MASUME_Z
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
ماهنامه خط خطی - مجید دواچی:
1- مدارس دولتی: تحصیل در این مدارس طبق قانون و البته روی کاغذ کاملا رایگان است، اما همان طور که شاعر می فرماید: «هر کسی ارزان خرد ارزان دهد/ گوهری طفلی به قرص نان دهد» اگر آدم چیزی را مفتکی به دست آورد قدرش را نمی داند. لذا، برای اینکه قدر تحصیل رایگان را بدانید باید هزینه ههای جاری مدرسه از قبوض آب، برق، گاز و تلفن گرفته تا ایزوگام کردن پشت بام و خرید میز، نیمکت، گچ و تخته را شما متقبل شوید که معمولا مبلغ ناچیزی است. البته، بسته به نظر مدیر مدرسه این «نا» از سر ناچیز می تواند برداشته شود و معمولا مدیران مدارس علاقه زیادی به تبدیل ناچیز به چیز دارند!
2- مدارس نمونه دولتی: واضح و مبرهن است که نمونه برتر از عادی آمد پدید. به همین دلیل، با اینکه باز هم تحصیل رایگان است، ولی شما باید در اداره امور اقتصادی مدرسه تا آنجا که می توانید همیاری نمایید که قطعا به دلیل نمونه بودن مدرسه این میزان همیاری از مدارس دولتی عادی بیشتر است. حواستان باشد این همیاری باید به صورت کاملا داوطلبانه و با رضایت قلبی شما صورت گیرد تا یک وقت خدای نکرده بحث رایگان بودن تحصیل خدشه دار نشود.
3- مدارس نمونه مردمی: مردم را باید در تمام شئون جامعه دخالت داد، از آن جمله است اداره مدارس. وقتی مردم اداره کاری را به دست می گیرند زیاد هم نباید در کار آن ها دخالت کرد. لذا، اینکه در این مدارس چقدر شهریه اخذ می شود و مواردی از این دست اساس ارتباطی به کسی ندارد، مردم خودشان می دانند چه کاری به صلاحشان است، باید به شعور اجتماعی و اقتصادی مردم احترام گذاشت.
4- مدارس غیرانتفاعی: همان طور که به کچل می گویند زلفعلی، به مدارسی هم که قرار است از قبل آن نفع سرشاری عاید گردانندگان شود می گویند غیرانتفاعی. در این گونه مدارس، فرزند شما از همان کلاس اول با ترس، اضطراب امتحان، کنکور، تست زدن و... آشنا می شد و کل بچگی اش به فنا می رود. این آشنایی و به فنارفتگی البته نیازمند کلی کلاس تقویتی، کتاب تست، جزوه، کلاس های فوق برنامه و... است که هزینه هرکدامشان لرزه بر اندام والدین به ویژه پدر خانواده می اندازد.
تبلیغات این مدارس به گونه ای است که گویا فرزند شما نهایتا تا کلاس دوم ابتدایی قادر به تکلم به حداقل سه زبان زنده دنیا، نواختن چهار ساز موسیقی، تبحر در پنج ورزش مدال آور المپیکی، تحصیل در شش رشته دانشگاهی تا مقطع دکتری و غیره خواهدبود. البته واضح و مبرهن است فرزند شما قطعا تا پایان عمرش هم به یک دهم این موفقیت ها نائل نخواهدشد. اینکه چطور شما امر به این واضحی را متوجه نمی شوید، دیگر خودتان باید جواب دهید. به هر حال، مهم تر از این جواب، بحث پول است که شما می پردازید و مابقی موارد فرع قضیه است.
اگر شما خوش شانس باشید، بعد از دوازده سال هزینه کردن ممکن است فرزندتان در دانشگاه دولتی قبول شود و بتواند چهار سال تحصیل رایگان داشته باشد. البته، اگر دوازده سال آینده دانشگاه دولتی هم مثل مدارس دولتی پولی شد و شما مجبور شدید باز هم شهریه بدهید، دیگر مشکل خودتان است.
