1. افتادن در تلۀ عشق این افراد ساده است! چون خودشیفته ها ظاهری جذاب ، باحال ، خونسرد و رها و پرهیبت دارند و با ظاهر فیزیکی خود(به اصطلاح تیپ) هم خیلی اهمیت می دهند و به آن می رسند. این خصوصیات معمولاً جنس مخالف را در برخورد اول به خود جذب می کند. از سوی دیگر این افراد بسیار علاقمند هستند که دیگران را عاشق خود کنند ، چون از این طریق تأییدی برای خوب و عالی بودن خود به دست می آورند ، به علاوه اینکه ستایش کننده ای مفت و مجانی نصیب شان می شود!
2. به محض اینکه مطمئن شدند قربانی ای در تله شان افتاده به شکل مرموز و گیج کننده ای تغییر رفتار می دهند. وانمود می کنند علاقه ای به طرف خود ندارند و از جنس مخالف های دیگری خوششان می آید. و از آنجا که این عمل آنها برای طرف مقابل نازکردن تلقی می شود ، طرف مقابل با تلاش زیاد محبت خود را به فرد زیاد می کند تا او را کنار خود نگه دارد. غافل از اینکه خودشیفته از این محبت مجانی لـ*ـذت می برد و به روی خود نمی آورد و در عین حال محبت را با تحقیر پاسخ می دهد.
3. خودشیفته ها قادر نیستند احساسات خود را به دیگران نشان دهند. چون احساس می کنند با این کار خود را در برابر طرفشان کوچک می کنند. بنابراین هرگونه انتظار برای اینکه طرفتان به شما بگوید : "کنارم بمان. مایۀ آرامشم هستی. می خواهم باشی." را از سر بیرون کنید! اگر گاهی از دستشان در برود و طرفشان را مورد نوازشی قرار دهند بلافاصله دنبال بهانه و توجیه برای عمل خود می گردند تا نکند طرفشان فکر کند که به فکرش بوده اند و فقط به خاطر اینکه دلتنگش بوده اند کاری انجام داده اند. در حالیکه آدمهای معمولی خیلی ساده می گویند : "الان بهت پیام دادم فقط چون دلم برات تنگ شده بود. می خواستم جواب دادنتو ببینم. همین!". آدمهای معمولی نیاز به توجیه های دروغ ندارند.
4. واضح ترین علامت برای اینکه بفهمید فردی خودشیفته است این است که دریابید وی عشق را ضعف تلقی می کند و عار دارد که کسی بفهمد وی فردی از جنس مخالف خود را دوست می دارد. برای خودشیفته ها عشق به وابستگی ترجمه میشود و آنها از وابستگی می ترسند. خودشیفته می اندیشد که باید از طرف مقابل محبت گدایی کند. بدبخت بیچاره خبر ندارد که عشق یعنی عاشقانه دادن و گرفتن.گدایی در کار نیست. طرفش مایل است با کوچکترین اشاره آنچه در توان دارد برای وی انجام دهد. این در حالی است که در همه جای دنیا و نزد تمام ادیان و ملیت ها عشق زیبا ، بزرگ و عزیز تلقی میشود و عاشق بزرگوار و از نظر معنوی قدرتمند تلقی می گردد. شعرها و داستان های زیبای فراوان در ادبیات ملتها حاکی از این مطلب است.
از آنجا که خودشیفته عشق و تعلق خاطر به فردی غیر از خودش را کسر شأن می داند ، به هیچ وجه منتظر نباشید که بگوید : "دوستت دارم". او قادر به ابرازمحبت نیست. همچنین انتظار نداشته باشید که حال و روزگار شما واقعاً برایش مهم باشد. برای خودشیفته ها فقط خودشان مهم هستند. اگر چه آنها قادرند دیگران را گول زده و گاهی ردای تقوا بپوشند و وانمود کنند عشق و انسان دوستی آنها والاتر از آن است که متمرکز بر یک فرد تنها باشد. آنها عاشقان خدمت به بشریت هستند! اما نگاهی به تاریخ روشن می کند که افرادی که واقعاً با خلوص نیت به بشریت خدمت کرده اند در زندگی خصوصی شان روابط عشقی محکمی با فردی از جنس مخالف هم داشته اند. این عشق مقدمۀ عشق های دیگر است. کسی که در ابراز این عشق ناتوان است چگونه تواند عشق خود را به بشریت ابراز دارد؟!!!!
