زمانی مسی در بارسلونا فقط یک بازیکن بود و البته بهترین؛ آن بارسلونا به واقع از هر حیث حسادت برانگیز بود.
به گزارش "ورزش سه"، زمانی نه چندان دور بارسلونا از تعریف و تمجیدها و از ستایش هایی که از هر طرف سرازیر می شد، لـ*ـذت می برد. تیمی رشک برانگیز که مسی در آن بهترین بازیکن بود. حالا که بارسا تاج و تخت را دو دستی به رئال تقدیم کرده و دیگر نیمار را هم در مجموعه خود نمی بیند نیز اوضاع تغییری نکرده و مسی همچنان به بهترین بودن ادامه می دهد.
اوضاع دیگر مثل گذشته نیست و در باشگاه بارسلونا نان از کره دور و دور تر شده است. در این باشگاه یک نوع حس بی تفاوتی، نادیده گرفتن و اهمال در انجام وظایف دیده می شود ولی این امید در باشگاه هست که هنوز یک مسی وجود دارد که همه کارها را به درستی انجام دهد.
شب گذشته در بازی با بتیس به نظرم می آمد که مسی خود بلیط فروشی در نوکمپ را برعهده داشته یا هم او بود که خط کشی های زمین نوکمپ را انجام داده بود. همین مسی به عنوان کاپیتان داخل زمین هم شد، سه بار توپ هایش را به تیرک کوبید، تیم را در زمین به حرکت در می آورد و جو ورزشگاه را نیز در تمام 90 دقیقه به نفع بارسا مثبت نگاه داشت.
حالا فقط همین مانده که او به جای بارتومئو و مدیران بارسا پای میز مذاکره با دورتموند و لیورپول برای جذب دمبله و کوتینیو بنشیند. به اعتقاد من اگر رئیس بارسا نیمی از هوشمندی و توانایی های مسی را داشت، بارسلونا به این وضع دچار نمی شد. این روزها حال بارسا فقط زمانی خوب است که مسی در زمین جادوگری می کند.
رئال مادرید زیدان
زمانی بود که به نظر می رسید تیکی تاکا و فوتبال مالکانه چیزی در سیطره و تملک بارسلونا باشد.
آن سال ها در رئال مادرید این سبک بازی را به تمسخر می گرفتند و خسته کننده می خواندند. می گفتند اگر رئال مثل بارسا بازی کند، هواداران تیم را هو خواهند کرد ولی این روزها رئال به یک ماشین پاسکاری و رد و بدل شدن توپ بین بازیکنانش بدل شده است.
شب گذشته در بازی با دپورتیوو و نیز سوپرکاپ اروپا برابر یونایتد و همچنین بازی برگشت سوپرکاپ اسپانیا مقابل بارسلونا، سطحی متفاوت از رئال را شاهد بودیم. در مقطع پایانی فصل گذشته و فینال چمپیونزلیگ برابر یوونتوس نیز سبک بازی رئال، تفاوتی آشکار با گذشته داشت.
مودریچ-کروس، کروس-ایسکو، ایسکو-بنزما و تکرار، تکرار و تکرار پاسکاری های دقیق و هدفمند.
این سبک بازی کسالت بار است؟ خسته کننده برای تیم حریف و هوادارانش است که مجبورند به دنبال بازیکنان رئال بدوند تا شاید بتوانند توپ را بگیرند. این یونایتد و یوونتوس بودند که از تماشای بازی رئال خسته و کسل شده بودند. رئال کار با توپ را به بهترین شکلش انجام می دهد. توازن فوق العاده و حس رقابت طلبی بالای رئال از همین هفته اول لالیگا کاملا مشهود است. در ریاسور به خوبی مشخص شد که در فصل جاری تیم های رقیب برای توپ گیری از بازیکنان رئال باید بیشتر از همیشه عرق بریزند و مهمتراینکه، لالیگا در مشت رئال مادرید قرار دارد.
