dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ خدا می‌دونه که حقشه
روز برگزاری جشن قهرمانی پرسپولیس است و خدا را شکر در این ده، دوازده سال اخیر این جشن دارد رفته رفته شکل استانداردی به خود می‌گیرد. امروز برای آن عزیزانی که اوایل لیگ برتر را ندیده‌اند و یا حافظه‌شان مثل روزنامه کیهان است و هر چهار سال یک‌بار ری‌سِت می‌شود، جشن قهرمانی دور اول لیگ برتر را بازسازی می‌کنیم. از خودمان (پرسپولیس) مایه گذاشتیم که به کسی برنخورد. چون می‌دانید که ما بی‌طرفیم و الگوی بی‌طرفی ما صدا و سیماست و اصلا شما دیدید کسی درباره ستاره واقعی روی لوگو چیزی بگوید در این متن؟
سوت پایان بازی پرسپولیس و فجر سپاسی به صدا درمی‌آید و حدود پانزده هزار نفر تماشاچی مشتاق با عبور از تونل خندق‌مانند دور زمین وارد چمن می‌شوند. گوينده ورزشگاه: «تعداد دقیق هجوم‌آورندگان به چمن: 14569 نفر!» داور دارد در به در دنبال تنها توپ بازی می‌گردد که برچسب اموال سازمان لیگ هم خورده و برای او مسئولیت دارد. عده‌ای از تماشاچیان به اشتباه کمک داور اول را قلمدوش گرفته‌اند و دارند با او دور افتخار می‌زنند. در حالی که عده‌ای نزدیک دروازه شمالی بساط قلیان و جوجه راه انداخته بودند، آتش توپخانه جایگاه شورشی روی مواضع پیست تارتان، باعث آوارگی و مهاجرت بسیاری از تماشاچیانی شد که داشتند با هی هو سه بندری هی هو سه سوسندری، لرزانده و تکان می‌دادند. یکی از عکاسان که زیر آتش سنگین گیر افتاده بود با گریه فریاد می‌زد: «سردبیر! کجایی که عکاستو کشتن!» بعد از حدود یک ربع با تلاش و رایزنی و نصیحت و نوازش و بـ..وسـ..ـه‌های ماموران نازک‌دل نیروی انتطامی مردم به سکوها هدایت شده و زمین خلوت می‌شود.
هر صد و هشتاد نفر اعضای تیم یکجا جمع می‌شوند برای دریافت جام. به جز هفده بازیکن تیم، فرزندان و اقوام و پسر خوش‌تیپ رییس هیات فوتبال تهران و خواهرزاده مدیرعامل و برادرزاده توپ‌جمع‌کن و مسئول فروش نوشیدنی موسوم به مملی تگری و یک نفر که آمده بود آدرس بپرسد هم آماده دریافت جام هستند. جام نقره‌ای بسیار شکیلی که در میدان منیریه به قیمت سیزده هزار تومان قابل خریداری‌ست آماده شده تا به کاپیتان اهدا شود. همه دنبال عابدزاده می‌گردند ولی خبر می‌رسد که علی پروین مشغول دیالکتیک با اوست و دارد نکاتی را که هم به درد فوتبالش می‌خورد هم به درد زندگی شخصی، به او یادآوری می‌کند. بالاخره سرمربی و کاپیتان آمدند ولی جام را بوقچی‌ها بـرده بودند. اعضای تیم دور زمین شبدر و ترب قرمز (که وجود چمنِ پراکنده هم در آن گزارش شده) دور افتخار می‌زنند و یکصدا با تماشاچیان می‌خوانند:
پرسپولیس قهرمان شده
خدا می‌دونه که حقشه
به لطف یزدان و بچه‌ها
پرسپولیس قهرمان شده (2 بار)
حالا لای لای لالای لالای...
روز برگزاری جشن قهرمانی پرسپولیس است و خدا را شکر در این ده، دوازده سال اخیر این جشن دارد رفته رفته شکل استانداردی به خود می‌گیرد. امروز برای آن عزیزانی که اوایل لیگ برتر را ندیده‌اند و یا حافظه‌شان مثل روزنامه کیهان است و هر چهار سال یک‌بار ری‌سِت می‌شود، جشن قهرمانی دور اول لیگ برتر را بازسازی می‌کنیم. از خودمان (پرسپولیس) مایه گذاشتیم که به کسی برنخورد. چون می‌دانید که ما بی‌طرفیم و الگوی بی‌طرفی ما صدا و سیماست و اصلا شما دیدید کسی درباره ستاره واقعی روی لوگو چیزی بگوید در این متن؟
سوت پایان بازی پرسپولیس و فجر سپاسی به صدا درمی‌آید و حدود پانزده هزار نفر تماشاچی مشتاق با عبور از تونل خندق‌مانند دور زمین وارد چمن می‌شوند. گوينده ورزشگاه: «تعداد دقیق هجوم‌آورندگان به چمن: 14569 نفر!» داور دارد در به در دنبال تنها توپ بازی می‌گردد که برچسب اموال سازمان لیگ هم خورده و برای او مسئولیت دارد. عده‌ای از تماشاچیان به اشتباه کمک داور اول را قلمدوش گرفته‌اند و دارند با او دور افتخار می‌زنند. در حالی که عده‌ای نزدیک دروازه شمالی بساط قلیان و جوجه راه انداخته بودند، آتش توپخانه جایگاه شورشی روی مواضع پیست تارتان، باعث آوارگی و مهاجرت بسیاری از تماشاچیانی شد که داشتند با هی هو سه بندری هی هو سه سوسندری، لرزانده و تکان می‌دادند. یکی از عکاسان که زیر آتش سنگین گیر افتاده بود با گریه فریاد می‌زد: «سردبیر! کجایی که عکاستو کشتن!» بعد از حدود یک ربع با تلاش و رایزنی و نصیحت و نوازش و بـ..وسـ..ـه‌های ماموران نازک‌دل نیروی انتطامی مردم به سکوها هدایت شده و زمین خلوت می‌شود.
هر صد و هشتاد نفر اعضای تیم یکجا جمع می‌شوند برای دریافت جام. به جز هفده بازیکن تیم، فرزندان و اقوام و پسر خوش‌تیپ رییس هیات فوتبال تهران و خواهرزاده مدیرعامل و برادرزاده توپ‌جمع‌کن و مسئول فروش نوشیدنی موسوم به مملی تگری و یک نفر که آمده بود آدرس بپرسد هم آماده دریافت جام هستند. جام نقره‌ای بسیار شکیلی که در میدان منیریه به قیمت سیزده هزار تومان قابل خریداری‌ست آماده شده تا به کاپیتان اهدا شود. همه دنبال عابدزاده می‌گردند ولی خبر می‌رسد که علی پروین مشغول دیالکتیک با اوست و دارد نکاتی را که هم به درد فوتبالش می‌خورد هم به درد زندگی شخصی، به او یادآوری می‌کند. بالاخره سرمربی و کاپیتان آمدند ولی جام را بوقچی‌ها بـرده بودند. اعضای تیم دور زمین شبدر و ترب قرمز (که وجود چمنِ پراکنده هم در آن گزارش شده) دور افتخار می‌زنند و یکصدا با تماشاچیان می‌خوانند:
پرسپولیس قهرمان شده
خدا می‌دونه که حقشه
به لطف یزدان و بچه‌ها
پرسپولیس قهرمان شده (2 بار)
حالا لای لای لالای لالای...
