MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
به جرئت مي‌توان گفت يكي از خطرناك‌ترين و مخرب‌ترين شيوه‌هاي نابودي فرهنگ در يك جامعه رواج «خرق عادت» و به عبارتي «صواب نشان دادن پلشتي‌ها و زشتي‌ها» است. نمونه بارز اين خرق عادت را مي‌توان در نوع پوشش بانوان در سال‌هاي اخير ديد كه بدحجابي و بي‌حجابي در حال جايگزين شدن به جاي عفاف و حجاب در جامعه هستند و مسئله تا جايي پيش رفته كه مسئولان را در مواجهه با آن به تكاپوي جدي انداخته است.
عدم رعايت قوانين رانندگي، ونداليسم يا تخريب اموال عمومي، استفاده از الفاظ نسنجيده و جويده جويده در مراودات اجتماعي و... شواهد ديگري از اين هنجارشكني‌هاي مذموم هستند كه نزد برخي افراد جامعه نوعي ارزش و حتي در قاموس و ادبيات مخصوص به خودشان، هنجار محسوب مي‌شوند. متأسفانه چند صباحي است كه اين بدعت‌گذاري در وادي ادبيات هم رواج پيدا كرده است و بسياري از افراد - خواسته يا ناخواسته - با به كار بردن كلمات داراي غلط املايي در حال گسترش اين ضد ارزش، در دنياي مجازي و واقعي هستند.
حمله به ادبيات در فضاي مجازي
به دليل حجم بالاي شبكه‌هاي اجتماعي و غير قابل كنترل بودن فضاي اينترنت، متأسفانه در بسياري از شبكه‌هاي اجتماعي، سونامي حمله به ادبيات كلمات فارسي چنان قوت و شدت گرفته است كه بيم آن مي‌رود چند صباح ديگر بازگرداندن كلمات و افعال فارسي به شكل اوليه خودشان به دغدغه اول متوليان فرهنگستان زبان فارسي تبديل شود و دور يافتن معادل جهت واژه‌هاي بيگانه را قلم بگيرند! استفاده از افعال جعلي، درج كلمات با غلط‌هاي املايي عمدي، به كارگيري عبارات غلط و. . . از جمله اين بدعت‌گذاري‌هاي نوين است كه در واقع تخريب دنياي ادبيات مي‌باشد. اين كلمات و افعال با چنان سرعتي در بسياري از سايت‌ها، وبلاگ‌ها و شبكه‌هاي اجتماعي در حال تكثير و زاد و ولد هستند كه به نظر مي‌رسد هيچ دارو يا روشي در كاهش جمعيت آنها مؤثر نيست!
بزنگ (زنگ بزن)، عايا (آيا)، خودت طراحيدي (خودت طراحي كردي)، عاقا، حتمن، لطفن و تيليف برخي از اين عبارات هستند كه در دنياي مجازي جايگزين كلمات و افعال واقعي شده‌اند. البته در گذشته نيز به كارگيري چنين افعالي رايج بود كه گاهي به دليل گرته‌برداري مستقيم يا ترجمه تحت‌اللفظي رخ مي‌داد نظير فعل چربيدن به جاي برتري داشتن يا روي كسي حساب كردن به جاي اطمينان داشتن و. . . اما در دنياي مجازي بيشتر اين اشتباهات از روي عمد و با آگاهي از نامناسب بودن و غلط بودن ساختار حادث مي‌شود.
