гคђค1737
کاربر نگاه دانلود
بیپریدین
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) اختلالات اكستراپيراميدال.
بزرگسالان: از راه خوراكي، مقدار mg/day 6-2 در مقادير منقسم (دو يا سه بار) برحسب شدت بيماري، تجويز مي‌شود. مقدار مصرف معمول اين دارو mg/day 2، يا 2 ميلي گرم از طريق تزريق عضلاني يا وريدي هر نيم ساعت است و مقدار مصرف نبايد از 4 نوبت يا 8 ميلي گرم در روز تجـ*ـاوز كند.
ب) پاركينسونيسم.
بزرگسالان: از راه خوراكي، مقدار دو ميلي گرم سه يا چهار بار در روز مصرف مي‌شود.
پ) درمان اختلالات اسپاستيك غيرمرتبط مانند آسيب به نخاع.
بزرگسالان- از راه خوراكي mg 2 دو يا سه بار در روز مصرف مي شود.
مكانيسم اثر
اثر ضد پاركينسون: بي پريدن با انسداد گيرنده‌هاي مركزي كولينرژيك، به ايجاد تعادل در فعاليت كولينرژيك در گانگليونهاي قاعدهاي مغز كمك مي‌كند. اين دارو ممكن است با مهار برداشت مجدد دوپامين و ذخيره آن در محلهاي گيرنده مركزي، اثرات دوپاميني را نيز طولاني كند.
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با آمانتادين، ممكن است عوارض آنتيكولينرژيك بيپريدن، مانند اغتشاش شعور و توهم، را تشديد كند. مقدار مصرف بيپريدن قبل از مصرف آمانتادين بايد كاهش يابد.
مصرف همزمان آنتياسيدها و ضداسهالها با اين دارو ممکن است جذب بيپريدن را کاهش دهد. بنابراين بي پريدن با يد حداقل يک ساعت قبل از اين داروها مصرف شود.
مصرف همزمان با هالوپريدول و فنوتيازينها ممكن است اثر ضد سايكوز اين داروها را، احتمالاً با آنتاگونيسم مستقيم در CNS كاهش دهد. مصرف همزمان با فنوتيازينها خطر بروز عوارض آنتي كولينرژيك را افزايش مي‌دهد.
فرآورده‌هاي حاوي الكل و ساير داروهاي مضعف CNS اثر تسكين‌بخش بيپريدن را افزايش مي‌دهند.
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: سردرد، از دست رفتن حس جهتيابي، سرخوشي موقت، بي‌قراري، خواب‌آلودگي، اغتشاش شعور و هيجان (در سالخوردگان)، سرگيجه، سايكوز گذرا، آشفتگي، رفتار غير طبيعي.
قلبي- عروقي: كاهش فشار خون وضعيتي گذرا.
چشم: تاري ديد ، افزايش فشار داخل كره چشم.
دستگاه گوارش: يبوست، خشكي دهان، تهوع، استفراغ، ديسترس در ناحيه سر دل، اتساع شكم.
ادراري- تناسلي: احتباس ادرار.
توجه: مصرف دارو در صورت بروز حساسيت مفرط ، احتباس ادرار، اغتشاش شعور، تهوع، گشادي و ثابت ماندن مردمك چشم و خشكي و برافروختگي پوست بايد قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: تحريك مركزي و به دنبال آن ، افسردگي و علائم سايكوز، مانند از دست رفتن حس جهتيابي، اغتشاش شعور، توهم، آشفتگي، اضطراب، بي‌قراري. اثرات محيطي مصرف بيش از حد دارو عبارت‌اند از گشادي و ثابت ماندن مردمك چشم، تاري ديد، خشكي و برافروختگي پوست، خشكي سطوح مخاطي، اشكال در بلع، كاهش يا حذف صداهاي روده ، احتباس ادرار، افزايش غير طبيعي حرارت بدن، سردرد، تاكيكاردي، زيادي فشار خون و افزايش سرعت تنفس.
