°º¸кยzɠยภº°
کاربر نگاه دانلود
اگر در کار پرورش دادن و تکثیر قناری هستید این مقاله برای شما مفید خواهد بود در این مقاله به مواردی نظیر دمای مناسب برای تکثیر قناری ، بهداشت قناری ، پرریزان قناری ، جوجه کشی و.. اشاره شده است. نقش دما حفظ مقاومت پرنده در مقابل بیماریهاست کاهش وافزایش دما باعث بوجود آمدن مشکلاتی می گردد وهر دو صورت آن را استرس می نامند بعلاوه اینکه دما همانند تغذیه و نور در شروع تولک رفتن وپایان آن نقش خاص خود را ایفا می کند . حداکثر دمای مناسب محیط ۳۵ درجه سانتیگراد و حداقل ۱۸ درجه سانتیگراد دمایست که می توان پرنده را با آرامش خیال نگهداری نمود . ۳۵ درجه دما برای تولک رفتن و ۱۸ درجه برای قطع کامل پرریزی مناسب است اما فصل تولید مثل زمانیست که کاهش و افزایش دما پذیرفتنی نیست وپرنده احساس راحتی و زندگی طبیعی و آرام را نخواهد داشت . بنابر این دمای مناسبی که پرنده می تواند دوران تولید مثل را در آن دما به راحتی پشت سر بگذارد بین ۲۱ تا ۲۴ درجه سانتیگراد است .یکی دیگر از ارکان مهم در مدیریت گله ها حفظ نظافت و بهداشت می باشد بنابر این مسائلی که باید مورد توجه پرورش دهنده و مدیر خوب قرار داشته باشد نکاتی است که در زیر به آنها اشاره می شود .( برای خواندن بقیه مطلب روی کلمه ادامه مطلب در زیر کلیک کنید)
۱- شناخت عوامل بیماری زا و حذف آنها .
۲- شناخت نکات بهداشتی و رعایت آنها .
۳- شناخت آنتی بیوتیکها و ویتامین ها و روش مصرف آنها .
۴- شناخت چرخه زندگی و نیاز های پرنده ای که نگهداری میکند
قناری های آزاد در طبیعت دوست دارند که بر روی چمن های مرطوب غلت بزنند و بدین ترتیب خودشان را تمیز کنند. در برخی از موارد به علت طولانی شدن فواصل بین آب تنی ممکن است برخی از پرنده ها میل به آب تنی را از دست بدهند و یا جوجه هایی که برای اولین بار با ظرف آب تنی آشنا می شوند ممکن است رغبتی به این کار نشان ندهند. اما کلا آب تنی خصوصا در فصول گرم سال و هنگام پر ریزی بسیار ضروری است. چرا که موجب تحـریـ*ک رشد سریع پرهای جدید می گردد. آب تنی پرنده ماده در اواخر دوران خوابیدن بر روی تخم ها باعث مرطوب شدن سطح پوسته آن شده و ضمن کاهش از دست رفتن آب موجب خروج راحت تر جوجه از تخم می گردد. بعد از استحمام پرنده به آراستن خود می پردازد. پرهای خود را پوش داده می لرزاند و با نوک خود آنها را مرتب می کند. سپس به کمک منقارش مواد چربی مترشحه از غده خاصی که در بالای محل اتصال دم به بدنش قرار دارد و اوروپیژیال (Uropygial) نامیده می شود را روی کلیه پرهایش می مالد. این روغن باعث براقی پرهای قناری شده و به عنوان یک ماده محافظ طبیعی عمل می کند. بعضی از پرنده های دست آموز عادت به استحمام در زیر شیر آب ظرفشویی آشپزخانه دارند و از ریزش جریان آب بر روی بدنشان بسیار لـ*ـذت می برند. از اینرو بسیار طبیعی است که با شنیدن صدای جریان آب به سوی ظرفشویی پرواز کنند. یکی از راه ها آشنا کردن پرندگان با ظرف آب تنی گذاشتن برگ کاهوی مرطوب در کف قفس است تا پرنده خود را بر روی آن مالیده و پر و بالش را تمیز نماید. راه دیگر گذاشتن یک قطعه یخ بر روی قفس و قرار دادن ظرف آب تنی (با مقدار کمی آب) در زیر آن بر روی کف قفس است تا با آب شدن یخ و چکیدن قطرات آب پرنده نسبت به آب تنی تحـریـ*ک شود. همچنین می توان ظرفی حاوی آب با درجه حرارتی حدود دمای اتاق و با عمقی کم به طوری که پرنده بتواند داخل آن آب تنی کند کف قفس قرار داده تا پرنده درون آن استحمام نماید. پس از استحمام به علت ریختن آب بر روی کف قفس خشک کردن و یا تعویض پوشش کف آن ضروری می باشد.