2. به محض اینکه مطمئن شدند قربانی ای در تله شان افتاده به شکل مرموز و گیج کننده ای تغییر رفتار می دهند. وانمود می کنند علاقه ای به طرف خود ندارند و از جنس مخالف های دیگری خوششان می آید. و از آنجا که این عمل آنها برای طرف مقابل نازکردن تلقی می شود ، طرف مقابل با تلاش زیاد محبت خود را به فرد زیاد می کند تا او را کنار خود نگه دارد. غافل از اینکه خودشیفته از این محبت مجانی لـ*ـذت می برد و به روی خود نمی آورد و در عین حال محبت را با تحقیر پاسخ می دهد.
3. خودشیفته ها قادر نیستند احساسات خود را به دیگران نشان دهند. چون احساس می کنند با این کار خود را در برابر طرفشان کوچک می کنند. بنابراین هرگونه انتظار برای اینکه طرفتان به شما بگوید : "کنارم بمان. مایۀ آرامشم هستی. می خواهم باشی." را از سر بیرون کنید! اگر گاهی از دستشان در برود و طرفشان را مورد نوازشی قرار دهند بلافاصله دنبال بهانه و توجیه برای عمل خود می گردند تا نکند طرفشان فکر کند که به فکرش بوده اند و فقط به خاطر اینکه دلتنگش بوده اند کاری انجام داده اند. در حالیکه آدمهای معمولی خیلی ساده می گویند : "الان بهت پیام دادم فقط چون دلم برات تنگ شده بود. می خواستم جواب دادنتو ببینم. همین!". آدمهای معمولی نیاز به توجیه های دروغ ندارند.
4. واضح ترین علامت برای اینکه بفهمید فردی خودشیفته است این است که دریابید وی عشق را ضعف تلقی می کند و عار دارد که کسی بفهمد وی فردی از جنس مخالف خود را دوست می دارد. برای خودشیفته ها عشق به وابستگی ترجمه میشود و آنها از وابستگی می ترسند. خودشیفته می اندیشد که باید از طرف مقابل محبت گدایی کند. بدبخت بیچاره خبر ندارد که عشق یعنی عاشقانه دادن و گرفتن.گدایی در کار نیست. طرفش مایل است با کوچکترین اشاره آنچه در توان دارد برای وی انجام دهد. این در حالی است که در همه جای دنیا و نزد تمام ادیان و ملیت ها عشق زیبا ، بزرگ و عزیز تلقی میشود و عاشق بزرگوار و از نظر معنوی قدرتمند تلقی می گردد. شعرها و داستان های زیبای فراوان در ادبیات ملتها حاکی از این مطلب است.
از آنجا که خودشیفته عشق و تعلق خاطر به فردی غیر از خودش را کسر شأن می داند ، به هیچ وجه منتظر نباشید که بگوید : "دوستت دارم". او قادر به ابرازمحبت نیست. همچنین انتظار نداشته باشید که حال و روزگار شما واقعاً برایش مهم باشد. برای خودشیفته ها فقط خودشان مهم هستند. اگر چه آنها قادرند دیگران را گول زده و گاهی ردای تقوا بپوشند و وانمود کنند عشق و انسان دوستی آنها والاتر از آن است که متمرکز بر یک فرد تنها باشد. آنها عاشقان خدمت به بشریت هستند! اما نگاهی به تاریخ روشن می کند که افرادی که واقعاً با خلوص نیت به بشریت خدمت کرده اند در زندگی خصوصی شان روابط عشقی محکمی با فردی از جنس مخالف هم داشته اند. این عشق مقدمۀ عشق های دیگر است. کسی که در ابراز این عشق ناتوان است چگونه تواند عشق خود را به بشریت ابراز دارد؟!!!!
