dinaz
کاربر نگاه دانلود
روش سنتی ماهیگیری با آتش در تایوان
بسیاری از ماهی‌ها مثل شب پروانه‌ها و مورچه‌های پرنده جذب نور می‌شوند، رفتاری که ماهیگیران سراسر جهان از آن برای جمع‌کردن ماهی‌ها و نگه داشتن آن‌ها در یک نقطه استفاده می‌کنند تا بتوانند آن‌ها را صید کنند. بیشتر ماهی‌های لجه‌زی با استفاده از نور صید می‌شوند، مثل شاه‌ماهی، ماهی خال‌خالی، ماهی خمسی، موتوماهی و ساردین. این ماهی‌ها بیشتر زمان خود را نزدیک سطح آب شنا می‌کنند به همین دلیل راحت‌تر می‌توان آن‌ها را به دام انداخت.
در گذشته، ماهیگیران از چراغ‌های نفتی یا مشعل استفاده می‌کردند. ماهیگیران امروزی از لامپ‌های الکتریکی استفاده می‌کنند که با ژنراتور‌های دیزلی کار می‌کنند. اما در تایوان، تعداد کمی از ماهیگیران با آتشی این سنت باستانی را زنده نگه داشته اند که با استفاده از موادشیمیایی، عمدتا سولفور، در انتهای شاخه بامبو ایجاد می‌شود و هزاران ماهی ساردین را به سطح آب می‌کشاند.
قبلا، هر شب حدود سیصد قایق در جستجوی ساردین در ساحل شمال شرقی تایوان قایقرانی می‌کردند، اما اکنون فقط سه قایق از این روش سنتی استفاده می‌کنند. حدود ۳۰ ماهیگیر باقی‌مانده که از این قایق‌ها استفاده می‌کند، یک بازه فصلی سه ماهه از مه تا جولای فرصت دارند تا با استفاده آتش، ماهی ساردین صید کنند.
در این دوره، ماهیگیران شبی شش ساعت در دریا می‌گذرانند. اگر شب خوبی برایشان باشد، بین سه تا چهار تن ساردین صید می‌کنند که بیش از ۴۵۰۰ دلار قیمت دارد. جوانان تمایلی به ادامه این روش سنتی ندارند، چون کار پرزحمتی است و درآمد ثابتی ندارد. آن‌ها ترجیح می‌دهند در کشتی‌های ماهیگیری مدرن کار کنند که از لامپ‌های الکتریکی برای جذب ماهی‌ها استفاده می‌کنند. در نتیجه فقط افرادی که بالای ۶۰ سال سن دارند، از روش آتش برای صید استفاده می‌کنند.
برای تشویق ماهیگیران محلی به ادامه این روش سنتی، دولت کمک‌هزینه کمی می‌دهد اما برای جبران سود رو به کاهش ماهیگیری با آتش کافی نیست.
چند سال پیش دولت فستیوال سالانه ماهیگیری با آتش سولفوریک را در جینشان، تایوان به راه انداخت تا به ترویج این روش و افزایش آگاهی درباره کاهش آن کمک کند. اکنون قایق‌های تفریحی، گردشگران مشتاق و عکسایان ر با خود نزدیک این قایق‌هاس سنتی می‌برند و فرصت دیدن یک منظره تماشایی را برایشان فراهم می‌کنند.
منبع: amusingplanet
بسیاری از ماهی‌ها مثل شب پروانه‌ها و مورچه‌های پرنده جذب نور می‌شوند، رفتاری که ماهیگیران سراسر جهان از آن برای جمع‌کردن ماهی‌ها و نگه داشتن آن‌ها در یک نقطه استفاده می‌کنند تا بتوانند آن‌ها را صید کنند. بیشتر ماهی‌های لجه‌زی با استفاده از نور صید می‌شوند، مثل شاه‌ماهی، ماهی خال‌خالی، ماهی خمسی، موتوماهی و ساردین. این ماهی‌ها بیشتر زمان خود را نزدیک سطح آب شنا می‌کنند به همین دلیل راحت‌تر می‌توان آن‌ها را به دام انداخت.
در گذشته، ماهیگیران از چراغ‌های نفتی یا مشعل استفاده می‌کردند. ماهیگیران امروزی از لامپ‌های الکتریکی استفاده می‌کنند که با ژنراتور‌های دیزلی کار می‌کنند. اما در تایوان، تعداد کمی از ماهیگیران با آتشی این سنت باستانی را زنده نگه داشته اند که با استفاده از موادشیمیایی، عمدتا سولفور، در انتهای شاخه بامبو ایجاد می‌شود و هزاران ماهی ساردین را به سطح آب می‌کشاند.
قبلا، هر شب حدود سیصد قایق در جستجوی ساردین در ساحل شمال شرقی تایوان قایقرانی می‌کردند، اما اکنون فقط سه قایق از این روش سنتی استفاده می‌کنند. حدود ۳۰ ماهیگیر باقی‌مانده که از این قایق‌ها استفاده می‌کند، یک بازه فصلی سه ماهه از مه تا جولای فرصت دارند تا با استفاده آتش، ماهی ساردین صید کنند.
در این دوره، ماهیگیران شبی شش ساعت در دریا می‌گذرانند. اگر شب خوبی برایشان باشد، بین سه تا چهار تن ساردین صید می‌کنند که بیش از ۴۵۰۰ دلار قیمت دارد. جوانان تمایلی به ادامه این روش سنتی ندارند، چون کار پرزحمتی است و درآمد ثابتی ندارد. آن‌ها ترجیح می‌دهند در کشتی‌های ماهیگیری مدرن کار کنند که از لامپ‌های الکتریکی برای جذب ماهی‌ها استفاده می‌کنند. در نتیجه فقط افرادی که بالای ۶۰ سال سن دارند، از روش آتش برای صید استفاده می‌کنند.
برای تشویق ماهیگیران محلی به ادامه این روش سنتی، دولت کمک‌هزینه کمی می‌دهد اما برای جبران سود رو به کاهش ماهیگیری با آتش کافی نیست.
چند سال پیش دولت فستیوال سالانه ماهیگیری با آتش سولفوریک را در جینشان، تایوان به راه انداخت تا به ترویج این روش و افزایش آگاهی درباره کاهش آن کمک کند. اکنون قایق‌های تفریحی، گردشگران مشتاق و عکسایان ر با خود نزدیک این قایق‌هاس سنتی می‌برند و فرصت دیدن یک منظره تماشایی را برایشان فراهم می‌کنند.
منبع: amusingplanet
