*بانو بهار*
کاربر نگاه دانلود
معماری ایرانی برجسته ترین شاخص هویت فرهنگی ماست که در طول تاریخ حفظ و به نسل ما منتقل شده است. معماری نوعی از اندیشه بشری است که حوزه وسیعی از زندگی انسان ها را در بر می گیرد و با شکل دادن فضای زیستی او، تمام عناصر زندگی و منش او را تحت تاثیر قرار می دهد. معماری اصیل ایرانی به نوعی شناسنامه فرهنگ ایران محسوب می شود. تاریخ و فرهنگ ایران با عناصر و فضاهای آثار معماری چون سی و سه پل اصفهان، منارجنبان و تخت جمشید، به جهانیان معرفی می گردد.
علم، هنر و فن آوری ایرانیان همواره در ارتباط با یکدیگر و کل گرا بوده است. در مکتب اصفهان هم بین علوم مختلف پیوستگی دیده می شود. دوره اول این مکتب بهترین ها را در خود جمع کرده است و در میان آنها آثار شیخ بهایی بیش از همه خودنمایی می کند. دوره شیخ بهایی، اوج مکتب اصفهان است. شیخ بهایی تجلی هنر، علم و دین در یک کالبد است. شیخ بهایی، هم هنرمند و معمار بزرگی بود و هم در ستاره شناسی، شعر، فقه، حکمت و بقیه علوم دینی از بهترین های روزگار خود بود.
با توجه به اینکه سال 2009 از سوی یونسکو سال نجوم معرفی شده بود و این سال همزمان با چهارصدمین سال رحلت شیخ بهایی است که در زمینه علوم نجومی نیز آثار قابل توجهی داشته است، از این رو سازمان ملل متحد سال 2009 را به نام شیخ بهایی نام گذاری کرد.
شیخ بهایی پدر علم معماری ایران
زندگی نامه:
بهاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است(۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی، بعلبک تا ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی، اصفهان)که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت. در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان ، فقه ، مهندسی و هنر بر جای مانده است. به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال نجوم و شیخ بهایی نامگذاری کرد
وی در بعلبک متولد شد. دوران کودکی را در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام «جبع» یا «جباع» زیست، او از نژاد «حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است (از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام، متوفی به سال ۶۴ خورشیدی). خاندان او از خانواده‌های معروف جبل‌عامل در قرن دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند. پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است.
علم، هنر و فن آوری ایرانیان همواره در ارتباط با یکدیگر و کل گرا بوده است. در مکتب اصفهان هم بین علوم مختلف پیوستگی دیده می شود. دوره اول این مکتب بهترین ها را در خود جمع کرده است و در میان آنها آثار شیخ بهایی بیش از همه خودنمایی می کند. دوره شیخ بهایی، اوج مکتب اصفهان است. شیخ بهایی تجلی هنر، علم و دین در یک کالبد است. شیخ بهایی، هم هنرمند و معمار بزرگی بود و هم در ستاره شناسی، شعر، فقه، حکمت و بقیه علوم دینی از بهترین های روزگار خود بود.
با توجه به اینکه سال 2009 از سوی یونسکو سال نجوم معرفی شده بود و این سال همزمان با چهارصدمین سال رحلت شیخ بهایی است که در زمینه علوم نجومی نیز آثار قابل توجهی داشته است، از این رو سازمان ملل متحد سال 2009 را به نام شیخ بهایی نام گذاری کرد.
شیخ بهایی پدر علم معماری ایران
زندگی نامه:
بهاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است(۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی، بعلبک تا ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی، اصفهان)که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت. در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان ، فقه ، مهندسی و هنر بر جای مانده است. به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال نجوم و شیخ بهایی نامگذاری کرد
وی در بعلبک متولد شد. دوران کودکی را در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام «جبع» یا «جباع» زیست، او از نژاد «حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است (از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام، متوفی به سال ۶۴ خورشیدی). خاندان او از خانواده‌های معروف جبل‌عامل در قرن دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند. پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است.