1- مدارس دولتی: تحصیل در این مدارس طبق قانون و البته روی کاغذ کاملا رایگان است، اما همان طور که شاعر می فرماید: «هر کسی ارزان خرد ارزان دهد/ گوهری طفلی به قرص نان دهد» اگر آدم چیزی را مفتکی به دست آورد قدرش را نمی داند. لذا، برای اینکه قدر تحصیل رایگان را بدانید باید هزینه ههای جاری مدرسه از قبوض آب، برق، گاز و تلفن گرفته تا ایزوگام کردن پشت بام و خرید میز، نیمکت، گچ و تخته را شما متقبل شوید که معمولا مبلغ ناچیزی است. البته، بسته به نظر مدیر مدرسه این «نا» از سر ناچیز می تواند برداشته شود و معمولا مدیران مدارس علاقه زیادی به تبدیل ناچیز به چیز دارند!
2- مدارس نمونه دولتی: واضح و مبرهن است که نمونه برتر از عادی آمد پدید. به همین دلیل، با اینکه باز هم تحصیل رایگان است، ولی شما باید در اداره امور اقتصادی مدرسه تا آنجا که می توانید همیاری نمایید که قطعا به دلیل نمونه بودن مدرسه این میزان همیاری از مدارس دولتی عادی بیشتر است. حواستان باشد این همیاری باید به صورت کاملا داوطلبانه و با رضایت قلبی شما صورت گیرد تا یک وقت خدای نکرده بحث رایگان بودن تحصیل خدشه دار نشود.
3- مدارس نمونه مردمی: مردم را باید در تمام شئون جامعه دخالت داد، از آن جمله است اداره مدارس. وقتی مردم اداره کاری را به دست می گیرند زیاد هم نباید در کار آن ها دخالت کرد. لذا، اینکه در این مدارس چقدر شهریه اخذ می شود و مواردی از این دست اساس ارتباطی به کسی ندارد، مردم خودشان می دانند چه کاری به صلاحشان است، باید به شعور اجتماعی و اقتصادی مردم احترام گذاشت.
4- مدارس غیرانتفاعی: همان طور که به کچل می گویند زلفعلی، به مدارسی هم که قرار است از قبل آن نفع سرشاری عاید گردانندگان شود می گویند غیرانتفاعی. در این گونه مدارس، فرزند شما از همان کلاس اول با ترس، اضطراب امتحان، کنکور، تست زدن و... آشنا می شد و کل بچگی اش به فنا می رود. این آشنایی و به فنارفتگی البته نیازمند کلی کلاس تقویتی، کتاب تست، جزوه، کلاس های فوق برنامه و... است که هزینه هرکدامشان لرزه بر اندام والدین به ویژه پدر خانواده می اندازد.
تبلیغات این مدارس به گونه ای است که گویا فرزند شما نهایتا تا کلاس دوم ابتدایی قادر به تکلم به حداقل سه زبان زنده دنیا، نواختن چهار ساز موسیقی، تبحر در پنج ورزش مدال آور المپیکی، تحصیل در شش رشته دانشگاهی تا مقطع دکتری و غیره خواهدبود. البته واضح و مبرهن است فرزند شما قطعا تا پایان عمرش هم به یک دهم این موفقیت ها نائل نخواهدشد. اینکه چطور شما امر به این واضحی را متوجه نمی شوید، دیگر خودتان باید جواب دهید. به هر حال، مهم تر از این جواب، بحث پول است که شما می پردازید و مابقی موارد فرع قضیه است.
اگر شما خوش شانس باشید، بعد از دوازده سال هزینه کردن ممکن است فرزندتان در دانشگاه دولتی قبول شود و بتواند چهار سال تحصیل رایگان داشته باشد. البته، اگر دوازده سال آینده دانشگاه دولتی هم مثل مدارس دولتی پولی شد و شما مجبور شدید باز هم شهریه بدهید، دیگر مشکل خودتان است.
