فوتبال خارجی شیلی، غولی که از چراغ بیرون آمد

[Dead Man]

تا 4 سال پیش کمتر کسی را می توانستید پیدا کنید که روی تیم ملی شیلی برای قهرمانی در یک تورنمنت بزرگ حساب باز کند اما آن روزها دیگر گذشته است.


به گزارش "ورزش سه"، شیلی که به لاروخای امریکای جنوبی شهره است، تاکنون 7 بار به جام جهانی راه یافته و حتی سال 1962 میزبانی این رقابت ها را نیز بر عهده داشت که در نهایت به عنوان سومی دست یافت با این حال این تیم تا پیش از سال 2015 هرگز نتوانسته بود به عنوان قهرمانی یک تورنمنت بزرگ دست یابد.

لاروخا همواره برای کسب سهمیه جام جهانی در تلاش بود و اینکه بتواند بین 5 تیم اول قرار بگیرد و هرگز در رقابت هایی چون کوپا آمه ریکا برابر تیم هایی چون برزیل، آرژانتین و اروگوئه شانسی برای قهرمانی نداشت اما سیر تحول در شیلی از سال 2007 و توسط مارسلو بیلسا آغاز شد.

سرمربی آرژانتینی صاحب سبک فوتبال دنیا هدایت شیلی را بر عهده گرفت و طی سه سال توانست این تیم را در قامت یک مدعی درجه یک مطرح کند.

شیلی از سال 1998 و پس از پایان یافتن عصر ستاره هایی چون زامورانو و سالاس دیگر نتوانسته بود در جام جهانی حضور یابد اما بیلسا کمک کرد تا این تیم پس از 12 سال مجوز حضور در جام جهانی آفریقای جنوبی را کسب کند.

شیلی این توفیق را با شکست تیم هایی چون آرژانتین، پرو، پاراگوئه، کلمبیا، اکوادرو و بولیوی و قرار گرفتن در رده دوم پس از تیم ملی برزیل کسب کرد. لاروخا در جام جهانی 2010 نمایش های قابل توجهی داشت و پس از اسپانیا توانست از مرحله گروهی صعود کند ولی با شکست در یک هشتم برابر برزیل، نتوانست به مراحل پایانی راه یابد. بیلسا اما پایه های یک تیم بزرگ را بنا نهاده بود و پس از او این سامپائولی بود که در سال 2012 با پذیرفتن هدایت شیلی توانست روزهای خوش دوران بیلسا را بازگرداند.

البته که ظهور ستاره هایی چون ویدال، الکسیس سانچس، وارگاس، خارا، کلودیو براوو، دیاز و .... در این راه یاری گر سامپائولی بودند.

شیلی با سامپائولی و ستاره های بعضا نوظهورش به جام جهانی 2014 راه یافت و این بار هم در یک هشتم نهایی با شکست از برزیل میزبان نتوانست راهی مراحل پایانی شود هرچند که یک گل سالم این تیم پذیرفته نشد و بسیاری معتقد بودند که حق شیلی بود که به جای برزیل صعود کند.

عصر شیلی تازه آغاز شده بود و این تیم سرانجام پس از سال ها توانست به اولین عنوان قهرمانی خود دست یابد.

کوپا آمه ریکا به میزبانی شیلی برگزار می شد و این تیم پس از پشت سر گذاشتن رقبا راهی فینال شد و در یک دیدار نفسگیر که 120 دقیقه به طول انجامید، در ضیافت پنالتی ها بر آرژانتین لیونل مسی پیروز شد و جام را بالای سر برد.

این موفقیت، سال گذشته نیز دقیقا به همان شکل و سبک و سیاقی مشابه اتفاق افتاد و یاران آبی و سفید پوش مسی بار دیگر در بازی نهایی مغلوب قرمز پوشان رقیب شدند.
این قهرمانی به جای خانه در کشور آمریکا رقم خورد. در تورنمنت ویژه‌ای از جام کوپا امریکا که به پاس گرامی‌داشت صدمین سال برگزاری این رقابت‌ها به انجام رسید و عنوان کوپا امریکای قرن را به خود اختصاص داد.

شیلی روز گذشته این فرصت را داشت تا به یک رکورد منحصر به فرد دست یافته و برای سومین سال متوالی موفق به کسب عنوان قهرمانی در یک تورنمنت بزرگ شود ولی با شکست 1-0 از آلمان در فینال جام کنفدراسیون ها در رسیدن به این مهم ناکام ماند.

این بار دیگر سامپائولی روی نیمکت شیلی حضور نداشت و این مربی سال گذشته با پذیرفتن هدایت باشگاه سویا جای خود را به پیتسی داده بود. عملکرد این مربی هم تا به اینجا خوب بوده و شیلی یکی از شانس های مسلم صعود به جام جهانی 2018 است و کسب نایب قهرمانی در جام کنفدراسیون ها را نمی توان یک ناکامی برای لاروخا دانست. با این حال تنها نکته نگران کننده در مورد شیلی را می‌توان بالا بودن متوسط سنی این تیم قلمداد کرد.



در ترکیب لاروخا تنها دو بازیکن زیر 24 سال به نام‌های پائولو دیاز و مارتین رودریگز حضور دارند و سایر بازیکنان شیلی را فوتبالیست‌های با تجربه تشکیل می‌دهند. عاملی که شاید ظرف چند سال آینده به نقطه ضعف اصلی این تیم تبدیل شود.