درمان: در صورت نياز، عمدتاً انجام اقدامات حمايتي و علامتي است. راه تنفسي بيمار بايد باز باشد. در صورت هوشيار بودن بيمار ، با واداشتن او به استفراغ (يا شستشوي معده) و بعد از آن با ذغال فعال و مسهل نمكي ، مي‌توان از جذب بيشتر شكل خوراكي دارو جلوگيري كرد. در موارد شديد، مي‌توان فيزوستيگمين را براي خنثي كردن اثرات ضد موسكاريني بيپريدن به كار برد. تأمين مايعات بدن براي درمان شوك لازم است. ديازپام براي كنترل علائم سايكوز و قطرة چشمي پيلوكارپين براي كاهش گشادي مردمك چشم مصرف مي‌شوند. در صورت احتباس ادرار ، ممكن است سوندگذاري لازم باشد.
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش به خوبي جذب مي‌شود. از راه خوراكي در عرض يك ساعت جذب مي‌شود.
پخش: به خوبي در سرتاسر بدن انتشار مي‌يابد.
متابوليسم: متابوليسم آن دقيقاً مشخص نشده است.
دفع: داروي تغيير نيافته و متابوليتهاي آن از طريق ادرار دفع مي‌شود. بعد از مصرف خوراكي، قاعدتاً مقدار كمي از دارو به صورت جذب نشده دفع مي‌شود.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد احتياط: هيپرتروفي پروستات (ممكن است احتباس ادرار را وخيم تر كند)، آريتمي قلبي (ممكن است از مهار مركز ضربان ساز گره سينوسي- دهليزي به وسيله عصب واگ جلوگيري كند)، گلوكوم با زاويه باريك (سيكلوپلژي و گشادي مردمك چشم ناشي از مصرف دارو ممكن است فشار داخل كره چشم را افزايش دهد.)
در بيماران با هيپرپلازي پروستات، آريتمي و تشنج با احتياط مصرف شود.
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection: 5mg/ml
Tablet: 2mg
Tablet, Extended Release: 4mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتيكولينرژيك
طبقه‌بندي درماني: ضد پاركينسون
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
ملاحظات اختصاصي
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي داروهاي ضد كولينرژيك، موارد زير نيز توصيه مي‌شوند:
1- در صورت مصرف تزريقي دارو، بيمار بايد در حالت خوابيده بخ پشت نگه داشته شود. مصرف تزريقي بيپريدن ممكن است موجب افت فشار خون وضعيتي گذرا و اشكال در حفظ تعادل شود.
2- مصرف تزريقي بيپريدن بايد به آهستگي صورت گيرد.
3- بيپريدن ممكن است موجب سرگيجه شود، در اين صورت، بيمار هنگام راه رفتن احتياج به كمك خواهد داشت.
4- در بيماران مبتلا به پاركينسونيسم شديد، در صورت مصرف دارو براي تسكين اسپاسم، ممكن است لرزش افزايش يابد.
5- دارو ممكن است باعث توهم و يا گيجي (عموما در دوزهاي بالا) و سايكوز توكسيك در بيماراني كه اختلال رواني دارند شود. بعلت ضعف CNS، كارهايي كه به هوشياري كامل احتياج دارند انجام نشود.
6- در بيماران با مشكلات قلبي عروقي مانند تاكيكاردي، آريتمي، افزايش و يا كاهش فشارخون، گلوكوم زاويه باز، هيپرتيروئيدي، زخم معده، هيپرپلازي پروستات و يا احتباس ادرار و سابقه تشنج با احتياط مصرف شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
با مصرف طولاني مدت اين دارو، ممكن است مقاومت در مقابل اثرات درماني و عوارض جانبي اين دارو حاصل شود.
مصرف در سالمندان
مصرف بيپريدن در بيماران سالخورده بايد با احتياط صورت گيرد. كاهش مقدار مصرف توصيه مي‌شود.
مصرف در كودكان: مصرف اين دارو در كودكان توصيه نمي‌شود.
مصرف در شيردهي: بيپريدن ممكن است در شير مادر ترشح شود و موجب بروز مسموميت در نوزاد شود. اين دارو ممكن است توليد شير را نيز كاهش دهد. مادراني كه به نوزاد خود شير مي‌دهند، بايد از مصرف اين دارو خودداري كنند.
