dorsawaj
کاربر نگاه دانلود
به گزارش وبسایت نود، مدت هاست نام اتلتیکو در لیگ قهرمانان اروپا لرزه بر اندام هر حریفی می اندازد و میتوان گفت در سالیان اخیر به جز رئال‌مادرید، همه تیم هایی که به اتلتیکو رسیده اند از گزند این تیم در امان نبوده اند. در ادامه مروری خواهیم داشت بر عصر دیگو سیمئونه و آورد هایش برای این تیم.
تفکر سیاه
لیسبون. فینال لیگ قهرمانان 2014-2013. دقیقه36. سانتر-برگشت توپ-اشتباه کاسیاس-گودین-ضربه سر-گل. سناریویی که این روزها برای اتلتیکو تکرارمی‌شد. مانند فیلمی که سکانسی از آن را تکرار کنیم:
کرنر- گودین- ضربه سر-گل
بازی دفاعی اتلتیکو و گوشه چشمی به ضدحمله. بازی احساسی از هر دو تیم. از دست رفتن فرصت های رئال یکی پس از دیگری: رونالدو-ایسکو-بیل
دقیقه3+90. اوج استرس. واپسین حملات. کرنر
خشم خفته راموس. گویی تمام حسرت های دوران فوتبالش همانند فیلم از مقابل چشمانش میگذشت: سال های پر از ناکامی. نقاط تاریک که کم هم نبودند. اخراج های مکرر... وقت جبران فرارسیده بود. سانتر مودریچ حوالی نقطه پنالتی؛راموس بالاتر از همه.گل...
شروع بازی از نقطه صفر. همه چیز مساوی. برتری رئال در بازی جدید با گل های بیل-مارسلو-رونالدو
متولد آوریل 1970. بوینس آیرس. پایتخت آرژانتین. شهری به شدت تحت تأثیر فرهنگ اروپا. در چهارده سالگی به قلعه کوچک پیوست. ولزسارسفیلد. بیست سال بیشتر نداشت که بار سفر به اروپا را بست: پیسا در ایتالیا-سویا و اتلتیکو مادرید در اسپانیا-بازگشت به ایتالیا با بازی در اینتر و لاتزیو و بازنشستگی پس از یک فصل بازی در ریسینگ کلاب. بازگشت به دیار خویش
عشق و نفرت
اگر این گفته که "اروپایی ها بی وفایند" درست باشد؛ سیمئونه را می توان مصداق بارز آن دانست. آرژانتینی اروپایی مسلک.
از وفاداری چیزی نمی دانست؛ پس تعجبی نداشت سالها بعد، وقتی که بزرگ بزرگ شد، یکی از نفرت انگیزترین تصاویر تاریخ اینتر را رقم بزند. در نیمه دوم آخرین بازی فصل 2002-2001 سری آ،گل برتری لاتزیو را در خانه به اینتر زد و فریاد شادی سر داد. او یک قهرمانی را از اینتر چشم انتظار،تیم سابقش،گرفت و بی اعتنا به روزهای خوبی که در نراتزوری داشت شادی کرد.
او یکی از جنجالی ترین اخراج های جام های جهانی را رقم زد. جام جهانی 1998 فرانسه. مرحله یک هشتم نهایی. سیمئونه با تحـریـ*ک بکهام باعث اخراج او، حذف انگلیس از جام جهانی و اذیت شدن دیوید توسط هواداران شد.
سه سال پیش تر زیر نظر رادومیر آنتیچ صرب،در روزهای سلطه رئال مادرید و بارسلونا،نقش مهمی در دوگانه تاریخی سال۱۹۹۶ اتلتیکو داشت.
یک سال پس از قهرمانی های اتلتیکو، ترجیح داد راهی ایتالیا شود و روزهای سخت اتلتیکو را نبیند. با لاتزیوی طلایی سال ۲۰۰۰،همراه نستا،میهایلوویچ،کوتو،ورون،ندود،سالاس،اینزاگی و یک دوجین ستاره دیگر،یک دو گانه دیگر را به ثبت رساند. سپس به اتلتیکو بازگشت.سه فصل کم فروغ.یک فصل در ریسینگ کلاب بازی کرد و فوتبال را کنار گذاشت. با ۸۴ گل در ۵۱۳ بازی.
