dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ حذف حوادث اردوهای دانش‌آموزی در سه گام!
احمدرضا كاظمي در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
متنفرم از طنزهايي كه بايد با «متاسفانه» شروع‌شان كنم اما متاسفانه باز هم يكي ديگر از اردوهاي دانش‌آموزي از بين معصوم‌ترين و مظلوم‌ترين قشر كشورمان قرباني گرفت. همان‌طور كه ملاحظه مي‌كنيد سيستم آموزش و پرورش ما به مرحله‌اي رسيده كه دانش‌آموزان براي رفتن به اردو علاوه‌بر «رضايت‌نامه» بايد يك «وصيت‌نامه» هم به همراه داشته باشند! بدون شک اصلاح ساختار و ماهيت اردوها، تامين امنيت‌شان با استفاده از مسيرها و وسايل حمل‌ونقل ایمن براي جابه‌جايي دانش‌آموزان و اين دست مسائل نياز به برنامه‌ريزي دارد و از آنجايي كه دوستان‌مان در آموزش‌وپرورش هميشه اولويت اول‌شان برنامه‌ريزي براي صندوق ذخيره فرهنگيان بوده است، بنده تصميم گرفتم يك طرح سه مرحله‌اي براي ساماندهي اردوهاي دانش‌آموزي بدهم كه ان‌شا‌ا... با اجراي آن مشكل، تمامي اردوها از ريشه و بن حل شده و حوادث مشابه به صفر خواهند رسيد:
گام اول:
از آنجايي كه علت اصلي تمام حوادث زميني، هوايي و ريلي در كشور، سرعت غيرمجاز، خواب آلودگي راننده/خلبان/لوكوموتيوران و عدم توجه به علايم هشداردهنده است و همين مساله باعث شده كه هيچ‌یک از ناوگان‌هاي حمل و نقلي كشور براي تردد امنيت كافي نداشته باشد، از اين پس بهتر است اردوها به‌صورت «پياده‌روي» برگزار بشوند. حالا فوقش دانش‌آموزان و معلمان مجبور مي‌شوند يكي دو روزي راه بروند كه اين خودش حكم ورزش كردن را دارد و تازه براي سلامتيشان هم خيلي مفيد است!
گام دوم:
اما حذف وسيله نقيله از اردو به تنهايي كافي نيست چرا که يك قانون تعريف نشده در رانندگي وجود دارد به اسم «توام نزني، بهت ميزنن». سالانه بسياري از كساني كه در تصادفات جان خود را از دست مي‌دهند «عابرين پياده» هستند پس برگزاري اردو با پاي پياده هم نمي‌تواند تضمين‌كننده عدم وقوع حادثه باشد. همان‌طور كه شما اگر توي ورزشگاه نباشيد قطعا نمي‌توانيد توي چشم دروازه‌بان ليزر بيندازيد، اگر اردو هم نرويد قطعا دچار هيچ حادثه‌اي نخواهيد شد! پس مسئولان بايد در قدم بعدي تمامي اردوها را از برنامه مدارس حذف كنند!
گام سوم:
اما حذف اردو فقط مي‌تواند جلوي حوادث مربوط به برگزاري اردو را بگيرد، درحالي‌كه يك دانش‌آموز در مسير مدرسه هم مي‌تواند دچار حادثه شود. حتي داخل خود مدرسه هم پتانسيل وقوع اتفاقات ناخوشايندی مثل دعوا با همكلاسي‌ها گرفته تا مصدومیت در زنگ ورزش، آتش گرفتن بخاري غيراستاندار و ...! تك‌تك اين حوادث مي‌توانند تبديل به سوژه‌هاي خبري براي زير سوال بردن عملكرد مسئولان دلسوز آموزش‌وپرورش بشوند. در اين راستا خوب است ما به‌طور كلي پديده «دانش‌آموز» را از نظام آموزشي كشور حذف كنيم. بچه‌ها مقاطع اول دبستان تا پيش دانشگاهي را توي خانه بخوانند و سر 17 – 18 سالگي بروند براي آزمون كنكور! وقتي كه دانشجو شدند ديگر اين چيزها مهم نيست چون دانشجو هر بلايي كه سرش بيايد حقش است!