سايت‌هاي رسمي و بي‌توجهي به ادبيات
هر چند مسئوليت نوشته‌هاي يك وبلاگ بر عهده نويسنده آن است و نمي‌توان نويسنده آن را مجبور كرد تا كلمات را به شيوه صحيح انشا كند اما شوربختانه بسياري از اين واژه‌ها و عبارت‌هاي غلط در سايت‌هاي داراي مجوز رسمي از اداره ارشاد ديده مي‌شود. در واقع مسئولان و گردانندگان اين سايت‌ها زحمت پالايش و تصحيح لغات را قبل از تأييد مطالب ارسالي توسط كاربران به خود نمي‌دهند و گاهي اوقات نيز به منظور بالا بردن مخاطبان سايت خود به ذائقه و سليقه دور از منطق آنها، احترام بيش از حد مي‌گذارند! بسياري از اين مطالب در قالب خاطره، لطيفه، داستان، جملات كوتاه و... به اين سايت‌ها ارسال مي‌شوند كه با همان غلط‌هاي عمدي (براي جلب توجه بيشتر ) يا غيرعمدي (به دليل آشنا نبودن با زبان فارسي) در سايت‌ها منتشر مي‌شوند. خوانندگان و مخاطبان اين سايت هم عمدتاً جوانان و نوجواناني هستند كه از ميزان مخاطرات بدعت در ادبيات چندان آگاهي ندارند و اقدام به بازپخش اين عبارات موهوم مي‌كنند.
پايان سخن
شايد روزي كه برخي هنرپيشگان به بهانه ماندگار كردن لبخند روي لبان مخاطب يا چهره شدن، به جويدن زبان و ادبيات فارسي روي آوردند و كلماتي نظير باريك به بارك الله يا قاط زدن و امثالهم را در رسانه ملي باب كردند، بايد منتظر چنين روزهايي هم مي‌شديم كه عده‌اي اين تحريف را وارد ادبيات نوشتاري كنند. اميد است مسئولان وزارت فخيمه فرهنگ و ارشاد دست كم در خصوص سايت‌هاي رسمي كمي دلواپس باشند و با ارسال بخشنامه‌اي به مديران سايت‌ها از آنها بخواهند از تأييد نظرات و نوشته‌هايي كه داراي غلط‌هاي نوشتاري عمدي و غيرعمدي هستند، خودداري كنند يا بعد از تصحيح اقدام به نشر آنها كنند. از جوانان و افرادي كه در فضاي مجازي فعاليت دارند تقاضا مي‌شود نسبت به زبان فارسي كه يكي از چهار زبان كلاسيك دنيا مي‌باشد (زبان كلاسيك زباني است كه در طول تاريخ دچار كمترين تغيير شده است) احساس مسئوليت بيشتر و از تحريف افعال و كلمات آن دوري كنند و براي جذب مخاطب بيشتر، به محتواي نوشته‌هاي خود بينديشند و سطح نوشته‌ها و مطالب خود را بالا ببرند.
عدم رعايت قوانين رانندگي، ونداليسم يا تخريب اموال عمومي، استفاده از الفاظ نسنجيده و جويده جويده در مراودات اجتماعي و... شواهد ديگري از اين هنجارشكني‌هاي مذموم هستند كه نزد برخي افراد جامعه نوعي ارزش و حتي در قاموس و ادبيات مخصوص به خودشان، هنجار محسوب مي‌شوند. متأسفانه چند صباحي است كه اين بدعت‌گذاري در وادي ادبيات هم رواج پيدا كرده است و بسياري از افراد - خواسته يا ناخواسته - با به كار بردن كلمات داراي غلط املايي در حال گسترش اين ضد ارزش، در دنياي مجازي و واقعي هستند.
حمله به ادبيات در فضاي مجازي
به دليل حجم بالاي شبكه‌هاي اجتماعي و غير قابل كنترل بودن فضاي اينترنت، متأسفانه در بسياري از شبكه‌هاي اجتماعي، سونامي حمله به ادبيات كلمات فارسي چنان قوت و شدت گرفته است كه بيم آن مي‌رود چند صباح ديگر بازگرداندن كلمات و افعال فارسي به شكل اوليه خودشان به دغدغه اول متوليان فرهنگستان زبان فارسي تبديل شود و دور يافتن معادل جهت واژه‌هاي بيگانه را قلم بگيرند! استفاده از افعال جعلي، درج كلمات با غلط‌هاي املايي عمدي، به كارگيري عبارات غلط و. . . از جمله اين بدعت‌گذاري‌هاي نوين است كه در واقع تخريب دنياي ادبيات مي‌باشد. اين كلمات و افعال با چنان سرعتي در بسياري از سايت‌ها، وبلاگ‌ها و شبكه‌هاي اجتماعي در حال تكثير و زاد و ولد هستند كه به نظر مي‌رسد هيچ دارو يا روشي در كاهش جمعيت آنها مؤثر نيست!
