به گفتۀ محققان دنیای سکونت پذیرِ ایده آل غالبأ دریا دارد

[آیدا.ف]

سیمپسون که محقق موسسه علوم کیهانیِ دانشگاه بارسلونا است از احتمالات بیزی استفاده کرده تا یک مدل آماری را برای پیش بینی محتمل ترین ترکیب بندیِ یک سیارۀ فراخورشیدیِ سکونت پذیر بسازد. این مدل نشان می دهد که تعادل آب و خشکی در زمین منحصربفرد است. دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که چرا یا چگونه سیارۀ زمین به چنین تعادل بی نقصی رسیده است.

بر اساس این مدل، چنین تعادلی احتمالأ در هیچ جای دیگر یافت نمی شود. در عوض، دنیاهای سکونت پذیر غالبأ دارای اقیانوس هستند. مدلِ سیمپسون نقش چرخۀ آب عمیق و همچنین سیستم های فرسایش و رسوب را در ایجاد این تعادل منحصربفردِ بین خشکی و آب بر روی زمین در نظر می گیرد. تحقیق او حاکی از آن است که سیاراتی با اقیانوس های کمتر در معرض خطر خشکی قرار دارند.

سیمپسون بر این باور است که درک دانشمندان از دنیای سکونت پذیر با «اصل آنتروپیک» تحریف شده است؛ این قاعده بیان می کند که وجود بیگانگانِ دارای احساس و شعور درک انسان از جهان را به چالش می کشد. به عبارت دیگر، وجود ما به نظر اجتناب ناپذیر است، حتی اگر خلاف آن ثابت شود. به بیان دیگر: مشاهدات انسان از جهان فقط برای سیاراتی که انسان ها بر روی آن زندگی می کنند، صدق می کند.

سیمپسون گفت: «درک ما از توسعۀ حیات کامل نیست، اما باید بدانیم که تمام سیارات سکونت پذیر به اندازۀ زمین شانس دارند که میزبان حیاتِ هوشمند باشند». سیمپسون مدلش را با جزئیات توضیح داد و دلایلش را در “یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی” منتشر کرد. در کارهای قبلی، سیمپسون اعلام کرده بود که سکونت پذیرترین دنیاها کوچکتر از زمین هستند و بیگانگانِ دارای شعور خیلی بیشتری از انسان ها خواهند بود.