احمدرضا كاظمي در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
متنفرم از طنزهايي كه بايد با «متاسفانه» شروع‌شان كنم اما متاسفانه باز هم يكي ديگر از اردوهاي دانش‌آموزي از بين معصوم‌ترين و مظلوم‌ترين قشر كشورمان قرباني گرفت. همان‌طور كه ملاحظه مي‌كنيد سيستم آموزش و پرورش ما به مرحله‌اي رسيده كه دانش‌آموزان براي رفتن به اردو علاوه‌بر «رضايت‌نامه» بايد يك «وصيت‌نامه» هم به همراه داشته باشند! بدون شک اصلاح ساختار و ماهيت اردوها، تامين امنيت‌شان با استفاده از مسيرها و وسايل حمل‌ونقل ایمن براي جابه‌جايي دانش‌آموزان و اين دست مسائل نياز به برنامه‌ريزي دارد و از آنجايي كه دوستان‌مان در آموزش‌وپرورش هميشه اولويت اول‌شان برنامه‌ريزي براي صندوق ذخيره فرهنگيان بوده است، بنده تصميم گرفتم يك طرح سه مرحله‌اي براي ساماندهي اردوهاي دانش‌آموزي بدهم كه ان‌شا‌ا... با اجراي آن مشكل، تمامي اردوها از ريشه و بن حل شده و حوادث مشابه به صفر خواهند رسيد:
گام اول:
از آنجايي كه علت اصلي تمام حوادث زميني، هوايي و ريلي در كشور، سرعت غيرمجاز، خواب آلودگي راننده/خلبان/لوكوموتيوران و عدم توجه به علايم هشداردهنده است و همين مساله باعث شده كه هيچ‌یک از ناوگان‌هاي حمل و نقلي كشور براي تردد امنيت كافي نداشته باشد، از اين پس بهتر است اردوها به‌صورت «پياده‌روي» برگزار بشوند. حالا فوقش دانش‌آموزان و معلمان مجبور مي‌شوند يكي دو روزي راه بروند كه اين خودش حكم ورزش كردن را دارد و تازه براي سلامتيشان هم خيلي مفيد است!
گام دوم:
اما حذف وسيله نقيله از اردو به تنهايي كافي نيست چرا که يك قانون تعريف نشده در رانندگي وجود دارد به اسم «توام نزني، بهت ميزنن». سالانه بسياري از كساني كه در تصادفات جان خود را از دست مي‌دهند «عابرين پياده» هستند پس برگزاري اردو با پاي پياده هم نمي‌تواند تضمين‌كننده عدم وقوع حادثه باشد. همان‌طور كه شما اگر توي ورزشگاه نباشيد قطعا نمي‌توانيد توي چشم دروازه‌بان ليزر بيندازيد، اگر اردو هم نرويد قطعا دچار هيچ حادثه‌اي نخواهيد شد! پس مسئولان بايد در قدم بعدي تمامي اردوها را از برنامه مدارس حذف كنند!
گام سوم:
اما حذف اردو فقط مي‌تواند جلوي حوادث مربوط به برگزاري اردو را بگيرد، درحالي‌كه يك دانش‌آموز در مسير مدرسه هم مي‌تواند دچار حادثه شود. حتي داخل خود مدرسه هم پتانسيل وقوع اتفاقات ناخوشايندی مثل دعوا با همكلاسي‌ها گرفته تا مصدومیت در زنگ ورزش، آتش گرفتن بخاري غيراستاندار و ...! تك‌تك اين حوادث مي‌توانند تبديل به سوژه‌هاي خبري براي زير سوال بردن عملكرد مسئولان دلسوز آموزش‌وپرورش بشوند. در اين راستا خوب است ما به‌طور كلي پديده «دانش‌آموز» را از نظام آموزشي كشور حذف كنيم. بچه‌ها مقاطع اول دبستان تا پيش دانشگاهي را توي خانه بخوانند و سر 17 – 18 سالگي بروند براي آزمون كنكور! وقتي كه دانشجو شدند ديگر اين چيزها مهم نيست چون دانشجو هر بلايي كه سرش بيايد حقش است!
