فاطمه صفارزاده
کاربر نگاه دانلود
فرانچسکو توتی را یک شخصیت غیر قابل نفوذ و غیر قابل یش بینی می خوانند، حتی زننده ترین رفتارهای او نیز مورد ستایش قرار می گرفت، چرا که پادشاهان فقط لایق تمجید هستند!
در چند سال اخیر هیچ خداحافظی بیش تر از خداحاظی دردناک فرانچسکو توتی از باشگاه آ اس رم، تلخ نبوده است، این ماجرا شاید به دلیل حاشیه سازی و جنجال های اسپالتی مربی که حالا سایه اش هم مورد هجوم جالوروسی هاست، شکل گرفت! چرا که او خیلی میلی به حضور دو پادشاه در امپراطوری رم نداشت.
حضور توتی قطعا در هر مکانی قدرت ها را آزار می دهد، شاید اگر فرانچسکو به جای جوزپه کونته بر میز ریاست نخست وزیر ایتالیا می نشست و بر دنیای سیاست ورود می کرد هم اینچنین خاص و دوست داشتنی بود! چرا که توتی یک شخصیت حقیقی نیست! او حقوقی ترین کاریزماتیک دنیای فوتبال است که سیلی هایش هم می تواند مبارک ترین باشد!
فرانچسکو توتی
توتی خیلی اهل حرف زدن نبود و نیست! او از همان جوانی هم عمل گرا بود، رمی ها شرور های زیادی را به همراه خود می دیدند اما او سردسته تمامی اشرار میادین بود! شروری که به همراه کاسانو تیمی ترسناک و برنده را تشکیل داده بودند، اما این کجا و آن کجا.. یکی در زمین شرور و دیگری خارج از زمین! حتی مونچی در آن سال ها هنوز با الفبای ابتدایی ریاست هم آشنا نبود، اما دسته اشرار به دست گلادیاتور انتقام جوی رمی هدایت می شد!
توتی باید هرچه زودتر کتاب خاطرات خود را با صدای خودش چون قصه های شبانه بازگو کند، چون یک لالایی برای خواب نوستالژی ها.. از 1989 تا 2017 برای فوتبال او قطعا قصیده های ویران کننده را خواهد توانست بر روی کاغذ بیاورد، درختی خودسر که شریان های حیاتی اش بریده می شد، اما ثمره اش همیشه حاضر و
آماده و پربار در دسترس مجذوبانش بود، چشمه ای که خشکید اما اهالی خود را همیشه سیراب نگه داشت...
فرانچسکو توتی
در خاطرات فرانچسکو هنوز هم آن پلیدی دوست داشتنی یافت می شود؛ او می گوید:
ماریو را زدم چون به هواداران رم بی احترامی کرده بود! او سزاوار این رفتار بود! ضربه وحشتناکی بود و باید به او آسیب می رساندم تا حساب رم و بالوتلی صاف شود؛ گاهی در فوتبال دیوانه هایی هستند که کافیست وزن خودت را بر روی آنها خالی کنی! فابیو هم آزاردهنده بود! حقیقت همان چیزی بود که می خواست به شما القا کند، کبوتر در آسمان پرواز می کرد و به شما می گفت آن یک مرغ دریایی است و تا زمانی که شما را متقاعد به باور آن نمی کرد دست بردار نبود!
من نمی خواستم یک عروسک باشم یا یک سرباز فراری، مرد جنگ باید در میدان بمیرد! نمی خواستم به اسارت دربیایم! 25 سال فوتبال حرفه ای ام را محترمانه با دستان خود به خاک سپردم و به خانه آمدم، اسپالتی فشار های سنگینی بر من وارد کرد، از آن طرف پیشنهاد های بزرگی از آمریکا و آن لیگ هایی که می دانید در آن چه خبر است داشتم! اما هرگز حتی آنها را مطالعه هم نکردم؛ روزی مدیر برنامه هایم به من گفت: پیرمرد آمریکایی ها تو را می خواهند! پاسخ من فقط این بود: بگو می توانند از چین نسخه کپی شده ام را بخرند!
هواداران فرانچسکو توتی
این لجاجت دوست داشتنی آخرین گلادیاتور فوتبال بود که او را متمایز از تمامی بازیکنان تاریخ به حساب می آورد، به سختی می توان از فرانچسکو انتظار داشت که زانو بزند، او هنوز هم می جنگد! حرف های زیادی در دهانش محبوس مانده است که آثار خودخوری هایش با خشم به مخاطب القا می شود، او خشمگین ترین شرور فوتبال دنیا بود که آزارش هرگز به هیچ مورچه ای نرسید و فقط گرگ های درنده را تنبیه کرد! پادشاهی رم با دستان او سرنوشتی متفاوت داشت، قدرت ها را درو کن و به در برابر ضعیف ترین ها متواضع باشد! او یک سیاستمدار بزرگ هم بود، حتی بزرگ تر از ماکسیموس!
