dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ برمه، ما میانمار نیستیم، خود ماریم!
فریور خراباتی در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
کشورهای جهان را از الف شروع کرده‌ایم تا به «ی» ختمش کنیم، به صورت اتفاقی امروز به برمه (یا همان میانمار!) رسیده‌ایم که این روزها دارد عین ساعت کار می‌کند و عین ساعت مسلمانان را می‌کشند. این کشور در جنوب شرقی آسیا با 60 میلیون جمعیت قرار دارد که به بخشی از جامعه سیاست‌مداران لایک نشان می‌دهند.
پایتخت میانمار شهر نایپیدوا است اما بزرگ‌ترین شهر آنجا، رانگون است و دولتمردان آنجا حوصله ترافیک نداشته و مردم را در شهر شلوغ ریخته و خودشان به یک شهر خلوت رفته‌اند.
حدود 89درصد از مردم میانمار را بودایی‌ها تشکیل می‌دهند و مسیحیان و مسلمانان در اقلیت قرار دارند، یعنی دولت میانمار اصرار دارد آن‌ها در اقلیت باشند و کم کم به نادر و کمیاب تبدیل‌شان کرده و به صفر مطلق برسانند.
در سال 2008 طوفان سهمگینی به نام «نرگس» در میانمار، جنوب این کشور را ویران کرد اما با اعتراض بودایی‌ها همراه شد زیرا آن‌ها بر این باور بودند که چرا «نرگس‌ها» رو می‌ریزید توی بودایی‌ها؟ و از طوفان «نرگس» خواهش کردند که دفعه بعد به سمتی بیاید که اقلیت‌های مذهبی دیگری آنجا زندگی می‌کنند و اگر قبول نمی‌کند، اصلا نیاید!
مردم این کشور بسیار «دالای لاما» را دوست دارند اما به اسم این بزرگوار که شبیه ترانه‌های فرامرز اصلانی است نمی‌آید که پیروان او که معمولا یک لباس نارنجی می‌پوشند و دنبال یه لقمه برنج می‌گردند، اين‌قدر خشن باشند.
نخستین قومی که به برمه رفتند، مردم «پیو» و «مون» بودند. پیوها در توضیح خود می‌گفتند: «یه تیر ماهی مغرور هستم که کارمند جیب بابامم!» پس از آن‌ها اقوام «کارون» که بسیار سرخوش بودند و مدام «میخوندند با بلمبرون و می‌رقصیدند با نی‌انبون!» وارد برمه شدند و در نهایت «کاچین‌ها» هم وارد برمه شدند که اقوام قبلی خطاب به یکدیگر گفتند: «کاچین بِه از هیچی!».
در سال 1962 ژنرال «نی‌وین» که معتقد بود: «بشنو از نی چون کودتا می‌کند!» دولت «اونو!» را با کودتا برکنار کرد و خطاب به «اونو!» گفت: «از این به بعد او یِس!» و دوران سرکوب بزرگ در برمه آغاز شد.
آنگ‌سان سوچی، معروف‌ترین شخصیت سیـاس*ـی تاریخ برمه از اوایل دهه 90 میلادی در این کشور ظهور کرد و همواره در بازداشت به سر برد و زمانی هم که رییس‌جمهور شد به دلیل اقامت فرزندش در بریتانیا موفق به گرفتن رای اعتماد نشد و یک نفر دیگر جانشین او شد اما همه کاره میانمار همین خانم سوچی است و رییس‌جمهور فعلی در حد هویج هم برش ندارد.
سوچی که جایزه صلح نوبل را بـرده، این روزها به شدت مشغول برخورد با اقلیت‌های مذهبی است و دست ارتش این کشور به کم هم نمی‌رود، به صورت گروهی مردم بی‌گـ ـناه را به دیار باقی می‌شتافتانند(از خودم ساختم!)
فریور خراباتی در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
کشورهای جهان را از الف شروع کرده‌ایم تا به «ی» ختمش کنیم، به صورت اتفاقی امروز به برمه (یا همان میانمار!) رسیده‌ایم که این روزها دارد عین ساعت کار می‌کند و عین ساعت مسلمانان را می‌کشند. این کشور در جنوب شرقی آسیا با 60 میلیون جمعیت قرار دارد که به بخشی از جامعه سیاست‌مداران لایک نشان می‌دهند.
پایتخت میانمار شهر نایپیدوا است اما بزرگ‌ترین شهر آنجا، رانگون است و دولتمردان آنجا حوصله ترافیک نداشته و مردم را در شهر شلوغ ریخته و خودشان به یک شهر خلوت رفته‌اند.
حدود 89درصد از مردم میانمار را بودایی‌ها تشکیل می‌دهند و مسیحیان و مسلمانان در اقلیت قرار دارند، یعنی دولت میانمار اصرار دارد آن‌ها در اقلیت باشند و کم کم به نادر و کمیاب تبدیل‌شان کرده و به صفر مطلق برسانند.
در سال 2008 طوفان سهمگینی به نام «نرگس» در میانمار، جنوب این کشور را ویران کرد اما با اعتراض بودایی‌ها همراه شد زیرا آن‌ها بر این باور بودند که چرا «نرگس‌ها» رو می‌ریزید توی بودایی‌ها؟ و از طوفان «نرگس» خواهش کردند که دفعه بعد به سمتی بیاید که اقلیت‌های مذهبی دیگری آنجا زندگی می‌کنند و اگر قبول نمی‌کند، اصلا نیاید!
مردم این کشور بسیار «دالای لاما» را دوست دارند اما به اسم این بزرگوار که شبیه ترانه‌های فرامرز اصلانی است نمی‌آید که پیروان او که معمولا یک لباس نارنجی می‌پوشند و دنبال یه لقمه برنج می‌گردند، اين‌قدر خشن باشند.
نخستین قومی که به برمه رفتند، مردم «پیو» و «مون» بودند. پیوها در توضیح خود می‌گفتند: «یه تیر ماهی مغرور هستم که کارمند جیب بابامم!» پس از آن‌ها اقوام «کارون» که بسیار سرخوش بودند و مدام «میخوندند با بلمبرون و می‌رقصیدند با نی‌انبون!» وارد برمه شدند و در نهایت «کاچین‌ها» هم وارد برمه شدند که اقوام قبلی خطاب به یکدیگر گفتند: «کاچین بِه از هیچی!».
در سال 1962 ژنرال «نی‌وین» که معتقد بود: «بشنو از نی چون کودتا می‌کند!» دولت «اونو!» را با کودتا برکنار کرد و خطاب به «اونو!» گفت: «از این به بعد او یِس!» و دوران سرکوب بزرگ در برمه آغاز شد.
آنگ‌سان سوچی، معروف‌ترین شخصیت سیـاس*ـی تاریخ برمه از اوایل دهه 90 میلادی در این کشور ظهور کرد و همواره در بازداشت به سر برد و زمانی هم که رییس‌جمهور شد به دلیل اقامت فرزندش در بریتانیا موفق به گرفتن رای اعتماد نشد و یک نفر دیگر جانشین او شد اما همه کاره میانمار همین خانم سوچی است و رییس‌جمهور فعلی در حد هویج هم برش ندارد.
سوچی که جایزه صلح نوبل را بـرده، این روزها به شدت مشغول برخورد با اقلیت‌های مذهبی است و دست ارتش این کشور به کم هم نمی‌رود، به صورت گروهی مردم بی‌گـ ـناه را به دیار باقی می‌شتافتانند(از خودم ساختم!)
