زیستشیمی
زیستشیمی یا بیوشیمی یا شیمی حیات (به انگلیسی: Biochemistry or Biological Chemistry) مطالعهٔ فرایندهای شیمیایی در سازوارههای زیستی است. زیستشیمی با ساختار و عملکرد اجزاء سلولی مثل پروتئینها، کربوهیدراتها، لیپیدها، اسیدهای نوکلئیک، و انواع دیگر زیستمولکولها سر و کار دارد. هدف زیستشناسی شیمیایی پاسخ دادن به سؤالهایی است که از زیستشیمی ناشی میشوند. دانش زیست شیمی که در آن از روشهای شیمیدانان برای درک و شناخت فرایندهای فناوری زیستی که درون موجودات زنده روی میدهد استفاده میشود، دارای اهمیت روزافزونی است؛ تمام گیاهان وجانوران از ترکیبهای شیمیایی ساخته شدهاند و وظیفهٔ زیست شیمیدانها آن است که ساختمان این مواد و نقش آنها را در حیات موجودات زنده بررسی وشناسایی کنند. کربوهیدراتها، لیپیدها واسیدهای نوکلئیک مانند دی ان آ فقط تعدادی از مولکولهای شیمیایی هستند که موضوع مطالعهٔ زیست شیمیدانها به شمار میآیند. در یکی از شاخههای این علم از این مطالعات برای تولید واکسنهای مقابله کننده با بیماریهای ویروسی نظیر اوریون استفاده میشود. زیست شیمیدانها در زمینهٔ درمان بیماریهایی چون ایدز و سرطان نیز کار میکند.
جرتی کوری و کارل فردیناند کوری برنده مشترک جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۴۷ بخاطر کشف سیکل کوری در مؤسسه یادبود راسول پارک
تاریخچه
در روزگار قدیم باور بر این بود که حیات و عناصر مرتبط با آن دارای مواد یا عناصر ضروری هستند که متمایز از عناصر مواد بی جان میباشند وتصور میشد که تنها موجودات زنده توانایی ساختن مولکولهای حیات را دارند؛ ولی در سال ۱۸۳۳ فردریک وولر مقاله ایی با موضوع سنتز اوره منتشر کرد و ثابت کرد مواد آلی نیز میتوانند به صورت مصنوعی سنتز شوند.
شروع علم بیوشیمی ممکن است در زمان کشف اولین آنزیم یعنی آمیلاز توسط anselme Payen در سال ۱۸۳۳ باشد. گرچه به نظر میرسد اولین بار در همین سال از واژه بیوشیمی استفاده شده است ولی عموماً معتقدند که کشف این دانش به طور رسمی در سال ۱۹۰۳ توسط carl neuberg شیمیدان آلمانی انجام شده است. از آن زمان تا بحال با کمک تکنیکهای مختلف پیشرفت زیادی در بیوشیمی رخ داده است که منجر به کشف و آنالیز مولکولهای حیاتی مختلف شده است. یک اتفاق مهم دیگر در تاریخچه بیوشیمی کشف ژن و نقش آن در سلول است. این بخش از بیوشیمی زیستشناسی مولکولی نامیده میشود.
زیستشیمی یا بیوشیمی یا شیمی حیات (به انگلیسی: Biochemistry or Biological Chemistry) مطالعهٔ فرایندهای شیمیایی در سازوارههای زیستی است. زیستشیمی با ساختار و عملکرد اجزاء سلولی مثل پروتئینها، کربوهیدراتها، لیپیدها، اسیدهای نوکلئیک، و انواع دیگر زیستمولکولها سر و کار دارد. هدف زیستشناسی شیمیایی پاسخ دادن به سؤالهایی است که از زیستشیمی ناشی میشوند. دانش زیست شیمی که در آن از روشهای شیمیدانان برای درک و شناخت فرایندهای فناوری زیستی که درون موجودات زنده روی میدهد استفاده میشود، دارای اهمیت روزافزونی است؛ تمام گیاهان وجانوران از ترکیبهای شیمیایی ساخته شدهاند و وظیفهٔ زیست شیمیدانها آن است که ساختمان این مواد و نقش آنها را در حیات موجودات زنده بررسی وشناسایی کنند. کربوهیدراتها، لیپیدها واسیدهای نوکلئیک مانند دی ان آ فقط تعدادی از مولکولهای شیمیایی هستند که موضوع مطالعهٔ زیست شیمیدانها به شمار میآیند. در یکی از شاخههای این علم از این مطالعات برای تولید واکسنهای مقابله کننده با بیماریهای ویروسی نظیر اوریون استفاده میشود. زیست شیمیدانها در زمینهٔ درمان بیماریهایی چون ایدز و سرطان نیز کار میکند.
جرتی کوری و کارل فردیناند کوری برنده مشترک جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۴۷ بخاطر کشف سیکل کوری در مؤسسه یادبود راسول پارک
تاریخچه
در روزگار قدیم باور بر این بود که حیات و عناصر مرتبط با آن دارای مواد یا عناصر ضروری هستند که متمایز از عناصر مواد بی جان میباشند وتصور میشد که تنها موجودات زنده توانایی ساختن مولکولهای حیات را دارند؛ ولی در سال ۱۸۳۳ فردریک وولر مقاله ایی با موضوع سنتز اوره منتشر کرد و ثابت کرد مواد آلی نیز میتوانند به صورت مصنوعی سنتز شوند.
شروع علم بیوشیمی ممکن است در زمان کشف اولین آنزیم یعنی آمیلاز توسط anselme Payen در سال ۱۸۳۳ باشد. گرچه به نظر میرسد اولین بار در همین سال از واژه بیوشیمی استفاده شده است ولی عموماً معتقدند که کشف این دانش به طور رسمی در سال ۱۹۰۳ توسط carl neuberg شیمیدان آلمانی انجام شده است. از آن زمان تا بحال با کمک تکنیکهای مختلف پیشرفت زیادی در بیوشیمی رخ داده است که منجر به کشف و آنالیز مولکولهای حیاتی مختلف شده است. یک اتفاق مهم دیگر در تاریخچه بیوشیمی کشف ژن و نقش آن در سلول است. این بخش از بیوشیمی زیستشناسی مولکولی نامیده میشود.