مرکزی روستای انجدان (اراک)

[❤ASAL_M❤]

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

انجدان از روستاهای دهستان مشک‌آباد بخش مرکزی شهرستان اراک در استان مرکزی ایران است.​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

این روستا در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد که کوه چشمه و کوه برف شاه در اطراف آن است و غارهای کوچک و بزرگ فراوانی در نزدیکی آن وجود دارد. ارتفاع انجدان از سطح دریا دو هزار متر است. این روستا در ۶۴ کیلومتری شمال خمین، ۳۷ کیلومتری شرق اراک و با همین فاصله از غرب محلات قرار گرفته‌است.​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

اَنْجِدان، از روستاهای قدیم اراک و مرکز تجدید حیات فرهنگی و تبلیغی و جایگاه امامان اسماعیلی نزاری پس از سقوط الموت بوده‌است.​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

نامگذاری​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

واژه «انجدان» معرب واژه «انگُدان» می‌باشد. در متون تاریخی از «انکوره» و «انغوزه» نیز نام بـرده شده است. نام این ده برگرفته از نامی گیاه انگدان است که صمغ آن در این روستا تولید می‌شود و برای صادرات به کشورهای دیگر نیز استفاده می‌شود.​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

نام انجدان در منابع قدیمی به صورتهای انکوان و انکدان نیز آمده‌است. چنانکه از منابع برمی‌آید، استفاده از واژة انجدان پس از اقامت امامان اسماعیلی در این محل رواج یافت.
تاریخ​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

از پیشینة کهن انجدان تا سدة ۸ق/۱۴م آگاهی دقیقی، – بجز سنگ قبرهای یافت شده و اطلاعات محلی – در دست نیست. ناحیه‌ای که امروزه انجدان در آن قرار دارد، در سده‌های نخستین اسلامی – احتمالاً – جزو کورة دوراخور قم بوده‌است، اما در هیچ‌یک از منابعی که از دوراخور نام بـرده‌اند، به انجدان یا نامی مشابه آن اشاره نشده‌است (قمی، ۱۱۷، ۱۴۱-۱۴۲ دهگان، ۲-۳).​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

از سدة ۹ق/۱۵م پس از استقرار پایگاه امامان اسماعیلی در انجدان بر اهمیت این محل افزوده شد و پیروان این مذهب از نقاط دور و نزدیک برای دیدار امامان و اعطای نذوراتشان به انجدان می‌آمدند. پس از سقوط قلعة الموت توسط هلاکوخان (۶۵۴ق/۱۲۵۶م) گروهی از اسماعیلیان در آذربایجان ساکن شدند و پایگاه امام نزاری به آذربایجان منتقل شد. پس از تقسیم نزاریان به دو شعبة محمدشاهی و قاسم شاهی، قاسم شاهیان تصمیم به تغییر محل سکنای امامشان از آذربایجان گرفتند، زیرا پایگاه آنان در آذربایجان که تحت فرمان حاکمان سنی مذهب قرار داشت، ایمن نبود.در هنگام امامت مستنصربالله دوم (۸۶۸ – ۸۸۵ق/۱۴۶۴-۱۴۸۰م)، مشهور به شاه قلندر، سی و دومین رهبر نزاری، پایگاه امامان به انجدان انتقال یافت. انجدان بعد از جستجو و بررسی برای اقامت امامان نزاری انتخاب شد، زیرا دارای شرایط ویژه‌ای بود و به دو شهر کاشان و قم که دارالمؤمنین خوانده می‌شد و به‌طور سنتی از مراکز قدرت شیعیان به شمار می‌رفت، نزدیک بود. اسماعیلیان در انجدان دوباره نیرو گرفتند و سازمان جدیدی ایجاد کردند فرستادن داعیان نیز برای تبلیغ به نقاط مختلف آغاز گردید. در این دوره امامان نزاری انجدان دیدگاههای خود را تحت پوشش فرقه‌های صوفیه بیان می‌کردند. احیای انجدان، نوزایی دوبارة اندیشه و فعالیتهای تبلیغی اسماعیلیان بود (دفتری، ۴۶۹ -۴۶۷ خراسانی، ۱۳۹- ۱۴۰ ایوانف، .​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

