I.MehrDãd
کاربر نگاه دانلود
در پارکی ساحلی نزدیک پل کانمونکیو در شهر ژاپنی شیمونوسکی، دو مجسمه ی برنزی قرار دارند که جنگجوهای سامورایی را به شکلی منجمد شده در حالت های رزمی خود نمایش می دهند. این مجسمه ها در کنار نسخه های کپی شده از توپ ها و کشتی های جنگی قرار گرفته اند. این بنا یادبودی بر یک جنگ تاریخی است که بیش از 8 قرن پیش در این منطقه رخ داده است.
روزی در ماه آوریل سال 1185، دو ناوگان قدرتمند قبیله هیکه Heike (حاکمان سلطنتی ژاپن) و میناموتو که بر سر قدرت و تاج و تخت در کشمکش بودند در خلیج کوچکی به نام دان-نو-اورا در دریای داخلی ژاپن با هم رو در رو شدند. در نبرد شدیدی که به دنبال آن رخ نمود، صدها جنگجوی سامورایی جان خود را از دست داده و بدن هایشان بین امواج به اعماق دریا رفت. در پایان آن روز میناموتو در این جنگ پیروز و قبیله ی هیکه مغلوب شد؛ در همین حال، امپراطور 6 ساله برای جلوگیری از اسیر شدن به دست مادربزرگش غرق شد. میناموتو یوریموتو نیز به اولین شوگون یا حاکم نظامی ژاپن تبدیل گشت.
از نبرد دان-نو-اورا افسانه های زیادی برخاسته اند که در عجیب ترین آنها یک خرچنگ حضور دارد. این خرچنگ دارای پوسته ای متمایز با الگویی جالب توجه است که با کمی دقت می توان صورت خشمگین یک سامورایی را در آن مشاهده نمود. داستان بیان می کند زمانی که جنگجویان هیکه جان خود را از دست داده و غرق شدند، روح آنها در این خرچنگ ها دمیده شده و این چهره ها تا ابد بر پشت آنها نقش بسته است. این خرچنگ با نام همین امپراطوری یعنی هیکه گانی (خرچنگ هیکه) شناخته می شود. برخی اوقات آن را خرچنگ سامورایی نیز می نامند.
زمانی اخترشناس و نویسنده ی معروف آمریکایی کارل ساگان در این باره حدس های جالبی زده بود. ساگان بر این باور بود که ماهیگیران ژاپنی هر خرچنگی که پوسته اش شبیه صورت سامورایی باشد به احترام سلسله ی هیکه به درون آب بر می گرداندند و همین موضوع باعث شده که DNA هیکه گانی با صورت سامورایی محفوظ باقی بماند.
هرچند خرچنگ های هیکه بسیار کوچک هستند (در حدود 4 سانتیمتر) و در واقعیت هیچ کس آنها را نمی خورد و به همین دلیل است که ماهیگیران آنها را از درون تورهای خود به آب باز می گردانند. علاوه بر اینها خرچنگ هایی که پوسته ی آنها شبیه به صورت انسان باشد در همه جای دنیا یافت می شوند.
چین و شکن هایی که در واقع شبیه به صورت سامورایی هستند، نقاطی را نشان می دهند که در آنها عضلات به پوسته ی سخت جانور متصل می گردد و به صورت اتفاقی شبیه به صورت خشمناک یک سامورایی شده و به توانایی ذاتی ما در پیدا کردن چهره در اشیای تصادفی باز می گردد که در حقیقت پدیده ای به نام پاریدولیا نام دارد.
روزی در ماه آوریل سال 1185، دو ناوگان قدرتمند قبیله هیکه Heike (حاکمان سلطنتی ژاپن) و میناموتو که بر سر قدرت و تاج و تخت در کشمکش بودند در خلیج کوچکی به نام دان-نو-اورا در دریای داخلی ژاپن با هم رو در رو شدند. در نبرد شدیدی که به دنبال آن رخ نمود، صدها جنگجوی سامورایی جان خود را از دست داده و بدن هایشان بین امواج به اعماق دریا رفت. در پایان آن روز میناموتو در این جنگ پیروز و قبیله ی هیکه مغلوب شد؛ در همین حال، امپراطور 6 ساله برای جلوگیری از اسیر شدن به دست مادربزرگش غرق شد. میناموتو یوریموتو نیز به اولین شوگون یا حاکم نظامی ژاپن تبدیل گشت.
از نبرد دان-نو-اورا افسانه های زیادی برخاسته اند که در عجیب ترین آنها یک خرچنگ حضور دارد. این خرچنگ دارای پوسته ای متمایز با الگویی جالب توجه است که با کمی دقت می توان صورت خشمگین یک سامورایی را در آن مشاهده نمود. داستان بیان می کند زمانی که جنگجویان هیکه جان خود را از دست داده و غرق شدند، روح آنها در این خرچنگ ها دمیده شده و این چهره ها تا ابد بر پشت آنها نقش بسته است. این خرچنگ با نام همین امپراطوری یعنی هیکه گانی (خرچنگ هیکه) شناخته می شود. برخی اوقات آن را خرچنگ سامورایی نیز می نامند.
زمانی اخترشناس و نویسنده ی معروف آمریکایی کارل ساگان در این باره حدس های جالبی زده بود. ساگان بر این باور بود که ماهیگیران ژاپنی هر خرچنگی که پوسته اش شبیه صورت سامورایی باشد به احترام سلسله ی هیکه به درون آب بر می گرداندند و همین موضوع باعث شده که DNA هیکه گانی با صورت سامورایی محفوظ باقی بماند.
هرچند خرچنگ های هیکه بسیار کوچک هستند (در حدود 4 سانتیمتر) و در واقعیت هیچ کس آنها را نمی خورد و به همین دلیل است که ماهیگیران آنها را از درون تورهای خود به آب باز می گردانند. علاوه بر اینها خرچنگ هایی که پوسته ی آنها شبیه به صورت انسان باشد در همه جای دنیا یافت می شوند.
چین و شکن هایی که در واقع شبیه به صورت سامورایی هستند، نقاطی را نشان می دهند که در آنها عضلات به پوسته ی سخت جانور متصل می گردد و به صورت اتفاقی شبیه به صورت خشمناک یک سامورایی شده و به توانایی ذاتی ما در پیدا کردن چهره در اشیای تصادفی باز می گردد که در حقیقت پدیده ای به نام پاریدولیا نام دارد.
