تنهای تنها
کاربر نگاه دانلود
تهران، این کلان شهر آرمیده در پای البرز، همیشه به قله ی دماوند نماد آزادگی و استواری ایرانیان بالیده است، اما امروز در هزاره ی سوم از میان دستساختههای مهندسان ایرانی، هنر و معماری این مرز و بوم در شاهکاری دیگر متجلی است. برج میلاد تهران، که در جای جای آن ، هنر و معماری ایران نمایان است و با عظمت بر فراز تهران قد برافراشته است.
نگاهمان را که به بلندای این شاهکار ۴۳۵ متری معطوف میکنیم، ابهت و عظمت ششمین برج بلند تلویزیونی و مخابراتی دنیا بیشتر درک می شود. این سرو سرفراز و این نشانه ی پیشرفت و پویایی، مجموعهای است بزرگ و سترگ که در دل خود سازههای متنوع فنی و فرهنگی را جای داده و مرکز بی بدیل فرهنگی و گردشگری ایران به شمار میآید.
طراحی و اجرای برج میلاد در شهر تهران به دلایل گوناگونی صورت گرفت. در درجه ی اول این برج عملکرد مخابراتی دارد و اکنون به نشانه ای برای شهر تهران تبدیل شده است. علاوه بر عملکرد مخابراتی، تأمین شرایط مناسب برای نصب آنتن های شبکه های تلویزیونی، اهداف گردشگری و جذب توریست از دیگر عملکردهای این برج است.
ایده ی ساختن یک نماد جدید برای شهر تهران، اوایل دهه ی ۷۰ مطرح شد. از همان دوران بود که شهرداری تهران تحقیقات گسترده ای را برای پیدا کردن محلی مناسب برای ساختن این نماد جدید و طراحی آن آغاز کرد. در مطالعات اولیه ی برج میلاد، ۲۱ نقطه از تهران برای احداث برج مورد مطالعه قرار گرفت که از میان آنها چهار نقطه و در نهایت تپه های کوی نصر انتخاب و طراحی معماری آغاز شد.
برج میلاد از پنج قسمت پی، پایه ی برج، بدنه ی اصلی، رأس و آنتن مخابراتی تشکیل شده است و در مجموع ۴۳۵ متر ارتفاع دارد. فونداسیون برج میلاد با پلان دایره ای شکل به قطر ۶۶ متر، از ۲۲۰۰۰ مترمکعب بتن تنیده با ضخامت ۱۴ متر ساخته شده است. این پی توانایی مقاومت در برابر زلزله و بادهای شدید را داراست.
ساختمان پای برج در ۶ طبقه با کاربری تجاری، اداری و مراکز هنری با مساحت کلی ۱۷ هزار متر مربع بنا شده است. سقف بتنی یکپارچه قوسی شکل و منحصر به فرد این ساختمان از برجسته ترین کار های بتنی معماری معاصر محسوب می شود. طرح روی این سقف نقش هندسی یک گره ایرانی است. این ساختمان با طرحی برگرفته از معماری سنتی ایرانی تا ارتفاع ۲۸.۴ متری برج میلاد را در بر می گیرد.
از دیگر ویژگی های این سازه نحوه اجرای پایه های X شکل و بام قوسی آن به همراه استفاده ازیک نوع بتن به جای سنگ در نمای بیرونی ساختمان لابی می باشد.
بدنه ی اصلی برج با ارتفاع کلی ۳۱۵ متر به شکل هشت ضلعی طراحی و با استفاده از بتن مسلح ساخته شده است. شکل هندسی هشت ضلعی آن برگرفته از معماری دوران اسلامی ایران است و این خصوصیت، برج میلاد را از برج های مشابه در جهان که غالبا با مقطع دایره ساخته شده اند، متمایز می کند.
بدنه ی اصلی برج کاربری عمومی ندارد و فقط محل عبور تاسیسات و آسانسور های پر سرعت برج است. حدود ۳۵۰۰۰ مترمکعب بتن در ساختمان بدنه ی اصلی این برج به کار رفته است.
قسمت بعدی برج که در واقع مهم ترین بخش آن است، ساختمان رأس برج است که دارای سازه ی فولادی بوده و از ارتفاع ۲۴۵ متری تا ۳۱۵ متری برج را در بر می گیرد. این بخش ۱۲ طبقه ای، ۲۱۰۰ تن وزن دارد و با زیربنای ۱۲۰۰۰ مترمربع، بزرگ ترین سازه ی رأس برج های مخابراتی جهان است.
