بهترين فيلم خارجي جوايز اسكار ۲۰۱۱ امشب (يكشنبه) از ميان نامزدهايي كه برنده نخل طلا و خرس طلاي برلين جايي در ميان آنها ندارند انتخاب خواهد شد.
هشتادوسومين مراسم سالانه اعطاي جوايز اسكار امشب درحالي در لس آنجلس برگزار مي شود كه «فدريكو فليني»، كارگردان نام‌دار سينماي ايتاليا و جهان ركورددار بي‌چون وچراي اين بخش است.
امسال پنج فيلم «زيبا» از مكزيك، «دندان سگ» از يونان، «در دنيايي بهتر» از دانمارك، «آتش‌افروزي» از كانادا و «ياغي» از الجزاير نامزد جايزه اسكار بهترين فيلم خارجي هستند كه به‌نظر مي‌رسد فيلم «زيبا» ساخته آله‌خاندرو گونزالز ايناريتو و بازي «خاوير باردم» از شانس بيشتري برخوردار است.
رقابت براي كسب جايزه اسكار بهترين فيلم خارجي سال ۲۰۱۱ بدون حضور «عمو بونمي كه مي‌تونه خاطرات زندگي گذشته‌اش را به‌ياد بياورد» از تايلند، برنده نخل طلاي كن، فيلم «شير» از تركيه ساخته «سميح كاپلان اوغلو»، برنده خرس طلاي جشنواره برلين و «از خدايان و انسان‌ها» از فرانسه ساخته «خاوير بيوو»، برنده جايزه هيات داوران جشنواره كن انجام خواهد شد.
از ميان تمامي كارگرداناني كه كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را تجربه كرده‌اند، «فدريكو فليني»، كارگردان بلندآوازه سينماي ايتاليا متمايزتر است. وي در مقام كارگردان توانست چهار بار اين جايزه معتبر را كسب كند و از اين حيث همچنان ركورددار است. فليني در سال ۱۹۵۶ براي «جاده»، ۱۹۵۷ براي «شب‌هاي كابيريا»، ۱۹۶۳ براي «هشت‌ونيم» و در سال ۱۹۷۴ براي «آماركورد» چهار اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي را براي سينماي ايتاليا به‌همراه آورد.
كشورهاي اروپايي بيشترين سهم را در جوايز اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار داشته‌اند كه در اين ميان فيلم‌هاي ايتاليايي بيشترين جايزه را نصيب خود كرده‌اند. ايتاليا مجموعا ۱۳بار موفق به كسب جايزه اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي شده و در مجموع ۲۷ بار نامزد اين جايزه بوده است. فرانسه با ۱۲بار كسب اين جايزه در مكان دوم قرار دارد.
اين در حالي است كه فيلم‌هاي توليد اسپانيا با اختلافي چشم‌گير يعني ۴ جايزه اسكار در رتبه سوم مشتركا با ژاپن قرار گرفته است.
زماني‌كه اولين مراسم اعطاي جوايز اسكار در ۱۶ مي ۱۹۲۹ براي تقدير از بهترين فيلم‌هاي سال ۱۹۲۷ برگزار شد، بخش جداگانه‌اي براي فيلم‌هاي غيرانگليسي تعريف نشده بود. اگرچه آكادمي اسكار بين سال‌هاي ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۵ جوائز افتخاري به بهترين فيلم‌هاي غيرانگليسي ساخته‌شده در خارج از آمريكا اعطا مي‌كرد، اما اين جوايز مبناي قابل قبولي نداشتند.
براي مثال در سال ۱۹۵۳ اين بخش از جوايز اصلا برگزار نشد و حتي در آن سال‌ها هيچ رقابتي در اين بخش وجود نداشت؛ چراكه درواقع هيچ نامزدي معرفي نمي‌شد و تنها يك فيلم به‌عنوان اثر برتر انتخاب مي‌شد. از سال ۱۹۵۶ در بيست‌ونهمين مراسم سالانه جوايز اسكار بود كه بخش بهترين فيلم غيرانگليسي رسما راه‌اندازي شد و تا به امسال هردوره برگزار مي‌شود. برخلاف ديگر بخش‌هاي جوايز اسكار، بهترين فيلم غيرانگليسي منحصرا به يك فرد تعلق نمي‌گيرد؛ گرچه كارگردان فيلم جايزه را دريافت مي‌كند، اما اين جايزه‌اي است براي كل كشور معرفي‌كننده آن فيلم.
