darya asli
کاربر نگاه دانلود
ناسا با انتشار تصاویری جدید از پلوتو یک روز کامل را در این سیاره کوتوله به نمایش گذاشته است. یک روز در پلوتو معادل ۶.۴ روز در زمین است.
آژانس فضایی ناسا ۱۰ عکس از زوایای مختلف پلوتو را منتشر کرده است که یک روز کامل بر روی این سیاره را نشان می‌دهد. هر روز در پلوتونن به اندازه‌ی ۶.۴ روز زمین طول دارد.
این تصاویر توسط فضاپیمای افق‌های نو که تيرماه گذشته از كنار پلوتو گذشته بود، به زمین مخابره شده است. پلوتو در این تصاویر فاصله‌ای بین ۶۴۰ هزار کیلومتر تا ۸ میلیون کیلومتر از لنز دوربین داشته است.
این تصاویر به دلیل به نمایش گذاشتن ناحیه‌ی قلب مانند پلوتو جذاب هستند. ناحیه‌ای که قلب كلايد تومبا نام دارد. این فرد در سال ۱۹۳۰ میلادی، پلوتو را کشف کرده است.
پلوتون یا پلوتو سیاره‌ی کوتوله‌ی کمربند کویپر در سامانه‌ی خورشیدی است که از دیدگاه حجمی بزرگ‌ترین سیارک شناخته شده‌ی این سامانه‌است که در هنگام کشف آن در سال ۱۹۳۰ سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی به حساب می‌آمد. اما اکنون بنا بر تعریف نوین انجمن بین‌المللی اخترشناسی از سیاره، یک سیارهٔ کوتوله و همچنین به عنوان نخستین نمونه از رده‌ی جدید جرم فرانپتونی است. «پلوتو» گویش زبان انگلیسی است و در زبان فرانسه به آن «پلوتون» می‌گویند.
پلوتو در افسانه‌های روم باستان نام خدای زیرزمینی بوده و انگیزه این نام‌گذاری فاصله بسیار دور این جرم آسمانی از خورشید بوده‌است. پلوتو بزرگ‌ترین جسم فضایی در سامانه‌ی خورشیدی است که تا پیش از گذر کاوشگر فضایی نیوهورایزنز (افق‌های نو) از کنار آن در ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ۱۱:۴۹ (UTC)، هیچ‌یک از ماموریت‌های فضایی از سوی زمین به آن نرسیده بودند.
پلوتو ساختاری از سنگ و یخ دارد و کره‌ای کوچک‌است که یک سوم ماه جرم آن است. قطر پلوتو ۲۳۷۰ کیلومتراست و این سیاره‌ی کوتوله می‌تواند گاهی از زمین تا فاصله‌ی ۷٫۵ میلیارد کیلومتری دور باشد. چهار لکه‌‌ی سیاه سطح پلوتو که به کمربند تیره‌ی دور استوای پلوتو متصل هستند و تقریباً به یک اندازه و به یک فاصله هستند توجه دانشمندان را به خود جلب کرده‌اند
آژانس فضایی ناسا ۱۰ عکس از زوایای مختلف پلوتو را منتشر کرده است که یک روز کامل بر روی این سیاره را نشان می‌دهد. هر روز در پلوتونن به اندازه‌ی ۶.۴ روز زمین طول دارد.
این تصاویر توسط فضاپیمای افق‌های نو که تيرماه گذشته از كنار پلوتو گذشته بود، به زمین مخابره شده است. پلوتو در این تصاویر فاصله‌ای بین ۶۴۰ هزار کیلومتر تا ۸ میلیون کیلومتر از لنز دوربین داشته است.
این تصاویر به دلیل به نمایش گذاشتن ناحیه‌ی قلب مانند پلوتو جذاب هستند. ناحیه‌ای که قلب كلايد تومبا نام دارد. این فرد در سال ۱۹۳۰ میلادی، پلوتو را کشف کرده است.
پلوتون یا پلوتو سیاره‌ی کوتوله‌ی کمربند کویپر در سامانه‌ی خورشیدی است که از دیدگاه حجمی بزرگ‌ترین سیارک شناخته شده‌ی این سامانه‌است که در هنگام کشف آن در سال ۱۹۳۰ سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی به حساب می‌آمد. اما اکنون بنا بر تعریف نوین انجمن بین‌المللی اخترشناسی از سیاره، یک سیارهٔ کوتوله و همچنین به عنوان نخستین نمونه از رده‌ی جدید جرم فرانپتونی است. «پلوتو» گویش زبان انگلیسی است و در زبان فرانسه به آن «پلوتون» می‌گویند.
پلوتو در افسانه‌های روم باستان نام خدای زیرزمینی بوده و انگیزه این نام‌گذاری فاصله بسیار دور این جرم آسمانی از خورشید بوده‌است. پلوتو بزرگ‌ترین جسم فضایی در سامانه‌ی خورشیدی است که تا پیش از گذر کاوشگر فضایی نیوهورایزنز (افق‌های نو) از کنار آن در ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ۱۱:۴۹ (UTC)، هیچ‌یک از ماموریت‌های فضایی از سوی زمین به آن نرسیده بودند.
پلوتو ساختاری از سنگ و یخ دارد و کره‌ای کوچک‌است که یک سوم ماه جرم آن است. قطر پلوتو ۲۳۷۰ کیلومتراست و این سیاره‌ی کوتوله می‌تواند گاهی از زمین تا فاصله‌ی ۷٫۵ میلیارد کیلومتری دور باشد. چهار لکه‌‌ی سیاه سطح پلوتو که به کمربند تیره‌ی دور استوای پلوتو متصل هستند و تقریباً به یک اندازه و به یک فاصله هستند توجه دانشمندان را به خود جلب کرده‌اند