پرورش و جوجه کشی:
دوران جنینی
زندگی درون تخم دوران جنینی نامیده می شود و سیزده روز طول می کشد , پس از سیزدهمین روز و در ابتدای روز چهاردهم جوجه پوسته تخم را شکسته و از آن بیرون می آید و دوران زندگی جدید خود را که دوره رشد نام دارد آغاز می کند .
دوران رشد
دوره رشد جوجه قناری حدود ۶۰ روز طول می کشد ولی تنها ۲۵ تا ۳۰ روز از این دوره دوماهه را توسط والدین تغذیه می شود در این مدت کوتاه رشد جوجه چنان سریع است که تقریبا به چهل برابر وزن خود در زمان تولد می رسد . روزهای باقیمانده از این دوران برای کسب تجربه نسبت به محیط اطراف – رویش کامل پرها و استقلال برای ادامه حیات پرنده جوان بسیار حساس و ارزشمند است .
دوران بلوغ
پس از ۶۰ روزگی وشروع مرحله سوم , پرریزی و تولک رفتن پرنده جوان آغاز می شود . این پرریزی منحصرا پرهای تنه پرنده را شامل می شود ولی پرنده پرهای پرواز خود را از دست نمی دهد در این هنگام رشد جسمی و محسوس پرنده پایان یافته و پرنده مرحله جدید زندگی خود را که اصطلاحا عقل رس شدن است آغاز می نماید .پرنده جوان رفتار های اجتماعی و شرایط زندگی گروهی را در این دوران فرا می گیرد . همچنین رشد غد د تناسلی در این دوران شروع و تا بلوغ کامل پرنده ادامه می یابد . سن بلوغ معمولا بر حسب نژاد های مختلف بین ۶ تا ۸ ماه است ولی دیده شده که در نژادهای سبک نظیر قناری های رنگی پرنده در ۵ ماهگی هم قدرت تولید مثل به دست می آورد .
دوران تولید مثل
در این دوره قناری های نر و ماده با رفتارهای خود آمادگی خود را برای تولید مثل نشان می دهند ماده ها بیقراری می کنند و نرها با ولعی خاص به آواز خوانی مشغول هستند . در این زمان وبعد از جفت اندازی پرنده هایی که خود زمانی نیازمند مراقبت بودند به مراقبت از جوجه های خود می پردازند . با اولین سری تخم گذاری پرنده نر و ماده کم تجربه , همانند والدین خود کسب تجربه می کنند و مرحله جدید را می آموزند . بنا بر این بهتر است یکی از جفتها را مسن تر و کار کشته تر انتخاب کنید تا هم شما و هم جفت کم تجربه دردسر کمتری را برای بزرگ کردن جوجه ها تحمل نمایید.
برای جفتگیری و جوجه کشی مناسب از قناری به نکات ذیل توجه کنید:
۱- قناری نر و ماده باید کاملاً آماده باشند .
۲- قناری نر به قفس قناری ماده هدایت شود.
۳- محیطی آرام و به دور از رفت و آمدهای غیر ضروری برای جفتها فراهم شود.
۴- دو ماه قبل از جفتگیری قناریها تحت رژیم غذایی مناسب قرار گیرند تا جوجه های سالم و قوی بدهند و و خودشان نیز در این دوران بیش از حد ضعیف نشوند.
۵- دو قناری که دارای عیب مشترک می باشند نباید با یکدیگر جفت شوند.
۶- از نظر جثه باید هر دو یا یکی از جفتها دارای اندامی قابل ملاحظه باشد.
۷- برای جفتگیری از دو قناری با رنگهای مخالف یا متباین استفاده شود.
۸- قناریها باید کاملاً سالم و قوی باشند و اثری از کسالت و بیماری در آنها نباشد.
۹- دمای محیط برای جفتگیری بین ۲۱ تا۲۵ درجه سانتیگراد باشد.
۱۰-بهترین موقع برای جفت کردن قناریها نیمه فروردین ماه است و حتی الامکان از اسفند ماه نباید زودتر جفتگیری انجام شود. اما اگر درجه حرارت اتاق قناریها ثابت باشد و آمادگی قناریها برای جفت گیری زیاد باشد باید هر چند روز هم از موعد جفت گیری زودتر باشد ، از این عمل جلوگیری ننمود چون باعث خراب شدن و تولک رفتن قناری می شود.
۱۱-پرنده هایی را برای جفت انداختن انتخاب کنند که در رده های مختلف سنی قرار دارند. یک نر جوان را با ماده ای که یکسال دارد در و یا بر عکس جفت کنید .