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف) اختلالات اكستراپيراميدال.
بزرگسالان: از راه خوراكي، مقدار mg/day 6-2 در مقادير منقسم (دو يا سه بار) برحسب شدت بيماري، تجويز مي‌شود. مقدار مصرف معمول اين دارو mg/day 2، يا 2 ميلي گرم از طريق تزريق عضلاني يا وريدي هر نيم ساعت است و مقدار مصرف نبايد از 4 نوبت يا 8 ميلي گرم در روز تجـ*ـاوز كند.
ب) پاركينسونيسم.
بزرگسالان: از راه خوراكي، مقدار دو ميلي گرم سه يا چهار بار در روز مصرف مي‌شود.
پ) درمان اختلالات اسپاستيك غيرمرتبط مانند آسيب به نخاع.
بزرگسالان- از راه خوراكي mg 2 دو يا سه بار در روز مصرف مي شود.
مكانيسم اثر
اثر ضد پاركينسون: بي پريدن با انسداد گيرنده‌هاي مركزي كولينرژيك، به ايجاد تعادل در فعاليت كولينرژيك در گانگليونهاي قاعدهاي مغز كمك مي‌كند. اين دارو ممكن است با مهار برداشت مجدد دوپامين و ذخيره آن در محلهاي گيرنده مركزي، اثرات دوپاميني را نيز طولاني كند.
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
مصرف همزمان با آمانتادين، ممكن است عوارض آنتيكولينرژيك بيپريدن، مانند اغتشاش شعور و توهم، را تشديد كند. مقدار مصرف بيپريدن قبل از مصرف آمانتادين بايد كاهش يابد.
مصرف همزمان آنتياسيدها و ضداسهالها با اين دارو ممکن است جذب بيپريدن را کاهش دهد. بنابراين بي پريدن با يد حداقل يک ساعت قبل از اين داروها مصرف شود.
مصرف همزمان با هالوپريدول و فنوتيازينها ممكن است اثر ضد سايكوز اين داروها را، احتمالاً با آنتاگونيسم مستقيم در CNS كاهش دهد. مصرف همزمان با فنوتيازينها خطر بروز عوارض آنتي كولينرژيك را افزايش مي‌دهد.
فرآورده‌هاي حاوي الكل و ساير داروهاي مضعف CNS اثر تسكين‌بخش بيپريدن را افزايش مي‌دهند.
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: سردرد، از دست رفتن حس جهتيابي، سرخوشي موقت، بي‌قراري، خواب‌آلودگي، اغتشاش شعور و هيجان (در سالخوردگان)، سرگيجه، سايكوز گذرا، آشفتگي، رفتار غير طبيعي.
قلبي- عروقي: كاهش فشار خون وضعيتي گذرا.
چشم: تاري ديد ، افزايش فشار داخل كره چشم.
دستگاه گوارش: يبوست، خشكي دهان، تهوع، استفراغ، ديسترس در ناحيه سر دل، اتساع شكم.
ادراري- تناسلي: احتباس ادرار.
توجه: مصرف دارو در صورت بروز حساسيت مفرط ، احتباس ادرار، اغتشاش شعور، تهوع، گشادي و ثابت ماندن مردمك چشم و خشكي و برافروختگي پوست بايد قطع شود.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: تحريك مركزي و به دنبال آن ، افسردگي و علائم سايكوز، مانند از دست رفتن حس جهتيابي، اغتشاش شعور، توهم، آشفتگي، اضطراب، بي‌قراري. اثرات محيطي مصرف بيش از حد دارو عبارت‌اند از گشادي و ثابت ماندن مردمك چشم، تاري ديد، خشكي و برافروختگي پوست، خشكي سطوح مخاطي، اشكال در بلع، كاهش يا حذف صداهاي روده ، احتباس ادرار، افزايش غير طبيعي حرارت بدن، سردرد، تاكيكاردي، زيادي فشار خون و افزايش سرعت تنفس.
