dinaz
کاربر نگاه دانلود
ششمین دلیل انقراض حیات بر زمین!
پروفسور «راج پاتل» می گوید، قطع عمده ی درختان به منظور فراهم آوردن زمین برای کاشت محصولاتی خاص چون نخل و سویا، به وجود آمدن مناطق مرگ دریایی حاصل از ریختن کودها و مواد شیمیایی به دریا و غصب مناطق ماهیگیری به منظور تغذیه ی چارپایان نشان می دهد که سپردن تهیه ی غذای مردم به شرکت های بزرگ درست نیست.
بنا بر این گزارش، آخرین انقراض که نابودی دایناسورها و سه چهارم حیات را رقم زد، حدود ۶۵ میلیون سال پیش رخ داد.
پروفسور راج پاتل می گوید: اهمیت کشاورزی بسیار بالاست. کشاورزی صنعتی عامل اصلی جنگل زدایی، و تحمیل شیوه ی تک کشتی است و این به معنای از دست دادن گونه هاست.
وی به مناطق مرگ دریایی اشاره کرده و عنوان می کند: پدید آمدن این مناطق تصادفی نیست. دلیل آن پساب های صنعتی ریخته شده به دریاست و همه می دانند، پیشبرد کشاورزی صنعتی ممکن نیست، مگر با هزینه هایی که چون سمی برای محیط زیست هستند.
انقراض یعنی حذف تنوع زیستی. اگر گذرتان به زمین های کشت سویا بخورد می بینید که در آن مناطق به جز سویا، هیچ چیزی دیگری وجود ندارد. وای به حال گونه های جانوری. این سویا از طریق تولید سوسیس و مرغ سوخاری بسته بندی شده به خانه های مردم راه پیدا میکنند. برخی از حیوانات چون فیلها و پنگوئن ها به خاطر اینگ ونه شیوه های کشاورزی در خطرند. در سوماترا جنگل هایی که منزلگاه فیل ها به شمار می روند برای کشت پالم زدوده می شوند؛ پالمی که معمولا برای تولید غذای چارپایانی به کار می رود که در کارخانجات تولید گوشت های صنعتی روزگار می گذرانند و ماهی های کوچک نیز به میزانی عظیم صید شده و غذای مرغ های صنعتی می شوند که این می تواند عامل انقراض پنگوئن هایی باشد که از آنها تغذیه می کنند. جمعیت پنگوئن های آفریقایی از سال ۲۰۰۴ تا کنون ۷۰ درصد کاهش داشته است.
اما نقش مصرف کنندگان در توقف این روند چیست؟
دکتر پاتل بر این باور است که مصرف کنندگان می توانند از محصولات ارگانیک و غیر صنعتی استفاده کنند. اما کافی نیست. به عنوان مصرف کننده می توان از دولت و کارآفرینان درخواست تغییر رویکرد داشت؛ از قدرت خود به عنوان بخشی از جامعه آگاه بود و آینده را تغییر داد و مهمتر از همه ناامید نشد، چون مطمئنا تغییر طرز فکر جامعه به سرعت ممکن نیست و عادات زندگی مردم اکنون بر پایه ی نظام مصرف گرا پیش می رود.
پروفسور «راج پاتل» می گوید، قطع عمده ی درختان به منظور فراهم آوردن زمین برای کاشت محصولاتی خاص چون نخل و سویا، به وجود آمدن مناطق مرگ دریایی حاصل از ریختن کودها و مواد شیمیایی به دریا و غصب مناطق ماهیگیری به منظور تغذیه ی چارپایان نشان می دهد که سپردن تهیه ی غذای مردم به شرکت های بزرگ درست نیست.
بنا بر این گزارش، آخرین انقراض که نابودی دایناسورها و سه چهارم حیات را رقم زد، حدود ۶۵ میلیون سال پیش رخ داد.
پروفسور راج پاتل می گوید: اهمیت کشاورزی بسیار بالاست. کشاورزی صنعتی عامل اصلی جنگل زدایی، و تحمیل شیوه ی تک کشتی است و این به معنای از دست دادن گونه هاست.
وی به مناطق مرگ دریایی اشاره کرده و عنوان می کند: پدید آمدن این مناطق تصادفی نیست. دلیل آن پساب های صنعتی ریخته شده به دریاست و همه می دانند، پیشبرد کشاورزی صنعتی ممکن نیست، مگر با هزینه هایی که چون سمی برای محیط زیست هستند.
انقراض یعنی حذف تنوع زیستی. اگر گذرتان به زمین های کشت سویا بخورد می بینید که در آن مناطق به جز سویا، هیچ چیزی دیگری وجود ندارد. وای به حال گونه های جانوری. این سویا از طریق تولید سوسیس و مرغ سوخاری بسته بندی شده به خانه های مردم راه پیدا میکنند. برخی از حیوانات چون فیلها و پنگوئن ها به خاطر اینگ ونه شیوه های کشاورزی در خطرند. در سوماترا جنگل هایی که منزلگاه فیل ها به شمار می روند برای کشت پالم زدوده می شوند؛ پالمی که معمولا برای تولید غذای چارپایانی به کار می رود که در کارخانجات تولید گوشت های صنعتی روزگار می گذرانند و ماهی های کوچک نیز به میزانی عظیم صید شده و غذای مرغ های صنعتی می شوند که این می تواند عامل انقراض پنگوئن هایی باشد که از آنها تغذیه می کنند. جمعیت پنگوئن های آفریقایی از سال ۲۰۰۴ تا کنون ۷۰ درصد کاهش داشته است.
اما نقش مصرف کنندگان در توقف این روند چیست؟
دکتر پاتل بر این باور است که مصرف کنندگان می توانند از محصولات ارگانیک و غیر صنعتی استفاده کنند. اما کافی نیست. به عنوان مصرف کننده می توان از دولت و کارآفرینان درخواست تغییر رویکرد داشت؛ از قدرت خود به عنوان بخشی از جامعه آگاه بود و آینده را تغییر داد و مهمتر از همه ناامید نشد، چون مطمئنا تغییر طرز فکر جامعه به سرعت ممکن نیست و عادات زندگی مردم اکنون بر پایه ی نظام مصرف گرا پیش می رود.