در دورة حکومت صفویه در ایران سیاست مذهبی برپایة مرشد و مرید قرار داشت و رهبری مذهبی غیر از پادشاه صفوی مورد پذیرش نبود، بنابر این، نزاریان به سبب شناخته شدن شخصیت حقیقی امامان نزاری و فعالیت‌آشکارشان تحت فشار و آزار قرار گرفتند. در ۹۸۱ق/ ۱۵۷۳م امیرخان موسی لو حاکم همدان به دستور شاه طهماسب به کاشان و انجدان هجوم برد و اسماعیلیان را قتل‌عام، و مرادمیرزا رهبر آنان را دستگیر کرد (قاضی احمد، ۱/۵۸۲ -۵۸۴). صادق کیا (ص ۳۶-۳۷) به نقل از تاریخ الفی به اقامت گروهی از نقطویان در نواحی کاشان و انجدان اشاره می‌کند که هم‌زمان با سرکوب اسماعیلیان در دورة شاه طهماسب بود. نقطویان انجدان نیز سرکوب شدند. احتمالاً بین این دو فرقه همکاری وجود داشت و گروهی از نقطویان در انجدان، یا نواحی اطراف آن زندگی می‌کردند. در دورة شاه عباس (۹۹۸- ۱۰۳۸ق/۱۵۹۰- ۱۶۲۹م)، اسماعیلیان نزاری بار دیگر طریق تقیه پیش گرفتند و روابط حسنه‌ای بین امامان نزاری انجدان و شاه عباس برقرار گردید و خلیل‌الله سی و نهمین امام نزاری با یکی از خواهران شاه عباس ازدواج کرد و در فرمانی امامان انجدان از پرداخت مالیات معاف شدند. در زمان امامت شاه نزار، چهلمین امام نزاری پایگاه امامان به روستای کهک محلات در ۳۵ کیلومتری انجدان انتقال یافت (دفتری، ۴۹۸ ،۴۷۴ دهگان، ۳۸).​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

در دورة اشرف افغان (ه م) انجدان محل برخورد سپاهیان اشرف و عثمانیها بود و بعد از شکست سپاهیان عثمانی، به دستور اشرف انجدان ویران شد و قلعة نورآباد که در هنگام اقامت امامان نزاری در انجدان ارگ آنان بود، با خاک یکسان گردید و گروه کثیری از ساکنانش کشته، یا اسیر شدند. در دوره‌های بعد انجدان اعتبار گذشته را نداشت، چنانکه به قولی در دورة قاجار تنها به عنوان شکارگاهی مناسب مورد توجه بود (حزین، ۶۳ فووریه، ۳۶۵-۳۶۶).​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

انجدان و نواحی اطراف آن در مدت اقامت امامان نزاری در سده‌های ۹-۱۱ق/۱۵-۱۷م از مراکز اندیشة غیر وابسته به حکومت مرکزی بود و نخستین رساله‌های اسماعیلیان نزاری پس از سقوط الموت در انجدان نگاشته شد. ملاصدرا حکیم برجستة دورة صفوی مدتی از زندگیش را در انزوا در کهک قم که در نزدیکی انجدان قرار داشت، گذراند و به نوشته ابراهیم دهگان با امام نزاری در ارتباط بود (همانجا). انجدان خاستگاه نویسندگان و ادیبان برجستة پس از سدة ۹ق/۱۵م در ایران‌بود که از آن‌جمله‌اند: ملا داعی انجدانی‌و برادرش ملک طیفور، شاه طاهر دکنی و میرزا ابوتراب بیک فرقتی (واله، ۴۷۹ آذر، ۲۳۹- ۲۴۰ فخرالزمانی، ۴۱۳ به بعد دفتری، .(۴۳۷​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

امامان اسماعیلیه در دورة اقامتشان در انجدان آثار و بناهایی ایجاد کردند که امروزه اکثر آنها ویران شده‌است، از جمله قلعة نورآباد، قلعة امیرخان، قلعة وزیر و کاروانسرای شاه عباسی. در انجدان سه مقبره (بقعه های شاه قلندر، شاه قریب و چهل دختران) وجود دارد که مزار شماری از امامان نزاری و خانواده‌هایشان بوده است.​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

