی که خورشید در آن قرار گرفته است را تشخیص دهند. ارتفاع خورشید در هر برجی متفاوت و از روی اندازه‌گیری این سایه‌ها و طرز تابش آنها می‌توان روزها و برج‌ها را تشخیص داد.

جالب است که بدانید پس از حمله مغول به ایران شهر ری که شهری بسیار آباد و زیبا بوده به دست مغول به آتش کشیده و همه شهر با خاک یکی شد ولی قوم مغول برای نشان دادن اینکه چه آثاربی نظیری در این شهر وجود داشته است این بنا را برای نمونه حفظ کردند.

بازسازی و مرمت برج طغرل

این برج تاریخی اولین بار در سال ۱۳۰۱ خورشیدی در پایان سی و پنجمین سال سلطنت «ناصرالدین شاه» به دستور او و وزیرش «امین السلطان»، توسط «ابوالحسن‌ خان معمار‌ باشی» بازسازی و مرمت شد.

این بازسازی بنا را از خطر نابودی رها ساخت ولی بسیاری از ظرافت کاری‌های قدیمی و بقعه کتیبه کوفی آن را از بین برد. این بنا از بعد انقلاب سال ۱۳۵۷ تا اوایل دهه هفتاد، بنایی متروک بود که در سال ۱۳۷۷ بطور جدی مورد بازسازی قرار گرفت و در زمستان سال ۱۳۷۹ مرمت کلی آن به پایان رسید.

دانلود رمان و کتاب های جدید

مهتاب