متفرقه سیامنگ چگونه جانوری است؟

[..SάђάɲD..]

سيامنگ SIAMANG يك ميمون دراز دست پرسروصدا، سياه و كمياب از سوماترا و مالزي با كيسه اي در گلو است. سيامنگ بزرگ ترين و تيره ترين گيبون است. سيامنگ ميموني خانه درختي، نادر و‌ كوچك، با دستاني بلند است. اين پستانداران آكروبات باز در آسياي جنوب شرقي زندگي مي كنند.

سيامنگ بيشتر عمرش را در درختان مي گذراند. سيامنگ ها دردرختان زندگي مي كنند. تقريباً هيچ شكارچي اي نمي تواند آنها را بگيرد. سيامنگ يكي از نه گونه گيبون ها است. سيامنگ بزرگ ترين،‌ تيره ترين، پر سروصدا ترين گونه گيبون است. به خاطر جنگل زدايي سريع در محيط زيست آنها، گيبون ها گونه هاي در معرض خطر انقراضي محسوب مي شوند.

 

[..SάђάɲD..]

≡ حركت

گيبون ها بي نهايت آكروباتيك و فرز هستند. آنها بيشتر عمرشان را در درختان مي گذرانند. آنها با پريدن از شاخه ها حركت مي كنند. آنها براي اين كار چهار انگشتشان را به صورت قلاب مورد استفاده قرار مي دهند (اما نه شستشان را). آنها همچنين مي توانند در طول شاخه هاي كوچك راه بروند و مانند طناب آكروبات بازي از آنها استفاده كنند و بالا در هوا رها شوند. آنها با حركات آكروباتيك مي توانند از شاخه درختي به شاخه ديگر بپرند. گيبون ها در هر پرش نه متر مي پرند.

گيبون ها نمي توانند شنا كنند و از آب دوري مي كنند. موقعي كه گيبون ها روي زمين هستند (كه نادر است) ها روي دو پا راه مي روند.

≡ طول عمر

گيبون ها حدود 40-35 سال زندگي مي كنند.

 

[..SάђάɲD..]

≡ توليد مثل و بچه زايي

گيبون هايي كه با هم زناشويي مي كنند معمولاً تمام عمر با هم مي مانند. آنها در 12 تا 13 سالگي به طول كامل رشد مي كنند و مي توانند توليد مثل كنند. گيبون هاي ماده هفت ماه دوره بارداري را طي مي كنند و معمولاً يك بچه به دنيا مي آورند و به ندرت دوقلو مي زايند. گيبون هاي تازه متولد شده بي مو هستند و تنها يك كلاه كوچك خز مانند روي نوك سرشان دارند.

گيبون هاي ماده به دقت از بچه شان مراقبت مي كنند. بچه ها خيلي زود بعد از تولدشان مي توانند موي مادرشان را بگيرند تا به شكم او بچسبند. آنها در يك سالگي از شير گرفته مي شوند. بچه گيبون ها براي شش سال با مادرشان مي مانند. بعد از آن به زور از طرف والد همجنسشان مجبور مي شوند تا يك گروه خانوادگي جديدي براي خودشان تشكيل دهند يا خودشان به اين كار مبادرت مي كنند.

≡ جمعيت

جمعيت گيبون ها در حال كاهش است. آنها در خطر انقراض هستند. گيبون ها محيط زيست طبيعي خود را از دست مي دهند به خاطر اين كه كشاورزي محيط زيست آنها را محدود مي كند. تخمين زده مي شود كه حدود 79000 گيبون (گيبون معمولي يا سر سفيد) وجود داشته باشد.

≡ تكامل گيبون ها

فسيل هاي شبيه به گيبون در آفريقا پيدا شده.

 

[..SάђάɲD..]

میمون درازدست یا گیبون چگونه جانوری است؟

ميمون های درازدست GIBBON ميمون هاي نادر و كوچك و نحيف خانه درختي با دستان بلند هستند. اين پستانداران آكروبات باز در جنوب شرقي آسيا زندگي مي كنند. گيبون ها درخت زي هستند. آنها بيشتر زندگيشان را در درختان زندگي مي كنند. از آن جايي كه آنها در حركت در بين درختان خيلي ماهر هستند، تقريباً هيچ شكارچي اي نمي تواند آنها را شكار كند. نه گونه از گيبون ها وجود دارند كه شامل سيامنگ هم هست. سيامنگ بزرگ ترين و تيره ترين گيبون است. به خاطر جنگل زدايي سريع محيط زندگي آنها، گيبون ها گونه هاي در خطر انقراضي هستند.