انجدان نسبت به جمعیت اندکش دارای مساجد و حسینیه‌های بسیاری است که طبق نوشتة دهگان به ۱۷ یا ۱۸ باب می‌رسد و این نشان از اهمیت مذهبی و فرهنگی انجدان در گذشته دارد از جمله مسجد سرچشمه که مشهور به مسجد شاه خلیل‌الله بود و مسجد جامع که توسط شاه خلیل‌الله تعمیر شد و تاریخ بنای آن را به سده‌های نخستین اسلام نسبت می‌دهند (دهگان، ۲۸- ۲۹، ۳۱، ۱۰۶-۱۱۰ ایوانف، ۵۶ -۵۳ دفتری، ۴۶۰ -۴۵۹ قطب، ۱۴۵).​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

بنا به اقوال گوناگون این روستا در حمله مغولها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغولها در زیر روستا نقب حفر نموده و در زیر زمین مشغول به زندگی شدند. لازم به ذکر است که قدمت این روستا بیش از هزار سال تخمین زده می‌شود. سنگ قبری نیز در یکی از قبرستان‌های این روستا بدست آمده که متعلق به نوه سلمان فارسی می‌باشد. در این سنگ اشاره به انجدان اصفهان شده با توجه به اینکه شهر اراک قدمتی دویست ساله دارد و در گذشته این منطقه زیر نظر اصفهان اداره می‌شده و در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد این احتمال وجود دارد که سلمان فارسی زاده این روستا بوده و از اهالی این روستا به شمار آید. این سنگ قبر هم اکنون در موزه حمام چهار فصل اراک نگاه داری می‌شود. با در نظر گرفتن این واقعیت، احتمالاً قدمت این روستا به قبل از اسلام نیز می‌رسد.
مردم

این روستا در دهستان امان آباد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۶ نفر (۱۵۴خانوار) بوده‌است.


​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

​

[/BCOLOR]

 

[Zhinous_Sh]

روستای انجدان
انجدان از روستاهای دهستان مشک‌آباد بخش مرکزی شهرستان اراک در استان مرکزی ایران است.

این روستا در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد که کوه چشمه و کوه برف شاه در اطراف آن است و غارهای کوچک و بزرگ فراوانی در نزدیکی آن وجود دارد. ارتفاع انجدان از سطح دریا دو هزار متر است. این روستا در ۶۴ کیلومتری شمال خمین، ۳۷ کیلومتری شرق اراک و با همین فاصله از غرب محلات قرار گرفته‌است.

اَنْجِدان، از روستاهای قدیم اراک و مرکز تجدید حیات فرهنگی و تبلیغی و جایگاه امامان اسماعیلی نزاری پس از سقوط الموت بوده‌است.

نامگذاری

واژه «انجدان» معرب واژه «انگُدان» می‌باشد. در متون تاریخی از «انکوره» و «انغوزه» نیز نام بـرده شده است. نام این ده برگرفته از نامی گیاه انگدان است که صمغ آن در این روستا تولید می‌شود و برای صادرات به کشورهای دیگر نیز استفاده می‌شود.

نام انجدان در منابع قدیمی به صورتهای انکوان و انکدان نیز آمده‌است. چنانکه از منابع برمی‌آید، استفاده از واژة انجدان پس از اقامت امامان اسماعیلی در این محل رواج یافت.
تاریخ

از پیشینة کهن انجدان تا سدة ۸ق/۱۴م آگاهی دقیقی، – بجز سنگ قبرهای یافت شده و اطلاعات محلی – در دست نیست. ناحیه‌ای که امروزه انجدان در آن قرار دارد، در سده‌های نخستین اسلامی – احتمالاً – جزو کورة دوراخور قم بوده‌است، اما در هیچ‌یک از منابعی که از دوراخور نام بـرده‌اند، به انجدان یا نامی مشابه آن اشاره نشده‌است (قمی، ۱۱۷، ۱۴۱-۱۴۲ دهگان، ۲-۳).