۱۲- در حد امکان یکی از جفتها تجربه یک دوره جفتگیری موفق را داشته باشد.در صورت امکان از قناری ماده ای که سابقه بزرگ کردن جوجه را دارد استفاده کنید .
۱۳- مصرف برگ کاهو در زمان جفتگیری فراموش نشود.
۱۴- لانه تخمگذاری را روزچهارم یا پنجم در قفس بگذارید چون ممکن است قناری ماده تا زمان تخمگذاری چند بار لانه را بسازد و خراب کند و در نهایت خسته شده و لانه مناسبی نسازد و یا اینکه تخم بدون نطفه بگذارد.
۱۵- هفته اییک بار و به مقدار کم هفت تخم در ظرف شصتی در اختیار جفتها و جوجه هایشان قرار گیرد.
۱۶- وقتی قناری ماده تخم گذاشت هر چه زودتر و به آرامی آنرا با تخم مصنوعی یا تخم بدون نطفه یا فاسد شده عوض کنید واین کار را تا آخرین تخم تکرار کنید وقتی قناری آخرین تخم را گذاشت تخمهای اصلی را به زیر قناری ماده برگردانید تا جوجه ها در فاصله زمانی کوتاهی ازهم متولد شوند.
۱۷- هفته ای دو بار غذای تخم مرغی دراختیار جفتها قرارگیرد و به محض تولد جوجه ها هر روز از غذای تخم مرغی استفاده شود.
۱۸- از قناری خوش آواز جهت آموزش جوجه ها استفاده شود تا قناریهای خوش آوازی تکثیر شوند.
۱۹- از داروهای تقویتی این دوره به طور صحیح استفاده گردد.
پر ریزان (تولک):
پر ریزان را نمی توان به عنوان بیماری تلقی نمود بلکه پدیده ای است طبیعی که در آن پرهای قدیمی ریخته و توسط پرهای جدید جایگزین می شوند. اما پرنده در زمان تولک رفتن نسبت به بیماری ها بسیار ناتوان است. بروز بیماری نیز اختلالاتی در امر پرریزان بوجود خواهد آورد. پرنده در وضعیت پرریزان طبیعی آواز نمی خواند. پس از تعویض پرهای پوشش بدن پرهای کوچک عوض می شوند. هنگامی که پرهای پرواز در بالها و پرهای هدایت در دم نو گشتند پرنده شروع به تعویض پرهای بزرگ خود خواهد کرد. تولک رفتن در فاصله اواخر مرداد تا اوایل مهر ماه انجام می شود. پرنده باید ظرف مدت ۶ الی ۸ هفته پرهایش را کاملا تعویض نماید. در صورتی که این مدت زمان بطور محسوسی به درازا انجامد سوخت و ساز بدن پرنده صحیح انجام نگرفته و خلاصه ایرادی در امر نگهداری وجود داشته است. تنظیم و تصحیح این مسئله از امروز به فردا میسر نمی باشد. الگوی ریختن و درآمدن پرها به این صورت است که از ناحیه سر شروع شده و بعد گردن و تنه و پاها و بالاخره در آخر دم و بالها را شامل می شود. این امر پرواز پرنده را محدود کرده و یک بار اضافی بر روی متابولیسم بدن پرنده می باشد. بعضی وقت ها تولک رفتن بی موقع پرنده می تواند ناشی از قرار گرفتن پرنده در معرض گرمای شدید باشد. البته گاهی نیز به علت ترس و یا مصرف دانه های نامناسب بروز می کند. در این مواقع باید پرنده را از منابع گرمازا و رادیاتور ها دور نمود و غذای او را چک کرده تا از نظر ترکیب و کیفیت مناسب باشد.
تغذیه زمان تولک:
لازمه پرریزان منظم و نرمال تغذیه صحیح و متنوع توام با ویتامین ها و املاح معدنی و مواد دیگر است. اما به هر صورت می توان پرنده را برای پشت سر گذاردن پر ریزان بد و ناقص کمک کرد. برای این منظور میتوانید از موادی نظیر آویزانول (Avisanol) و ویتالینوکوئل (Vitalinoquell) و یا داروهای تقویتی دیگر مخصوص تولک رفتن استفاده کرده و به آب و خوراک آنها اضافه نمایید. همچنین غذاهای آماده و مناسبی برای جایگزین شدن سریع پرها در بازار های بین المللی موجود است که می توان تهیه و مصرف نمود. جهت تقویت پرنده می توان روزانه یک قطره روغن ماهی به غذای او اضافه نمود. ولی باید توجه داشت که مقدار دانه آغشته به روغن آنقدر کم باشد که در طی ۱۲ الی ۲۴ ساعت مصرف شود. همچنین میزان کمی ویتامین E نیز به جیره اضافه شود تا دچار اختلالات تولید مثلی نشود. در عین حال باید مراقب بود تا مبادا پرنده بیش از حد چاق شده و زیر پوست شکم و بالطبع سایر نواحی بدن چربی ذخیره شود. ممکن است پس از هربار تولک رفتن پرنده قدرت و میزان خواندنش کمتر شود که در این رابـ ـطه کار اساسی نمیتوان انجام داد. بجز اینکه رژیم غذایی او چک شده تا بیش از حد چرب یا پر انرژی نبوده و باعث چاق و تنبل شدن پرنده پرنده نگردد.
