ABAN dokht
کاربر نگاه دانلود
تحصیل تقریبا رایگان، بدون مدرک زبان در بهترین دانشگاه‌های اروپا چقدر آب می‌خورد؟
تهران ایسکانیوز: فکر رفتن به خارج و ادامه تحصیل این روزها ممکن است در سر هر کسی بچرخد؛ به خصوص از زمانی که مقطع کارشناسی را به قصد یافتن یک کار متناسب با رشته تحصیلی پشت سر بگذاری و هر چقدر که در کارت پیش بروی نیاز بیشتری را به ارتقا مدارج علمی بالاتر احساس کنی.
تحصیل در دانشگاهی که هم از لحظا علمی معتبر باشد و هم پس از فارغ التحصیلی نه تنها مدرکش ارزشمند باشد بلکه این قدرت را به فرد بدهد که با اقتدار بگوید از کدام دانشگاه فارغ التحصیل شده به تنهایی خود می تواند اغوا کننده باشد چه برسد به آگهی هایی که مدام آدم را وسوسه می‌کند و فکر رفتن را پر رنگ‌تر.
هر چند که همه می دانیم که بالا بردن سطح علمی در هر کجای این کره خاکی به تلاش خود انسان بستگی دارد اما باز هم نمی شود از نقش دانشگاه در توسعه علمی غافل شد. گرچه تبلیغات کارشان اقناع است اما به لایه هایی از ذهن هم فرو می روند که هرچند با آگاهی از آن سدی که در برابرشان برپا کنی باز هم نمی توانی دوام بیاوری و در نقطه ای بالاخره کوتاه می آیی و اسیر آنها خواهی شد.
اگر تبلیغات شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی را هم کنار بگذاریم پیامک‌ها دست از سر آدم بر‌نمی‌دارند؛
« تحصیل تقریبا رایگان در تمامی مقاطع، بدون مدرک زبان در بهترین دانشگاه های اروپا»
این جمله، وجه اشتراک تمام تبلیغات موسسات جذب دانشجوست. همین آگهی دست مایه‌ای شد برای نوشتن این گزارش؛ گزارشی که تلاش دارد صحت و سقم آگهی‌های اعزام دانشجو به خارج از کشور و قیمت و هزینه‌های آن را زیر ذره بین ببرد.
با شماره تلفن دفتر تهران این تبلیغ تماس گرفتم چرا که تماس با دفتر وین برایم گران تر آب می خورد. تلفن یک بار بوق خورد و صدای زنی از پشت تلفن به گوش رسید. زن مودبانه و با لحنی خوش اسم، کشور و مقطعی که خواهان تحصیل در آن بودم را پرسید و اطلاعات کلی ای را در اختیارم گذاشت و گفت برای اطلاعات بیشتر از نحوه پذیرش و هزینه های تحصیل باید به دفتر موسسه مراجعه کنم؛ لذا مرا برای مشاوره به دفتر موسسه دعوت کرد و من نیز پذیرفتم.
دفتر موسسه در یکی از بهترین و پر رفت و آمدترین خیابان های تهران بود. خوشبختانه مسیر سر راست تر از آن چیزی بود که فکرش را می کردم. با یک تاکسی خودم را به آنجا رساندم. ساختمان موسسه، ساختمان چند طبقه با بنایی نسبتا قدیمی بود که با نام و نشان چند موسسه و شرکت دیگر بر سردرش مزین شده بود اما خبری از نام و نشان این موسسه نبود، وارد ساختمان شدم، طبقات را پیمودم. دفتر موسسه در طبقه چهار ساختمان بود. زنگ در را زدم و خانومی در را گشود. صدایش را شناختم. همان زن پشت تلفن بود. با خوشرویی پرسید برای چه کاری آمدید؟ خوشبختانه خانم حافظه قوی داشت؛ همین که خودم را معرفی کردم گفت: بله. بفرمایید تا همسرم شما را راهنمایی کند. این را گفت و فرمی به دستم داد. فرم را گرفتم و راهی اتاق شدم.
تحصیل رایگان به قیمت 70 میلیون
فرم مشاوره تقریبا شامل همان پرسش هایی بود که زن قبلا از پشت تلفن پرسیده بود با اندکی تفاوت و کسب اطلاعات جزئی تر از نام پدر، دارا بودن پاسپورت، نداشتن سابقه کیفری تا معدل دیپلم و پیش دانشگاهی و دانشگاه و کشور مورد نظر برای ادامه تحصیل. اما آنچه که توجه ام را به خود جلب کرد جمله ای بود که در بالای فرم با فونت درشت و بلد شده تایپ شده بود و حاکیت از آن داشت که حق مشاوره در این موسسه 10 هزار تومان است و با پر کردن این فرم باید این مبلغ را بپردازی.
لحظه ای بعد مرد که گویا مدیر موسسه و همسر همان خانوم منشی بود وارد اتاق شد و بعد از سلام و احوال پرسی شروع به بالا و پایین کردن اطلاعات فرم شد و بعد گفت: با توجه به اطلاعاتی که در این فرم نوشته شده است باید بگویم...
