رزمین رولینگ
کاربر نگاه دانلود
عنوان:زیر سقف دودی
نویسنده و کارگردان:پوران درخشنده
سال تولید:1395
بازیگران:فرهاد اصلانی،مریلا زارعی،بهنوش طباطبایی،ابوالفضل میری،لاله مرزبان،شهرام حقیقت دوست،مریم بوبانی،آزیتا حاجیان و...
خلاصه ی داستان:بهرام و شیرین زوج میانسالی اند که در رابـ ـطه ی زناشویی خود دچار مشکل شده اند و این بحران آثار خود را در زندگی پسرشان،آرمان،نشان میدهد.روایتی مدرن از طلاق عاطفی.
نقد توسط:رزمین رولینگ
پوران درخشنده را میشناسیم.خیلی خوب هم میشناسیم.اگر فیلمی اشک مارا در اورد،ما را حسابی تکان داد و حرف تازه ای برای گفتن داشت از صدقه سری پوران درخشنده بود.پرنده ی کوچک خوشبختی،بچه های ابدی،هیس...،و حالا هم که قصه ی جدیدی به نام زیر سقف دودی.اگرچه هنوز هم بنده معتقدم زیر سقف دودی یک سر و گردن از بقیه ی فیلمهای این کارگردان باهوش پایین تر است اما خب این بدان معنا نیست که شایسته ی تحسین نباشد.زیر سقف دودوی از حیث کارگردانی اثر قابل توجهی است.پرداخت روایت با طراحی فرم ویژه ی پوران درخشنده،دکوپاژ سرد فیلم علی الخصوص لوکیشن خانه ی بهرام و شیرین،صداگذاری خوب و از همه مهم تر کاوزآپ های بی نظیر که تلفیقی از سینمای اجتماعی و سینمای رئال است،دست به دست هم داده اند تا این فیلم را برای مخاطب بی نظیر کنند.مهم ترین امضای کار پوران درخشنده،عدم استفاده از دوربین روی دست است که همین باعث شده مخاطب با شخصیت ها از ابتدا تا انتها همراه شود و با تکان های بیخود و بی جهت دوربین گیج نشود.
ضعف روایت در فیلمنامه است.ایده پردازی از همان ابتدا مشکل دارد.شخصیت ها به درستی چیده نشده اند و شناسنامه ی مشخصی ندارند.از مهم ترین انها رعنا(بهنوش طباطبایی)است که انگار مثل یک کلاف سردرگم در فیلم گنجانده شده است.رعنا زنی است که بهرام برای پاک کردن صورت مسئله یعنی طلاق عاطفی،به او پناه اورده و خوشبختی پوچی برای خود فراهم اورده است.این کاراکتر بیشتر ازاینکه نقطه ی اوجی در داستان بسازد،باعث تنزل روایت شده.که سرنوشت مجهولی دارد و مخاطب از همان ابتدا می داند این کاراکتر برای حذف شدن وارد قصه شده است.بقیه ی کاراکترها به غیر از دو شخصیت اصلی،چنین قضیه ای دارند.آرمان که فقط قرار است به پدر و مادرش بفهماند با هم مشکل دارند و کیانا که برای پر کردن روایت به قصه وارد شده و حضور تعیین کننده ای ندارد.تنها شخصیت فرعی که بهتر از اب در امده شخصیت امیر(شهرام حقیقت دوست)است.عشق پوران درخشنده به مسائل اجتماعی و عاطفی در پردازش چنین شخصیتی کاملا مشهود بوده و شناسنامه ی نه چندان پیچیده اما نسبتا خوبی برای او میسازد و نقطه ی متاثرکننده ی فیلم را در همان انتها و ملاقات امیر و آرمان قرار میدهد.