بزنگ (زنگ بزن)، عايا (آيا)، خودت طراحيدي (خودت طراحي كردي)، عاقا، حتمن، لطفن و تيليف برخي از اين عبارات هستند كه در دنياي مجازي جايگزين كلمات و افعال واقعي شده‌اند. البته در گذشته نيز به كارگيري چنين افعالي رايج بود كه گاهي به دليل گرته‌برداري مستقيم يا ترجمه تحت‌اللفظي رخ مي‌داد نظير فعل چربيدن به جاي برتري داشتن يا روي كسي حساب كردن به جاي اطمينان داشتن و. . . اما در دنياي مجازي بيشتر اين اشتباهات از روي عمد و با آگاهي از نامناسب بودن و غلط بودن ساختار حادث مي‌شود.
سايت‌هاي رسمي و بي‌توجهي به ادبيات
هر چند مسئوليت نوشته‌هاي يك وبلاگ بر عهده نويسنده آن است و نمي‌توان نويسنده آن را مجبور كرد تا كلمات را به شيوه صحيح انشا كند اما شوربختانه بسياري از اين واژه‌ها و عبارت‌هاي غلط در سايت‌هاي داراي مجوز رسمي از اداره ارشاد ديده مي‌شود. در واقع مسئولان و گردانندگان اين سايت‌ها زحمت پالايش و تصحيح لغات را قبل از تأييد مطالب ارسالي توسط كاربران به خود نمي‌دهند و گاهي اوقات نيز به منظور بالا بردن مخاطبان سايت خود به ذائقه و سليقه دور از منطق آنها، احترام بيش از حد مي‌گذارند! بسياري از اين مطالب در قالب خاطره، لطيفه، داستان، جملات كوتاه و... به اين سايت‌ها ارسال مي‌شوند كه با همان غلط‌هاي عمدي (براي جلب توجه بيشتر ) يا غيرعمدي (به دليل آشنا نبودن با زبان فارسي) در سايت‌ها منتشر مي‌شوند. خوانندگان و مخاطبان اين سايت هم عمدتاً جوانان و نوجواناني هستند كه از ميزان مخاطرات بدعت در ادبيات چندان آگاهي ندارند و اقدام به بازپخش اين عبارات موهوم مي‌كنند.
پايان سخن
شايد روزي كه برخي هنرپيشگان به بهانه ماندگار كردن لبخند روي لبان مخاطب يا چهره شدن، به جويدن زبان و ادبيات فارسي روي آوردند و كلماتي نظير باريك به بارك الله يا قاط زدن و امثالهم را در رسانه ملي باب كردند، بايد منتظر چنين روزهايي هم مي‌شديم كه عده‌اي اين تحريف را وارد ادبيات نوشتاري كنند. اميد است مسئولان وزارت فخيمه فرهنگ و ارشاد دست كم در خصوص سايت‌هاي رسمي كمي دلواپس باشند و با ارسال بخشنامه‌اي به مديران سايت‌ها از آنها بخواهند از تأييد نظرات و نوشته‌هايي كه داراي غلط‌هاي نوشتاري عمدي و غيرعمدي هستند، خودداري كنند يا بعد از تصحيح اقدام به نشر آنها كنند. از جوانان و افرادي كه در فضاي مجازي فعاليت دارند تقاضا مي‌شود نسبت به زبان فارسي كه يكي از چهار زبان كلاسيك دنيا مي‌باشد (زبان كلاسيك زباني است كه در طول تاريخ دچار كمترين تغيير شده است) احساس مسئوليت بيشتر و از تحريف افعال و كلمات آن دوري كنند و براي جذب مخاطب بيشتر، به محتواي نوشته‌هاي خود بينديشند و سطح نوشته‌ها و مطالب خود را بالا ببرند.
