dinaz
کاربر نگاه دانلود
ماسک مرگ چیست؟ ماسک مرگ ۲۰ آدم مشهور دنیا
سایت ۱ پزشک:
ماسک مرگ مجسمه‌ای است از جنس گچ یا موم که پس از مرگ یک شخص، از صورتش به روش ریخته‌گری ساخته می‌شود. ماسک مرگ ممکن است به منظور حفظ خاطره متوفی یا جهت کشیدن نقاشی از وی به کار رود.
ساختن و داشتن ماسک مرگ در قرن هفدهم بسیار مرسوم بوده. بعد‌ها گرفتن عکس، جای این ماسک را گرفت.
اولین بار مصری ها و آفریقایی‌ها ماسک‌های مرگ را ساختند که در واقع یک نوع آیین بود. اما در دوره های میانه بود که این ماسک ها به عنوان یادبودی از مرده ها شناخته شدند. این ماسک ها از جنس وکس، گچ و یا رس بودند و چون امکان خطا و اشتباه در آن نبوده است، نقاشان و مجسمه سازان از این ماسک های مرگ به عنوان منابعی استفاده می کرده اند تا به وسیله ی آن ها بتوانند پرتره و یا مجسمه بسازند.
ماسک مرگ ظرف چند ساعت بعد از مرگ فرد ساخته می‌شد. در اولین مرحله از ساخت ماسک، آنها صورت را کاملا روغن می زنند تا بتوانند بعدا ماسکی که ساخته می شود را راحت از روی صورت فرد جدا کنند. بعد از آن، یک فرد ماهر وارد عمل می شود و صورت را با دولایه از بانداژهای گچی می پوشاند، اولین لایه در واقع جزییات صورت را به خود می‌گرفت و لایه بعدی این جزییات را دقیق‌تر و قوی‌تر می‌کرد.
بعد از آن باید یک ساعت زمان می‌دادند تا گچ روی صورت قرار بگیرد و بعد از برداشتن گچ، این قالبی که به دست آمده است معمولا با موم و یا فلز پر می شود تا بتوان یک حالت سه بعدی داشته باشد.
ناپلئون بناپارت
ولادیمیر لنین
بتهوون
آبراهام لینکلن
آلفرد هیچکاک
ایزاک نیوتون
ولتر
آلفرد نوبل
جان کیتس ( از شاعران بزرگ و برجسته مکتب رمانتیسم در قرن نوزدهم میلادی)
لئو تولستوی
ماکسیمیلیان روبسپیر
ند کلی
هاینریش هیملر
بنجامین فرانکلین
جیمز جویس
نیچه
اولیور کرامول
گوته
نیکلا تسلا
جان دیلینجر (گانگستر معروف)
سایت ۱ پزشک:
ماسک مرگ مجسمه‌ای است از جنس گچ یا موم که پس از مرگ یک شخص، از صورتش به روش ریخته‌گری ساخته می‌شود. ماسک مرگ ممکن است به منظور حفظ خاطره متوفی یا جهت کشیدن نقاشی از وی به کار رود.
ساختن و داشتن ماسک مرگ در قرن هفدهم بسیار مرسوم بوده. بعد‌ها گرفتن عکس، جای این ماسک را گرفت.
اولین بار مصری ها و آفریقایی‌ها ماسک‌های مرگ را ساختند که در واقع یک نوع آیین بود. اما در دوره های میانه بود که این ماسک ها به عنوان یادبودی از مرده ها شناخته شدند. این ماسک ها از جنس وکس، گچ و یا رس بودند و چون امکان خطا و اشتباه در آن نبوده است، نقاشان و مجسمه سازان از این ماسک های مرگ به عنوان منابعی استفاده می کرده اند تا به وسیله ی آن ها بتوانند پرتره و یا مجسمه بسازند.
ماسک مرگ ظرف چند ساعت بعد از مرگ فرد ساخته می‌شد. در اولین مرحله از ساخت ماسک، آنها صورت را کاملا روغن می زنند تا بتوانند بعدا ماسکی که ساخته می شود را راحت از روی صورت فرد جدا کنند. بعد از آن، یک فرد ماهر وارد عمل می شود و صورت را با دولایه از بانداژهای گچی می پوشاند، اولین لایه در واقع جزییات صورت را به خود می‌گرفت و لایه بعدی این جزییات را دقیق‌تر و قوی‌تر می‌کرد.
بعد از آن باید یک ساعت زمان می‌دادند تا گچ روی صورت قرار بگیرد و بعد از برداشتن گچ، این قالبی که به دست آمده است معمولا با موم و یا فلز پر می شود تا بتوان یک حالت سه بعدی داشته باشد.
ناپلئون بناپارت
ولادیمیر لنین
بتهوون
آبراهام لینکلن
آلفرد هیچکاک
ایزاک نیوتون
ولتر
آلفرد نوبل
جان کیتس ( از شاعران بزرگ و برجسته مکتب رمانتیسم در قرن نوزدهم میلادی)
لئو تولستوی
ماکسیمیلیان روبسپیر
ند کلی
هاینریش هیملر
بنجامین فرانکلین
جیمز جویس
نیچه
اولیور کرامول
گوته
نیکلا تسلا
جان دیلینجر (گانگستر معروف)
