ATENA_A
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2018/02/17
- ارسالی ها
- 23,992
- امتیاز واکنش
- 29,350
- امتیاز
- 1,104
خانه تاریخی عطایی واقع در روستای نوغاب شهرستان درمیان به اواخر دوران قاجاریه و اوایل پهلوی تعلق دارد.
با توجه به تکنولوژی معماری به کار رفته در بنا و همچنین مواد و مصالح استفاده شده در آن و در نظر گرفتن المانهای معماری موجود در آن مانند استفاده از آجرهای مهری و نقوش موجود بر روی آنها میتوان قدمت این بنا را ، اواخر دوره قاجاریه و اوایل پهلوی معرفی نمود .
از بیرون و در نمای عمومی ، این بنا دارای دو سر در مجزا از هم میباشد که فرد را به دو فضای مجزا اما کاملا مرتبط با هم هدایت میکند که هر دو آنها در مجاورت هم و در سمت جنوب بنا قرار گرفته است و هردو دارای تزئیناتی کاملا مشابه و آجری هستند که در آنها از آجر های قالبی استفاده شده است . در سردرهای ورودی این بنا از قوس مازه ای استفاده شده است که با کمی تو رفتگی و عقب نشینی نسبت به معبر،درب ورودی در آنها تعبیه شده است؛ یکی از ورودی ها به طور مستقیم به فضای اندرونی باز میشود و دیگری به یک راهرو باز میشود که فضایی است میان اندرونی و بیرونی نی بنا .
توصیف معماری این بنا را از دربی که مشترک است بین اندرونی و بیرونی بنا آغاز می کنیم که سمت راست ، اندرونی و در سمت چپ بیرنی بنا واقع شده است که پس از عبور از آن به حیاط بنا میرسیم که در وسط آن چهار باغچه کاملا قرینه تعبیه شده است و دور تا دور بنا نیز باز شوهایی وجود دارد به فضاهای متعدد و مختلف ,در قسمت جنوب شرقی این حیاط دو باز شو وجود دارد که اولی به انباری و دیگری به یک اتاق با پوشش منحنی باز میشود و در مجاورت آن دالان یا راهرویی وجود دارد که در انتهای آن سرویس بهداشتی ( توالت ) و راه پله پشت بام قرار گرفته است ؛ در ضلع مجاور یعنی در غرب بنا فضای آشپزخانه قرار گرفته که خود متشکل از دو فضای مرتبط با هم است که فضای اول برای پخت و پز و دیگری بیشتر به عنوان انبار کاربرد دارد . پوشش ها در این قسمت از بنا به صورت منحنی و از نوع کجاوه است , بر اساس گفته ساکنین از این مطبخ برای پخت و پز در مناسبت های مذهبی و … استفاده میکنند و به گونه ای خرج داده میشود که همه اهالی روستا در آن شرکت میکنند.درهمین فضا و در سمت شمالی اتاق یک فضای که در گذشته احتمالا کاربری (فر) امروزی را داشته است و گمان میرود برای اینگونه پخت و پز ها استفاده میشده است با پوشش منحنی دیده میشود که در زیر آن نیز محلی برای گرم کردن آن و روشن کردن آتش تعبیه شده است.
با توجه به تکنولوژی معماری به کار رفته در بنا و همچنین مواد و مصالح استفاده شده در آن و در نظر گرفتن المانهای معماری موجود در آن مانند استفاده از آجرهای مهری و نقوش موجود بر روی آنها میتوان قدمت این بنا را ، اواخر دوره قاجاریه و اوایل پهلوی معرفی نمود .
از بیرون و در نمای عمومی ، این بنا دارای دو سر در مجزا از هم میباشد که فرد را به دو فضای مجزا اما کاملا مرتبط با هم هدایت میکند که هر دو آنها در مجاورت هم و در سمت جنوب بنا قرار گرفته است و هردو دارای تزئیناتی کاملا مشابه و آجری هستند که در آنها از آجر های قالبی استفاده شده است . در سردرهای ورودی این بنا از قوس مازه ای استفاده شده است که با کمی تو رفتگی و عقب نشینی نسبت به معبر،درب ورودی در آنها تعبیه شده است؛ یکی از ورودی ها به طور مستقیم به فضای اندرونی باز میشود و دیگری به یک راهرو باز میشود که فضایی است میان اندرونی و بیرونی نی بنا .
توصیف معماری این بنا را از دربی که مشترک است بین اندرونی و بیرونی بنا آغاز می کنیم که سمت راست ، اندرونی و در سمت چپ بیرنی بنا واقع شده است که پس از عبور از آن به حیاط بنا میرسیم که در وسط آن چهار باغچه کاملا قرینه تعبیه شده است و دور تا دور بنا نیز باز شوهایی وجود دارد به فضاهای متعدد و مختلف ,در قسمت جنوب شرقی این حیاط دو باز شو وجود دارد که اولی به انباری و دیگری به یک اتاق با پوشش منحنی باز میشود و در مجاورت آن دالان یا راهرویی وجود دارد که در انتهای آن سرویس بهداشتی ( توالت ) و راه پله پشت بام قرار گرفته است ؛ در ضلع مجاور یعنی در غرب بنا فضای آشپزخانه قرار گرفته که خود متشکل از دو فضای مرتبط با هم است که فضای اول برای پخت و پز و دیگری بیشتر به عنوان انبار کاربرد دارد . پوشش ها در این قسمت از بنا به صورت منحنی و از نوع کجاوه است , بر اساس گفته ساکنین از این مطبخ برای پخت و پز در مناسبت های مذهبی و … استفاده میکنند و به گونه ای خرج داده میشود که همه اهالی روستا در آن شرکت میکنند.درهمین فضا و در سمت شمالی اتاق یک فضای که در گذشته احتمالا کاربری (فر) امروزی را داشته است و گمان میرود برای اینگونه پخت و پز ها استفاده میشده است با پوشش منحنی دیده میشود که در زیر آن نیز محلی برای گرم کردن آن و روشن کردن آتش تعبیه شده است.