در زير نگاهي به برندگان ادوار گذشته جايزه بهترين فيلم غيرانگليسي اسكار مي‌اندازيم:
«راز چشم‌هايش» آرژانتين (۲۰۱۰)؛ «عزيمت» ژاپن (۲۰۰۹)؛ «خائنين» اتريش (۲۰۰۸)؛ «زندگي‌هاي ديگران» آلمان (۲۰۰۷)؛ «توتسي» آفريقاي‌جنوبي (۲۰۰۶)؛ «درياي درون» اسپانيا (۲۰۰۵)؛ «تهاجم بربرها» كانادا (۲۰۰۴)؛ «هيچ‌جا در آفريقا» آلمان (۲۰۰۳)؛ «سرزمين هيچكس» بوسني (۲۰۰۲)؛
«ببر خيزان، اژدهاي پنهان» تايوان (۲۰۰۱)؛ «همه‌چيز درباره مادرم» اسپانيا (۲۰۰۰)؛ «زندگي زيباست» ايتاليا (۱۹۹۹)؛ «كاراكتر» هلند (۱۹۹۸)؛ «كوليا» جمهوري‌چك (۱۹۹۷)؛ «خط آنتونيا» هلند (۱۹۹۶)؛ «آفتاب سوخته» روسيه (۱۹۹۵)؛ «بل اپوك» اسپانيا (۱۹۹۴)؛ «ايندوچين» فرانسه (۱۹۹۳)؛
«مديترانه» ايتاليا (۱۹۹۲)؛ «سفر اميد» سوئيس (۱۹۹۱)؛ «سينما پاراديزو» ايتاليا (۱۹۹۰)؛ «پله فاتح» دانمارك (۱۹۸۹)؛ «ضيافت بابت» دانمارك (۱۹۸۸)؛ «حمله» هلند (۱۹۸۷)؛ «گزارش رسمي» آرژانتين (۱۹۸۶)؛ «حركات خطرناك» سوئيس (۱۹۸۵)؛
«فاني و الكساندر» سوئد (۱۹۸۴)؛ «آغاز دوباره» اسپانيا (۱۹۸۳)؛ «مفيستو» مجارستان (۱۹۸۲)؛ «مسكو اعتقادي به گريه ندارد» روسيه (۱۹۸۱)؛ «طبل حلبي» آلمان‌غربي (۱۹۸۰)؛ «دستمالتو در بيار» فرانسه (۱۹۷۹)؛
«مادام روزا» فرانسه (۱۹۷۸)؛ «سياه و سفيد رنگي» ساحل‌عاج (۱۹۷۷)؛ «درسو اوزالا» روسيه (۱۹۷۶)؛ «آماركورد» ايتاليا (۱۹۷۵)؛ «روز براي شب» فرانسه (۱۹۷۴)؛ «جذابيت پنهان بورژوازي» فرانسه (۱۹۷۳)؛
«باغ خانواده فينتسي کونتيني» (۱۹۷۲)؛ «بازپرسي درباره يک شهروند دور از سوظن» ايتاليا (۱۹۷۱)؛ «Z» الجزاير (۱۹۷۰)؛ «جنگ و صلح» شوروي سابق (۱۹۶۹)؛ «قطارهاي تحت مراقبت» چك‌واسكواكي (۱۹۶۸)؛
«يك مرد و يك زن» فرانسه (۱۹۶۷)؛ «مغازه در خيابان اصلي» چك‌واسلواكي (۱۹۶۶)؛ «ديروز، امروز، فردا» ايتاليا (۱۹۶۵)؛ «هشت‌ونيم» ايتاليا (۱۹۶۴)؛ «يكشنبه‌ها و سيبل» فرانسه (۱۹۶۳)؛ «در يك آينه» سوئد (۱۹۶۲)؛
«چشمه باكرگي» سوئد (۱۹۶۱)؛ «اورفئو سياه» فرانسه (۱۹۶۰)؛ «عمومي من» فرانسه (۱۹۵۹)؛ «شب‌هاي كابيريبا» ايتاليا (۱۹۵۸)؛ «استرادا» ايتاليا (۱۹۵۷)؛ «سامورائي، افسانه موساشي» ژاپن (۱۹۵۶)؛ «دروازه جهنم» ژاپن (۱۹۵۵)؛
«بازي‌هاي ممنوعه» فرانسه (۱۹۵۳)؛ «راشامون» ژاپن (۱۹۵۲)؛ «ديوارهاي مالاپاگا» فرانسه (۱۹۵۱)؛ «دزد دوچرخه» ايتاليا (۱۹۵۰)؛ «موسيو ونسان» فرانسه (۱۹۴۸)؛ «واكسي» ايتاليا (۱۹۴۷).
منبع : ایسنا
