dinaz
کاربر نگاه دانلود
راه واگن‌های بریتانیا؛ اجداد راه آهن‌های امروزی
دویست سال قبل از اولین لوکوموتیو بخار که مسافران را از ایستگاه راه آهن شهر انگلیسی نیوتون ایکلیف در سال ۱۸۲۵ حمل می‌کرد، مهندسان انگلیسی مسیرهای چوبی در سراسر جزیره ایجاد کرده بودند که معادن زغال سنگ را به اسکله‌ها متصل می‌کرد. این مسیرهای چوبی، راه واگن نامیده می‌شدند و اولین راه آهن‌های واقعی دنیا بودند.
تاریخ حمل و نقل ریلی بیشتر از آن چیزیست که فکرش را می‌کنید. اساسا راه آهن یک مسیر آماده است که وسایل نقلیه را هدایت می‌کند به طوری که نتوانند مسیر را ترک کنند. بااین استدلال می‌توان گفت: قدمت راه آهن به دوران رم و یونان باستان بازمی گردد که دو کانال موازی روی سطح سنگ ایجاد می‌شد تا چرخ‌ها را در یک مسیر مشخص هدایت کند. یکی از مهم‌ترین این مسیر‌ها در تنگه کورینت قرار دارد که ۶۰۰ سال پیش از میلاد ساخته شده و تا قرن یکم استفاده می‌شده است. تا اینکه استفاده از واگن‌های چوبی قرون وسطی که زغال سنگ حمل کرده و روی مسیرهای هدایت شده حرکت می‌کردند، یک عمل استاندارددر معادن زیرزمینی شدند. استفاده از فلنج‌ها برای نگه داشتن چرخ‌ها در ریل اولین بار در راه واگن والتون دیده شد که در سال ۱۶۰۴ ساخته شده بود. این اولین مسیر واگن جهان روی سطح زمین بود. این واگن‌ها با اسب کشیده می‌شدند و زغال سنگ را از معادن به نقاط توزیع در والتون به فاصله سه کیلومتر می‌بردند. آن‌ها حمل و نقل زغال سنگ را افزایش دادند و بزگترین پروژه‌های مهندسی شهری آن زمان بودند که به سرمایه گذاری‌های بزرگ نیاز داشتند.
تا آغاز انقلاب صنعتی، ریل‌ها از جنس چوب بودند. باگذشت زمان، چوب‌ها را با یک صفحه آهنی می‌پوشاندند تا عمرشان بیشتر و اصطکاک کمتر شود. این کار در اواسط قرن هجدهم منجر به معرفی چرخ‌های آهنی شد و کم کم ریل‌های آهنی جایگزین شدند و شکل راه آهن‌های امروزی را به خود گرفتند. گذار از راه واگن هایی که از نیروی اسب در آن استفاده می‌شد با راه آهن‌های کاملا بخار یک فرآیند تدریجی بود. اولین استفاده از نیروی بخار در یک راه آهن در سال ۱۸۰۴ بود، اما استفاده از آن بسیار گران‌تر از اسب‌ها بود. در سال ۱۸۲۵ راه آهن دارلینگتون و استوکتون راه اندازی شد. در ۲۷ سپتامبر همان سال بین ۴۵۰ تا ۶۰۰ نفر در واگن‌های خالی ک. برای حمل و نقل زغال بود در نیوتون اکلیف نشستند و اولین مسافران اولین قطار بخار روی یک راه آهن عمومی شدند.
دویست سال قبل از اولین لوکوموتیو بخار که مسافران را از ایستگاه راه آهن شهر انگلیسی نیوتون ایکلیف در سال ۱۸۲۵ حمل می‌کرد، مهندسان انگلیسی مسیرهای چوبی در سراسر جزیره ایجاد کرده بودند که معادن زغال سنگ را به اسکله‌ها متصل می‌کرد. این مسیرهای چوبی، راه واگن نامیده می‌شدند و اولین راه آهن‌های واقعی دنیا بودند.
تاریخ حمل و نقل ریلی بیشتر از آن چیزیست که فکرش را می‌کنید. اساسا راه آهن یک مسیر آماده است که وسایل نقلیه را هدایت می‌کند به طوری که نتوانند مسیر را ترک کنند. بااین استدلال می‌توان گفت: قدمت راه آهن به دوران رم و یونان باستان بازمی گردد که دو کانال موازی روی سطح سنگ ایجاد می‌شد تا چرخ‌ها را در یک مسیر مشخص هدایت کند. یکی از مهم‌ترین این مسیر‌ها در تنگه کورینت قرار دارد که ۶۰۰ سال پیش از میلاد ساخته شده و تا قرن یکم استفاده می‌شده است. تا اینکه استفاده از واگن‌های چوبی قرون وسطی که زغال سنگ حمل کرده و روی مسیرهای هدایت شده حرکت می‌کردند، یک عمل استاندارددر معادن زیرزمینی شدند. استفاده از فلنج‌ها برای نگه داشتن چرخ‌ها در ریل اولین بار در راه واگن والتون دیده شد که در سال ۱۶۰۴ ساخته شده بود. این اولین مسیر واگن جهان روی سطح زمین بود. این واگن‌ها با اسب کشیده می‌شدند و زغال سنگ را از معادن به نقاط توزیع در والتون به فاصله سه کیلومتر می‌بردند. آن‌ها حمل و نقل زغال سنگ را افزایش دادند و بزگترین پروژه‌های مهندسی شهری آن زمان بودند که به سرمایه گذاری‌های بزرگ نیاز داشتند.
تا آغاز انقلاب صنعتی، ریل‌ها از جنس چوب بودند. باگذشت زمان، چوب‌ها را با یک صفحه آهنی می‌پوشاندند تا عمرشان بیشتر و اصطکاک کمتر شود. این کار در اواسط قرن هجدهم منجر به معرفی چرخ‌های آهنی شد و کم کم ریل‌های آهنی جایگزین شدند و شکل راه آهن‌های امروزی را به خود گرفتند. گذار از راه واگن هایی که از نیروی اسب در آن استفاده می‌شد با راه آهن‌های کاملا بخار یک فرآیند تدریجی بود. اولین استفاده از نیروی بخار در یک راه آهن در سال ۱۸۰۴ بود، اما استفاده از آن بسیار گران‌تر از اسب‌ها بود. در سال ۱۸۲۵ راه آهن دارلینگتون و استوکتون راه اندازی شد. در ۲۷ سپتامبر همان سال بین ۴۵۰ تا ۶۰۰ نفر در واگن‌های خالی ک. برای حمل و نقل زغال بود در نیوتون اکلیف نشستند و اولین مسافران اولین قطار بخار روی یک راه آهن عمومی شدند.
