- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
آینده متعلق به هواپیماهای هوشمند بدون سرنشین است
دنیا در حال جایگزینکردن روشهای فعلی مبارزه در میدانهای جنگ با روشهای کنترل از راه دور است و این انقلاب در میدانهای رزم به آسمانها هم رسیده است. پهپادها یا هواپیماهای بدون سرنشین ازجمله موفقترین و استراتژیکترین سلاحهای دنیای امروزی است که قرار است خواب خوش را از چشمان دشمنان برباید!
پهپادهای آمریکایی که امروزه در میدان جنگ علیه سران القاعده به کار میروند به زنبور کارگر (drone) معروفند، اما شاید واقعا عنوان زنبور کارگر برای چنین سلاح هوشمندی مناسب نباشد، چون برخلاف طبیعت که در آن زنبورهای کارگر ضعیف و بیاستفاده هستند، عسلی تولید نمیکنند و نیش نیز ندارند، این هواپیماها با داشتن حسگرهای قوی فراوان و حمل موشکهای آتشزا و بمبهای لیزری، یک سرباز مجهز و قاتل محسوب میشوند، اما در حوزه مهندسان هوافضایی که علاقه زیادی به مخففسازی عبارات دارند، ترجیح داده میشود به این ماشینها، وسایل هوایی بدون سرنشین (UAV) یا سیستمهای هوایی بدون سرنشین (UAS) گفته شود. شاید این نام کمی گمراهکننده باشد و به نظر بیاید کسی در پرواز این پهپادها دخالت نمیکند. چون اگر چه این هواپیماها سرنشین ندارند، اما هرکدام از ماشینهای موسوم به دروگر (ریپر) که نسخه بزرگتر و کشندهتر ماشینهای غارتگر (پریدیتور) هستند، به ۱۸۰ نفر خدمه برای پرواز نیاز دارند. همیشه یک خلبان باید هواپیمای بدون سرنشین را حتی در فاصله ۱۲۰۰۰ کیلومتری کنترل کند و افسر دیگری نیز باید متصدی حسگرها و دوربینهای هواپیما باشد.
اکنون خیلیها از خود میپرسند که آیا آینده متعلق به هواپیماهای بدون سرنشین است؟ آیا معطوفشدن افکار نظامی به سمت دشمنان قدرتمندتری که توان مقابله و هککردن پرنده تمام اتوماتیک را دارند از اشتیاق دولتها برای داشتن هواپیماهای بدون سرنشین نخواهد کاست؟ یا این که هواپیماهای سرنشیندار به علت وجود خلبانی که تصمیمهای مرگ و زندگی را در کابین میگیرد، کماشتباهترین گزینه برای اکثر ماموریتها باقی خواهد ماند؟ با در نظرگرفتن این موارد اگر انتخاب هواپیماهای بدون سرنشین در اولویت باشد، باید گفت که جهان در شروع مسیر یک انقلاب حقیقی در جنگاوری قرار دارد. در این صورت تحولی در دنیای جنگافزارها حکمفرما میشود که باعث جهتگیری کشورهای زیادی به استفاده از سلاحهای هوشمند خواهد شد. امروزه کشورهایی مانند ایتالیا و بریتانیا نیز به دنبال آمریکا به سرعت پهپادهای مسلح را مستقر کردهاند، رژیم اشغالگر قدس صنعت پهپاد پیشرفتهای دارد که از هواپیماهای بدون سرنشین تولیدی خود برای اهداف گستردهای استفاده میکند. کشورهایی مانند چین، ایران و روسیه نیز به سرعت در حال توسعه ناوگان پرندههای هوشمند خود هستند.
زنبورهای کارگر مدرن به شکلها و اندازههای مختلفی وجود دارند. اگر چه زنبورهای موسوم به ریپر و پریدیتور مورد توجه بیشتری قرار گرفتهاند، اما آنها تنها بخش کوچکی از گستره عظیم هواپیماهای بدون سرنشین هستند. ویژگی متمایز آنها این است که میتوانند با هوش برنامهریزیشده خود محل استقرار دشمن را شناسایی کرده و بر فعالیتهای وی نظارت کنند.
بعضی از این هواپیماها بزرگ هستند مانند گلوبال هاک RQ-۴A که موتور جت دارد، در تمامی شرایط آب و هوایی قادر به جاسوسی است و مجهز به رادار چندکاره است. این هواپیما گرانتر از جنگنده F-۱۸ است. این هواپیما میتواند فاصله بین آمریکا تا استرالیا را یکسره و بدون سوختگیری مجدد طی کند. در عین حال بعضی از این هواپیماها ممکن است در اندازههای میکرومتر یا در آینده نزدیک در حد نانومتر باشند که بتوانند مانند یک پرنده یا حشره، سـ*ـینهخیز بروند یا در کناره پنجره به آرامی فرود آیند و اطلاعات جاسوسی را برای مرکز مخابره کنند. در این بین هواپیماهای متعددی هستند که اندازههای متوسطی دارند. از هواپیماهایی که توسط دست پرتاب میشوند تا هواپیماهایی که توسط دستگاههای کمکی پرتاب میشوند، همگی جزو گستره بزرگ هواپیماهای سایز متوسط هستند. مثلا هواپیمای RQ-۷B، از این نوع هواپیماهاست که میتواند نسبت به زنبورهای مدرن دیگر مساحت بیشتری از زمین را پوشش دهد.
