نوجوانان ،
پیامهای پدر و مادرشان را نمی شنوند
مگر اینکه باور کنند پدر و مادرشان به علایق و نیازهای آنان واقعا گوش می دهند و آنان را درک می کنند.
اگر فرزندانتان باور کنند که شما واقعا موقعیت آنان را درک می کنید ، زیرا به حرفهایشان گوش داده اید ، هر واکنشی که نشان دهید به نظرشان مناسب می رسد ، زیرا به طور مستقیم به پیام مربوط می شود .
دیگر اینکه ، اگر آنان باور کنند شما واقعا به دیدگاهشان توجه ندارید ، هر چه بگویید نامربوط خواهد شد . اجازه بدهید طور دیگر بگویم :
کودکان میل ندارند حتی پیش از دهان بازکردن مشتی موعظه اتفاقی را بشنوند . آنچه واقعا می خواهند بشنوند و مشتاق شنیدنش هستند این است که شما به نظر و پیام آنان واکنش نشان دهید . پیامد واکنش نشان ندادن به آنچه آنان می گویند ، یا دقیق تر بگویم ، نیازی که ابراز می کند ناکامی ، خشم و روابطی همراه با رنجش و قطع ارتباط ، خواهد شد.
فریاد زدن و در به هم کوبیدن یا سکوت ، نشانه های خوبی برای آگاه شدن شما از موقعیت خودتان است . خبر خوش این است که نیاز اساسی بشر به شنیده شدن آن قدر شدید است که با بهبود گفت وشنود رابـ ـطه هم می تواند تجدید شود . اگر شما و فرزندتان قطع رابـ ـطه کرده اید ، هنوز هم خیلی دیر نیست . راه حل مشکل ، گوش کردن و واقعا شنیدن و واکنش نشان دادن به فرزندتان است . صرفا رفع تکلیف نکنید .
تصمیم بگیرید به گفته های فرزندتان واقعا گوش سپارید و در برابر نظرهای او باوقار و احترام رفتار کنید . تلویزیون را خاموش کنید . از سایر کارها دست بردارید و توجه تان را بدون شتاب و تنها برفرزندتان معطوف سازید . این کار به او نشان می دهد برای شما چقدر اهمیت دارد . کودکان فرق میان واقعیت و غیر واقعیت را درک می کنند .
شما نمی توانید منتظر بمانید تا فرزندتان مشکلات را پشت سر بگذارد . به یقین ممکن است ابتدا تلاشهای شما مشکوک به نظر برسد ؛ اما بایستی صبور باشید و برای یافتن تعریف دوباره این بخش از رابـ ـطه خود تداوم به خرج دهید . این کافی نیست که شما فقط تصمیم بگیرید موضعی جدید با ذهنی باز داشته باشید ، بایستی آن را ابراز کنید و هنگام بحث نشانش دهید . کودکان اغلب احساس می کنند پدر و مادرشان تشخیص نمی دهند یا این حقیقت را که آنان از نظر ذهنی واحساسی بالغ شده اند ، معتبر نمی دانند .
آنان همچنین احساس می کنند که اگر در گذشته به اعتماد پدر و مادرشان لطمه زده اند ، محکوم به حبس ابد هستند . اگر انتظار دارید آنان واقعا با شما ارتباط برقرار کنند بایستی مطمئنشان کنید که امروز روز تازه ای است . بگذارید آنان بدانند این فرصت را دارند خودشان را در دید شما در اینجا و حالا دوباره تعریف کنند . برداشتن آن بار از شانه هایشان نبایستی کار آسانی باشد ؛ اما فرزاندان هم انعطاف پذیر و هم تشنه پذیرش شما هستند ، بنابراین شما می توانید به آن برسید .
پیامهای پدر و مادرشان را نمی شنوند
مگر اینکه باور کنند پدر و مادرشان به علایق و نیازهای آنان واقعا گوش می دهند و آنان را درک می کنند.
![221145229149202195173177189157210113144211109.gif](http://img.tebyan.net/big/1391/04/221145229149202195173177189157210113144211109.gif)
اگر فرزندانتان باور کنند که شما واقعا موقعیت آنان را درک می کنید ، زیرا به حرفهایشان گوش داده اید ، هر واکنشی که نشان دهید به نظرشان مناسب می رسد ، زیرا به طور مستقیم به پیام مربوط می شود .
دیگر اینکه ، اگر آنان باور کنند شما واقعا به دیدگاهشان توجه ندارید ، هر چه بگویید نامربوط خواهد شد . اجازه بدهید طور دیگر بگویم :
کودکان میل ندارند حتی پیش از دهان بازکردن مشتی موعظه اتفاقی را بشنوند . آنچه واقعا می خواهند بشنوند و مشتاق شنیدنش هستند این است که شما به نظر و پیام آنان واکنش نشان دهید . پیامد واکنش نشان ندادن به آنچه آنان می گویند ، یا دقیق تر بگویم ، نیازی که ابراز می کند ناکامی ، خشم و روابطی همراه با رنجش و قطع ارتباط ، خواهد شد.
فریاد زدن و در به هم کوبیدن یا سکوت ، نشانه های خوبی برای آگاه شدن شما از موقعیت خودتان است . خبر خوش این است که نیاز اساسی بشر به شنیده شدن آن قدر شدید است که با بهبود گفت وشنود رابـ ـطه هم می تواند تجدید شود . اگر شما و فرزندتان قطع رابـ ـطه کرده اید ، هنوز هم خیلی دیر نیست . راه حل مشکل ، گوش کردن و واقعا شنیدن و واکنش نشان دادن به فرزندتان است . صرفا رفع تکلیف نکنید .
تصمیم بگیرید به گفته های فرزندتان واقعا گوش سپارید و در برابر نظرهای او باوقار و احترام رفتار کنید . تلویزیون را خاموش کنید . از سایر کارها دست بردارید و توجه تان را بدون شتاب و تنها برفرزندتان معطوف سازید . این کار به او نشان می دهد برای شما چقدر اهمیت دارد . کودکان فرق میان واقعیت و غیر واقعیت را درک می کنند .
شما نمی توانید منتظر بمانید تا فرزندتان مشکلات را پشت سر بگذارد . به یقین ممکن است ابتدا تلاشهای شما مشکوک به نظر برسد ؛ اما بایستی صبور باشید و برای یافتن تعریف دوباره این بخش از رابـ ـطه خود تداوم به خرج دهید . این کافی نیست که شما فقط تصمیم بگیرید موضعی جدید با ذهنی باز داشته باشید ، بایستی آن را ابراز کنید و هنگام بحث نشانش دهید . کودکان اغلب احساس می کنند پدر و مادرشان تشخیص نمی دهند یا این حقیقت را که آنان از نظر ذهنی واحساسی بالغ شده اند ، معتبر نمی دانند .
آنان همچنین احساس می کنند که اگر در گذشته به اعتماد پدر و مادرشان لطمه زده اند ، محکوم به حبس ابد هستند . اگر انتظار دارید آنان واقعا با شما ارتباط برقرار کنند بایستی مطمئنشان کنید که امروز روز تازه ای است . بگذارید آنان بدانند این فرصت را دارند خودشان را در دید شما در اینجا و حالا دوباره تعریف کنند . برداشتن آن بار از شانه هایشان نبایستی کار آسانی باشد ؛ اما فرزاندان هم انعطاف پذیر و هم تشنه پذیرش شما هستند ، بنابراین شما می توانید به آن برسید .