در رده ملی همانند اکثر ستاره های هم نسلش،وقتی می خواست از زیر سایه ی مارادونا بیرون بیاید،زیر سایه ی چند ستاره دیگر قرار گرفت.
در جام جهانی ۱۹۹۴ دیده نشد؛ اما چهار سال بعد،بعد از اینکه سبب اخراج بکهام و صعود آرژانتین به یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه شد، تقاص پس داد.چون با تکل آرتور نیومن مصدوم شد و در نهایت گل زیبای برکمپ حذف تیم پاسالا را رقم زد. سال۲۰۰۲ هم انگار وظیفه ای جز تماشای سوت خدا نداشت.انگلیسی ها برای پنالتی گرفته شده توسط اوون در بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۰۲ مقابل آرژانتین از اصطلاح سوت خدا استفاده میکنند و می‌گویند آن سوت،انتقام دست خدای مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ است.
سیمئونه رفت و مربی شد. ریسینگ کلاب،سن لورنزو،استودیانتس و ریورپلاته،مردی با آینده ای روشن روی نیمکت را به همه نشان داد. سیمئونه آنجا افتخاراتی مانند دو قهرمانی لیگ با استودیانتس و ریورپلاته به دست آورد.
دارنده مدال نقره فوتبال المپیک۱۹۹۶ آتلانتا،روی نیمکت کاتانیا و دوباره ریسینگ کلاب همراه با جرمن بورگاس،دستیارش،افتخاری به دست نیاورد،که ناگهان خبر سرمربیگری اش در اتلتیکو مادرید توسط مدیر باشگاه،انریکو سرزو به گوش رسید و جانشین کیکه فلورس اسپانیایی شد.
نتایج اولیه چندان خوب نبود،آنها باز هم به رئال میباختند؛مانند دوران بازی سیمئونه.اما کم کم ورق برگشت.تاکتیک های سیمئونه و گلزنی های مکرر فالکائو،جام یوفا و سوپرکاپ اروپا را برای آن ها به ارمغان آورد.اما سیمئونه چیزی فراتر از این را می خواست.
پایان یک رویا
سیمئونه که با اتلتیکو در لیگ گوی رقابت را از دو غول اسپانیا ربوده بود،امیدوار بود تاریخ ساز شود.نزدیک بود
،خیلی نزدیک.در حد چند ثانیه.اما نشد.نشد که تیم دوم،تیم اول شود.ولی کاری فراتر از انتظار کرد.بازیکن سیاه دیروز تبدیل به مربی سیاه پوش امروز شده بود.تکل های خشن دیروز تبدیل شده بود به فریاد اعتراض امروز.دویدن های درون زمین دیروز به دویدن دور زمین امروز تبدیل شده بود؛پس از هر گل.فوران هیجان.همین هیجان در تیم مشاهده میشد.همچنین در تماشاگران.عقده ی دیده نشدن با سیمئونه به پایان رسیده بود.مردی که دیده میشد.تیمی که دیده میشد.بله،او عاشق دیده شدن بود.اکنون او دیده میشد.تا جایی که پس از محروم شدن در بازی پیش فصل برابر رئال در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۴،وقتی روی سکو ها یا جایگاه ویژه مینشست،چندین دوربین روی او متمرکز بودند.تک تک حرکاتش دیده میشد.حتی دختری که در بازی ها پشت سر سیمئونه می نشست هم دیده شده بود؛ آن هم فقط به خاطر پشت سر سیمئونه نشستن.
تا چندی پیش کسی بازیکنانش را نمی شناخت.اما حالا اوضاع تغییر کرده بود؛هر بازیکن مشتری خاص خودش را داشت:کورتوا-فیلیپه لوییز-گودین-میراندا-خوانفران-آردا توران-رائول گارسیا-کوکه-کاستا ...
فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۳ را میتوان فصل درخشش سیمئونه با اتلتیکو دانست.بعد از گذشت۶-۵ هفته از لیگ،اتلتیکو مادرید بر سر زبان ها افتاد؛همه با تردید به اتلتیکو نگاه میکردند،همه میگفتند اتلتیکو یارای مقاومت در برابر دو ابر قدرت را دارد؟اما پاسخ مرد مشکی دو پهلو بود؛نه نفی میکرد نه تأیید.پس از هر بازی میگفت من فقط به بازی پیش روی تیمم فکر میکنم.
لیگ اسپانیا همانند دو ماراتن شده بود.سه تیم نزدیک به هم و با فاصله از دیگران.همین روال تا اواخر فصل ادامه داشت.لغزش رئال و دو مدعی.
بازی آخر.فینال لیگ.ورزشگاه نو کمپ:اتلتیکو به یک امتیاز برای شکستن تابوی قهرمانی لیگ نیاز داشت؛ربودن جام از متمول ها.
نیمه اول بامصدومیت دیگو کاستا و گل دیدنی الکسیس سانچز که با شوتی مهلک به ثمر رسید، همراه بود.نیمه دوم با طوفان سفید و قرمز ها شروع شد.باز هم گل از کرنر و باز هم گودین.گل قهرمانی...
اما پایان کوپا دل ری به خوبی شروع آن پیش نرفت.آن ها پس از پیروزی برابر سنت آندرئو،والنسیا و اتلتیک بیلبائو،در مرحله ما قبل فینال،باید به مصاف همشری خود میرفتند که در مجموع با دریافت پنج گل و بدون گل زده،وداع تلخی با جام حذفی اسپانیا داشتند؛همانند لیگ قهرمانان اروپا.اما ورای آمار و نتایج،اتلتیکو سبکی متفاوتی از فوتبال را به نمایش میگذاشت.
کرنر، پنالتی است!
می گفتند بازیکن نیستند؛جنگجویند،گلادیاتورند.خودش میگفت برای هر بازی یک چاقو بین دندان دارد.هیچ ابایی از خشونت نداشت.نه خودش نه تیمش.اما در پس این زد و خوردها ،برنامه تاکتیکی نمود پیدا میکرد؛ ۱-۳-۲-۴ که در حمله تبدیل به ۲-۴-۴ میشد.در هر کرنر گلی نهفته بود.میگفتند برای اتلتیکو کرنر به مثابه پنالتی است.دادن توپ به حریف و در اختیار گرفتن فضا،از کار انداختن خط هافبک تیم مقابل،قطع توپ،پرسینگ شدید و استفاده از اشتباه حریف.اعتقادی به بازی تأخیری و پاس های مکرر نداشت؛او معتقد بود که حمله باید سریع و کاری باشد.بازیکنان هم از تاکتیک پذیری خوبی برخوردار بودند.کورتوا جوان بلند بالای بلژیکی در درون دروازه می درخشید.خط دفاع فوق العاه بود.گودین و میراندا مانند ستونی در قلب خط دفاع،خوانفران و فیلیپه لوییز در راست و چپ،علاوه بر دفاع،هر دو در حمله حضوری فعال داشتند.کوکه،رائول گارسیا و آردا توران در أکثر بازی ها به طور ثابت بازی می کردند.کاپیتان گابی،تیاگو ی با تجربه و ماریو سوارز هم مکمل آن ها بودند.داوید ویا یا آدرین لوپز به عنوان مهاجم دوم ایفای نقش می کردند.اما مهاجم هدف ستاره تازه شناخته شده بود؛چند سالی در اتلتیکو در خفا به سر می برد.ذخیره فورلان و آگرو،کنار فالکائو هم بود.اما این فصل درخشید.برزیلی بود،برزیلی به سبک دیگر،شاید به این خاطر بود که تصمیم گرفت پیراهن تیم ملی اسپانیا را به تن کند.تکنیک خارق العاده ای نداشت؛اما به طرز شگفت آوری با قدرت بدنی مدافعان را از پیش رو بر می داشت.کم تر پیش می آمد مدافع رو به رویش را در مصاف رو در رو از پیش رو بر ندارد.استاد جنگ روانی بود.سر هر صحنه ای به همه اعتراض میکرد.فریاد می زد.درگیر می شد.شم گلزنی بالایی داشت و چارچوب شناس بود؛یکی از مهم ترین عوامل اوج گیری اتلتیکو.