≡ آناتومي

گيبون ها خيلي كوچك و سبك وزن هستند. آنها سر گرد و كوچك و دست هاي خيلي بلندي دارند (دستانشان بلندتر از پاها است) و يك بدن كوتاه و ضعيف دارند. گيبون ها استخوان هاي سبك وزني دارند. مثل همه ميمون ها آنها دم ندارند.

 

[..SάђάɲD..]

≡ مو

گيبون ها رنگشان از رنگ روشن تا خيلي قهوه اي تيره (يا سياه) است. موي متراكم بيشتر بدنشان را پوشانده (به جز صورت،‌ انگشتان، كف دست ها و كف پاها و زير بغلشان). بعضي از گونه هاي گيبون ها گردي صورتشان سفيد است، يك نوار سفيد هم به طور كامل دور صورتشان كشيده شده.

≡ حواس

حواس گيبون ها خيلي شبيه به ما است و شامل شنوايي،‌ بينايي (شامل ديدن رنگ)، بويايي، چشايي و لامسه است.

≡ صورت

گيبون ها صورتي بيمو با چشماني تيره دارند. آنها سوراخ هاي بيني كوچكي دارند.

≡ دستان و پاها

دستان گيبون ها خيلي شبيه به ما است. آنها چهار انگشت به علاوه يك شست مقابل دارند. پاهاي آنها هم پنج انگشت دارد كه شامل يك انگشت بزرگ مقابل است. گيبون ها مي توانند چيزها را بقاپند و آنها را با دستان و پاهايشان حمل كنند. موقعي كه آنها ميان درختان مي پرند چهار انگشت دستانشان را مثل قلاب به كار مي برند (اما براي اين كار انگشت شستشان را مورد استفاده قرار نمي دهند).

 

[..SάђάɲD..]

≡ اندازه

گيبون هاي نر اندكي بزرگ تر از ماده ها هستتند. نرها حدود 90 سانتي متر طول دارند و وزنشان حدود هفت كيلوگرم است.

≡ تغذيه

گيبون ها همه چيزخوارند (هم گياه و هم گوشت مي خورند). آنها در طول روز در جنگل به دنبال غذا مي روند. گيبون ها ميوه مي خورند (كه حدود 75 درصد غذايشان است)، برگ ها، گل ها، دانه ها، پوست درختان را نيز مي خورند. آنها همچنين حشرات، عنكبوت ها، تخم پرندگان و پرندگان كوچك را نيز مي خورند.

گيبون ها اغلب با فرو كردن دستانشان به داخل آب يا ماليدن يك دست روي برگ خيس و سپس مكيدن آب از موهاي دستشان آب مي خورند.

≡ گروه هاي گيبون ها

گيبون ها جانوراني اجتماعي هستند كه در طول روز فعالند. آنها در گروه هاي خانوادگي ثابت و كوچك زندگي مي كنند كه شامل يك جفت (نر و ماده اي كه با هم زندگي مي كنند) و بچه هايي كه پرورش مي دهند است.

مثل بقيه ميمون ها، گيبون ها همديگر را مي آرايند (آنها موهاي اعضاي ديگر خانواده را تميز مي كنند).

 

[..SάђάɲD..]

≡ خواب

برخلاف بقيه ميمون ها،‌ گيبون ها لانه هايي براي خواب نمي سازند. آنها ساده مي خوابند (تنها يا با چند گيبون كه با هم در يك تيم هستند) در بين شاخه ها مي خوابند. آنها عمودي مي نشينند.

≡ منطقه زندگي

يك خانواده گيبون منطقه اي حدود 30 تا 50 جريبي از جنگل باراني را در اختيار مي گيرد. هر صبح وقتي اعضاي خانواده از خواب بلند مي شوند با صداي بلند حضورشان را در جنگل اعلام مي كنند. اين به گيبون هاي ديگر هشدار مي دهد كه از منطقه آنها دور بمانند (و مخصوصاً از درختان ميوه اي محلي دور شوند). اين نمايش پر سروصدا هر صبح يك تا دو ساعت يا بيشتر طول مي كشد و معمولاً از سوي ماده بزرگسال شروع مي شود. نر وماده ها صداهاي متفاوتي با هم دارند.