بازیگرها در چینش مناسبی قرار دارند.حتی اگر حضور تعیین کننده ای نداشته باشند.مریلا زارعی آنقدر پرقدرت دیالوگهای تاثیر گذار را ادا میکند که انگار واقعا زنی است که در زندگی اش شکست سختی خورده.ظرافت بازی و به علاوه ی ان،تغییر میمیک چهره برای انتقال احساس،در کنار بازی استادانه ی وی،تماما فیلم زیر سقف دودی را به فیلم محترم و ارزشمندی تبدیل کرده اند و مریلا زارعی را لایق دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن..فرهاد اصلانی که با وجود ادای زحمات فراوان،باز هم به گرد پای مریلا زارعی نمیرسد حضور درخشانی در فیلم دارد. در بین پرسوناژهای فرعی تر،بهنوش طباطبایی و بازی بسیار بدش در نقش زنی که که به عنوان همسرپنهانی وارد زندگی زوج میانسال شده،توی ذوق می زند و نمایشی مضحک از یک زن جوان احساساتی و رمانتیک دارد.آزیتا حاجیان در نقش روانشناس با حضور کمرنگش قوتی به داستان می بخشد به طوری که انگار بهتر از او برای این نقش پیدا نمیشده.میمیک چهره ی فوق العاده خونسردو مهربان به همراه لحن آرام و مطمئن فاکتورهای لازم برای شایستگی آزیتا حاجیان در این نقش هستند.شهرام حقیقت دوست که بعد از یک افت چندساله با این نقش تقریبا خود را ثابت کرد و ابوالفضل میری و اولین بازی جدی اش در سینما،دیگر پرسوناژهای خوب فیلم با بازی متوسط رو به بالای فیلم هستند.
در کل،زیر سقف دودی فیلم محترمی با کارگردانی محترم تر است که در میان انبوه فیلمهای ضعیف و صرفا تجاری سینما،داستانی نسبتا پرکشش و سوژه ای جالب دارد که تماشاگر را میخکوب میکند و او را وادار میکند در مورد کاراکترها،بدون قضاوت،فکر کند."به راستی بهرام مقصر بود یا شیرین؟"...
نویسنده و کارگردان:پوران درخشنده
سال تولید:1395
بازیگران:فرهاد اصلانی،مریلا زارعی،بهنوش طباطبایی،ابوالفضل میری،لاله مرزبان،شهرام حقیقت دوست،مریم بوبانی،آزیتا حاجیان و...
خلاصه ی داستان:بهرام و شیرین زوج میانسالی اند که در رابـ ـطه ی زناشویی خود دچار مشکل شده اند و این بحران آثار خود را در زندگی پسرشان،آرمان،نشان میدهد.روایتی مدرن از طلاق عاطفی.
نقد توسط:رزمین رولینگ
پوران درخشنده را میشناسیم.خیلی خوب هم میشناسیم.اگر فیلمی اشک مارا در اورد،ما را حسابی تکان داد و حرف تازه ای برای گفتن داشت از صدقه سری پوران درخشنده بود.پرنده ی کوچک خوشبختی،بچه های ابدی،هیس...،و حالا هم که قصه ی جدیدی به نام زیر سقف دودی.اگرچه هنوز هم بنده معتقدم زیر سقف دودی یک سر و گردن از بقیه ی فیلمهای این کارگردان باهوش پایین تر است اما خب این بدان معنا نیست که شایسته ی تحسین نباشد.زیر سقف دودوی از حیث کارگردانی اثر قابل توجهی است.پرداخت روایت با طراحی فرم ویژه ی پوران درخشنده،دکوپاژ سرد فیلم علی الخصوص لوکیشن خانه ی بهرام و شیرین،صداگذاری خوب و از همه مهم تر کاوزآپ های بی نظیر که تلفیقی از سینمای اجتماعی و سینمای رئال است،دست به دست هم داده اند تا این فیلم را برای مخاطب بی نظیر کنند.مهم ترین امضای کار پوران درخشنده،عدم استفاده از دوربین روی دست است که همین باعث شده مخاطب با شخصیت ها از ابتدا تا انتها همراه شود و با تکان های بیخود و بی جهت دوربین گیج نشود.
