dinaz
کاربر نگاه دانلود
تپه‌های شنی بزرگترین منطقه ماسه‌ای دنیا
الربع الخالی یک بیابان وسیع در جنوب شبه جزیره عربستان است که ۶۵۰۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و بزرگترین منطقه ماسه‌ای دنیاست. ماسه‌های این منطقه تقریبا نصف ماسه‌های بیابان صحراست که ۱۵ برابر بزرگتر از الربع الخالی است، اما عمدتا از دشت‌ها و صخره‌های سنگی تشکیل شده است.
این بیابان حدود ۱۰۰۰ کیلومتر طول دارد و توپوگرافی آن متنوع است. در غرب ارتفاع آن به بیش از ۶۱۰ متر می‌رسد و ماسه‌ها خوب و نرم هستند درحالیکه در شرق ارتفاع به ۱۸۳ متر می‌رسد و تپه‌های ماسه‌ای و دشت نمک در آن دیده می‌شود. این زمین‌ها با تپه‌های شن و ماسه‌ای تا ارتفاع ۲۵۰ متر پوشیده شده اند.
تصویر بالا در سال ۲۰۱۱ از ایستگاه فضایی گرفته شده است. ردیف‌های موازی متناوب سفید و صورتی یک الگوی ناهموار ایجاد کرده اند.
دشت‌های نمک سفید تپه‌ها را جدا می‌کنند. سختی این دشت‌ها متفاوت است، در برخی نقاط سطح محکمی ایجاد می‌کنند که یک اتومبیل می‌تواند روی آن حرکت کند و در برخی دیگر در شن و ماسه ناپدید می‌شوند. جهت تپه‌های خطی به سمت شمال غربی است به دلیل بادهایی که از سمت عراق می‌آید و به باد شمال شناخته می‌شود. تپه‌های هلالی شکل و تپه‌های ستاره‌ای می‌توانند در بالای تپه‌های خطی تشکیل شوند زمانی که بادهای موسمی می‌وزند.
این منطقه آب و هوای شدیدا خشکی دارد و به دلیل تپه‌ها که حمل و نقل را مشکل کرده اند هیچ سکونتگاه دائمی در آن دیده نمی‌شود. دمای روز در این منطقه به ۵۵ درجه سانتیگراد و ارتفاع تپه‌ها به ۳۳۰ متر می‌رسد که آن را یکی از ممنوعه‌ترین مکان‌های روی زمین کرده است. بااین حال شواهدی از فعالیت‌های انسانی حدود ۳۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال پیش در این منطقه دیده می‌شود. چندین فسیل از حیواناتی مثل اسب آبی، بوفالوی آبی و گاوهای شاخ بلند نیز نشان از وجود آب در گذشته‌های دور دارد.
الربع الخالی یک بیابان وسیع در جنوب شبه جزیره عربستان است که ۶۵۰۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و بزرگترین منطقه ماسه‌ای دنیاست. ماسه‌های این منطقه تقریبا نصف ماسه‌های بیابان صحراست که ۱۵ برابر بزرگتر از الربع الخالی است، اما عمدتا از دشت‌ها و صخره‌های سنگی تشکیل شده است.
این بیابان حدود ۱۰۰۰ کیلومتر طول دارد و توپوگرافی آن متنوع است. در غرب ارتفاع آن به بیش از ۶۱۰ متر می‌رسد و ماسه‌ها خوب و نرم هستند درحالیکه در شرق ارتفاع به ۱۸۳ متر می‌رسد و تپه‌های ماسه‌ای و دشت نمک در آن دیده می‌شود. این زمین‌ها با تپه‌های شن و ماسه‌ای تا ارتفاع ۲۵۰ متر پوشیده شده اند.
تصویر بالا در سال ۲۰۱۱ از ایستگاه فضایی گرفته شده است. ردیف‌های موازی متناوب سفید و صورتی یک الگوی ناهموار ایجاد کرده اند.
دشت‌های نمک سفید تپه‌ها را جدا می‌کنند. سختی این دشت‌ها متفاوت است، در برخی نقاط سطح محکمی ایجاد می‌کنند که یک اتومبیل می‌تواند روی آن حرکت کند و در برخی دیگر در شن و ماسه ناپدید می‌شوند. جهت تپه‌های خطی به سمت شمال غربی است به دلیل بادهایی که از سمت عراق می‌آید و به باد شمال شناخته می‌شود. تپه‌های هلالی شکل و تپه‌های ستاره‌ای می‌توانند در بالای تپه‌های خطی تشکیل شوند زمانی که بادهای موسمی می‌وزند.
این منطقه آب و هوای شدیدا خشکی دارد و به دلیل تپه‌ها که حمل و نقل را مشکل کرده اند هیچ سکونتگاه دائمی در آن دیده نمی‌شود. دمای روز در این منطقه به ۵۵ درجه سانتیگراد و ارتفاع تپه‌ها به ۳۳۰ متر می‌رسد که آن را یکی از ممنوعه‌ترین مکان‌های روی زمین کرده است. بااین حال شواهدی از فعالیت‌های انسانی حدود ۳۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال پیش در این منطقه دیده می‌شود. چندین فسیل از حیواناتی مثل اسب آبی، بوفالوی آبی و گاوهای شاخ بلند نیز نشان از وجود آب در گذشته‌های دور دارد.
