dinaz
کاربر نگاه دانلود
فستیوال سنتی «گاوای دایاک» در بورنئو
فستیوال گاوای دایاک توسط مردم بومی گایاک به منظور شکرگزاری محصول فراوان و آماده شدن برای فصل جدید پیش رو برگزار می‌شود. اصطلاح دایاک برای توصیف بیش از ۲۰۰ زیرگروه قومی از مردم بومی استفاده می‌شود که در جزیره بورنئو، بزرگترین جزیره آسیا، زندگی می‌کنند.
این فستیوال با آیین‌های سنتی برای مراسم افتتاحیه شروع می‌شود و با یک رژه فوق العاده رنگارنگ در اطراف شهر ادامه می‌یابد و هفت روز در سراسر بورنئو برگزار می‌شود. همچنین بازی‌های سنتی و رقابت‌های مهارتی مثل شکار انجام می‌شود. برخی از رقابت‌ها شامل: نقاشی تتو، حکاکی چوب، بافت مهره، نقاشی سپر سنتی، آوازهای سنتی، نمایش مد و نمایش زیبایی می‌شود.
ریشه‌های این جشنواره را می‌توان در اوایل دهه ۱۹۶۰ جستجو کرد که به عنوان راهی برای گرامیداشت سنت‌ها و فرهنگ دایاک بعد از چند دهه حکومت استعماری استفاده می‌شد. از سال ۱۹۶۴ هر سال این فستیوال برگزار می‌شود.
یکی از مهمترین چیزهایی که در این فستیوال نمایش داده می‌شود طراحی‌های زیبایی تتوی افراد شرکت کننده است. تتو‌ها جنبه کلیدی فرهنگ دایاک هستند و دایاک‌های امروزی از آن برای ارتباط با سنت‌ها و شیوه‌های اجدادشان که در دوران استعمار محدود شده بودند استفاده می‌کنند. برای قبایل دایاک، هر خالکوبی معنا و هدف خاص خودش را دارد که تجربه زندگی و سفر آن‌ها را نشان می‌دهد. تتو برای آن‌ها یک عمل مقدس به شمار می‌آید.
یکی دیگر از ویژگی‌های قابل توجه فستیوال افراد بی شمار با گردنبندهای ساحته شده از جمجمه میمون و شاخ هستند. لباس سنتی مردان از پوست حیوانات و پرهای رنگی روی سر تشکیل شده است.
مردم دایاک به طور سنتی به بریدن سر دشمن مشهور بودند، آن‌ها جنگجویانی بودند و با هدف جمع آوری سر به روستاهای رقیب می‌رفتند. سپس سر‌ها را در یک شیشه نگه می‌داشتند و در مراسم مذهبی استفاده می‌کردند. تحت حکومت اروپایی ها، این عمل در قرن نوزدهم منسوخ شد.
فستیوال گاوای دایاک توسط مردم بومی گایاک به منظور شکرگزاری محصول فراوان و آماده شدن برای فصل جدید پیش رو برگزار می‌شود. اصطلاح دایاک برای توصیف بیش از ۲۰۰ زیرگروه قومی از مردم بومی استفاده می‌شود که در جزیره بورنئو، بزرگترین جزیره آسیا، زندگی می‌کنند.
این فستیوال با آیین‌های سنتی برای مراسم افتتاحیه شروع می‌شود و با یک رژه فوق العاده رنگارنگ در اطراف شهر ادامه می‌یابد و هفت روز در سراسر بورنئو برگزار می‌شود. همچنین بازی‌های سنتی و رقابت‌های مهارتی مثل شکار انجام می‌شود. برخی از رقابت‌ها شامل: نقاشی تتو، حکاکی چوب، بافت مهره، نقاشی سپر سنتی، آوازهای سنتی، نمایش مد و نمایش زیبایی می‌شود.
ریشه‌های این جشنواره را می‌توان در اوایل دهه ۱۹۶۰ جستجو کرد که به عنوان راهی برای گرامیداشت سنت‌ها و فرهنگ دایاک بعد از چند دهه حکومت استعماری استفاده می‌شد. از سال ۱۹۶۴ هر سال این فستیوال برگزار می‌شود.
یکی از مهمترین چیزهایی که در این فستیوال نمایش داده می‌شود طراحی‌های زیبایی تتوی افراد شرکت کننده است. تتو‌ها جنبه کلیدی فرهنگ دایاک هستند و دایاک‌های امروزی از آن برای ارتباط با سنت‌ها و شیوه‌های اجدادشان که در دوران استعمار محدود شده بودند استفاده می‌کنند. برای قبایل دایاک، هر خالکوبی معنا و هدف خاص خودش را دارد که تجربه زندگی و سفر آن‌ها را نشان می‌دهد. تتو برای آن‌ها یک عمل مقدس به شمار می‌آید.
یکی دیگر از ویژگی‌های قابل توجه فستیوال افراد بی شمار با گردنبندهای ساحته شده از جمجمه میمون و شاخ هستند. لباس سنتی مردان از پوست حیوانات و پرهای رنگی روی سر تشکیل شده است.
مردم دایاک به طور سنتی به بریدن سر دشمن مشهور بودند، آن‌ها جنگجویانی بودند و با هدف جمع آوری سر به روستاهای رقیب می‌رفتند. سپس سر‌ها را در یک شیشه نگه می‌داشتند و در مراسم مذهبی استفاده می‌کردند. تحت حکومت اروپایی ها، این عمل در قرن نوزدهم منسوخ شد.