●
دنیا در حال جایگزینکردن روشهای فعلی مبارزه در میدانهای جنگ با روشهای کنترل از راه دور است و این انقلاب در میدانهای رزم به آسمانها هم رسیده است. پهپادها یا هواپیماهای بدون سرنشین ازجمله موفقترین و استراتژیکترین سلاحهای دنیای امروزی است که قرار است خواب خوش را از چشمان دشمنان برباید!
پهپادهای آمریکایی که امروزه در میدان جنگ علیه سران القاعده به کار میروند به زنبور کارگر (drone) معروفند، اما شاید واقعا عنوان زنبور کارگر برای چنین سلاح هوشمندی مناسب نباشد، چون برخلاف طبیعت که در آن زنبورهای کارگر ضعیف و بیاستفاده هستند، عسلی تولید نمیکنند و نیش نیز ندارند، این هواپیماها با داشتن حسگرهای قوی فراوان و حمل موشکهای آتشزا و بمبهای لیزری، یک سرباز مجهز و قاتل محسوب میشوند، اما در حوزه مهندسان هوافضایی که علاقه زیادی به مخففسازی عبارات دارند، ترجیح داده میشود به این ماشینها، وسایل هوایی بدون سرنشین (UAV) یا سیستمهای هوایی بدون سرنشین (UAS) گفته شود. شاید این نام کمی گمراهکننده باشد و به نظر بیاید کسی در پرواز این پهپادها دخالت نمیکند. چون اگر چه این هواپیماها سرنشین ندارند، اما هرکدام از ماشینهای موسوم به دروگر (ریپر) که نسخه بزرگتر و کشندهتر ماشینهای غارتگر (پریدیتور) هستند، به ۱۸۰ نفر خدمه برای پرواز نیاز دارند. همیشه یک خلبان باید هواپیمای بدون سرنشین را حتی در فاصله ۱۲۰۰۰ کیلومتری کنترل کند و افسر دیگری نیز باید متصدی حسگرها و دوربینهای هواپیما باشد.
اکنون خیلیها از خود میپرسند که آیا آینده متعلق به هواپیماهای بدون سرنشین است؟ آیا معطوفشدن افکار نظامی به سمت دشمنان قدرتمندتری که توان مقابله و هککردن پرنده تمام اتوماتیک را دارند از اشتیاق دولتها برای داشتن هواپیماهای بدون سرنشین نخواهد کاست؟ یا این که هواپیماهای سرنشیندار به علت وجود خلبانی که تصمیمهای مرگ و زندگی را در کابین میگیرد، کماشتباهترین گزینه برای اکثر ماموریتها باقی خواهد ماند؟ با در نظرگرفتن این موارد اگر انتخاب هواپیماهای بدون سرنشین در اولویت باشد، باید گفت که جهان در شروع مسیر یک انقلاب حقیقی در جنگاوری قرار دارد. در این صورت تحولی در دنیای جنگافزارها حکمفرما میشود که باعث جهتگیری کشورهای زیادی به استفاده از سلاحهای هوشمند خواهد شد. امروزه کشورهایی مانند ایتالیا و بریتانیا نیز به دنبال آمریکا به سرعت پهپادهای مسلح را مستقر کردهاند، رژیم اشغالگر قدس صنعت پهپاد پیشرفتهای دارد که از هواپیماهای بدون سرنشین تولیدی خود برای اهداف گستردهای استفاده میکند. کشورهایی مانند چین، ایران و روسیه نیز به سرعت در حال توسعه ناوگان پرندههای هوشمند خود هستند.
زنبورهای کارگر مدرن به شکلها و اندازههای مختلفی وجود دارند. اگر چه زنبورهای موسوم به ریپر و پریدیتور مورد توجه بیشتری قرار گرفتهاند، اما آنها تنها بخش کوچکی از گستره عظیم هواپیماهای بدون سرنشین هستند. ویژگی متمایز آنها این است که میتوانند با هوش برنامهریزیشده خود محل استقرار دشمن را شناسایی کرده و بر فعالیتهای وی نظارت کنند.
بعضی از این هواپیماها بزرگ هستند مانند گلوبال هاک RQ-۴A که موتور جت دارد، در تمامی شرایط آب و هوایی قادر به جاسوسی است و مجهز به رادار چندکاره است. این هواپیما گرانتر از جنگنده F-۱۸ است. این هواپیما میتواند فاصله بین آمریکا تا استرالیا را یکسره و بدون سوختگیری مجدد طی کند. در عین حال بعضی از این هواپیماها ممکن است در اندازههای میکرومتر یا در آینده نزدیک در حد نانومتر باشند که بتوانند مانند یک پرنده یا حشره، سـ*ـینهخیز بروند یا در کناره پنجره به آرامی فرود آیند و اطلاعات جاسوسی را برای مرکز مخابره کنند. در این بین هواپیماهای متعددی هستند که اندازههای متوسطی دارند. از هواپیماهایی که توسط دست پرتاب میشوند تا هواپیماهایی که توسط دستگاههای کمکی پرتاب میشوند، همگی جزو گستره بزرگ هواپیماهای سایز متوسط هستند. مثلا هواپیمای RQ-۷B، از این نوع هواپیماهاست که میتواند نسبت به زنبورهای مدرن دیگر مساحت بیشتری از زمین را پوشش دهد.
●