از سدة ۹ق/۱۵م پس از استقرار پایگاه امامان اسماعیلی در انجدان بر اهمیت این محل افزوده شد و پیروان این مذهب از نقاط دور و نزدیک برای دیدار امامان و اعطای نذوراتشان به انجدان می‌آمدند. پس از سقوط قلعة الموت توسط هلاکوخان (۶۵۴ق/۱۲۵۶م) گروهی از اسماعیلیان در آذربایجان ساکن شدند و پایگاه امام نزاری به آذربایجان منتقل شد. پس از تقسیم نزاریان به دو شعبة محمدشاهی و قاسم شاهی، قاسم شاهیان تصمیم به تغییر محل سکنای امامشان از آذربایجان گرفتند، زیرا پایگاه آنان در آذربایجان که تحت فرمان حاکمان سنی مذهب قرار داشت، ایمن نبود.در هنگام امامت مستنصربالله دوم (۸۶۸ – ۸۸۵ق/۱۴۶۴-۱۴۸۰م)، مشهور به شاه قلندر، سی و دومین رهبر نزاری، پایگاه امامان به انجدان انتقال یافت. انجدان بعد از جستجو و بررسی برای اقامت امامان نزاری انتخاب شد، زیرا دارای شرایط ویژه‌ای بود و به دو شهر کاشان و قم که دارالمؤمنین خوانده می‌شد و به‌طور سنتی از مراکز قدرت شیعیان به شمار می‌رفت، نزدیک بود. اسماعیلیان در انجدان دوباره نیرو گرفتند و سازمان جدیدی ایجاد کردند فرستادن داعیان نیز برای تبلیغ به نقاط مختلف آغاز گردید. در این دوره امامان نزاری انجدان دیدگاههای خود را تحت پوشش فرقه‌های صوفیه بیان می‌کردند. احیای انجدان، نوزایی دوبارة اندیشه و فعالیتهای تبلیغی اسماعیلیان بود (دفتری، ۴۶۹ -۴۶۷ خراسانی، ۱۳۹- ۱۴۰ ایوانف، .

در دورة حکومت صفویه در ایران سیاست مذهبی برپایة مرشد و مرید قرار داشت و رهبری مذهبی غیر از پادشاه صفوی مورد پذیرش نبود، بنابر این، نزاریان به سبب شناخته شدن شخصیت حقیقی امامان نزاری و فعالیت‌آشکارشان تحت فشار و آزار قرار گرفتند. در ۹۸۱ق/ ۱۵۷۳م امیرخان موسی لو حاکم همدان به دستور شاه طهماسب به کاشان و انجدان هجوم برد و اسماعیلیان را قتل‌عام، و مرادمیرزا رهبر آنان را دستگیر کرد (قاضی احمد، ۱/۵۸۲ -۵۸۴). صادق کیا (ص ۳۶-۳۷) به نقل از تاریخ الفی به اقامت گروهی از نقطویان در نواحی کاشان و انجدان اشاره می‌کند که هم‌زمان با سرکوب اسماعیلیان در دورة شاه طهماسب بود. نقطویان انجدان نیز سرکوب شدند. احتمالاً بین این دو فرقه همکاری وجود داشت و گروهی از نقطویان در انجدان، یا نواحی اطراف آن زندگی می‌کردند. در دورة شاه عباس (۹۹۸- ۱۰۳۸ق/۱۵۹۰- ۱۶۲۹م)، اسماعیلیان نزاری بار دیگر طریق تقیه پیش گرفتند و روابط حسنه‌ای بین امامان نزاری انجدان و شاه عباس برقرار گردید و خلیل‌الله سی و نهمین امام نزاری با یکی از خواهران شاه عباس ازدواج کرد و در فرمانی امامان انجدان از پرداخت مالیات معاف شدند. در زمان امامت شاه نزار، چهلمین امام نزاری پایگاه امامان به روستای کهک محلات در ۳۵ کیلومتری انجدان انتقال یافت (دفتری، ۴۹۸ ،۴۷۴ دهگان، ۳۸).

در دورة اشرف افغان (ه م) انجدان محل برخورد سپاهیان اشرف و عثمانیها بود و بعد از شکست سپاهیان عثمانی، به دستور اشرف انجدان ویران شد و قلعة نورآباد که در هنگام اقامت امامان نزاری در انجدان ارگ آنان بود، با خاک یکسان گردید و گروه کثیری از ساکنانش کشته، یا اسیر شدند. در دوره‌های بعد انجدان اعتبار گذشته را نداشت، چنانکه به قولی در دورة قاجار تنها به عنوان شکارگاهی مناسب مورد توجه بود (حزین، ۶۳ فووریه، ۳۶۵-۳۶۶).