ضعف روایت در فیلمنامه است.ایده پردازی از همان ابتدا مشکل دارد.شخصیت ها به درستی چیده نشده اند و شناسنامه ی مشخصی ندارند.از مهم ترین انها رعنا(بهنوش طباطبایی)است که انگار مثل یک کلاف سردرگم در فیلم گنجانده شده است.رعنا زنی است که بهرام برای پاک کردن صورت مسئله یعنی طلاق عاطفی،به او پناه اورده و خوشبختی پوچی برای خود فراهم اورده است.این کاراکتر بیشتر ازاینکه نقطه ی اوجی در داستان بسازد،باعث تنزل روایت شده.که سرنوشت مجهولی دارد و مخاطب از همان ابتدا می داند این کاراکتر برای حذف شدن وارد قصه شده است.بقیه ی کاراکترها به غیر از دو شخصیت اصلی،چنین قضیه ای دارند.آرمان که فقط قرار است به پدر و مادرش بفهماند با هم مشکل دارند و کیانا که برای پر کردن روایت به قصه وارد شده و حضور تعیین کننده ای ندارد.تنها شخصیت فرعی که بهتر از اب در امده شخصیت امیر(شهرام حقیقت دوست)است.عشق پوران درخشنده به مسائل اجتماعی و عاطفی در پردازش چنین شخصیتی کاملا مشهود بوده و شناسنامه ی نه چندان پیچیده اما نسبتا خوبی برای او میسازد و نقطه ی متاثرکننده ی فیلم را در همان انتها و ملاقات امیر و آرمان قرار میدهد.
بازیگرها در چینش مناسبی قرار دارند.حتی اگر حضور تعیین کننده ای نداشته باشند.مریلا زارعی آنقدر پرقدرت دیالوگهای تاثیر گذار را ادا میکند که انگار واقعا زنی است که در زندگی اش شکست سختی خورده.ظرافت بازی و به علاوه ی ان،تغییر میمیک چهره برای انتقال احساس،در کنار بازی استادانه ی وی،تماما فیلم زیر سقف دودی را به فیلم محترم و ارزشمندی تبدیل کرده اند و مریلا زارعی را لایق دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن..فرهاد اصلانی که با وجود ادای زحمات فراوان،باز هم به گرد پای مریلا زارعی نمیرسد حضور درخشانی در فیلم دارد. در بین پرسوناژهای فرعی تر،بهنوش طباطبایی و بازی بسیار بدش در نقش زنی که که به عنوان همسرپنهانی وارد زندگی زوج میانسال شده،توی ذوق می زند و نمایشی مضحک از یک زن جوان احساساتی و رمانتیک دارد.آزیتا حاجیان در نقش روانشناس با حضور کمرنگش قوتی به داستان می بخشد به طوری که انگار بهتر از او برای این نقش پیدا نمیشده.میمیک چهره ی فوق العاده خونسردو مهربان به همراه لحن آرام و مطمئن فاکتورهای لازم برای شایستگی آزیتا حاجیان در این نقش هستند.شهرام حقیقت دوست که بعد از یک افت چندساله با این نقش تقریبا خود را ثابت کرد و ابوالفضل میری و اولین بازی جدی اش در سینما،دیگر پرسوناژهای خوب فیلم با بازی متوسط رو به بالای فیلم هستند.
در کل،زیر سقف دودی فیلم محترمی با کارگردانی محترم تر است که در میان انبوه فیلمهای ضعیف و صرفا تجاری سینما،داستانی نسبتا پرکشش و سوژه ای جالب دارد که تماشاگر را میخکوب میکند و او را وادار میکند در مورد کاراکترها،بدون قضاوت،فکر کند."به راستی بهرام مقصر بود یا شیرین؟"...
