!!!!F!!!!
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/01/01
- ارسالی ها
- 6,626
- امتیاز واکنش
- 24,157
- امتیاز
- 891
شنا مهارت یا ورزش شناور ماندن و حرکت درون آب است. شنا کردن به معنی حرکت انسان یا حیوان بدون هر گونه کمک خارجی درون آب است. آموختن شنا علاوه بر تقویت جسم در مواقع اضطراری و افتادن ناگهانی درون آب زندگی انسان را نجات خواهد داد. بسیاری از حیوانات هنگام تولد و به طور غریزی، قادر به شنا کردن هستند اما انسان باید شنا کردن را یاد بگیرد.یادگیرندگان شنا تمرین‌های خود را اغلب در استخرهای کم عمق و کناره دریاها شروع می‌کنند. آنها ابتدا شناور ماندن روی آب و سپس حرکت‌های پا را می‌آموزند و در پایان حرکت‌های دست را نیز یاد خواهند گرفت. برای شنا کردن آسان و روان، شناگران در مفاصل اصلیشان به انعطاف‌پذیری مطلوبی نیاز دارند.شناگران تازه کار باید چگونگی حرکت‌های هماهنگ دست با نفس کشیدن را تمرین کنند. شناگران معمولاً یک یا چند شنا می‌آموزند.
تاریخچه شنا در جهان
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.
مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. ز قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می‌افتادند یا حتی پیش تر شنا می‌آموختند. نشانه‌هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی‌ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته میشود که در سدهٔ یکم پیش از میلاد گایوس ماسناسرایزن سیـاس*ـی سزار آگوست رومی، نخستین استخر آب گرم را ساخت.
برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سده‌های میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری‌های مسری می‌دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله‌ای برای درمان استفاده میشود. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین» لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه‌ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه‌ای بریتانیا بود. فدراسیون‌های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند.
تاریخچه شنا در ایران
تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است و به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.
در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجـ*ـاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.
نخبگان تاریخ شنا
اولین شناگر مردی که شنای ۱۰۰ متر کرال سـ*ـینه را زیر یک دقیقه شنا کرد، جانی ویسمولر آمریکایی بود. وی این مسافت را در۵۸ ثانیه و۶ دهم ثانیه در سال۱۹۲۲ شنا کرد. اولین زنی که این مسافت را زیر یک دقیقه شنا کرد داون فریزر است. او در سال ۱۹۶۲، ۱۰۰ متر کرال سـ*ـینه را در ۵۹ ثانیه و ۹ دهم ثانیه پیمود.
موفقترین قهرمان مرد المپیک تمامی ادوار شنا (مایکل فلپس) آمریکایی است. این شناگر در المپیک ۲۰۰۸ پکن صاحب مدال طلا شد. در میان زنان (کریستین اتو) با کسب ۶ مدال طلا در المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۴ مدال طلا در رشته‌های انفرادی و ۲ مدال طلا در مسابقات تیمی، پرافتخارترین زن شناگر می‌باشد.
رشته محبوب؛
طبق آمار مسابقات المپیک ریو این رشته جزو محبوب ترین ورزش ها بود و همین مسئله نیز نشان می دهد که این ادعا صحت دارد هر ساله به علاقمندان به این رشته ورزشی افزوده می شود.
نکته جالب اینکه خیلی از افرادی که حتی شنا را به عنوان یک ورزش حرفه ای انتخاب نمی کنند هم با مراجعه به کلاس های آموزشی در هر رده سنی سعی بر آموزش آن دارند.
همین مسئله و جذابیت آب تنی سبب شده که ما شاهد مدل های مختلفی از شنا باشیم که توسط افراد آماتور تا حرفه ای انجام می شود اما آنچه در مسابقات رسمی به عنوان ورزش شنا شناخته می شود متفاوت است و این رشته ورزشی رشته ها و مواد مختلف شنا ی مخصوص به خود را دارد که در ادامه با آن ها آشنا خواهیم شد.