پراکنده شدن یاران
فصل بعد همه چیز این قدر خوب پیش نرفت.تیم مقروض اتلتیکو چاره ای جز فروختن نداشت.رسم ازلی و ابدی آن ها:فرناندو تورس،فورلان،آگرو،دخه آ،فالکائو ... .سیمئونه می گفت همه جز گودین و کوکه فروشی اند.بارسا قصد داشت کوکه را جانشین ژاوی پا به سن گذاشته کند.آن ها کوکه را نگه داشتند؛اما آبراموویچ دست به کار شد.چلسی، کورتوا را که به طور قرضی به اتلتیکو داده بود،به تیم بازگرداند و پیتر چک بزرگ را ذخیره ی او کرد.کاستا و لوییز راهم به استمفوربریج آورد؛آخر مورینیو باز گشته بود.آدرین لوپز به پورتو رفت و داوید ویا به نیویورک سیتی در لیگ ام ال اس پیوست.
سیمئونه برای پر کردن جای خالی آنها دست به خرید زد.خیمنز جوان ۱۹ ساله آرژانتینی،گریزمان شکوفا شده در سوسیداد و مانژوکیچی که با آمدن لواندوفسکی به بایرن احتمالأ نیمکت نشین میشد را خریداری کرد.
اتلتیکو در فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵،در فصل سه گانه بارسلونا با انریکه،به توفیقی دست نیافت.
تاثیر سیمئونه
سیمئونه در جایی از کتاب خود به نام " تاثیر سیمئونه" میگوید: "فوتبال مثل شکار است.یک لحظه میتواند همه چیز را تغییر دهد. اما نه هر لحظه ای، صحبت از یک آن است.طعمه آنجاست اما ناگهان دیگر نیست. در یک آنهمه چیز تمام میشود و دوباره این شانس را به دست نخواهی آورد."
اما دست سر نوشت فرصتی دوباره به الچولو تقدیم کرد.فصل2016 /2015 باز هم فینال لیگ قهرمانان اروپا،تقابل دو همشهری مادریدی این بار در میلان ایتالیا.
در شب گلزنی مجدد راموس در فینال اروپایی،گریزمان پنالتی ای که توسط تورس دوباره بازگشته به اتلتیکو به دست آمده بود را به تیر افقی افقی کوبید تا در نهایت کاراسکوی بلژیکی قفل دروازع ناواس را باز کند.
پس از آن دو تیم به تساوی رضایت دادند تا نبردهای تک به تک پنالتی سرنوشت تیم قهرمان را مشخص کند. اوبلاک اسلوونیایی هر چه قدر در طول بازی درخشان بود،در مهار پنالتی ها از خود فروغی نشان نداد.ضربات یکی پس از دیگری به گل تبدیل میشدند.از دست رفتن ضربه ی خوآن فران،این فرصت را به رونالدو داد تا این بار با زیدان یازدهمین قهرمانی رئال را مقابل مرد آرژانتینی جشن بگیرد.
در سال هایی که رئال یکی یکی به اندوخته ی قهرمانیش در اروپا می افزود و بارسا جام های داخلی را فتح می کرد، سیمئونه با قهرمانی در لیگ اروپا به همه ثابت کرد که هنوز دوران اتلتیکو به پایان نرسیده است.
هفت قهرمانی شامل دو قهرمانی در لیگ اروپا،یک قهرمانی در جام حذفی و سوپر جام اسپانیا،یک قهرمانی لالیگا و دو قهرمانی در سوپر جام اروپا،دستاورد سیمئونه در هشت سال حضور در اتلیکو است.
به قلم مجید محبی