 

[Zhinous_Sh]

انجدان و نواحی اطراف آن در مدت اقامت امامان نزاری در سده‌های ۹-۱۱ق/۱۵-۱۷م از مراکز اندیشة غیر وابسته به حکومت مرکزی بود و نخستین رساله‌های اسماعیلیان نزاری پس از سقوط الموت در انجدان نگاشته شد. ملاصدرا حکیم برجستة دورة صفوی مدتی از زندگیش را در انزوا در کهک قم که در نزدیکی انجدان قرار داشت، گذراند و به نوشته ابراهیم دهگان با امام نزاری در ارتباط بود (همانجا). انجدان خاستگاه نویسندگان و ادیبان برجستة پس از سدة ۹ق/۱۵م در ایران‌بود که از آن‌جمله‌اند: ملا داعی انجدانی‌و برادرش ملک طیفور، شاه طاهر دکنی و میرزا ابوتراب بیک فرقتی (واله، ۴۷۹ آذر، ۲۳۹- ۲۴۰ فخرالزمانی، ۴۱۳ به بعد دفتری، .(۴۳۷

امامان اسماعیلیه در دورة اقامتشان در انجدان آثار و بناهایی ایجاد کردند که امروزه اکثر آنها ویران شده‌است، از جمله قلعة نورآباد، قلعة امیرخان، قلعة وزیر و کاروانسرای شاه عباسی. در انجدان سه مقبره (بقعه های شاه قلندر، شاه قریب و چهل دختران) وجود دارد که مزار شماری از امامان نزاری و خانواده‌هایشان بوده است.

انجدان نسبت به جمعیت اندکش دارای مساجد و حسینیه‌های بسیاری است که طبق نوشتة دهگان به ۱۷ یا ۱۸ باب می‌رسد و این نشان از اهمیت مذهبی و فرهنگی انجدان در گذشته دارد از جمله مسجد سرچشمه که مشهور به مسجد شاه خلیل‌الله بود و مسجد جامع که توسط شاه خلیل‌الله تعمیر شد و تاریخ بنای آن را به سده‌های نخستین اسلام نسبت می‌دهند (دهگان، ۲۸- ۲۹، ۳۱، ۱۰۶-۱۱۰ ایوانف، ۵۶ -۵۳ دفتری، ۴۶۰ -۴۵۹ قطب، ۱۴۵).

بنا به اقوال گوناگون این روستا در حمله مغولها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغولها در زیر روستا نقب حفر نموده و در زیر زمین مشغول به زندگی شدند. لازم به ذکر است که قدمت این روستا بیش از هزار سال تخمین زده می‌شود. سنگ قبری نیز در یکی از قبرستان‌های این روستا بدست آمده که متعلق به نوه سلمان فارسی می‌باشد. در این سنگ اشاره به انجدان اصفهان شده با توجه به اینکه شهر اراک قدمتی دویست ساله دارد و در گذشته این منطقه زیر نظر اصفهان اداره می‌شده و در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد این احتمال وجود دارد که سلمان فارسی زاده این روستا بوده و از اهالی این روستا به شمار آید. این سنگ قبر هم اکنون در موزه حمام چهار فصل اراک نگاه داری می‌شود. با در نظر گرفتن این واقعیت، احتمالاً قدمت این روستا به قبل از اسلام نیز می‌رسد.
مردم

این روستا در دهستان امان آباد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۶ نفر (۱۵۴خانوار) بوده‌است.

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
روستای انجدان در استان مرکزی
گاهی در سفر به شهرهای بزرگ سری هم به روستاهای اطراف می زنیم، روستاهایی که در چند کیلومتری شهرها هستند و اسم آن ها به خاطر وجود جاذبه های شگفت انگیز بر سر زبان ها افتاده است. در استان مرکزی و در نزدیکی شهر اراک روستایی تاریخی و البته جذاب به اسم انجدان هست که با جاذبه های منحصربفرد و تماشایی به جایگاه خوبی در بین گردشگران رسیده است. وجود جاذبه هایی مثل کوه های مرتفع، غارهای عجیب و غریب و طبیعتی چشم نواز روستای انجدان را به جاذبه ای توریستی تبدیل کرده که خیلی ها در سفر به اراک از آن دیدن می کنند. می خواهیم درباره روستای انجدان بیشتر حرف بزنیم پس الی گشت را همراهی کنید.

