بررسی عیسای اسلام - عیسای ابیونی ها

[Elka Shine]

پطروشفسکی ، اسلام در ایران ، ص 25 و 26 :

« ... ولی بر حسب تعالیم اسلام ، عیسی مسیح آدم و آدمیزاده بوده و یکی از پیامبران بزرگ شمرده می شود که پیش از محمد که خاتم النبین است آمده است . این عده بیشتر به تعلیمات « یهودی - مسیحیان » ابیونی ( از کلمۀ عبری ebionim که « فقیران » معنی دارد ) نزدیک است که یکی از عتیق ترین و مهجورترین فرق مسیحی بوده . ابیونیان برخلاف دیگر فرق مسیحی ، رابطۀ اولیۀ خویش را با یهودیت قطع نکردند . و مراعات قانون موسی یعنی تشریفات دینیِ یهود را بر خویشتن فرض می دانستند . عیسی را « آدمی - پیامبر » می شناختند که از طرف خدا برای نجات خلق فرستاده شده بود و منکر الوهیت وی و اصل سه گانگی خداوند یا تثلیث بوده اند . ایشان انجیلی خاص خود داشتند که اصطلاحاً « انجیل مأخوذ از یهودیان » نامیده می شده و به زبان سامی ( آرامی ؟ ) بوده و حال آنکه کلیسای رسمی این زبان را رسمی نمی شناخته و به دست ما هم نرسیده است . گمان می رود مسیحیانی که در مکه و شاید در دیگر جاها هم ، با محمد تلاقی کرده صحبت داشتند از همین « یهودی - مسیحیان » بوده اند .

به نظر می رسد اعشی ( ابوبصیر میمنون ابن قیس ، متوفی در حدود 629 م. ) شاعر بزرگ و موحد قدیمی عرب که اندکی پیش از مرگ خویش قصیدۀ مدیحه ای در وصف محمد گفته و وی را به پیامبری شناخته از همین « یهودی - مسیحیان » بوده است .

 

[Elka Shine]

آیرینیوس ( اسقف شهر لیون 182 تا 188 م. )
تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری روم و ایران ، دکتر ویلیام میلر ، برگردان : علی نخستین ، برگزیدۀ رویه های 194 الی 196 :

موقعی که وی اسقف شهر لیون ( 182 تا 188 م. ) بود کتاب بزرگی در 5 جلد بر علیه این بدعت ها نگاشت . آیرینیوس شاگرد پالیکارپ است که وی شاگرد یوحنای رسول بوده است ...

بخشی از کتاب علیه بدعت ها ، در رد عقاید گنوسیان :



« هر کس بخواهد حقیقت را استنباط نماید ممکن است در هر کلیسا در تمام دنیا تعلیم رسولان را واضح و مبرهن بیند . ما می توانیم اسقفانی [ اپیسکپاسها ] را که بتوسط رسولان در کلیساها به سمت معین گردیدند و جانشینان ایشان را تا زمان خودمان یک یک بشماریم . این اشخاص هرگز چیزی از امثال عقاید احمقانۀ ناستیک ها نمی دانستند و تعلیم هم نمی دادند . اگر رسولان اسراری داشتند که در خفا باشد کامل تعلیم می دادند ، یقیناً آن اسرار را نیز به مردمانی که کلیسا را تحت توجه آنان گزاردند ، تعلیم می دادند ، زیرا می خواستند مقام خود را به اشخاصی بدهند که بی ملامت باشند . اما چون ذکر اسقفان تمام کلیساها باعث طول کلام می شود ، لذا فقط تعلیم و اعتقاد رسولان را که به وسیلۀ پطرس و پولس محترمترین رسولان در قدیمی ترین و بزرگ ترین و مشهورترین کلیساها یعنی روم تعلیم داده شده ، برای نمونه ذکر می نمائیم و می توانیم بوسیلۀ آنها تمام آنانی را که یا برای حظ نفس ، یا غرور ، یا نابینایی ، یا شرارت ، مجالسی بدون اجازه برقرار می دارند محکوم گردانیم . زیرا به همانطوری که تعلیم رسولان پیوسته در هر مکان بوسیلۀ ایمانداران نگاهداری می شود ، این کلیسا نیز مقام بلندی بین کلیساها دارد ، باید مرجع هر کلیسا یعنی ایمانداران هر مکان باشد .