سازه ی رأس برج میلاد از دو بخش اصلی سبد فلزی به وزن ۱۷۰۰ تن و گنبد آسمان به وزن ۴۰۰ تن تشکیل شده است. طبقه ی اول این سازه اختصاص به فضای ایمنی و آتش نشانی دارد که در مواقع بروز خطر آتش سوزی به عنوان یک جان پناه امن مورد استفاده قرار می گیرد. طبقات بعدی این سازه به ترتیب فضاهایی برای تأسیسات مکانیکی، سالن و تریای دید سرپوشیده، گالری هنری با دید آزاد، رستوران گردان با سکوی دید روباز، دو طبقه شامل تجهیزات مخابرات و تلویزیون، رستوران ویژه، اتاق آسانسورها و گنبد آسمان است.
گنبد آسمان، آخرین طبقه ی عمومی برج، گنبدی شیشه ای به ارتفاع ۱۳ متر می باشد. بر روی دیوار هشت ضلعی مرکزی این طبقه کار هنری اجرا و نصب شده است که جلوه ی خاصی به این طبقه داده است. این اثر هنری بر پایه ی مجموعه ای از نمادها، اسطوره ها و روایت های کهن ایران زمین شکل گرفته و بازگو کننده ی سیر تکاملی فرهنگ و تمدن نه هزار ساله ی ایرانیان از دوران امپراطوری بزرگ ایران، دوران اسلامی تا زمان کنونی است. اندیشه ی اولیه ی طراحی این اثر، برخواسته از نشانه های جاودان تمدن بشری ناظر بر چهار عنصر اصلی آفرینش: آب، باد، خاک، آتش و نیز مفاهیم بنیادینی همچون زندگی، مرگ، عشق، عدالت، مبارزه و صلح است.
چهار دیواره ی اصلی اثر، هریک الهام گرفته از نقش مایه های گوناگونی است مرتبط با یکی از نشانه های چهارگانه که در آمیـ*ـزش با دنیای پررمز و راز هندسه، ریاضیات و نجوم قرار گرفته است. این نقش ها پیوسته الهام بخش هنر و معماری ایران در دوران گوناگونی بوده که با تفکر ایرانی - اسلامی در نمونه های درخشان میراث فرهنگی و هنری این سرزمین تجلی یافته است.
مقام اول بزرگترین رستوران گردان جهان در ارتفاع ۲۷۶ متری متعلق به برج میلاد تهران است. این رستوران در طبقه ی ششم رأس برج با ظرفیت ۳۰۰ نفر فضایی دلنشین است که اثری از شاهنامه ی فردوسی بر زیبایی این رستوران افزوده است. این رستوران از دو فضای ثابت و متحرک تشکیل شده است و یک دور در ساعت به حول قسمت ثابت رستوران گردش می نماید و دید ۳۶۰ درجه را برای میهمانان رستوران فراهم می نماید.
بزرگترین قطر در سازه ی رأس برج میلاد در طبقه ی هفتم در تراز ۲۸۰ متری با زیربنایی در حدود ۳۰۰۰ متر واقع شده است. استفاده از سکوی دید باز این طبقه تجربه ی بی نظیری است. از این سکو می توان به طور کامل شهر تهران و محوطه ی اطراف برج را از ارتفاع دید.
پس از سازه ی رأس برج، آنتن مخابراتی با ارتفاع ۱۲۰ متر بر روی آن نصب شده است که در واقع کاربرد اصلی برج را برای پوشش مخابراتی و تلویزیونی شهر تهران تأمین می کند. این آنتن، پوسته ای فلزی به ارتفاع ۱۲۰ متر است که از ارتفاع ۳۱۵ متر شروع می شود و تا تراز ۴۳۵ متر ادامه می یابد و ۳۶۵ تن وزن دارد. قطر این دکل در پایه ۶ متر است و اندازه ی آن در مقاطع شانزده، هشت و چهارضلعی به تدریج کاهش می یابد و به مربعی به طول ۶۰ سانتی متر می رسد.
بدنه و پایه ی برج بتنی بوده و سازه ی رأس از جنس فولاد با نمای شیشه ای است. ۱۲۰ متر دکل آنتن از جنس فولاد با پوشش گالوانیزه است.
در طراحی برج میلاد تلاش شده است با بهره گیری از ویژگی های معماری اصیل و اسلامی ایران، نمای ویژه ای برای نماد پایتخت ایران طراحی شود. برای مثال نمای سازه ی رأس برج میلاد در قسمت پایین آن برگرفته از سقف خانه ی بروجردی ها در کاشان و در واقع شکل وارونه ی آن است. هم چنین خطوط متقاطع سازه ی پای برج و شکل متقارن آن با الهام از اصول معماری سنتی ایرانی شکل گرفته است.
