*گیلار
کاربر نگاه دانلود
مردي از شدت دل درد به جان آمده
صد ناله و آهش به زبان آمده از درد
درونش به فغان آمده با درد نهان آمده
نزديك يكي دكتر لايق كه در امر شفاي
همه درد و بلا بود چو حاذق بدو عرضه
كند درد درون را .
مرد بيمار چو آمد به درون مطب دكتر
دانا كه بوده ست در انجام عمل فرز و
توانا ، سلامي و پيامي بنمودي به يكي منشي
دكتر به آن خانوم آكتور كه او بود
هنرمند و به صد حيله و ترفند ستاندي
به عناویني مكرر ويزيتي سه برابر به
صد عشـ*ـوه ز بيمار بلا ديده و اين بسته
زبون را .
داد آن مردك بيچاره و آواره بدو هر چه
كه فرمود ز نقدينه موجود به آن منشي
پر رو به آن خانم پر گو . به او گفت
بده وعده ديدار به اين خسته بيمار كه
شايد بكند درد دل از اي تن تبدار برون
را .
عاقبت ديد طبيب آن تن تبدار، آن
مردك بيمار و به او گفت كه بايست
سريعأ بشوي بستري و باز شود زير شكم
چونكه نموده است ورم روده كورت
و گرنه بپكد ،روده سرازير كند روسوي گورت
لذا زود ببايست در آورد ز تن
روده برون را .
الغرض رفت سوي تخت عمل تا كه در آرند
دمل از شكمش تا كه شود راحت از اين درد و
شود بار دگر سرخ رخ و زرد
و شكم را بدريدند و بدنبال دمل داخل
اشكم بدويدند ولي چونكه طبيب بود
توانا و در انجام عمل زيرك و دانا بجاي
دمل و روده كورش در آورد ز او معده و
يك كليه بيمار ونشد چاره دردش عمل و
دكتر و رفت از كف او معده و آورده شد
از اشكم او كليه برون را .
حال گويم بتو اين قصه سر بسته بداني
و بخواني و تو هرگز نخوري گول و به
مطب نخوري وول و تنت را نسپاري به
كف دكتر نالايق و آنكس كه به تبليغ
شده لايق دانا و توانا، چونكه درمان نكند درد تو را
بلكه آسان بكند مرگ تو را،
زود براند تنت از صحنه برون را .
عذر خواهي كنم از دكتر با دقت
و دلسوز كه آگه بود از قصه جانسوز كه
بيمار چه دردي و چه رنجي بكشيدي و
سوي مطب دكتر بدويدي و با خرج و
خراجات پزشكش بشود قبله حاجات و
نباشند خداوند رضا تا كه در آرند طبيبان
به سرش ظلم و جفا
و نكنند از
تن او درد برون را .
صد ناله و آهش به زبان آمده از درد
درونش به فغان آمده با درد نهان آمده
نزديك يكي دكتر لايق كه در امر شفاي
همه درد و بلا بود چو حاذق بدو عرضه
كند درد درون را .
مرد بيمار چو آمد به درون مطب دكتر
دانا كه بوده ست در انجام عمل فرز و
توانا ، سلامي و پيامي بنمودي به يكي منشي
دكتر به آن خانوم آكتور كه او بود
هنرمند و به صد حيله و ترفند ستاندي
به عناویني مكرر ويزيتي سه برابر به
صد عشـ*ـوه ز بيمار بلا ديده و اين بسته
زبون را .
داد آن مردك بيچاره و آواره بدو هر چه
كه فرمود ز نقدينه موجود به آن منشي
پر رو به آن خانم پر گو . به او گفت
بده وعده ديدار به اين خسته بيمار كه
شايد بكند درد دل از اي تن تبدار برون
را .
عاقبت ديد طبيب آن تن تبدار، آن
مردك بيمار و به او گفت كه بايست
سريعأ بشوي بستري و باز شود زير شكم
چونكه نموده است ورم روده كورت
و گرنه بپكد ،روده سرازير كند روسوي گورت
لذا زود ببايست در آورد ز تن
روده برون را .
الغرض رفت سوي تخت عمل تا كه در آرند
دمل از شكمش تا كه شود راحت از اين درد و
شود بار دگر سرخ رخ و زرد
و شكم را بدريدند و بدنبال دمل داخل
اشكم بدويدند ولي چونكه طبيب بود
توانا و در انجام عمل زيرك و دانا بجاي
دمل و روده كورش در آورد ز او معده و
يك كليه بيمار ونشد چاره دردش عمل و
دكتر و رفت از كف او معده و آورده شد
از اشكم او كليه برون را .
حال گويم بتو اين قصه سر بسته بداني
و بخواني و تو هرگز نخوري گول و به
مطب نخوري وول و تنت را نسپاري به
كف دكتر نالايق و آنكس كه به تبليغ
شده لايق دانا و توانا، چونكه درمان نكند درد تو را
بلكه آسان بكند مرگ تو را،
زود براند تنت از صحنه برون را .
عذر خواهي كنم از دكتر با دقت
و دلسوز كه آگه بود از قصه جانسوز كه
بيمار چه دردي و چه رنجي بكشيدي و
سوي مطب دكتر بدويدي و با خرج و
خراجات پزشكش بشود قبله حاجات و
نباشند خداوند رضا تا كه در آرند طبيبان
به سرش ظلم و جفا
و نكنند از
تن او درد برون را .
