I.MehrDãd
کاربر نگاه دانلود
فرودگاه اسکیپول آمستردام در فاصله ی 9 کیلومتری جنوب غربی شهر واقع شده و سومین فرودگاه شلوغ اروپا و یکی از شلوغ ترین ها در جهان به حساب می آید. هر سال به طور متوسط 63 میلیون مسافر در حدود 479 هزار پرواز از اسکیپول نیز می گذرند. این یعنی روزانه 1300 پرواز یا به عبارتی دقیقه ای یک پرواز در این فرودگاه انجام می شود. همین موضوع باعث شده که این فرودگاه بسیار شلوغ و پر سر و صدا باشد.
زمانی که ارتش هلند در سال 1916 برای اولین بار در این مکان یک نوار فرود ساخت، دلیل انتخاب این محل، زمین های پست و تخت بود که سابق بر آن بستر یک دریاچه ی گسترده محسوب می شد. در طول دهه ها، این زمین های تخت به یکی از متراکم ترین نواحی جمعیتی در کشور بدل شده و سر و صدای تولید شده توسط این فرودگاه تبدیل به مشکلی جدی برای ساکنان این منطقه گشت.
سال ها، ساکنان این منطقه درباره ی غرش پیوسته هواپیماها به هنگام برخاستن از زمین شکایت می کردند. این نوع سر و صدا که نوفه ی سطح زمین نامیده می شود، در سرتاسر چشم انداز این منطقه که هیچ چیز دیگری (تپه یا دره ) برای شکست امواج صوتی در میان آن نیست، طنین انداز می شد. زمانی که فرودگاه طولانی ترین باند خود را در سال 2003 بازگشایی نمود، ساکنان این منطقه می توانستند تا فاصله ی 28 کیلومتری صدای غرش هواپیماها را بشنوند.
برای مرتفع کردن مشکل سر و صدای ناخواسته، فرودگاه یک دفتر معماری به نام معماران منظر H+N+S و هنرمندی به نام Paul De Kort را وارد ماجرا کرد.
ایده ی استفاده از هنرمندان منظر برای حل یک مشکل فنی به صورت تصادفی جلوه گر شد. در سال 2008، پس از تلاشی ناموفق برای کنترل نوفه، مقامات فرودگاه اسکیپول متوجه شدند که بعد از زمین های زراعی بین باند و شهرک های مسکونی اطراف، سر و صدا کاهش می یابد.
به همین دلیل Paul De Kort یک سری از پرچین ها و مسیرها را در بخش جنوب غربی فرودگاه، دقیقا از لبه ی باند فرودگاهی حفر کرد. مسافت بین نوک این برآمدگی ها برابر با طول موج سر و صدای فرودگاه بود که 36 فوت است. در این محل 150 شیار کاملا راست و متقارن وجود دارند که بین آنها برآمدگی هایی به ارتفاع 6 فوت قرار گرفته اند. این برآمدگی ها که در ظاهر بسیار ساده به نظر می رسند بیش از نصف سر و صدای ناخواسته را کاهش داده اند.
Paul De Kort بر تجربیات فیزیکدان و موسیقیدان آلمانی قرن هجدهمی به نام Ernest Chladni تکیه کرد، کسی که تحقیقات او در زمینه ی فیزیک صدا، زمینه را برای شکوفایی دانش مدرن آکوستیک فراهم نمود. از او گاهی اوقات با نام «پدر آکوستیک» نیز یاد می شود. Chladni در یکی از آزمایش های معروف خود، نمک یا ماسه را در یک بشقاب فلزی قرار داده و آن را در معرض لرزش قرار می دهد که این موضوع باعث می شود دانه ها به شکل الگوهای هندسی و برآمدگی های مختلف دربیایند که به نام همین فیزیکدان نیز شناخته می شوند.
آثار منظر Paul De Kort در اطراف فرودگاه اسکیپول آمستردام در نهایت تبدیل به یک پارک 36 هکتاری شد که امروز Buitenschot نامیده می شود. مسیرهای زیادی از میان این محوطه ی پارک می گذرند. در مرکز این محدوده یک مسیر دوچرخه سواری و مسیر پیاده روی سنگفرش شده قرار دارند.
De Kort همچنین تعدادی آثار هنری در پارک قرار داد که از آن جمله می توان به Listening Ear اشاره نمود که ظرفی به شکل سهمی است و صداهایی را که از دوردست می آیند، تقویت می کند. یکی دیگر از این آثار Chaldnipond است، حوضچه ای به شکل الماس با یک پل و مکانیزمی در زیر آن که می تواند امواجی را روی آب ایجاد کند.
