Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]برترین ها: علی تجويدی از جمله چهره های ثابت برنامه پرطرفدار گلها بود که سالها برنامه اصلی موسيقی سنتی در راديو ايران به شمار می رفت و کشف و معرفی برخی از نوازندگان نامی موسيقی ايرانی از جمله دستاوردهای اوست.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
او در آهنگسازی و تصنيف سرايی دستی چيره داشت و بسياری وی را همرديف ابوالحسن صبا و علی اکبر شيدا و عارف قزوينی ارزيابی کرده اند.
تصانيف و ترانه های علی تجويدی حاصل همکاری وی با شاعران و ترانه سرايانی چون رهی معيری، معينی کرمانشاهی، نواب صفا ، بيژن ترقی است که از جمله آنها می توان به ديدی که رسوا شد دلم، آتش کاروان، سفرکرده، مرا عاشق شيدا، می گذرم، آشفته حالی، صبرم عطا کن، آزاده و ياد کودکی اشاره کرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
علی تجويدی پانزدهم آبان ۱۲۹۸ خورشيدی متولد شد و مقدمات موسيقی را نزد پدرش که از شاگردان کمال الملک، نقاش مشهور آن دوران بود و برادرش هادی تجويدی آموخت و در نوجوانی نواختن فلوت و نت موسيقی را نزد ظهيرالدينی آموخت.
چنانکه خود در جايی نقل کرده است: "از دوازده سالگی دستگاههای [موسيقی] ايرانی را می شناختم، مرحوم ابوالحسن صبا چون نزد پدرم نقاشی کار می کرد به منزل ما رفت و آمد داشت و از همان موقع با ايشان آشنا شدم، اولين سازی که آموختم تار بود ضمناً موقعی که در دبيرستان تحصيل می کردم به گروه پيشاهنگی وارد شدم و فلوت آموختم و با نت آشنايی پيدا کردم."[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
علی تجويدی در شانزده سالگی به درس حسين ياحقی استاد نامی کمانچه و ويلن رفت و پس از شش ماه نزد وی به آموختن ويلن مشغول شد و سپس به درس ابوالحسن صبا رفت و هشت سال نزد وی به فراگرفتن موسيقی و نوازندگی ويولن پرداخت.
آن چنان که علی تجويدی نقل می کند سه تار و ضرب را نيز نزد ابوالحسن صبا فراگرفت و در مدتی کوتاه به عنوان يکی از شاگردان مورد علاقه او شناخته شد.
او مدتی بعد به توصيه ابوالحسن صبا و برای پيشرفت در نوازندگی و تکنيکهای ويلون نوازی سه سال نزد يکی از استادان ويلن نواز خارجی آموزش می بيند و همزمان از سوی يکی از دوستانش با حاج آقا محمد ايرانی و رکن الدين خان مختاری و ساير موسيقيدانان ايرانی از جمله نورعلی خان برومند، طاهر زاده و اسماعيل قهرمانی آشنا می شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
اين آشنايی، تجويدی جوان را درمسيری تازه می اندازد و اشتيافش را برای کار روی موسيقی ايرانی بيشتر می کند.
علی تجويدی دستگاههای کامل ايرانی و تصنيفهای علی اکبر شيدا را نزد اين گروه از موسيقيدانان و نوازندگان ايرانی می آموزد و به توصيه رکن الدين خان مختاری به آهنگسازی دست می يازد و برای آشنايی بيشتر با اين فن و همچنين ارکستراسيون (سازبندی) و هارمونی مدتی در کنسرواتوارهای موسيقی آموزش می بيند.
علی تجويدی مدتی نزد مليک آبراهيميان و بابگن تامبرازيان به آموختن موسيقی غربی پرداخت و پس از آن سالها به مطالعه در زمينه هارمونی، ارکستراسيون و آهنگسازی نزد هوشنگ استوار پرداخت و بسياری از ساخته هايش از قبيل آزاده ام، پشيمانم، صبرم عطا کن و غيره را خود برای ارکستر بزرگ تنظيم و اجرا کرد.