 

[..SάђάɲD..]

اورانگوتان چگونه جانوری است؟

اورانگوتان orangutan ميموني لانه درختي با دستان بلند از برونئي و سوماتراي اندونزي است. اورانگوتان ها ميمون هاي بزرگي هستند كه در جنوب شرق آسيا زندگي مي كنند (در جزاير برونئي و سوماترا). اين ميمون ها اكثراً در درختان زندگي مي كنند (آنها درختي هستند) و با استفاده از دستانشان از شاخه اي به شاخه اي مي پرند.

كلمه اورانگوتان در زبان مالايي به معني مرد جنگل است. از زماني كه محيط هاي زندگي اورانگوتان ها به زور به وسيله انسان غصب شده است، جمعيتشان كاهش يافته است و در معرض انقراض قرار گرفته اند.

≡ ساختمان بدن

اورانگوتان ها گردني كلف، بدني بزرگ و دستاني خيلي قوي و بلند دارد. پاهاي آنها كوتاه كماني است و دم ندارند. بزرگي اورانگوتان ها حدود 2.3 برابر اندازه گوريل ها است.

 

[..SάђάɲD..]

≡ مو

آنها اكثراً از موي قهوه اي-قرمز پوشيده شده اند.

≡ سر

اورانگوتان يك سر بزرگ با منطقه دهاني برجسته دارد. نرهاي بزرگسال گونه هاي بزرگ دارد.

≡ حواس

اورانگوتان ها حواسي خيلي شبيه به ما دارند كه شامل شنوايي، بينايي، بويايي،‌ چشايي و لامسه است.

≡ دست ها و پاها

دستان اورانگوتان ها خيلي شبيه به ما است. آنها چهار انگشت بلند به علاوه يك شست مقابل دارند. پاهاي آنها چهار ناخن به علاوه يك ناخن بزرگ مقابل دارد. اورانگوتان ها مي توانند چيزها را هم با دستان و هم با پاهايشان بقاپند. بزرگ ترين اورانگوتان هاي نر طول دستشان 2.3 متر است.

≡ تغذيه

اورانگوتان ها همه چيزخوارند اما بيشتر گياهخوارند (گياهان بيشتر غذايشان را تشكيل مي دهد). آنها ميوه (ميوه دلخواهشان را)، برگ ها، دانه ها، پوست درختان، گل ها و ... را مي خورند. همچنين آنها حشرات و جانوران كوچك (مثل پرندگان و پستانداران كوچك) را نيز مي خورند.

اورانگوتان ها حتي شاخه هاي درخت را ترك نمي كنند تا آب بنوشند. آنها آبي را كه در سوراخ هاي بين شاخه ها جمع شده مي خورند.

 

[..SάђάɲD..]

≡ هوش و زبان

اورانگوتان ها خيلي باهوش هستند. آنها معروفند به اين كه اشيا را با ابزار مي گيرند. آنها برگ ها را به عنوان چتر محافظ خود در مقابل باران و خيس شدن مورد استفاده قرار مي دهند. آنها همچنين برگ ها را به عنوان فنجان مورد استفاده قرار مي دهند تا راحت تر آب بنوشند.

≡ رفتار و عادات اجتماعي

اورانگوتان ها حيواناتي خجالتي و منزوي هستند كه در طول روز فعاليت مي كنند. آنها به تنهايي در منطقه اي وسيع زندگي مي كنند. دليل آن هم احتمالاً به رفتارهاي تغذيه اي آنها برمي گردد. اورانگوتان ها به مناطق وسيعي نياز دارند تا غذاي كافي به دست آورند و اورانگوتان هاي خيلي زيادي در يك منطقه ممكن است گرسنگي بكشند.

تنها گروه اجتماعي اورانگوتان ها مادر و بچه اي است كه شيرش مي دهد. آنها حدود هفت سال با هم زندگي مي كنند. در موقع جفت گيري اورانگوتان هاي نر و ماده چند روز با هم مي مانند.