درمان: در صورت نياز، عمدتاً انجام اقدامات حمايتي و علامتي است. راه تنفسي بيمار بايد باز باشد. در صورت هوشيار بودن بيمار ، با واداشتن او به استفراغ (يا شستشوي معده) و بعد از آن با ذغال فعال و مسهل نمكي ، مي‌توان از جذب بيشتر شكل خوراكي دارو جلوگيري كرد. در موارد شديد، مي‌توان فيزوستيگمين را براي خنثي كردن اثرات ضد موسكاريني بيپريدن به كار برد. تأمين مايعات بدن براي درمان شوك لازم است. ديازپام براي كنترل علائم سايكوز و قطرة چشمي پيلوكارپين براي كاهش گشادي مردمك چشم مصرف مي‌شوند. در صورت احتباس ادرار ، ممكن است سوندگذاري لازم باشد.
مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: از دستگاه گوارش به خوبي جذب مي‌شود. از راه خوراكي در عرض يك ساعت جذب مي‌شود.
پخش: به خوبي در سرتاسر بدن انتشار مي‌يابد.
متابوليسم: متابوليسم آن دقيقاً مشخص نشده است.
دفع: داروي تغيير نيافته و متابوليتهاي آن از طريق ادرار دفع مي‌شود. بعد از مصرف خوراكي، قاعدتاً مقدار كمي از دارو به صورت جذب نشده دفع مي‌شود.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد احتياط: هيپرتروفي پروستات (ممكن است احتباس ادرار را وخيم تر كند)، آريتمي قلبي (ممكن است از مهار مركز ضربان ساز گره سينوسي- دهليزي به وسيله عصب واگ جلوگيري كند)، گلوكوم با زاويه باريك (سيكلوپلژي و گشادي مردمك چشم ناشي از مصرف دارو ممكن است فشار داخل كره چشم را افزايش دهد.)
در بيماران با هيپرپلازي پروستات، آريتمي و تشنج با احتياط مصرف شود.
اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Injection: 5mg/ml
Tablet: 2mg
Tablet, Extended Release: 4mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: آنتيكولينرژيك
طبقه‌بندي درماني: ضد پاركينسون
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
ملاحظات اختصاصي
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامي داروهاي ضد كولينرژيك، موارد زير نيز توصيه مي‌شوند:
1- در صورت مصرف تزريقي دارو، بيمار بايد در حالت خوابيده بخ پشت نگه داشته شود. مصرف تزريقي بيپريدن ممكن است موجب افت فشار خون وضعيتي گذرا و اشكال در حفظ تعادل شود.
2- مصرف تزريقي بيپريدن بايد به آهستگي صورت گيرد.
3- بيپريدن ممكن است موجب سرگيجه شود، در اين صورت، بيمار هنگام راه رفتن احتياج به كمك خواهد داشت.
4- در بيماران مبتلا به پاركينسونيسم شديد، در صورت مصرف دارو براي تسكين اسپاسم، ممكن است لرزش افزايش يابد.
5- دارو ممكن است باعث توهم و يا گيجي (عموما در دوزهاي بالا) و سايكوز توكسيك در بيماراني كه اختلال رواني دارند شود. بعلت ضعف CNS، كارهايي كه به هوشياري كامل احتياج دارند انجام نشود.
6- در بيماران با مشكلات قلبي عروقي مانند تاكيكاردي، آريتمي، افزايش و يا كاهش فشارخون، گلوكوم زاويه باز، هيپرتيروئيدي، زخم معده، هيپرپلازي پروستات و يا احتباس ادرار و سابقه تشنج با احتياط مصرف شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
با مصرف طولاني مدت اين دارو، ممكن است مقاومت در مقابل اثرات درماني و عوارض جانبي اين دارو حاصل شود.
مصرف در سالمندان
مصرف بيپريدن در بيماران سالخورده بايد با احتياط صورت گيرد. كاهش مقدار مصرف توصيه مي‌شود.
مصرف در كودكان: مصرف اين دارو در كودكان توصيه نمي‌شود.
مصرف در شيردهي: بيپريدن ممكن است در شير مادر ترشح شود و موجب بروز مسموميت در نوزاد شود. اين دارو ممكن است توليد شير را نيز كاهش دهد. مادراني كه به نوزاد خود شير مي‌دهند، بايد از مصرف اين دارو خودداري كنند.