بطور کلی وقتی پرنده ها تولک می روند یک سری فعل و انفعالات سوخت و سازی (آنابولیکی و متابولیکی) در بدن به وقوع می پیوندد که در اکثر موارد موجب می شود ضایعات جزیی موجود در اندام های مختلف بدن برطرف شده و اندام ها و عضو های بدن با تجدید قوای دوباره شروع به فعالیت کنند. شاید تا حدودی بتوان آن را به روند خزان درختان در فصل پائیز و رویش مجدد در ابتدای بهار تشبیه کرد. البته شدت تغییرت در دوران لک در حد تغییرات درختان به هنگام خواب زمستانی نیست ولی تا حدودی غیر فعال شدن و فعالیت مجدد دستگاه تولید مثلی پرنده در طی دوران لک مشابه با روند خزان درختان می باشد. به عبارتی همانطور که درخت برگ آفت زده و ناتوانش را با برگ های سالم و جوان تعویض میکند پرنده نیز در ظاهر پرهای شکسته و کهنه خود را با پرهای جدید و سالم تعویض می کند. در حین این روند سلولهای فرسوده و ناتوان دستگاه تناسلی نیز از بین رفته و بعد از لک توسط سلول های جدید و جوان فعال جایگزین می شوند. بدین ترتیب اگر ضایعات جزیی در دستگاه های مختلف بدن از جمله دستگاه تناسلی موجود باشد در طی دوران لک از بین می رود.
چند نکته مهم:
۱-بهترین زمان واسه خریدن قناری برای جوجه کشی و ازدیاد نسل پاییز است .
۲-الزاما باید جفت ها حداقل شش هفته قبل از اغاز دوره جفت گیری انتخاب و آماده بهره برداری
شود . در طول این مدت جفت ها در عین حال قادر خواهند بود تا خود را با آب و هوا و شرایط
محیطی موجود وقف داده و با آرامش خاطر جفت گیری کنند .
۳-قناری داران با تجربه ترجیح می دهند پرنده هایی را جهت جفت گیری به کار گیرند که در رده مختلف سنی قرار دارند . مثلا یک نر جوان با ماده ای که متجاوز از یک سال عمر کرده است را با هم قرار می دهند و یا بالعکس . چون تجربه ای که پرنده سالخورده داره موجب میشه تا مراحل جفت گیری به آسانی طی بشه .
۴-به طور معمول می توان دو جوجه کشی در سال را حد طبیعی دانست .
در هنگام خرید برای شناسایی جنس و قدرت باروری پرنده:
پرنده را گرفته و با دهان به پرهای ناحیه شکم قناری بدمید یک پرنده سالم نر که آمادگی لازم واسه جفت گیری رو داره دارای زائده خاصی (spike) در اطراف کلوآک یا ناحیه مقعدی cloacaاست که این زائده به صورت یک برجستگی در پرنده آماده واسه جفت گیری به وضوح دیده می شود .ناحیه شکمی کمی فرو رفته بوده و دارای رنگ گوشت طبیعی می باشد
چنانچه روده ها متورم بوده و به وضوح در زیر پوست قابل رویت باشه (احتمالا به رنگ قرمز و ملتهب ) می توان یقین حاصل نمود که پرنده بیمار است . استخوان جناغی باید کاملا به وسیله عضلات جانبی در میان گرفته شده باشد و با تماس نوک انگشتان باید احساس شود که تمامی ناحیه سـ*ـینه پر و فاقد حفره و فرو رفتگی باشد.چنانچه استخوان جناغ به صورت یک استخوان تیز بیرون زده باشه نشانه بارزی از لاغری مفرط پرنده است و یک چنین پرنده ای را می توان بیمار و نامناسب تشخیص داد .
بدن پرنده ماده تا حدی کشیده تر بوده و ناحیه مقعد یا کلوآک آن به واضحی پرنده نر نیست چنانچه در ناحیه مزبور برجستگی دیده شود بیشتر متوجه دم پرنده است.
