T@NIN
کاربر ارزشمند تالار معماری
- عضویت
- 2016/08/01
- ارسالی ها
- 2,366
- امتیاز واکنش
- 7,269
- امتیاز
- 606
آپارتمان شماره ۱۵
معمار: آتلیه برزه (سمانه مظفر)
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۳
مساحت: ۱۵۰۰ مترمربع
وضعیت: در حال ساخت
کارفرما: داریوش خوشخو
موضوع پروژه، تخریب و نوسازی بود؛ قرار بود یک خانه دو طبقه در منطقه طرشت تخریب و به جای آن، یک آپارتمان ۵ طبقه ساخته شده، واحدهایش فروخته یا اجاره داده شود. ابعاد زمین حدود ۱۱ در ۳۰ متر، معادل ۳۳۰ مترمربع و طبق عرف، ۶۰ درصد به اضافه ۲ متر شمالی زمین، قابل ساخت بود و از سمت جنوب و غرب، امکان ارتباط مستقیم و از سمت شمال، امکان ارتباط غیرمستقیم با خارج از محدوده زمین وجود داشت. تخریب و نوسازی در محله رونق گرفته بود و این آپارتمان می‌توانست الگویی برای ساخت‌های آینده باشد.
نظام دو واحدی طبقات به ترکیب دو واحد حدودا ۱۰۰ متری در هر طبقه انجامید که متراژ نسبتا سهل‌البیعی است. واحدها به صورت شمالی جنوبی سازماندهی و هر واحد در دو تیپ طراحی شد: مجموعا چهار تیپ پلان متفاوت. تیپ پلان‌ها در طبقات مختلف تغییر می‌کند، به این ترتیب که بخش‌های تاسیساتی واحدها، مثل سرویس و حمام، که جابجایی‌شان در طبقات، دشواری‌های اجرایی در پی خواهد داشت، ثابت مانده و با ایجاد تغییراتی در سایر فضاها، تیپ‌های متفاوتی به دست می‌آید که علاوه بر تنوع بخشیدن به فضاهای داخل، نمای ساختمان را هم تحت تاثیر می‌گذارد و نمود این تغییرات در نمای بیرونی، غنای بیشتری به آن می‌بخشد. علی‌رغم متراژ کم واحدها، متناسب با هر کارکرد، فضایی در نظر گرفته شده است که البته، این رویکرد پاسخ‌گویی به کارکردهای پیش‌بینی نشده را با توجه به رعایت تناسبات بینابینی، غیرممکن نمی‌کند.
مصالح در نظر گرفته شده برای نما، آجر است: خاطره‌انگیز، ملموس و باشخصیت. تابش نور غرب بر سطح نمای اصلی، جلوه بصری آجر را تقویت می‌کند، اما برای کنترل نور غرب، کرکره‌های چوبی متحرک بر روی سطح نما طراحی شده است. سایه منقطع کرکره‌های چوبی بر دیوار آجری تراس یا کف چوبی فضای نشیمن، موقع غروب آفتاب، احتمالا برانگیزاننده خواهد بود.
معمار: آتلیه برزه (سمانه مظفر)
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: ۱۳۹۳
مساحت: ۱۵۰۰ مترمربع
وضعیت: در حال ساخت
کارفرما: داریوش خوشخو
موضوع پروژه، تخریب و نوسازی بود؛ قرار بود یک خانه دو طبقه در منطقه طرشت تخریب و به جای آن، یک آپارتمان ۵ طبقه ساخته شده، واحدهایش فروخته یا اجاره داده شود. ابعاد زمین حدود ۱۱ در ۳۰ متر، معادل ۳۳۰ مترمربع و طبق عرف، ۶۰ درصد به اضافه ۲ متر شمالی زمین، قابل ساخت بود و از سمت جنوب و غرب، امکان ارتباط مستقیم و از سمت شمال، امکان ارتباط غیرمستقیم با خارج از محدوده زمین وجود داشت. تخریب و نوسازی در محله رونق گرفته بود و این آپارتمان می‌توانست الگویی برای ساخت‌های آینده باشد.
نظام دو واحدی طبقات به ترکیب دو واحد حدودا ۱۰۰ متری در هر طبقه انجامید که متراژ نسبتا سهل‌البیعی است. واحدها به صورت شمالی جنوبی سازماندهی و هر واحد در دو تیپ طراحی شد: مجموعا چهار تیپ پلان متفاوت. تیپ پلان‌ها در طبقات مختلف تغییر می‌کند، به این ترتیب که بخش‌های تاسیساتی واحدها، مثل سرویس و حمام، که جابجایی‌شان در طبقات، دشواری‌های اجرایی در پی خواهد داشت، ثابت مانده و با ایجاد تغییراتی در سایر فضاها، تیپ‌های متفاوتی به دست می‌آید که علاوه بر تنوع بخشیدن به فضاهای داخل، نمای ساختمان را هم تحت تاثیر می‌گذارد و نمود این تغییرات در نمای بیرونی، غنای بیشتری به آن می‌بخشد. علی‌رغم متراژ کم واحدها، متناسب با هر کارکرد، فضایی در نظر گرفته شده است که البته، این رویکرد پاسخ‌گویی به کارکردهای پیش‌بینی نشده را با توجه به رعایت تناسبات بینابینی، غیرممکن نمی‌کند.
مصالح در نظر گرفته شده برای نما، آجر است: خاطره‌انگیز، ملموس و باشخصیت. تابش نور غرب بر سطح نمای اصلی، جلوه بصری آجر را تقویت می‌کند، اما برای کنترل نور غرب، کرکره‌های چوبی متحرک بر روی سطح نما طراحی شده است. سایه منقطع کرکره‌های چوبی بر دیوار آجری تراس یا کف چوبی فضای نشیمن، موقع غروب آفتاب، احتمالا برانگیزاننده خواهد بود.