نگاهمان را که به بلندای این شاهکار ۴۳۵ متری معطوف میکنیم، ابهت و عظمت ششمین برج بلند تلویزیونی و مخابراتی دنیا بیشتر درک می شود. این سرو سرفراز و این نشانه ی پیشرفت و پویایی، مجموعهای است بزرگ و سترگ که در دل خود سازههای متنوع فنی و فرهنگی را جای داده و مرکز بی بدیل فرهنگی و گردشگری ایران به شمار میآید.
طراحی و اجرای برج میلاد در شهر تهران به دلایل گوناگونی صورت گرفت. در درجه ی اول این برج عملکرد مخابراتی دارد و اکنون به نشانه ای برای شهر تهران تبدیل شده است. علاوه بر عملکرد مخابراتی، تأمین شرایط مناسب برای نصب آنتن های شبکه های تلویزیونی، اهداف گردشگری و جذب توریست از دیگر عملکردهای این برج است.
ایده ی ساختن یک نماد جدید برای شهر تهران، اوایل دهه ی ۷۰ مطرح شد. از همان دوران بود که شهرداری تهران تحقیقات گسترده ای را برای پیدا کردن محلی مناسب برای ساختن این نماد جدید و طراحی آن آغاز کرد. در مطالعات اولیه ی برج میلاد، ۲۱ نقطه از تهران برای احداث برج مورد مطالعه قرار گرفت که از میان آنها چهار نقطه و در نهایت تپه های کوی نصر انتخاب و طراحی معماری آغاز شد.
برج میلاد از پنج قسمت پی، پایه ی برج، بدنه ی اصلی، رأس و آنتن مخابراتی تشکیل شده است و در مجموع ۴۳۵ متر ارتفاع دارد. فونداسیون برج میلاد با پلان دایره ای شکل به قطر ۶۶ متر، از ۲۲۰۰۰ مترمکعب بتن تنیده با ضخامت ۱۴ متر ساخته شده است. این پی توانایی مقاومت در برابر زلزله و بادهای شدید را داراست.
ساختمان پای برج در ۶ طبقه با کاربری تجاری، اداری و مراکز هنری با مساحت کلی ۱۷ هزار متر مربع بنا شده است. سقف بتنی یکپارچه قوسی شکل و منحصر به فرد این ساختمان از برجسته ترین کار های بتنی معماری معاصر محسوب می شود. طرح روی این سقف نقش هندسی یک گره ایرانی است. این ساختمان با طرحی برگرفته از معماری سنتی ایرانی تا ارتفاع ۲۸.۴ متری برج میلاد را در بر می گیرد.
از دیگر ویژگی های این سازه نحوه اجرای پایه های X شکل و بام قوسی آن به همراه استفاده ازیک نوع بتن به جای سنگ در نمای بیرونی ساختمان لابی می باشد.
بدنه ی اصلی برج با ارتفاع کلی ۳۱۵ متر به شکل هشت ضلعی طراحی و با استفاده از بتن مسلح ساخته شده است. شکل هندسی هشت ضلعی آن برگرفته از معماری دوران اسلامی ایران است و این خصوصیت، برج میلاد را از برج های مشابه در جهان که غالبا با مقطع دایره ساخته شده اند، متمایز می کند.
بدنه ی اصلی برج کاربری عمومی ندارد و فقط محل عبور تاسیسات و آسانسور های پر سرعت برج است. حدود ۳۵۰۰۰ مترمکعب بتن در ساختمان بدنه ی اصلی این برج به کار رفته است.
قسمت بعدی برج که در واقع مهم ترین بخش آن است، ساختمان رأس برج است که دارای سازه ی فولادی بوده و از ارتفاع ۲۴۵ متری تا ۳۱۵ متری برج را در بر می گیرد. این بخش ۱۲ طبقه ای، ۲۱۰۰ تن وزن دارد و با زیربنای ۱۲۰۰۰ مترمربع، بزرگ ترین سازه ی رأس برج های مخابراتی جهان است.
