خوانایی کد منبع

[F@EZEH]

در برنامه ریزی رایانه ، خوانایی عبارت است از این که خواننده متن کد منبع بتواند هدف ، جریان برنامه و عملکرد کد منبع را متوجه شود. این موضوع در مجموعه نیازهای کیفیتی شامل موارد قابلیت انتقال ، کاربرد پذیری و نگهداشت پذیری می شود.

خوانایی خیلی مهم است به این علت که برنامه نویسان بیشترین وقتشان را به جای این که صرف نوشتن کد جدید بکنند ، در زمینه درک و تغییر کد منبع موجود می کنند . کد های ناخوانا معمولا به خطا ، نارسایی و کدهای تکراری ختم می شوند . یک تحقیق [۲] نشان داد که تغییرات جزئی و ساده ای برای خوانایی برنامه می تواند منجر به این شود که کد نهایی نوشته شده کوتاه تر شود و همچنین زمان فهم آن به طور قابل توجهی کاهش یابد.

پیروی از یک سبک برنامه نویسی منسجم معمولا به خوانایی کمک می کند ؛ اگر چه خوانایی چیزی بیش از فقط سبک برنامه نویسی است. عوامل زیادی که معمولا دخالتی در توانایی رایانه برای ترجمه مناسب و اجرای بهتر برنامه ندارند ، به خوانایی کمک می کنند . بعضی از این عوامل اینها هستند :

• بلوک بندی متفاوت ( فاصله سفید )
• یادآورها
• تکه تکه کردن نوشته های طولانی
• قواعد نامگذاری برای اشیا ( مثل متغیر ها ، کلاسها ، روالها و غیره )

جنبه های دیداری برای این کار ( مثل تورفتگی ، شکستن خطوط ، علامت گذاری رنگی و مانند اینها ) معمولا به وسیله ویرایشگر کد منبع فراهم می شود ، اما جنبه های محتوایی بازتابی از استعداد و توانایی های برنامه نویس است .

زبانهای برنامه نویسی دیداری متعددی با این منظور توسعه داده شده اند تا بتوانند از روشهای غیر سنتی برای ارائه کد و تصویر استفاده کنند. محیطهای یکپارچه توسعه نرم افزار (IDE ها) می خواهند تا تمام این گونه کمکها را به شکل یک پارچه ارائه کنند. تکنیکهایی برای بازسازی کد می تواند خوانایی را افزایش دهد.