تهران ایسکانیوز: فکر رفتن به خارج و ادامه تحصیل این روزها ممکن است در سر هر کسی بچرخد؛ به خصوص از زمانی که مقطع کارشناسی را به قصد یافتن یک کار متناسب با رشته تحصیلی پشت سر بگذاری و هر چقدر که در کارت پیش بروی نیاز بیشتری را به ارتقا مدارج علمی بالاتر احساس کنی.
تحصیل در دانشگاهی که هم از لحظا علمی معتبر باشد و هم پس از فارغ التحصیلی نه تنها مدرکش ارزشمند باشد بلکه این قدرت را به فرد بدهد که با اقتدار بگوید از کدام دانشگاه فارغ التحصیل شده به تنهایی خود می تواند اغوا کننده باشد چه برسد به آگهی هایی که مدام آدم را وسوسه می‌کند و فکر رفتن را پر رنگ‌تر.
هر چند که همه می دانیم که بالا بردن سطح علمی در هر کجای این کره خاکی به تلاش خود انسان بستگی دارد اما باز هم نمی شود از نقش دانشگاه در توسعه علمی غافل شد. گرچه تبلیغات کارشان اقناع است اما به لایه هایی از ذهن هم فرو می روند که هرچند با آگاهی از آن سدی که در برابرشان برپا کنی باز هم نمی توانی دوام بیاوری و در نقطه ای بالاخره کوتاه می آیی و اسیر آنها خواهی شد.
اگر تبلیغات شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی را هم کنار بگذاریم پیامک‌ها دست از سر آدم بر‌نمی‌دارند؛
« تحصیل تقریبا رایگان در تمامی مقاطع، بدون مدرک زبان در بهترین دانشگاه های اروپا»
این جمله، وجه اشتراک تمام تبلیغات موسسات جذب دانشجوست. همین آگهی دست مایه‌ای شد برای نوشتن این گزارش؛ گزارشی که تلاش دارد صحت و سقم آگهی‌های اعزام دانشجو به خارج از کشور و قیمت و هزینه‌های آن را زیر ذره بین ببرد.
با شماره تلفن دفتر تهران این تبلیغ تماس گرفتم چرا که تماس با دفتر وین برایم گران تر آب می خورد. تلفن یک بار بوق خورد و صدای زنی از پشت تلفن به گوش رسید. زن مودبانه و با لحنی خوش اسم، کشور و مقطعی که خواهان تحصیل در آن بودم را پرسید و اطلاعات کلی ای را در اختیارم گذاشت و گفت برای اطلاعات بیشتر از نحوه پذیرش و هزینه های تحصیل باید به دفتر موسسه مراجعه کنم؛ لذا مرا برای مشاوره به دفتر موسسه دعوت کرد و من نیز پذیرفتم.
دفتر موسسه در یکی از بهترین و پر رفت و آمدترین خیابان های تهران بود. خوشبختانه مسیر سر راست تر از آن چیزی بود که فکرش را می کردم. با یک تاکسی خودم را به آنجا رساندم. ساختمان موسسه، ساختمان چند طبقه با بنایی نسبتا قدیمی بود که با نام و نشان چند موسسه و شرکت دیگر بر سردرش مزین شده بود اما خبری از نام و نشان این موسسه نبود، وارد ساختمان شدم، طبقات را پیمودم. دفتر موسسه در طبقه چهار ساختمان بود. زنگ در را زدم و خانومی در را گشود. صدایش را شناختم. همان زن پشت تلفن بود. با خوشرویی پرسید برای چه کاری آمدید؟ خوشبختانه خانم حافظه قوی داشت؛ همین که خودم را معرفی کردم گفت: بله. بفرمایید تا همسرم شما را راهنمایی کند. این را گفت و فرمی به دستم داد. فرم را گرفتم و راهی اتاق شدم.
تحصیل رایگان به قیمت 70 میلیون
فرم مشاوره تقریبا شامل همان پرسش هایی بود که زن قبلا از پشت تلفن پرسیده بود با اندکی تفاوت و کسب اطلاعات جزئی تر از نام پدر، دارا بودن پاسپورت، نداشتن سابقه کیفری تا معدل دیپلم و پیش دانشگاهی و دانشگاه و کشور مورد نظر برای ادامه تحصیل. اما آنچه که توجه ام را به خود جلب کرد جمله ای بود که در بالای فرم با فونت درشت و بلد شده تایپ شده بود و حاکیت از آن داشت که حق مشاوره در این موسسه 10 هزار تومان است و با پر کردن این فرم باید این مبلغ را بپردازی.
لحظه ای بعد مرد که گویا مدیر موسسه و همسر همان خانوم منشی بود وارد اتاق شد و بعد از سلام و احوال پرسی شروع به بالا و پایین کردن اطلاعات فرم شد و بعد گفت: با توجه به اطلاعاتی که در این فرم نوشته شده است باید بگویم...