روبرتو پالومار: سردبیر مارکا
به گزارش "ورزش سه"، زمانی نه چندان دور بارسلونا از تعریف و تمجیدها و از ستایش هایی که از هر طرف سرازیر می شد، لـ*ـذت می برد. تیمی رشک برانگیز که مسی در آن بهترین بازیکن بود. حالا که بارسا تاج و تخت را دو دستی به رئال تقدیم کرده و دیگر نیمار را هم در مجموعه خود نمی بیند نیز اوضاع تغییری نکرده و مسی همچنان به بهترین بودن ادامه می دهد.
اوضاع دیگر مثل گذشته نیست و در باشگاه بارسلونا نان از کره دور و دور تر شده است. در این باشگاه یک نوع حس بی تفاوتی، نادیده گرفتن و اهمال در انجام وظایف دیده می شود ولی این امید در باشگاه هست که هنوز یک مسی وجود دارد که همه کارها را به درستی انجام دهد.
شب گذشته در بازی با بتیس به نظرم می آمد که مسی خود بلیط فروشی در نوکمپ را برعهده داشته یا هم او بود که خط کشی های زمین نوکمپ را انجام داده بود. همین مسی به عنوان کاپیتان داخل زمین هم شد، سه بار توپ هایش را به تیرک کوبید، تیم را در زمین به حرکت در می آورد و جو ورزشگاه را نیز در تمام 90 دقیقه به نفع بارسا مثبت نگاه داشت.
حالا فقط همین مانده که او به جای بارتومئو و مدیران بارسا پای میز مذاکره با دورتموند و لیورپول برای جذب دمبله و کوتینیو بنشیند. به اعتقاد من اگر رئیس بارسا نیمی از هوشمندی و توانایی های مسی را داشت، بارسلونا به این وضع دچار نمی شد. این روزها حال بارسا فقط زمانی خوب است که مسی در زمین جادوگری می کند.
رئال مادرید زیدان
زمانی بود که به نظر می رسید تیکی تاکا و فوتبال مالکانه چیزی در سیطره و تملک بارسلونا باشد.
آن سال ها در رئال مادرید این سبک بازی را به تمسخر می گرفتند و خسته کننده می خواندند. می گفتند اگر رئال مثل بارسا بازی کند، هواداران تیم را هو خواهند کرد ولی این روزها رئال به یک ماشین پاسکاری و رد و بدل شدن توپ بین بازیکنانش بدل شده است.
شب گذشته در بازی با دپورتیوو و نیز سوپرکاپ اروپا برابر یونایتد و همچنین بازی برگشت سوپرکاپ اسپانیا مقابل بارسلونا، سطحی متفاوت از رئال را شاهد بودیم. در مقطع پایانی فصل گذشته و فینال چمپیونزلیگ برابر یوونتوس نیز سبک بازی رئال، تفاوتی آشکار با گذشته داشت.
مودریچ-کروس، کروس-ایسکو، ایسکو-بنزما و تکرار، تکرار و تکرار پاسکاری های دقیق و هدفمند.
این سبک بازی کسالت بار است؟ خسته کننده برای تیم حریف و هوادارانش است که مجبورند به دنبال بازیکنان رئال بدوند تا شاید بتوانند توپ را بگیرند. این یونایتد و یوونتوس بودند که از تماشای بازی رئال خسته و کسل شده بودند. رئال کار با توپ را به بهترین شکلش انجام می دهد. توازن فوق العاده و حس رقابت طلبی بالای رئال از همین هفته اول لالیگا کاملا مشهود است. در ریاسور به خوبی مشخص شد که در فصل جاری تیم های رقیب برای توپ گیری از بازیکنان رئال باید بیشتر از همیشه عرق بریزند و مهمتراینکه، لالیگا در مشت رئال مادرید قرار دارد.
روبرتو پالومار: سردبیر مارکا