در واقع در کلیه مسابقات رسمی و بین المللی ۴ نوع با استیل های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱- شنای آزاد ( هر نوع شنایی می تواند باشد بجز کرال پشت – قورباغه – پروانه ) ، گونه‌ای از شنا است که توسط فینا تعریف شده و در مسابقات مختلف جهانی و المپیک اجرا میشود که از سریع‌ترین سبک‌های شنا محسوب میشود
۲- کرال پشت
۳- شنای قورباغه
۴- شنای پروانه
این چهار شنا از رده های مختلف سنی با متراژهای مختلف بر گزار می شود.
در بر گزاری مسابقات رسمی سه رده سنی وجود دارد:
نوجوانان در سنین : زیر ده سال – ۱۱ و ۱۲ سال – ۱۳ و ۱۴ سال
جوانان در سنین : ۱۵ و ۱۶ و ۱۷ سال
بزرگسال (عموم) در سنین: ۱۸ به بالا
علاوه بر مسابقات انفرادی مسابقاتی نیز بصورت امدادی ( ۴ نفره ) مختلط – آزاد بر گزار می شود در مسابقات امدادی ( مختلط امدادی ) حتما باید از ۴ شناگر استفاده شود که نفر اول آن کرال پشت – نفر دوم قورباغه و شناگر سوم پروانه و آخرین شناگر شنای آزاد انجام دهد . در شنای مختلط انفرادی یک شناگر که شنای اول آن پروانه شنای دوم آن پشت و دو شنای آخر قورباغه و آزاد می باشد.
مواد مسابقه دو سال :
۵۰ متر آزاد – ۵۰ متر قورباغه – ۵۰ متر پشت – ۵۰ متر پروانه – ۵۰*۴ آزاد انفرادی و تیمی
مواد مسابقه ۱۱ -۱۲ سال :
۵۰ متر آزاد – ۱۰۰ و ۲۰۰ آزاد – ۱۰۰ قورباغه – ۱۰۰ پشت – ۱۰۰ پروانه – ۲۰۰ مختلط انفرادی – ۱۰*۴ تیمی مواد مسابقات۱۳ – ۱۴ سال:
۱۰۰ و ۲۰۰ و ۴۰۰ آزاد – ۱۰۰ و ۲۰۰ قورباغه – ۱۰۰ و ۲۰۰ پشت – ۱۰۰ و۲۰۰ پروانه – ۵۰*۴ مختلط انفرادی -۱۰۰ *۴ آزاد تیمی ۱۰۰ *۴ مختلط تیمی
موارد مسابقات ۱۷-۱۶-۱۵ سال:
شنا ۱۰۰ و ۲۰۰ و ۴۰۰ و ۵۰۰ آزاد – ۱۰۰ و ۲۰۰ پشت – ۱۰۰ و ۲۰۰ قورباغه – ۱۰۰و۲۰۰ پروانه – ۵۰*۴ و۱۰۰*۴ مختلط انفرادی – ۱۰۰*۴ و۲۰۰*۴ مختلط تیمی
یک شناگر می تواند در همه موارد بالا شرکت کند واز هر تیم در هر مواد ۲ نفر بیشتر نمی توانند شرکت نمایند.
مقررات برگزاری مسابقه:
در هر مسابقه شنا اگر بصورت کشوری ورسمی برگزار شود حداقل ۳۰ داور نیاز دارد که این تعداد را در مسابقه داخلی میتوان به ۱۵-۱۰ نفر کاهش یابد داوران مسابقه شامل:
سر داور ۱ نفر – استارتر-داوران وقت نگهدار برای هر خط ۳ نفر – سرپرست وقت نگهداران – داور برگشت – سرپرست داوران برگشت۲ نفر – داوران استیل ۲ نفر – داور برگشت در ابتدا وانتهای استخر ۱ نفر – منشی کل ۱ نفر – هماهنگ کننده ۲ نفر – گوینده ۱نفر – داور رده بنده دست کم برای هر خط ۱ نفر – سر پرست داوران رده بندی
خطرات شنا
شنا یک ورزش سالم است و در مقایسه با ورزش‌های دیگر خطرات کمتری در پی دارد. با این وجود تعداد کمی خطرات وجود دارد که در زیر می‌آید:
تاریخچه شنا در جهان
شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور و یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.
