O_Q
کاربر نگاه دانلود
امامه دو آبادی است که در کنار هم قرار گرفته، یکی را امامه بالا و دیگری را امامه پایین می‌نامند. این روستا در پنج کیلومتری مشرق راه اصلی تهران به شمشک و نرسیده به فشم واقع است و راه آن ماشین‌رو است. در قدیم این روستا به علت سختی زندگی تبعید گاه عده‌ای از مبارزان مازندرانی و گرجستانی بوده است. امامه آبادی است مرتفع و کوهستانی و سردسیر در دامنه جنوبی البرز مرکزی که آبش از رود محلی و قنات و چشمه تأمین می‌گردد.
قلعه امامه مربوط به دوره زیاریان به بعد است و در شهرستان شمیرانات، بخش لواسانات، روستای امامه واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۹۷۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در این قلعه بقایای اتاق‌ها، برج و بارو، حصار دفاعی، غار، قنات یا آب انبار، ارگ و حاكم‌نشین دیده می‌شود.
قلعه امامه (قلا)، در شمال شرقی امامه بالا در امتداد رودخانه بافاصله‌ی حدود سه کیلومتر از جاده اصلی در ارتفاعی صخره‌ای قرار دارد. از قلعه‌های مستحکم منطقه است که در ساخت آن از سنگ لاشه، ملات، ساروج و گچ سنتی استفاده شده است. حوادث روزگار از جمله عوامل طبیعی و انسانی باعث شد تا قسمت‌های زیادی از این بنا تخریب گردد. با توجه به نمونه سفال‌های پیدا شده از سطح و پیرامون قلعه امامه، قدمت آن حداقل به دوره اوایل اسلام می‌رسد.
در کتاب‌های تاریخی آمده که پیشینه تاریخی این قلعه مربوط به قرن سوم هجری (حدود ۱۱۰۰ سال پیش) هست و متعلق به یک حکمران محلی به اسم مازیار بوده است. بعضی هم شباهت این قلعه را به قلعه‌های حسن صباح دانسته که مستحکم بودن و صعب العبور بودن آن را بهترین دلیل می‌دانند. حسن صباح (از سلسله اسماعیلیان) دژهای خود را در یک مکان مرتفع و صعب العبور می‌ساخته تا از گزند دشمنان در امان بماند. نوع معماری آن هم با سنگ و ساروج است. امروزه کوهنوردان و علاقه‌مندان به طبیعت از این بنا در هنگام پیاده‌روی دیدن می‌کنند.
در زمان قاجار بعضی از پادشاهان وقت برای تفریح و شکار به امامه رفته و مدتی را آنجا اتراق می‌کردند. ناصرالدین شاه قاجار در یکی از سفرهایش با دختری به نام فاطمه که بعدها به انیس الدوله معروف شد آشنا و او را به همسری انتخاب و به حرم‌سرای خود می‌آورد. مهر انیس الدوله چنان در دل شاه می‌نشیند که به عنوان سوگلی حرم و شاه انتخاب می‌شود. بعضی‌ها گویند که همراه شاه یک بار به فرنگ هم سفر کرده است. انیس الدوله از نسل طايفه انیسی‌های امامه بوده است.
بيشتر از يك قرن از روزگار می‌گذرد و روستاي امامه از توابع شميران هنوز هم محبوب است؛ البته نه به آن دلايلي كه شاه و اطرافیانش را به آنجا مي‌كشاند بلكه به خاطر طبيعت خواستنی و آب و هواي هميشه پاكيزه‌اش در آب و هواي آلوده زمستانی تهران كه چند سالی است گلوی پايتخت‌نشينان را می‌فشارد و دود و سياهی حتی تا لواسان و فشم هم بالا می‌رود، موقعيت دره‌ای روستا مانع رسيدن آلودگی به آنجا می‌شود. روستايی كه قبل‌تر از ماجرای ناصرالدين‌شاه يكی از مسيرهای رفت و آمد به مازندران بوده و كتيبه‌های تاريخی، قدمت آن را تا چند هزار سال به عقب می‌برد.
