BARANA.R
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/10/29
- ارسالی ها
- 2,921
- امتیاز واکنش
- 20,204
- امتیاز
- 746
- سن
- 23
شهرداری تهران مدتی است که دچار یک اشتباه‌ریزی شده و جای خودش را با مردم اشتباه گرفته است. مثال می‌زنیم که متهم نشویم. مثلاً از قدیم گفتند و قرار بود که مردم خانه دار شوند، مسئولان خودشان را خانه دار می‌کنند، آنوقت از بی‌خانمان بودن مردم گلایه می‌کنند.اساساً شما اگر مصاحبه‌های اخیر مسئولان شهرداری را خوانده باشید متوجه اشتباهات خود می‌شوید و از وضع موجود ابراز شرمندگی می‌کنید.
چرا ما(از ما منظور خودم است، وقتی جو گیر می‌شوم خودم را جمع می‌بندم!) آنقدر باید کم کار و ضعیف باشیم که نتوانیم برای خودمان یک آلونک دست و پا کنیم؟ خب این اشتباه است.موضوع دیگر برمی‌گردد به بنرهایی که دوستان در سطح شهر نصب می‌کنند که انصافاً جای تقدیر و تشکر دارد.بنده یک دور زمانی که به سر کار می‌روم و یک دور زمانی که از محل کار برمی گردم از انگشت پا تا فرق سرم تحقیر می‌شوم و می‌روم.
مثلاً الان یک خبرگزاری نوشته: «تهران خطرناک است» فردا شهرداری بنر می‌زند: «تهران را خطرناک نکنید».چه کسی خطرناک نکند؟ بنده و شما؟! اینکه بنده هر روز مجوز تراکم را داخل گونی ریخته و بار نیسان می‌کنم و یقه مردم را می‌گیرم و می‌گویم: «ببینم، نکنه تراکم لازم‌داری و به من نمی گی؟ نبینم خجالت بکشیا!» خب کار اشتباهی می‌کنم.اینکه بنده می‌آیم و روی دامنه کوه‌ها و وسط گسل‌ها مجوز ساخت و ساز می‌دهم نشان از اشتباهات بنده در خطرناک شدن تهران دارد.
هوای آلوده که دیگر شکی نیست که باعث و بانی‌اش بنده هستم.چقدر نفس؟ چقدر دم و بازدم؟ شش بار دم می‌گیرم و شش بار بازدم پس می‌دهم؟ درست است؟ اصولی‌اش این است که انسان ریه‌هایش طوری باشد که با دم دی اکسید کربن جذب کرده و با بازدم اکسیژن تحویل دهد، این نشان می‌دهد که بنده ریه هایم را از حالت تنظیم کارخانه خارج کرده تا برعکس عمل کنند و هوا آلوده شود.
اینکه بنده از کودکی توی خواب راه می‌روم و تازگی‌ها شبانه می‌روم در خیابان ولیعصر و قدم زنان درختان را قطع می‌کنم، تقصیر شهرداری است؟! ترافیک را که دیگر توضیح ندهم که خودتان می‌دانید! خیلی‌ها یک روح در دو جسم هستند، بنده یک راننده در هفتصد خودرو هستم و متأسفانه این توانایی را دارم که در آنِ واحد، هفتصد خودروی تک سرنشین را در سطح شهر راه بیندازم و خودم را تکثیر کرده و چند هزار کپی از خودم را به داخل واگن‌های مترو و اتوبوس‌های بی‌آر تی بفرستم. خلاصه بنده از مسئولان شهرداری عذرخواهی می‌کنم.
چرا ما(از ما منظور خودم است، وقتی جو گیر می‌شوم خودم را جمع می‌بندم!) آنقدر باید کم کار و ضعیف باشیم که نتوانیم برای خودمان یک آلونک دست و پا کنیم؟ خب این اشتباه است.موضوع دیگر برمی‌گردد به بنرهایی که دوستان در سطح شهر نصب می‌کنند که انصافاً جای تقدیر و تشکر دارد.بنده یک دور زمانی که به سر کار می‌روم و یک دور زمانی که از محل کار برمی گردم از انگشت پا تا فرق سرم تحقیر می‌شوم و می‌روم.
مثلاً الان یک خبرگزاری نوشته: «تهران خطرناک است» فردا شهرداری بنر می‌زند: «تهران را خطرناک نکنید».چه کسی خطرناک نکند؟ بنده و شما؟! اینکه بنده هر روز مجوز تراکم را داخل گونی ریخته و بار نیسان می‌کنم و یقه مردم را می‌گیرم و می‌گویم: «ببینم، نکنه تراکم لازم‌داری و به من نمی گی؟ نبینم خجالت بکشیا!» خب کار اشتباهی می‌کنم.اینکه بنده می‌آیم و روی دامنه کوه‌ها و وسط گسل‌ها مجوز ساخت و ساز می‌دهم نشان از اشتباهات بنده در خطرناک شدن تهران دارد.
هوای آلوده که دیگر شکی نیست که باعث و بانی‌اش بنده هستم.چقدر نفس؟ چقدر دم و بازدم؟ شش بار دم می‌گیرم و شش بار بازدم پس می‌دهم؟ درست است؟ اصولی‌اش این است که انسان ریه‌هایش طوری باشد که با دم دی اکسید کربن جذب کرده و با بازدم اکسیژن تحویل دهد، این نشان می‌دهد که بنده ریه هایم را از حالت تنظیم کارخانه خارج کرده تا برعکس عمل کنند و هوا آلوده شود.
اینکه بنده از کودکی توی خواب راه می‌روم و تازگی‌ها شبانه می‌روم در خیابان ولیعصر و قدم زنان درختان را قطع می‌کنم، تقصیر شهرداری است؟! ترافیک را که دیگر توضیح ندهم که خودتان می‌دانید! خیلی‌ها یک روح در دو جسم هستند، بنده یک راننده در هفتصد خودرو هستم و متأسفانه این توانایی را دارم که در آنِ واحد، هفتصد خودروی تک سرنشین را در سطح شهر راه بیندازم و خودم را تکثیر کرده و چند هزار کپی از خودم را به داخل واگن‌های مترو و اتوبوس‌های بی‌آر تی بفرستم. خلاصه بنده از مسئولان شهرداری عذرخواهی می‌کنم.