این فرودگاه همچنین در تلاش است که میزان سر و صدا را بیش از اینها کاهش دهد و برای این منظور نیز برنامه زمانی خاصی برای پرواز هواپیماهای مشخص در نظر گرفته و خطوط هوایی را مجبور کرده که ناوگان خود را ارتقا دهند. برنامه این است که کاهش سر و صدا تا میزان 10 دسی بل اتفاق بیفتد.
زمانی که ارتش هلند در سال 1916 برای اولین بار در این مکان یک نوار فرود ساخت، دلیل انتخاب این محل، زمین های پست و تخت بود که سابق بر آن بستر یک دریاچه ی گسترده محسوب می شد. در طول دهه ها، این زمین های تخت به یکی از متراکم ترین نواحی جمعیتی در کشور بدل شده و سر و صدای تولید شده توسط این فرودگاه تبدیل به مشکلی جدی برای ساکنان این منطقه گشت.
سال ها، ساکنان این منطقه درباره ی غرش پیوسته هواپیماها به هنگام برخاستن از زمین شکایت می کردند. این نوع سر و صدا که نوفه ی سطح زمین نامیده می شود، در سرتاسر چشم انداز این منطقه که هیچ چیز دیگری (تپه یا دره ) برای شکست امواج صوتی در میان آن نیست، طنین انداز می شد. زمانی که فرودگاه طولانی ترین باند خود را در سال 2003 بازگشایی نمود، ساکنان این منطقه می توانستند تا فاصله ی 28 کیلومتری صدای غرش هواپیماها را بشنوند.
برای مرتفع کردن مشکل سر و صدای ناخواسته، فرودگاه یک دفتر معماری به نام معماران منظر H+N+S و هنرمندی به نام Paul De Kort را وارد ماجرا کرد.
ایده ی استفاده از هنرمندان منظر برای حل یک مشکل فنی به صورت تصادفی جلوه گر شد. در سال 2008، پس از تلاشی ناموفق برای کنترل نوفه، مقامات فرودگاه اسکیپول متوجه شدند که بعد از زمین های زراعی بین باند و شهرک های مسکونی اطراف، سر و صدا کاهش می یابد.
به همین دلیل Paul De Kort یک سری از پرچین ها و مسیرها را در بخش جنوب غربی فرودگاه، دقیقا از لبه ی باند فرودگاهی حفر کرد. مسافت بین نوک این برآمدگی ها برابر با طول موج سر و صدای فرودگاه بود که 36 فوت است. در این محل 150 شیار کاملا راست و متقارن وجود دارند که بین آنها برآمدگی هایی به ارتفاع 6 فوت قرار گرفته اند. این برآمدگی ها که در ظاهر بسیار ساده به نظر می رسند بیش از نصف سر و صدای ناخواسته را کاهش داده اند.
Paul De Kort بر تجربیات فیزیکدان و موسیقیدان آلمانی قرن هجدهمی به نام Ernest Chladni تکیه کرد، کسی که تحقیقات او در زمینه ی فیزیک صدا، زمینه را برای شکوفایی دانش مدرن آکوستیک فراهم نمود. از او گاهی اوقات با نام «پدر آکوستیک» نیز یاد می شود. Chladni در یکی از آزمایش های معروف خود، نمک یا ماسه را در یک بشقاب فلزی قرار داده و آن را در معرض لرزش قرار می دهد که این موضوع باعث می شود دانه ها به شکل الگوهای هندسی و برآمدگی های مختلف دربیایند که به نام همین فیزیکدان نیز شناخته می شوند.
آثار منظر Paul De Kort در اطراف فرودگاه اسکیپول آمستردام در نهایت تبدیل به یک پارک 36 هکتاری شد که امروز Buitenschot نامیده می شود. مسیرهای زیادی از میان این محوطه ی پارک می گذرند. در مرکز این محدوده یک مسیر دوچرخه سواری و مسیر پیاده روی سنگفرش شده قرار دارند.
De Kort همچنین تعدادی آثار هنری در پارک قرار داد که از آن جمله می توان به Listening Ear اشاره نمود که ظرفی به شکل سهمی است و صداهایی را که از دوردست می آیند، تقویت می کند. یکی دیگر از این آثار Chaldnipond است، حوضچه ای به شکل الماس با یک پل و مکانیزمی در زیر آن که می تواند امواجی را روی آب ایجاد کند.
این فرودگاه همچنین در تلاش است که میزان سر و صدا را بیش از اینها کاهش دهد و برای این منظور نیز برنامه زمانی خاصی برای پرواز هواپیماهای مشخص در نظر گرفته و خطوط هوایی را مجبور کرده که ناوگان خود را ارتقا دهند. برنامه این است که کاهش سر و صدا تا میزان 10 دسی بل اتفاق بیفتد.