مسابقات سازمان یافته شنا در قرن ۱۹ میلادی قبل از ورود ژاپن به دنیای غرب شکل گرفت. ز قرار معلوم مردم ساحل نشین اقیانوس آرام، به کودکان هنگامی که به راه می‌افتادند یا حتی پیش تر شنا می‌آموختند. نشانه‌هایی از مسابقات گاه و بی گاه میان مردم یونان باستان وجود دارد و همچنین یکی از بوکسورهای معروف یونان شنا را به عنوان تمرین در برنامه ورزشی خود گنجانیده بود. رومی‌ها اولین استخرهای شنا را بنا کردند و گفته میشود که در سدهٔ یکم پیش از میلاد گایوس ماسناسرایزن سیـاس*ـی سزار آگوست رومی، نخستین استخر آب گرم را ساخت.
برخی عدم تمایل اروپائیان به شنا را در سده‌های میانه ترس از گسترش و سرایت عفونت و بیماری‌های مسری می‌دانند از طرفی شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در سواحل بریتانیای کبیر در اواخر قرن ۱۷ میلادی از شنا در آب به عنوان وسیله‌ای برای درمان استفاده میشود. البته تا پیش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفریح و ورزش در میان مردم جایگاهی پیدا نکرد. زمانی که نخستین سازمان شنا در سال ۱۸۳۷ تأسیس شد در پایتخت بریتانیا یعنی لندن، ۶ استخر سر پوشیده وجود داشت که مجهز به تخته شیرجه بودند. در سال ۱۸۴۶ اولین مسابقه شنا در مسافت ۴۴۰ یارد در استرالیا بر پا شد که بعد از آن هر ساله نیز به اجرا در آمد. باشگاه شنای «متروپولیتین» لندن در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد که بعدها به انجمن شنای غیر حرفه‌ای تغییر نام پیدا کردکه در واقع هیئت رئیسه شنای غیر حرفه‌ای بریتانیا بود. فدراسیون‌های ملی شنا در چندین کشور اروپایی در سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ شکل گرفتند.
تاریخچه شنا در ایران
تاریخچه شنا به عنوان یک ورزش، در ایران، بسیار کوتاه است و به طور کلی هم این رشته از ورزش به نسبت دیگر رشته‌ها در کشور ایران چندان پیشرفتی حاصل نکرده‌است. در حالی که به جهت موقعیت جغرافیایی ایران که در شمال و جنوب کشور به دریا متصل است و هم به جهت تأکیدات مذهبی، می‌بایستی این ورزش را مورد توجه قرار می‌دادند.
در قدیم، مکان‌هایی شبیه استخر سرپوشیده در حمام‌ها می‌ساختند، به نام چال حوض. این چال حوض‌ها، که حداکثر از ۱۰ متر تجـ*ـاوز نمی‌کرد، برای شنا کردن و آب بازی بود. در اطراف چال حوض‌ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ یا ۳ متر وجود داشت که از بالای آن به درون آب می‌پریدند و عملیاتی مانند پشتک و وارو انجام می‌دادند. روشنایی چال حوض‌ها از سوراخ کوچکی که در سقف بود، تأمین می‌شد. در این گونه آبگیرهای غیر بهداشتی، هیچ گونه مقرراتی وجود نداشت و هر کس می‌توانست قبل از استحمام یا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازی و شنا که به معنای واقعی هم شنا نبود بپردازد. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران یک استخر برای آموزش شنا به دانشجویان دانشکده افسری ساخته بودند. در سال ۱۳۱۴، استخر دیگری در باغ فردوس شمیران احداث شد که به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستین استخری که برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول جدید شنا به آنها به وجود آمد، در سال ۱۳۱۴در منظریه تهران بود که یک مربی ورزش خارجی به نام «گیبسون» بر آن نظارت می‌کرد. پایه‌های ورزش شنای نوین در ایران از همان استخر منظریه گذاشته شد.
نخبگان تاریخ شنا
اولین شناگر مردی که شنای ۱۰۰ متر کرال سـ*ـینه را زیر یک دقیقه شنا کرد، جانی ویسمولر آمریکایی بود. وی این مسافت را در۵۸ ثانیه و۶ دهم ثانیه در سال۱۹۲۲ شنا کرد. اولین زنی که این مسافت را زیر یک دقیقه شنا کرد داون فریزر است. او در سال ۱۹۶۲، ۱۰۰ متر کرال سـ*ـینه را در ۵۹ ثانیه و ۹ دهم ثانیه پیمود.
موفقترین قهرمان مرد المپیک تمامی ادوار شنا (مایکل فلپس) آمریکایی است. این شناگر در المپیک ۲۰۰۸ پکن صاحب مدال طلا شد. در میان زنان (کریستین اتو) با کسب ۶ مدال طلا در المپیک ۱۹۸۸ سئول، ۴ مدال طلا در رشته‌های انفرادی و ۲ مدال طلا در مسابقات تیمی، پرافتخارترین زن شناگر می‌باشد.
رشته محبوب؛
طبق آمار مسابقات المپیک ریو این رشته جزو محبوب ترین ورزش ها بود و همین مسئله نیز نشان می دهد که این ادعا صحت دارد هر ساله به علاقمندان به این رشته ورزشی افزوده می شود.
نکته جالب اینکه خیلی از افرادی که حتی شنا را به عنوان یک ورزش حرفه ای انتخاب نمی کنند هم با مراجعه به کلاس های آموزشی در هر رده سنی سعی بر آموزش آن دارند.
همین مسئله و جذابیت آب تنی سبب شده که ما شاهد مدل های مختلفی از شنا باشیم که توسط افراد آماتور تا حرفه ای انجام می شود اما آنچه در مسابقات رسمی به عنوان ورزش شنا شناخته می شود متفاوت است و این رشته ورزشی رشته ها و مواد مختلف شنا ی مخصوص به خود را دارد که در ادامه با آن ها آشنا خواهیم شد.
در واقع در کلیه مسابقات رسمی و بین المللی ۴ نوع با استیل های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
۱- شنای آزاد ( هر نوع شنایی می تواند باشد بجز کرال پشت – قورباغه – پروانه ) ، گونه‌ای از شنا است که توسط فینا تعریف شده و در مسابقات مختلف جهانی و المپیک اجرا میشود که از سریع‌ترین سبک‌های شنا محسوب میشود
۲- کرال پشت
۳- شنای قورباغه
۴- شنای پروانه
این چهار شنا از رده های مختلف سنی با متراژهای مختلف بر گزار می شود.
در بر گزاری مسابقات رسمی سه رده سنی وجود دارد:
نوجوانان در سنین : زیر ده سال – ۱۱ و ۱۲ سال – ۱۳ و ۱۴ سال
جوانان در سنین : ۱۵ و ۱۶ و ۱۷ سال
بزرگسال (عموم) در سنین: ۱۸ به بالا
علاوه بر مسابقات انفرادی مسابقاتی نیز بصورت امدادی ( ۴ نفره ) مختلط – آزاد بر گزار می شود در مسابقات امدادی ( مختلط امدادی ) حتما باید از ۴ شناگر استفاده شود که نفر اول آن کرال پشت – نفر دوم قورباغه و شناگر سوم پروانه و آخرین شناگر شنای آزاد انجام دهد . در شنای مختلط انفرادی یک شناگر که شنای اول آن پروانه شنای دوم آن پشت و دو شنای آخر قورباغه و آزاد می باشد.
مواد مسابقه دو سال :
۵۰ متر آزاد – ۵۰ متر قورباغه – ۵۰ متر پشت – ۵۰ متر پروانه – ۵۰*۴ آزاد انفرادی و تیمی
مواد مسابقه ۱۱ -۱۲ سال :
۵۰ متر آزاد – ۱۰۰ و ۲۰۰ آزاد – ۱۰۰ قورباغه – ۱۰۰ پشت – ۱۰۰ پروانه – ۲۰۰ مختلط انفرادی – ۱۰*۴ تیمی مواد مسابقات۱۳ – ۱۴ سال:
۱۰۰ و ۲۰۰ و ۴۰۰ آزاد – ۱۰۰ و ۲۰۰ قورباغه – ۱۰۰ و ۲۰۰ پشت – ۱۰۰ و۲۰۰ پروانه – ۵۰*۴ مختلط انفرادی -۱۰۰ *۴ آزاد تیمی ۱۰۰ *۴ مختلط تیمی
موارد مسابقات ۱۷-۱۶-۱۵ سال:
شنا ۱۰۰ و ۲۰۰ و ۴۰۰ و ۵۰۰ آزاد – ۱۰۰ و ۲۰۰ پشت – ۱۰۰ و ۲۰۰ قورباغه – ۱۰۰و۲۰۰ پروانه – ۵۰*۴ و۱۰۰*۴ مختلط انفرادی – ۱۰۰*۴ و۲۰۰*۴ مختلط تیمی
یک شناگر می تواند در همه موارد بالا شرکت کند واز هر تیم در هر مواد ۲ نفر بیشتر نمی توانند شرکت نمایند.
مقررات برگزاری مسابقه:
در هر مسابقه شنا اگر بصورت کشوری ورسمی برگزار شود حداقل ۳۰ داور نیاز دارد که این تعداد را در مسابقه داخلی میتوان به ۱۵-۱۰ نفر کاهش یابد داوران مسابقه شامل:
سر داور ۱ نفر – استارتر-داوران وقت نگهدار برای هر خط ۳ نفر – سرپرست وقت نگهداران – داور برگشت – سرپرست داوران برگشت۲ نفر – داوران استیل ۲ نفر – داور برگشت در ابتدا وانتهای استخر ۱ نفر – منشی کل ۱ نفر – هماهنگ کننده ۲ نفر – گوینده ۱نفر – داور رده بنده دست کم برای هر خط ۱ نفر – سر پرست داوران رده بندی
خطرات شنا
شنا یک ورزش سالم است و در مقایسه با ورزش‌های دیگر خطرات کمتری در پی دارد. با این وجود تعداد کمی خطرات وجود دارد که در زیر می‌آید:
- غرق شدن و استنشاق آب به دلیل:
- شرایط ناسازگار آب که باعث آبپوشیدگی یا آب گرفتگی شناگر میشود یا استنشاق آب را در پی دارد
- این که دیگران برای بازی یا عمداً سرمان را به زیر آب فشار دهند
- خستگی مفرط یا بی هوشی
- ناتوانی از طریق بیهوشی حاصل از شنا در آب‌های کم عمق (یا بیهوشی غواص که نفس را زیر اب حبس کرده)، حمله قلبی، نارسایی سینوس‌های شریانی یا شنای بیش از حد
- اثرات مضر زیر آب ماندن:
- غرق شدن ناشی از استنشاق آب شور که حباب‌هایی در ریه‌ها ایجاد می‌کند که تنفس را مشکل می‌کند
- علایم بیماری و سندرم ناشی از استنشاق آب شور
- شوک دمایی ناشی از پریدن در آب (خیلی سرد یا خیلی گرم) باعث ایست قلبی میشود
- برآمدگی استخوانی در کانال گوش که نتیجه فرو رفتن طولانی مدت آب در کانال گوش است و موسوم به گوش شناگران است
- قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی:
- کلر گند زدا pH آب را افزایش می‌دهد. مقدار زیاد pH ممکن است باعث سوزش چشم یا پوست شود
- استنشاق کلرٍ؛ استنشاق طولانی مدت مقادیر کم کلر موجود درسطح آب ممکن است اثرات مخربی بر ریه‌ها بگذارد به خصوص برای کسانی که آسم دارند. این مشکل ممکن است با استفاده از استخر‌هایی که سیستم تهویه بهتری دارند حل شود. با یک استخر روباز با نتیجه بهتری مواجه می‌شویم.
- قرار گرفتن طولانی مدت در برابر کلر اثرات مخرب آرایشی دربر دارد. مثلا رنگ مو را تغییر می‌دهد. کلر ساختار مو را خراب می‌کند و آن را مجعد و پیچیده می‌کند. کلر می‌تواند مس را در خود حل کند که این خاصیت باعث میشود رنگ مو تغییر کند. مراقبت خوب از استخر می‌تواند مقدار مس موجود در آب را کاهش دهد. تر کردن مو با استفاده از مایعات لغزنده مخصوص قبل از ورود به استخر می‌تواند جذب مس را کاهش دهد.
- کلر حتی بعد از چند بار شستن معمولاً به صورت بی آب روی پوست باقی می‌ماند. این کلر وقتی دوباره در یک ترکیب آبدار (آبپوشیده) برگردد بدبو میشود (وقتی بزاق روی آن ریخته شود یا در طی دوش گرفتن و غیره)
- عفونت:
- آب بسته به نوع آن محل ایده آلی برای باکتری‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها است.
- عفونت پوست حاصل از شنا یا حمام باعث بیماری ترک خوردن بین انگشتان پا میشود. آسان‌ترین روش برای رفع این مشکل تمیز کردن بین انگشتان پاست.
- انگل‌های میکروسکپی مثل کریپتوسپوریدیوم می‌توانند در برابر کلر مقاومت کنند و اگر شناگر آن را ببلعد دچار بیماری‌های اسهالی میشود.
- بیماری‌های گوش، التهاب گوش میانی، التهاب گوش خارجی
- وقتی تعادل میزان کلر موجود در آب به هم بخورد ممکن است بیماری‌های جدی همچون برونشیت مزمن و آسم به وجود آید.
- فعالیت‌های خود شناگران:
- صدمات ناشی از فعالیت زیاد؛ به عنوان مثال شنای پروانه مسابقه‌ای (پروانه سرعت، و نه استقامت) ممکن است باعث مقداری کمر درد شود شامل شکستن استخوان‌های ستون فقرات در موارد نادر و درد شانه‌ها پس از سالهای متمادی تمرین، شنای قورباغه ممکن است باعث درد مچ پا و درد مفاصل ران شود، شنای آزاد و کرال پشت ممکن است باعث ورم زانو شود.
- نفس نفس زدن بیش از حد برای نگه داشتن نفس در زیر آب باعث میشود که دی اکسید کربن در خون کم شود و در نتیجه کم شدن متوالی هوشیاری بموجب بیهوشی میشود.
- شرایط نامساعد جوی و وضع نابسامان آب:
- جریان‌ها از جمله موج و رودها می‌تواند خستگی مفرط را به دنبال داشته باشد و شناگرانا به دور از ناحیه سالم هدایت کند یا آنها را به زیر آب بکشد.
- باد، موج را زیاد می‌کند و می‌تواند باعث از دست رفتن کنترل شناگر شود.
- کم شدن حرارت بدن در اثر شنا در آب‌های سرد می‌تواند به سرعت باعث خستگی مفرط یا بیهوشی شود.
- شدت آفتاب سوختگی می‌تواند با انعکاس نور به وسیله سطح آب و نپوشیدن لباس مناسب شنا بیشتر شود. ماندن زیاد در آفتاب می‌تواند یکی از علت‌های سرطان پوست باشد.
- اشیاء موجود در آب:
- پروانه کشتی علت بزرگی برای صدمات است چه در وقت شنا در زیر قایق و نزدیک آن و چه هنگام بالا آمدن از قایق
- برخورد به شناگران دیگر یا به دیوار استخر یا سنگ یا قایق
- شیرجه زدن در آب‌هایی که اشیایی با عمق کم در آن هستند مخصوصاً در آب گل آلود (چون عمق آب را نمی‌بینیم)
- پای نهادن روی چیزهای شکسته همچون شیشه خرده
- جانوران آبزی:
- نیش زدن کاواکان (کاواکان یا توتیاء البحر نوعی ماهی است که بدن چتر مانندی دارد و بیشتر در سواحل نیو انگلند زندگی می‌کند) و مرجان تیزی‌های موجود در آب که به وسیله جاندارانی چون خارپوست دریایی و صدف دوکپه‌ای راه‌راهو پوماهی ایجاد شده‌است.
- گاز گرفتن کوسه و ماهی‌ها دیگر و مار‌ها و نیشگون گرفتن خرچنگ
- شوک‌های الکتریکی ناشی از شعاع‌های الکتریکی یا ماهی‌های الکتریکی