برای رفتن به این قلعه می‌توانید از طریق بزرگراه شهید بابایی- شرق و یا مسیرهای جایگزین، خودتان را به میدان لشکرک (میدان قائم) برسانید و از آنجا وارد جاده فشم بشوید. بعد از حدود ۱۵ کیلومتر رانندگی (۳ کیلومتر بعد از سه راهی اوشان)، تابلوی روستای امامه در سمت راست جاده می‌بینید. از سر جاده تا میدان امامه بالا حدود ۷ کیلومتر راه در یک جاده کوهستانی و پیچ در پیچ در پیش دارید. کمی قبل از ورود به روستا، به یک سه راهی می‌رسید که مسیر مستقیم (خیابان گلزار) شما را به مرکز روستا و میدان امامه بالا می‌رساند و راه سمت چپ (۲۵ متری مهر چال) شما را به باغ تنگه و بعد از آن به جاده راحت آباد می‌رساند
قلعه امامه مربوط به دوره زیاریان به بعد است و در شهرستان شمیرانات، بخش لواسانات، روستای امامه واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۳۹۷۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در این قلعه بقایای اتاق‌ها، برج و بارو، حصار دفاعی، غار، قنات یا آب انبار، ارگ و حاكم‌نشین دیده می‌شود.
قلعه امامه (قلا)، در شمال شرقی امامه بالا در امتداد رودخانه بافاصله‌ی حدود سه کیلومتر از جاده اصلی در ارتفاعی صخره‌ای قرار دارد. از قلعه‌های مستحکم منطقه است که در ساخت آن از سنگ لاشه، ملات، ساروج و گچ سنتی استفاده شده است. حوادث روزگار از جمله عوامل طبیعی و انسانی باعث شد تا قسمت‌های زیادی از این بنا تخریب گردد. با توجه به نمونه سفال‌های پیدا شده از سطح و پیرامون قلعه امامه، قدمت آن حداقل به دوره اوایل اسلام می‌رسد.
در کتاب‌های تاریخی آمده که پیشینه تاریخی این قلعه مربوط به قرن سوم هجری (حدود ۱۱۰۰ سال پیش) هست و متعلق به یک حکمران محلی به اسم مازیار بوده است. بعضی هم شباهت این قلعه را به قلعه‌های حسن صباح دانسته که مستحکم بودن و صعب العبور بودن آن را بهترین دلیل می‌دانند. حسن صباح (از سلسله اسماعیلیان) دژهای خود را در یک مکان مرتفع و صعب العبور می‌ساخته تا از گزند دشمنان در امان بماند. نوع معماری آن هم با سنگ و ساروج است. امروزه کوهنوردان و علاقه‌مندان به طبیعت از این بنا در هنگام پیاده‌روی دیدن می‌کنند.
در زمان قاجار بعضی از پادشاهان وقت برای تفریح و شکار به امامه رفته و مدتی را آنجا اتراق می‌کردند. ناصرالدین شاه قاجار در یکی از سفرهایش با دختری به نام فاطمه که بعدها به انیس الدوله معروف شد آشنا و او را به همسری انتخاب و به حرم‌سرای خود می‌آورد. مهر انیس الدوله چنان در دل شاه می‌نشیند که به عنوان سوگلی حرم و شاه انتخاب می‌شود. بعضی‌ها گویند که همراه شاه یک بار به فرنگ هم سفر کرده است. انیس الدوله از نسل طايفه انیسی‌های امامه بوده است.
بيشتر از يك قرن از روزگار می‌گذرد و روستاي امامه از توابع شميران هنوز هم محبوب است؛ البته نه به آن دلايلي كه شاه و اطرافیانش را به آنجا مي‌كشاند بلكه به خاطر طبيعت خواستنی و آب و هواي هميشه پاكيزه‌اش در آب و هواي آلوده زمستانی تهران كه چند سالی است گلوی پايتخت‌نشينان را می‌فشارد و دود و سياهی حتی تا لواسان و فشم هم بالا می‌رود، موقعيت دره‌ای روستا مانع رسيدن آلودگی به آنجا می‌شود. روستايی كه قبل‌تر از ماجرای ناصرالدين‌شاه يكی از مسيرهای رفت و آمد به مازندران بوده و كتيبه‌های تاريخی، قدمت آن را تا چند هزار سال به عقب می‌برد.
برای رفتن به این قلعه می‌توانید از طریق بزرگراه شهید بابایی- شرق و یا مسیرهای جایگزین، خودتان را به میدان لشکرک (میدان قائم) برسانید و از آنجا وارد جاده فشم بشوید. بعد از حدود ۱۵ کیلومتر رانندگی (۳ کیلومتر بعد از سه راهی اوشان)، تابلوی روستای امامه در سمت راست جاده می‌بینید. از سر جاده تا میدان امامه بالا حدود ۷ کیلومتر راه در یک جاده کوهستانی و پیچ در پیچ در پیش دارید. کمی قبل از ورود به روستا، به یک سه راهی می‌رسید که مسیر مستقیم (خیابان گلزار) شما را به مرکز روستا و میدان امامه بالا می‌رساند و راه سمت چپ (۲۵ متری مهر چال) شما را به باغ تنگه و بعد از آن به جاده راحت آباد می‌رساند
آخرین ویرایش توسط مدیر:
