تقریبا همه آدمها حس ترس را تجربه کردهاند. البته در مورد خیلیها این حس موقتی و گذرا است اما گاهی اوقات هم به یک ترس همیشگی و آزاردهنده تبدیل میشود که زندگی طبیعی فرد را مختل میکند.
هر چند روانپزشکان ترسیدن را یک واکنشی طبیعی و ضروری برای حفاظت از جان افراد در برابر خطرات احتمالی میدانند اما در صورتی که این واکنش طبیعی به طور وسواس گونهای از حالت اعتدال خارج شود و همه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به فـــــوبیا تبدیل میشود.
همان ترس مفرط و دایمی و غیرمنطقی که نیاز به درمان دارد. پس چه بهتر که فوبیای بچهها در همان دوران کودکی از بین برود. به طور کلی افراد هنگام مواجه شدن با شرایط و موقعیتهای ترسناک دچار اضطراب، تپش قلب، رنگ پریدگی، تعریق بدن به خصوص کف دستها، افت فشار خون و ضربان قلب، گرفتگی عضلانی و ... میشوند. اما گاهی این علایم نشان دهنده ترس از یک موقعیت ثابت و همیشگی است که هیچ دلیل عقلانی هم ندارد و تحت عنوان فوبیا شناخته میشود. بد نیست بدانید تا امروز صدها نوع فوبیا شناسایی شده و حتی یکی از آنها ترس از ابتلا به فوبیاست!
در این بین بعضی از متخصصان علت بروز این اختلال روان شناختی را عوامل ژنتیکی عنوان میکنند، عده ای دیگر بر این باورند دلیل مشخصی برای بروز انواع فوبیا وجود ندارد و گروهی هم معتقدند فوبیای والدین یا اقوام نزدیک میتواند به بچهها منتقل شود؛ حتی اگر کودک به طور مستقیم با عامل ایجاد کننده ترس روبرو نشده باشد.
مثلا وقتی کودکی میبیند مادرش از گربه میترسد به طور ناخودآگاه یاد میگیرد که به محض دیدن و نزدیک شدن به این حیوان عکس العمل نشان دهد و ترسش را بروز دهد اما کودکی که با یک حیوان خانگی بزرگ شده و یا اعضای خانواده نسبت به حیوانات مهربان هستند، معمولا ترسی از آنها ندارد به طوری که عوامل محیطی هم نمیتوانند عامل ایجاد کننده این نوع ترسهای غیرمنطقی باشند.
درمان پلهای فوبیا
با وجود علل متفاوت ایجاد کننده فوبیا مواجه كردن تدریجی یا ناگهانی فرد با موقعیت ترسآور یکی از مهمترین اصول درمانی است. البته گاهی اوقات بیمار از مواجهه با عامل ترس اجتناب میکند.
بنابراین بسته به شدت بیماری مدتی (از چند هفته تا چندین ماه) طول میکشد تا کودک (بسته به سن) به مرور زمان و به صورت پلکانی ترس و حساسیتش را نسبت به موضوع یا چیزی که از آن میترسد از دست بدهد و درمان شود؛ پلکانی به این معنا که برای درمان فوبیا باید مرحله به مرحله اقدامات درمانی را سپری کند.
هر چند روانپزشکان ترسیدن را یک واکنشی طبیعی و ضروری برای حفاظت از جان افراد در برابر خطرات احتمالی میدانند اما در صورتی که این واکنش طبیعی به طور وسواس گونهای از حالت اعتدال خارج شود و همه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به فـــــوبیا تبدیل میشود.
همان ترس مفرط و دایمی و غیرمنطقی که نیاز به درمان دارد. پس چه بهتر که فوبیای بچهها در همان دوران کودکی از بین برود. به طور کلی افراد هنگام مواجه شدن با شرایط و موقعیتهای ترسناک دچار اضطراب، تپش قلب، رنگ پریدگی، تعریق بدن به خصوص کف دستها، افت فشار خون و ضربان قلب، گرفتگی عضلانی و ... میشوند. اما گاهی این علایم نشان دهنده ترس از یک موقعیت ثابت و همیشگی است که هیچ دلیل عقلانی هم ندارد و تحت عنوان فوبیا شناخته میشود. بد نیست بدانید تا امروز صدها نوع فوبیا شناسایی شده و حتی یکی از آنها ترس از ابتلا به فوبیاست!
در این بین بعضی از متخصصان علت بروز این اختلال روان شناختی را عوامل ژنتیکی عنوان میکنند، عده ای دیگر بر این باورند دلیل مشخصی برای بروز انواع فوبیا وجود ندارد و گروهی هم معتقدند فوبیای والدین یا اقوام نزدیک میتواند به بچهها منتقل شود؛ حتی اگر کودک به طور مستقیم با عامل ایجاد کننده ترس روبرو نشده باشد.
مثلا وقتی کودکی میبیند مادرش از گربه میترسد به طور ناخودآگاه یاد میگیرد که به محض دیدن و نزدیک شدن به این حیوان عکس العمل نشان دهد و ترسش را بروز دهد اما کودکی که با یک حیوان خانگی بزرگ شده و یا اعضای خانواده نسبت به حیوانات مهربان هستند، معمولا ترسی از آنها ندارد به طوری که عوامل محیطی هم نمیتوانند عامل ایجاد کننده این نوع ترسهای غیرمنطقی باشند.
درمان پلهای فوبیا
با وجود علل متفاوت ایجاد کننده فوبیا مواجه كردن تدریجی یا ناگهانی فرد با موقعیت ترسآور یکی از مهمترین اصول درمانی است. البته گاهی اوقات بیمار از مواجهه با عامل ترس اجتناب میکند.
بنابراین بسته به شدت بیماری مدتی (از چند هفته تا چندین ماه) طول میکشد تا کودک (بسته به سن) به مرور زمان و به صورت پلکانی ترس و حساسیتش را نسبت به موضوع یا چیزی که از آن میترسد از دست بدهد و درمان شود؛ پلکانی به این معنا که برای درمان فوبیا باید مرحله به مرحله اقدامات درمانی را سپری کند.