علی تجويدی ، استاد و آهنگساز و نوازنده نامی ويلن در سن ۸۶ سالگی در تهران درگذشت. [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
او در آهنگسازی و تصنيف سرايی دستی چيره داشت و بسياری وی را همرديف ابوالحسن صبا و علی اکبر شيدا و عارف قزوينی ارزيابی کرده اند.
تصانيف و ترانه های علی تجويدی حاصل همکاری وی با شاعران و ترانه سرايانی چون رهی معيری، معينی کرمانشاهی، نواب صفا ، بيژن ترقی است که از جمله آنها می توان به ديدی که رسوا شد دلم، آتش کاروان، سفرکرده، مرا عاشق شيدا، می گذرم، آشفته حالی، صبرم عطا کن، آزاده و ياد کودکی اشاره کرد.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
علی تجويدی پانزدهم آبان ۱۲۹۸ خورشيدی متولد شد و مقدمات موسيقی را نزد پدرش که از شاگردان کمال الملک، نقاش مشهور آن دوران بود و برادرش هادی تجويدی آموخت و در نوجوانی نواختن فلوت و نت موسيقی را نزد ظهيرالدينی آموخت.
چنانکه خود در جايی نقل کرده است: "از دوازده سالگی دستگاههای [موسيقی] ايرانی را می شناختم، مرحوم ابوالحسن صبا چون نزد پدرم نقاشی کار می کرد به منزل ما رفت و آمد داشت و از همان موقع با ايشان آشنا شدم، اولين سازی که آموختم تار بود ضمناً موقعی که در دبيرستان تحصيل می کردم به گروه پيشاهنگی وارد شدم و فلوت آموختم و با نت آشنايی پيدا کردم."[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
علی تجويدی در شانزده سالگی به درس حسين ياحقی استاد نامی کمانچه و ويلن رفت و پس از شش ماه نزد وی به آموختن ويلن مشغول شد و سپس به درس ابوالحسن صبا رفت و هشت سال نزد وی به فراگرفتن موسيقی و نوازندگی ويولن پرداخت.
آن چنان که علی تجويدی نقل می کند سه تار و ضرب را نيز نزد ابوالحسن صبا فراگرفت و در مدتی کوتاه به عنوان يکی از شاگردان مورد علاقه او شناخته شد.
او مدتی بعد به توصيه ابوالحسن صبا و برای پيشرفت در نوازندگی و تکنيکهای ويلون نوازی سه سال نزد يکی از استادان ويلن نواز خارجی آموزش می بيند و همزمان از سوی يکی از دوستانش با حاج آقا محمد ايرانی و رکن الدين خان مختاری و ساير موسيقيدانان ايرانی از جمله نورعلی خان برومند، طاهر زاده و اسماعيل قهرمانی آشنا می شود.[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)] [/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]
اين آشنايی، تجويدی جوان را درمسيری تازه می اندازد و اشتيافش را برای کار روی موسيقی ايرانی بيشتر می کند.
علی تجويدی دستگاههای کامل ايرانی و تصنيفهای علی اکبر شيدا را نزد اين گروه از موسيقيدانان و نوازندگان ايرانی می آموزد و به توصيه رکن الدين خان مختاری به آهنگسازی دست می يازد و برای آشنايی بيشتر با اين فن و همچنين ارکستراسيون (سازبندی) و هارمونی مدتی در کنسرواتوارهای موسيقی آموزش می بيند.
علی تجويدی مدتی نزد مليک آبراهيميان و بابگن تامبرازيان به آموختن موسيقی غربی پرداخت و پس از آن سالها به مطالعه در زمينه هارمونی، ارکستراسيون و آهنگسازی نزد هوشنگ استوار پرداخت و بسياری از ساخته هايش از قبيل آزاده ام، پشيمانم، صبرم عطا کن و غيره را خود برای ارکستر بزرگ تنظيم و اجرا کرد.
علی تجويدی ، استاد و آهنگساز و نوازنده نامی ويلن در سن ۸۶ سالگی در تهران درگذشت. [/BCOLOR]
