جالب و دانستنی قورباغه خون آشام!

[*~SAEEDEH~*]

در سال 2008 میلادی، جودی رولی زیست شناس تصمیم گرفت گشتی در جنگل های جنوبی ویتنام بزند؛ جایی که در آن، مه آنقدر غلظ است که می توانید وارد شدنش به درون کلبه های چوبی را ببینید.

در این جنگل ها باران زیادی می بارد و آنقدر رطوبتشان زیاد است که حتی روی لباس هایتان نیز قارچ رشد می کند.

رولی یک مایلی بالاتر از سطح جنگل بود و به همین خاطر سرمای هوا را به شدت احساس می کرد. او در حالی که همراه با تیم خود به دنبال بازتاب نور از چشم موجودات ناشناخته می گشت با یک قورباغه سرخ روبرو شد که تا به حال مشابهش را ندیده بود. آنها در ادامه قورباغه را گرفتند و همراه با تعدادی جانور دیگر به موزه استرالیا واقع در سیدنی بردند.

بعد از انجام بررسی های اولیه روی قورباغه مشخص شد که تفاوت قابل توجهی میان آن با سایر جانداران هم رده خود ندارد. اما بعد از قرار دادن یک بچه قورباغه زیر میکروسکوپ با عجیب ترین نمونه از این جاندار روبرو شدند.

آن قورباقه دندان های نیش بسیار تیزی داشت و به همین خاطر رولی که از دیدن آن دندان ها به شدت شگفت زده شده بود عکس های آن را برای جامعه علمی دنیا ارسال نمود و اظهار داشت که نام دوزیست تازه کشف شده را قورباقه پرنده خون آشام گذاشته اند.

در ادامه اما این سوال در ذهن رولی شکل گرفت که چرا باید نوزاد این قورباقه با نوزادان سایر جانداران فرق داشته باشد که مشخص شد بچه قورباغه با کمک آن دندان ها تخم های بارور نشده مادرش را می خورد.

در جنگل های سرد ویتنام شرایط در سخت ترین شکل ممکن است و موجودات مختلف برای به دست آوردن غذا مرتبا با هم در حال پیکار هستند. قورباغه ها هم می توانند نوزادان خود را درون برکه بیاندازند و آنها را به حال خود واگذار نمایند تا غذایشان را تامین کنند یا اینکه نوزادان مانند این را پرورش دهند که بتوانند با دندان های تیزشان شکم خود را سیر کنند.

قورباغه های بالغ ابتدا به دنبال یک حفره مملو از آب درون درختان می گردند و سپس تخم های بارور شده خود را روی آن قرار می دهند. در مرحله بعد مادر با پاهای عقب خود به تخم ها ضربه می زند تا پوششی کف مانند را روی آنها ایجاد نماید. به این ترتیب در صورتی که یک مار یا خزنده دیگر جلو بیاید و سعی کند که آن تخم ها را بخورد، دهانش صرفا مملو از کف خواهد شد.

وقتی نوزادان از تخم های خود بیرون آمدند (که معمولا هم تعدادشان به 45 عدد می رسد) ماده ای را از خود ترشح می کنند که کف را تبدیل به مایع می کند و میتوانند در آن برکه کوچکی که از این طریق ایجاد می گردد به بلوغ برسند.

اما یک مشکل وجود دارد: غذایی در این برکه نیست و اینجاست که مادر به کمک می آید و مشمئز کننده ترین املت دنیا را برای نوزادانش تدارک می بیند.

مادر در واقع تخم های بارور نشده خود را درون آن حفره ها قرار می دهد تا نوزادان از آن تغذیه نمایند و بچه قورباغه ها هم با استفاده از دندان نیش خود آن تخم ها را به دهان گرفته و می خورند. خوشبختانه به اندازه کافی برای همه نوزادان غذا هست و هر کدام از آنها می توانند تا 40 تخم مادر خود را بخورند.

اما با خوردن این غذای کامل، دم قورباغه ها انرژی لازم را برای رشد پیدا می کند و به این ترتیب نوزادان امکان شنا کردن می یابند.

بد نیست بدانید که تولید تخم در بدن جانوران ماده انرژی زیادی از آنها می گیرد و نگهداری شان در بدن مادر نیز فضای قابل توجهی را اشغال می کند. قورباغه مادر نیز که بارها و بارها به سراغ نوزادانش می آید و تخم های جدید را برای تغذیه کردن در اختیار آنها می گذارد فداکاری را به آخرین پله اش می رساند.

اما بعد از آنکه قورباغه ها بزرگ شدند از برکه بیرون می ایند و قدم به داخل جنگل های مه آلود ویتنام می گذارند. این جاندار برخلاف برخی گونه های دیگرش سمی نیست اما تدابیر ویژه ای را برای فرار کردن از دهان جانوران گرسنه دارد: آنها در مواقعی که تهدیدی را احساس کنند از شاخه ای به شاخه دیگر می پرند و پرش های آزاد در آسمان انجام می دهند.

این قورباغه ها آنطور که جانورشناسان می گویند دست ها و پاهای بزرگی دارند که مانور پذیری شان را بالا می برد و در پاره ای از موارد مشاهده شده که همانند پرنده ها حرکاتی جالب را در هوا انجام می دهند.

قورباغه های خون آشام تنها یک تهدید جدی را پیش روی خود دارند و آن انسان است. علیرغم آنکه این دوزیست عموما در مناطق حفاظت شده زندگی می کند، تغییرات آبی و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی به شدت زیستگاهش را تهدید می کند و آن را در معرض خطر انقراض قرار داده است.