مطالب مرتبط:
منطقه حفاظت شده هفتاد قله | از دیدنی های اراک
حمام چهارفصل، حمامی تاریخی در اراک
در دهستان مشک آباد در قسمت مرکزی اراک روستای دیدنی به اسم انجدان هست که در منطقه ای کوهستانی جای دارد و دو کوه برف شاه و کوه چشمه در پیرامون آن قرار گرفته اند

[/HIDE-THANKS]

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
و از طرفی غارهای زیادی هم در مجاورت آن هست. آب و هوای خوب مطبوع و وجود چشمه سارها این روستا را به جایی عالی برای تفریح و استراحت تبدیل کرده به طوری که خیلی ها از شهرهای اطراف آخر هفته ها را در این روستای خوش آب و هوا می گذرانند. فاصله ی این روستا تا شرق اراک ۳۷ کیلومتر است و از سطح دریا ۲ هزار متر ارتفاع دارد. دلیل نامگذاری این روستا به اسم انجدان هم جالب توجه است؛ در این روستا صمغ گیاه انگدان تولید و به کشورهای دیگر هم صادر می شود برای همین به این روستا انجدان می گویند. در واقع این گیاه که ماده ی انگرود و یا آنقوره از آن گرفته می شود در اطراف این روستا زیاد روییده می شود و اسم روستا هم از همین گیاه گرفته شده است.

در گذشته در این روستا قلعه ها و کاروانسراهای زیادی ساخته شده بود که بیشتر آن ها امروز از بین رفته اند. بعد از قرن ۹ قمری این روستا خواستگاه نویسنده ها و ادیبان زیادی بوده که تعدادی از آن ها شامل شاه طاهر دکنی، میرزا ابوتراب بیک فرقتی، ملا داعی انجدانی‌ هستند. روستای انجدان جمعیت زیادی ندارد اما با وجود این جمعیت کم در سراسر روستا حسینیه ها و مساجد زیادی دیده می شود که نشان می دهد در این روستا فرهنگ و مذهب اهمیت زیادی داشته است

[/HIDE-THANKS]

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
تعدادی از این مساجد مثل مسجد جامع که قدمت آن به قرن های آغازین اسلام برمی گردد از آثار تاریخی این روستا به شمار می روند. از دیگر آثار تاریخی روستای انجدان بقعه های زیبای آن است که از میراث ارزشمند به جای مانده از دروه صفوی هستند.

قدمت این روستا به بیش از هزار سال پیش برمی گردد و این طور که از کتاب های تاریخی برمی آید بعد از حمله ی مغول ها به ایران صدمات زیادی دیده است به طوری که مردم برای در امان ماندن از حمله ی آن ها با حفر نقبی در زیر زمین مدتی را در زیر زمین زندگی کردند. در یکی از قبرستان های این روستا سنگ قبری پیدا شده که برای نوه ی سلمان فارسی است و برای نمایش به موزه حمام چهار فصل اراک بـرده شده است. بر روی این سنگ قبر عبارت انجدان اصفهان به چشم می خورد و از آن جایی که قدمت اراک ۲۰۰ سال است و در گذشته این روستا زیر نظر اصفهان بوده و از طرفی در این حوالی روستای دیگری به اسم انجدان نیست به احتمال زیاد سلمان فارسی در این روستا به دنیا آمده و از ساکنان همین روستا بوده است.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
مردم این روستا به زبان فارسی و با گویش خلج حرف می زنند و نشستن پای لهجه ی شیرین آن ها یکی از جذابیت های سفر به این روستا است. بیشتر اهالی روستا کشاورز و دامپروند و محصولاتی مثل گردو، بادام و انگور به عمل می آوردند. صنایع دستی پر رونق این روستا گلیم بافی، قالی بافی و منبت کاری هست که حتی می توانید آن ها را به عنوان سوغات از اهالی روستا خریداری کنید. یکی از آیین های سنتی این روستا چغچغه زنی است که در ایام محرم رواج دارد و حتی در فهرست میراث معنوی کشور هم ثبت شده است. به طور کلی ایام محرم در این روستا بسیار پر شور برگزار می شود و خیلی ها از شهرهای اطراف برای شرکت در مراسم ویژه خوشان را به این روستا می رسانند.

همانطور که گفتیم در روستای انجدان غارهای بزرگ و کوچک زیادی هست که اگرعلاقه به غارنوردی داشته باشید می توانید از آن ها هم دیدن کنید تعدادی از این غارها شامل غار گیوه کش، غار کبوتر، غار آسیلی و غار طاق رجه هستند. در اطراف و داخل این روستا چشمه های زیادی هست که طراوت و شادابی خاص را به باغ ها و کوچه های روستا داده اند. در بسیاری از کوه باغ ها مسیری از جریان آب هست که جذابیت باغ های اطراف را دوچندان کرده اند در محله ی بالای این روستا یک موزه مردم شناسی هست که می توانید برای تماشای اشیای تاریخی و فرهنگی که با سبک زندگی و فرهنگ مردم مرتبطند به این موزه بروید.

این روستا به مدت ۱۰ سال است که روستای برگزیده ی هدف گردشگری استان مرکزی شده و در طول این مدت بسیاری از بناهای تاریخی آن مرمت و بازسازی شده است. از وقتی که روستای انجدان به روستای هدف گردشگری تبدیل شده قیمت زمین های آن افزایش پیدا کرده و حتی عده ای از جوانان هم به این روستا مهاجرت کرده اند. استان مرکزی در مجموع یک هزار و ۶۵ روستا دارد که ۲۵ تا از آن ها با توجه به ویژگی های خاص و منحصربفرد هدف گردشگری شده اند. پیشنهاد می کنیم در سفر به اراک سفری هم به روستاهای اطراف و از جمله روستای انجدان داشته باشید، روستاهایی که رنگ و بوی سادگی و صمیمیت می دهند و در آن ها خبری از شلوغی و زندگی مدرن نیست.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
نجدان از روستاهای دهستان مشک‌آباد بخش مرکزی شهرستان اراک در استان مرکزی ایران است. این روستا در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد که کوه چشمه و کوه برف شاه در اطراف آن است و غارهای کوچک و بزرگ فراوانی در نزدیکی آن وجود دارد. ارتفاع انجدان از سطح دریا دو هزار متر است. این روستا در ۶۴ کیلومتری شمال خمین، ۳۷ کیلومتری شرق اراک و با همین فاصله از غرب محلات قرار گرفته‌است.

مقاله مرتبط:

• سلسله مقالات گردشگری روستایی ایران

انجدان، از روستاهای قدیم اراک و مرکز تجدید حیات فرهنگی و تبلیغی و جایگاه امامان اسماعیلی نزاری پس از سقوط الموت بوده‌ است.

نام‌گذاری
واژه «انجدان» معرب واژه «انگدان» است. در متون تاریخی از «انکوره» و «انغوزه» نیز نام بـرده شده است. نام این ده برگرفته از نامی گیاه انگدان است که صمغ آن در این روستا تولید می‌شود و برای صادرات به کشورهای دیگر نیز استفاده می‌شود.

نام انجدان در منابع قدیمی به صورت‌های انکوان و انکدان نیز آمده‌ است. چنان که از منابع برمی‌آید، استفاده از واژه انجدان پس از اقامت امامان اسماعیلی در این محل رواج یافت.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

روستای انجدان در استان مرکزی
گاهی در سفر به شهرهای بزرگ سری هم به روستاهای اطراف می زنیم، روستاهایی که در چند کیلومتری شهرها هستند و اسم آن ها به خاطر وجود جاذبه های شگفت انگیز بر سر زبان ها افتاده است. در استان مرکزی و در نزدیکی شهر اراک روستایی تاریخی و البته جذاب به اسم انجدان هست که با جاذبه های منحصربفرد و تماشایی به جایگاه خوبی در بین گردشگران رسیده است. وجود جاذبه هایی مثل کوه های مرتفع، غارهای عجیب و غریب و طبیعتی چشم نواز روستای انجدان را به جاذبه ای توریستی تبدیل کرده که خیلی ها در سفر به اراک از آن دیدن می کنند. می خواهیم درباره روستای انجدان بیشتر حرف بزنیم پس الی گشت را همراهی کنید.

مطالب مرتبط:
منطقه حفاظت شده هفتاد قله | از دیدنی های اراک
حمام چهارفصل، حمامی تاریخی در اراک
در دهستان مشک آباد در قسمت مرکزی اراک روستای دیدنی به اسم انجدان هست که در منطقه ای کوهستانی جای دارد و دو کوه برف شاه و کوه چشمه در پیرامون آن قرار گرفته اند و از طرفی غارهای زیادی هم در مجاورت آن هست. آب و هوای خوب مطبوع و وجود چشمه سارها این روستا را به جایی عالی برای تفریح و استراحت تبدیل کرده به طوری که خیلی ها از شهرهای اطراف آخر هفته ها را در این روستای خوش آب و هوا می گذرانند. فاصله ی این روستا تا شرق اراک ۳۷ کیلومتر است و از سطح دریا ۲ هزار متر ارتفاع دارد. دلیل نامگذاری این روستا به اسم انجدان هم جالب توجه است؛ در این روستا صمغ گیاه انگدان تولید و به کشورهای دیگر هم صادر می شود برای همین به این روستا انجدان می گویند. در واقع این گیاه که ماده ی انگرود و یا آنقوره از آن گرفته می شود در اطراف این روستا زیاد روییده می شود و اسم روستا هم از همین گیاه گرفته شده است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

در گذشته در این روستا قلعه ها و کاروانسراهای زیادی ساخته شده بود که بیشتر آن ها امروز از بین رفته اند. بعد از قرن ۹ قمری این روستا خواستگاه نویسنده ها و ادیبان زیادی بوده که تعدادی از آن ها شامل شاه طاهر دکنی، میرزا ابوتراب بیک فرقتی، ملا داعی انجدانی‌ هستند. روستای انجدان جمعیت زیادی ندارد اما با وجود این جمعیت کم در سراسر روستا حسینیه ها و مساجد زیادی دیده می شود که نشان می دهد در این روستا فرهنگ و مذهب اهمیت زیادی داشته است. تعدادی از این مساجد مثل مسجد جامع که قدمت آن به قرن های آغازین اسلام برمی گردد از آثار تاریخی این روستا به شمار می روند. از دیگر آثار تاریخی روستای انجدان بقعه های زیبای آن است که از میراث ارزشمند به جای مانده از دروه صفوی هستند.

قدمت این روستا به بیش از هزار سال پیش برمی گردد و این طور که از کتاب های تاریخی برمی آید بعد از حمله ی مغول ها به ایران صدمات زیادی دیده است به طوری که مردم برای در امان ماندن از حمله ی آن ها با حفر نقبی در زیر زمین مدتی را در زیر زمین زندگی کردند. در یکی از قبرستان های این روستا سنگ قبری پیدا شده که برای نوه ی سلمان فارسی است و برای نمایش به موزه حمام چهار فصل اراک بـرده شده است. بر روی این سنگ قبر عبارت انجدان اصفهان به چشم می خورد و از آن جایی که قدمت اراک ۲۰۰ سال است و در گذشته این روستا زیر نظر اصفهان بوده و از طرفی در این حوالی روستای دیگری به اسم انجدان نیست به احتمال زیاد سلمان فارسی در این روستا به دنیا آمده و از ساکنان همین روستا بوده است.

مردم این روستا به زبان فارسی و با گویش خلج حرف می زنند و نشستن پای لهجه ی شیرین آن ها یکی از جذابیت های سفر به این روستا است. بیشتر اهالی روستا کشاورز و دامپروند و محصولاتی مثل گردو، بادام و انگور به عمل می آوردند. صنایع دستی پر رونق این روستا گلیم بافی، قالی بافی و منبت کاری هست که حتی می توانید آن ها را به عنوان سوغات از اهالی روستا خریداری کنید. یکی از آیین های سنتی این روستا چغچغه زنی است که در ایام محرم رواج دارد و حتی در فهرست میراث معنوی کشور هم ثبت شده است. به طور کلی ایام محرم در این روستا بسیار پر شور برگزار می شود و خیلی ها از شهرهای اطراف برای شرکت در مراسم ویژه خوشان را به این روستا می رسانند.

دانلود رمان و کتاب های جدید