سازه ی رأس برج میلاد از دو بخش اصلی سبد فلزی به وزن ۱۷۰۰ تن و گنبد آسمان به وزن ۴۰۰ تن تشکیل شده است. طبقه ی اول این سازه اختصاص به فضای ایمنی و آتش نشانی دارد که در مواقع بروز خطر آتش سوزی به عنوان یک جان پناه امن مورد استفاده قرار می گیرد. طبقات بعدی این سازه به ترتیب فضاهایی برای تأسیسات مکانیکی، سالن و تریای دید سرپوشیده، گالری هنری با دید آزاد، رستوران گردان با سکوی دید روباز، دو طبقه شامل تجهیزات مخابرات و تلویزیون، رستوران ویژه، اتاق آسانسورها و گنبد آسمان است.
گنبد آسمان، آخرین طبقه ی عمومی برج، گنبدی شیشه ای به ارتفاع ۱۳ متر می باشد. بر روی دیوار هشت ضلعی مرکزی این طبقه کار هنری اجرا و نصب شده است که جلوه ی خاصی به این طبقه داده است. این اثر هنری بر پایه ی مجموعه ای از نمادها، اسطوره ها و روایت های کهن ایران زمین شکل گرفته و بازگو کننده ی سیر تکاملی فرهنگ و تمدن نه هزار ساله ی ایرانیان از دوران امپراطوری بزرگ ایران، دوران اسلامی تا زمان کنونی است. اندیشه ی اولیه ی طراحی این اثر، برخواسته از نشانه های جاودان تمدن بشری ناظر بر چهار عنصر اصلی آفرینش: آب، باد، خاک، آتش و نیز مفاهیم بنیادینی همچون زندگی، مرگ، عشق، عدالت، مبارزه و صلح است.
چهار دیواره ی اصلی اثر، هریک الهام گرفته از نقش مایه های گوناگونی است مرتبط با یکی از نشانه های چهارگانه که در آمیـ*ـزش با دنیای پررمز و راز هندسه، ریاضیات و نجوم قرار گرفته است. این نقش ها پیوسته الهام بخش هنر و معماری ایران در دوران گوناگونی بوده که با تفکر ایرانی - اسلامی در نمونه های درخشان میراث فرهنگی و هنری این سرزمین تجلی یافته است.
مقام اول بزرگترین رستوران گردان جهان در ارتفاع ۲۷۶ متری متعلق به برج میلاد تهران است. این رستوران در طبقه ی ششم رأس برج با ظرفیت ۳۰۰ نفر فضایی دلنشین است که اثری از شاهنامه ی فردوسی بر زیبایی این رستوران افزوده است. این رستوران از دو فضای ثابت و متحرک تشکیل شده است و یک دور در ساعت به حول قسمت ثابت رستوران گردش می نماید و دید ۳۶۰ درجه را برای میهمانان رستوران فراهم می نماید.
بزرگترین قطر در سازه ی رأس برج میلاد در طبقه ی هفتم در تراز ۲۸۰ متری با زیربنایی در حدود ۳۰۰۰ متر واقع شده است. استفاده از سکوی دید باز این طبقه تجربه ی بی نظیری است. از این سکو می توان به طور کامل شهر تهران و محوطه ی اطراف برج را از ارتفاع دید.
پس از سازه ی رأس برج، آنتن مخابراتی با ارتفاع ۱۲۰ متر بر روی آن نصب شده است که در واقع کاربرد اصلی برج را برای پوشش مخابراتی و تلویزیونی شهر تهران تأمین می کند. این آنتن، پوسته ای فلزی به ارتفاع ۱۲۰ متر است که از ارتفاع ۳۱۵ متر شروع می شود و تا تراز ۴۳۵ متر ادامه می یابد و ۳۶۵ تن وزن دارد. قطر این دکل در پایه ۶ متر است و اندازه ی آن در مقاطع شانزده، هشت و چهارضلعی به تدریج کاهش می یابد و به مربعی به طول ۶۰ سانتی متر می رسد.
بدنه و پایه ی برج بتنی بوده و سازه ی رأس از جنس فولاد با نمای شیشه ای است. ۱۲۰ متر دکل آنتن از جنس فولاد با پوشش گالوانیزه است.
در طراحی برج میلاد تلاش شده است با بهره گیری از ویژگی های معماری اصیل و اسلامی ایران، نمای ویژه ای برای نماد پایتخت ایران طراحی شود. برای مثال نمای سازه ی رأس برج میلاد در قسمت پایین آن برگرفته از سقف خانه ی بروجردی ها در کاشان و در واقع شکل وارونه ی آن است. هم چنین خطوط متقاطع سازه ی پای برج و شکل متقارن آن با الهام از اصول معماری سنتی ایرانی شکل گرفته است.