رسولانِ مبارک بعد از تأسیس و رشد کلیسا درجۀ اسقفی ( اپیسکپاسی ) را به لینوس ( Linus ) واگذار نمود . پولس هم در رسالۀ خود به تیموتائوس راجع به لینوس سخن می گوید . جانشین وی آنن کلتوس ( Annencletus ) بود . پس از وی کلمنت ( Clement of Rome ) سومین جانشین رسولان گردید که وی نه تنها رسولانِ مبارک را دیده ، بلکه با آنها رابـ ـطه نیز داشته ، وعظ آنها را آویزۀ گوش خود ساخته و در نظر خویش استوار داشت . تنها کلمنت با رسولانِ هم عصر نبود ، بلکه بسیاری دیگر نیز بوسیلۀ رسولان تعلیم یافتند . هنگامی که کلمنت اسقف بود ، نزاع بزرگی بین برادران قرنتس پیدا شد و کلیسای روم نامه ای آمرانه به قرنتیان نوشته تفاضا نمود بمسالمت بگروند و نیز ایمان آنها را تجدید کرده تعلیمی که قرنتیان اخیراً از رسولان شنیده بودند بدیشان متذکر شد . مفهوم تعالیم رسولان آن بود که فقط یک خدای قادر مطلق وجود دارد که اوست صانع آسمان و زمین ، خالق انسان ، ایجاد کنندۀ طوفان نوح ، دعوت کنندۀ ابراهیم ، خلاص کنندۀ اسرائیل از زمین مصر ، متکلم با موسی ، مقرر دارندۀ شریعت ، فرستندۀ انبیاء و حاضر کنندۀ آتش برای ابلیس و فرشتگانش . این خدای پدر خداوند ما عیسی مسیح همان خدائیست که بوسیلۀ تمام کلیساها اعلام می شد و هر که مایل باشد ، این مسئله را از رسالۀ کلمنت درک می نماید . باید در خاطر داشت که این رساله قبل از پیشدایش معلمینِ کذبه و ادّعای ایشان دربارۀ وجود خدایی فوقِ خالق ( = دمی ارگس ) نوشته شده است .


اوراستوس ( Euarestos ) جانشین کلمنت گردید و اسکندر ( جانشینِ ) اوراستوس شد . پس از آن سیکستوس ( Sixtus ) که ششمین جانشین بعد از رسولان است برقرار گردید . بعد از او تلسفوروس ( Telesphorus ) که با جلال شهید شد ، معین گردید . هیجینوس ( Hyginus ) بعد از او منسوب شد که پس از او پیوس ( Pius ) و آنیکتوس ( Anictus ) و سوتر ( Soter ) و الوتروس ( Eleutherus ) پی در پی جانشین یکدیگر شدند . و الوتروس که نقداً حائز این مقام است ، بعد از رسولان دوازدهمین جانشین می باشد . بهمین طریق و تواتر تعلیمِ رسولان و بشارت حقیقت بما رسیده است .


پالیکارپ نه فقط بوسیلۀ رسولان در ایمان تعلیم یافت و شخصاً با بسیاری که خداوند را دیده بودند آشنائی داشت ، بلکه بوسیلۀ رسولان نیز برای آسیای صغیر بسمت اسقفی ( اپیسکاپسی ) کلیسای ازمیر تعیین گردید . من ( = آیرینیوس ) نیز جوانی به ملاقات او نائل شدم ، زیرا مدتی با ما ماند تا اینکه فوق العاده مسّن گردید و پس از شهادت بر جسته و پر جلالی رحلت نمود . پالیکارپ پیوسته تعالیماتش مطابق تواتری بود که کلیسا دست به دست تا زمان او داشت . پس همین تعالیم را پالیکارپ از رسولان یافت و فقط این هاست که حقیقت دارد . شهادات مذکور که بتوسط کلیساهای آسیا و جانشینان پالیکارپ داده شده از آنچه والنتینس و مارسیون و اشخاص دیگر با مقاصد سوئی اظهار می دارند به مراتب معتبرتر و مقبول تر است » .

دانلود رمان و کتاب های جدید