به نام خدا
ماه چیست؟
ماه تنها قمر سیاره ی زمین است که با بازتاباندن نور خورشید، شب های زمین را کمی روشن می کند. ماه پنجمین قمر طبیعی بزرگ در سامانه ی خورشیدی در میان ۱۷۳ قمر موجود در این سامانه است. قطر سیاره ماه حدود ۳٬۴۷۶ کیلومتر است.
جو ندارد و در پهنه ی آن دهانه های برخوردی در پی برخورد سنگ های آسمانی پدید آمده است. مساحت سطح آن حدود ۳۸ میلیون کیلومتر مربع (دقیق تر ۳۷ میلیون و ۹۳۰ هزار) است که در مقام مقایسه از مساحت قاره آسیا کمتر است.
کره ماه چهاردهمین جسم در سامانه خورشیدی بر پایه ی جرم و حجم می باشد. قطر کره ی ماه یک چهارم کره ی زمین است و هیچ سیاره ی دیگری در سامانه ی خورشیدی، نسبت به اندازه ی خود، دورگردی به این بزرگی ندارد. چگالی ماه چهار پنجم چگالی زمین است.
انسان ها از قدیم از کره ی ماه و چرخش منظم آن برای گاه شماری، به ویژه در کشاورزی، بهره می گرفتند. مسافران و دریانوردان نیز از نور و حضور ماه برای جهت یابی و ناوبری استفاده می کردند؛ سیاره ماه همچنین در اسطوره های اقوام حضور زیادی داشته و در برخی فرهنگ ها حتی آن را به عنوان یک ایزد پرستش می کرده اند.
گرانش (جاذبه ی) ماه باعث به وجود آمدن جذر و مد آب های کره ی زمین می شود. گرانش کره ی ماه همچنین باعث باثبات ماندن محور گردش زمین به دور خود می شود که درصورت عدم وجود ماه، انحراف محوری زمین مرتباً تغییر می کرد و این امر باعث آشفته شدن آب و هوا و فصل ها در زمین می شد.
کره ماه برخلاف زمین دارای اکوسیستم زنده برسطح خود نیست که با استفاده از آن انسان ها بتوانند به کشاورزی و رشد دام برای مصارف مختلف بپردازند.
یکی دیگر از تفاوت های کره ماه با زمین، آسیب پذیر بودن ماه در برابر اشعه های کیهانی و طوفان های خورشیدی به نسبت زمین است.
همانطور که گفته شد بر روی ماه هیچ جوی وجود ندارد ولی طبق بررسی های صورت گرفته بر روی ماه یخ وجود دارد و دانشمندان ناسا معتقد بر آن هستند که این یخ ناشی از ذرات رها شده از دنباله دارها هست که در سطح سرد ماه تبدیل به یخ می شود.
ماه چیست؟
ماه تنها قمر سیاره ی زمین است که با بازتاباندن نور خورشید، شب های زمین را کمی روشن می کند. ماه پنجمین قمر طبیعی بزرگ در سامانه ی خورشیدی در میان ۱۷۳ قمر موجود در این سامانه است. قطر سیاره ماه حدود ۳٬۴۷۶ کیلومتر است.
جو ندارد و در پهنه ی آن دهانه های برخوردی در پی برخورد سنگ های آسمانی پدید آمده است. مساحت سطح آن حدود ۳۸ میلیون کیلومتر مربع (دقیق تر ۳۷ میلیون و ۹۳۰ هزار) است که در مقام مقایسه از مساحت قاره آسیا کمتر است.
کره ماه چهاردهمین جسم در سامانه خورشیدی بر پایه ی جرم و حجم می باشد. قطر کره ی ماه یک چهارم کره ی زمین است و هیچ سیاره ی دیگری در سامانه ی خورشیدی، نسبت به اندازه ی خود، دورگردی به این بزرگی ندارد. چگالی ماه چهار پنجم چگالی زمین است.
انسان ها از قدیم از کره ی ماه و چرخش منظم آن برای گاه شماری، به ویژه در کشاورزی، بهره می گرفتند. مسافران و دریانوردان نیز از نور و حضور ماه برای جهت یابی و ناوبری استفاده می کردند؛ سیاره ماه همچنین در اسطوره های اقوام حضور زیادی داشته و در برخی فرهنگ ها حتی آن را به عنوان یک ایزد پرستش می کرده اند.
گرانش (جاذبه ی) ماه باعث به وجود آمدن جذر و مد آب های کره ی زمین می شود. گرانش کره ی ماه همچنین باعث باثبات ماندن محور گردش زمین به دور خود می شود که درصورت عدم وجود ماه، انحراف محوری زمین مرتباً تغییر می کرد و این امر باعث آشفته شدن آب و هوا و فصل ها در زمین می شد.
کره ماه برخلاف زمین دارای اکوسیستم زنده برسطح خود نیست که با استفاده از آن انسان ها بتوانند به کشاورزی و رشد دام برای مصارف مختلف بپردازند.
یکی دیگر از تفاوت های کره ماه با زمین، آسیب پذیر بودن ماه در برابر اشعه های کیهانی و طوفان های خورشیدی به نسبت زمین است.
همانطور که گفته شد بر روی ماه هیچ جوی وجود ندارد ولی طبق بررسی های صورت گرفته بر روی ماه یخ وجود دارد و دانشمندان ناسا معتقد بر آن هستند که این یخ ناشی از ذرات رها شده از دنباله دارها هست که در سطح سرد ماه تبدیل به یخ می شود.