- عضویت
- 2018/02/17
- ارسالی ها
- 23,992
- امتیاز واکنش
- 29,350
- امتیاز
- 1,104
دشت لار از شمال به کوههای شهرستان نور مازندران از شرق و شمال شرق به کوه دماوند، از جنوب شرق به ایرا، شهرستان دماوند و پلور آمل، از جنوب به افجه و امامه و لواسان بزرگ و از غرب به خاتون بارگاه و گرمابدر گسترده شده است. دشت لار از سال ۵۴ به عنوان پارک ملی لار شناخته میشود.لار در ادوار تاریخی جزئی از ناحیه تاریخی قصران از توابع ری به حساب میآمده است که در کتب تاریخی مکررا از آن با نام «لار قصران» یاد شده است.
این دشت از دیرباز به سبب خوش آب و هوایی محل اردوگاههای پادشاهان در فصل گرما بوده است. تقریبا تمامی جانداران و گیاهان منطقه البرز مرکزی در این پارک وجود دارند. قزلآلای خالدار قرمز از جمله ماهیان تحت حفاظت بوده که در این منطقه یافت میشود.
دشت لار با گلهای زرد و شقایقهای بیشمارش و وجود چشمه سارهای فراوان همیشه جذابیت خود را حفظ کرده است.
گیاهان دشت لار و بلندیهای دربرگیرنده آن گوناگونی چشمگیری دارد. شماری از این گیاهان خوراکی و دارویی هستند. گون و خرگوشک و آویشن (اوشم) و شنگ، لواش، سیرک (تلم)، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر (الرگ)، شیرین بیان، باریجه، چای کوهی، بارهنگ و والک نمونههایی از گیاهان دشت لار و بلندیهای آن است. زنبق وحشی بنفش و ارغوانی و مرغک و گل زرد، و شقایق دشت لار را در بهار رنگارنگ کرده و زیبایی آن را دو چندان میکنند.