Ghostwriter
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2014/08/19
- ارسالی ها
- 1,028
- امتیاز واکنش
- 34,103
- امتیاز
- 1,030
این لیست، به معرفی معروف‌ترین و سرشناس‌ترین هنرمندان امپرسیونیست به همراه عکس‌هایی از آثار آنها و خلاصه‌ای از بیوگرافی‌شان، اختصاص دارد. نام تمام هنرمندان بزرگی که با جنبش امپرسیونیسم همراه شده بودند را می‌توانید در این لیست پیدا کنید. اسامی موجود در این لیست بر اساس شهرت مرتب شده‌اند؛ بدین‌ترتیب اولین نفر مشهورترین آنهاست.
می‌توان امپرسیونیسم را استیلای لحظه بر بقا و تداوم و این احساس که هر پدیده یک منظومهٔ گذرا و تکرار نشدنی دانست که عبور دوباره نمی‌پذیرد، یعنی جهانی که پدیده‌هایش دائما در جریان و تحولند و در مقایسه تمامی هنرهای پیش از خود که همه هنرها نتیجه یک ترکیب بودند؛ امپرسیونیسم را می‌توان نتیجهٔ یک تجزیه دانست.
معروف‌ترین هنرمندان امپرسیونیست را بهتر بشناسید.
۱. کلود مونه
اسکار-کلود مونه (Oscar-Claude Monet) متولد ۱۴ نوامبر ۱۸۴۰، شهر پاریس فرانسه، بنیانگذار نقاشی دریافتگری یا امپرسیونیسم (Impressionnisme) بود.
اصطلاح امپرسیونیسم درواقع از نقاشی Impression soleil levant به معنی «دریافت طلوع آفتاب» اقتباس شده است.
امپرسیونیسم، شیوه هنری گروه بزرگی از نگارگران آزاداندیش و نوآور فرانسه در نیمه دوم سده نوزدهم بود که به سرعت جهانگیر شد. این شیوه مبتنی بر نشان دادن دریافت و برداشت مستقیم هنرمند از دیده‌های زودگذر با به کار بردن لخته رنگ‌های تجزیه شده و تابناک برای نمایش لرزش‌های نور خورشید، بود.
در این روش اصول مکتبی طراحی دقیق و سایه روشن کاری و ژرفانمایی (پرسپکتیو) فنی و ترکیب بندی متعادل و معماری گونه رعایت نمی‌شود.
Impression soleil levant – اثر کلود مونه – ۱۸۷۲
در کتاب‌های مرجع تاریخ هنر، مونه و مانه را پدران سبک امپرسیونیسم دانسته‌اند، سبکی که در نیمه دوم قرن ۱۹، پا به عرصه هنر گذاشت.
البته امپرسیونیسم یک شبه زاده نشد و پایه‌های آن را می‌توان در آرای هگل و نیچه و فلسفهٔ نسبی گرایی آنها دید. سبکی که بیش از هر سبک نقاشی از ادبیات مدرن و به خصوص داستان کوتاه و اشعار مدرنیستی وام گرفته است.
۲. ونسان ونگوگ
وَنسان وَن‌گوگ (Vincent Willem van Gogh) متولد ۳۰ مارس ۱۸۵۳، شهر زوندرت هلند، نقاش پسادریافتگر یا پُست‌امپرسیونیسم (Postimpressionnisme) بود. آثار او تاثیر بسیاری بر هنر قرن بیستم داشت.
کار او شامل پرتره‌ها، خودنگاره‌ها، مناظر، طبیعت بی‌جان، سروها، مزارع گندم و گل‌های آفتابگردان است. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آب‌رنگ، طراحی و چاپ می‌شود.
سلف پرتره – ونگوگ – ۱۸۸۷
ون گوگ در ابتدا تحت تأثیر نقاشی‌های هلندی از رنگ‌های تیره و محزون استفاده می‌کرد تا اینکه به واسطه برادرش، با نقاشان دریافتگر آشنا شد. آشنایی وی با جنبش‌هایدریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
ون گوگ شیفته نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقهٔ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتابگردان بود. مجموعهٔ گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آنها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند شامل ۱۱ اثر می‌باشد. خودنگاره‌ها و شب‌های پرستارهٔ وی از دیگر نقاشی‌های برجستهٔ او محسوب می‌شوند.
گل‌های آفتابگردان – ونسان ونگوگ – ۱۸۸۹
۳. پی‌یر آگوست رنوآر
پی‌یر آگوست رنوآر (Pierre Auguste Renoir) متولد ۲۵ فوریه ۱۸۴۱ در شهر لیموژ فرانسه، از نقاشان به‌نام امپرسیونیست بود.
رنوآر پس از مهاجرت به پاریس، نقاش‌خانه‌ای دایر کرد و به صورت‌نگاری می‌پرداخت. نقاشی‌های او در ابتدا تحت تاثیر هنر چینی قرار داشت؛ سپس به سبک نقاشانی همچون سیسیلی و کلود مونه که ازز بنیانگذاران مکتب امپرسیونیسم در نقاشی بودند پیوست.
تاب – پی‌یر رنوآر – ۱۸۷۶
نقاشی «ضیافت در شب»، از بهترین آثار امپرسیونیسم به شمار می‌رود. در نقاشی‌های «آسیای گالِت»، «تاب» و «لوژ» رنوآر بیش از خود اشیا به انعکاسات نور در اشیاء توجه داشته است. او نخستین هنرمندی بود که رنگ مشکی را از آثار خود حذف کرد.
وی در دومین، سومین و هفتمین دور نمایشگاه امپرسیونیسم همراه مونه و دیگر پیشگامان این مکتب نقاشی شرکت کرد و در طی سال‌های ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۳ نمایشگاه‌هایی را به صورت انفرادی برپا کرد.
در سال ۱۸۷۵، مشکلات مالی هنرمندان سبک امپرسیونیسم آنها را وادار به حراج آثار خود کرد. در سال ۱۸۹۰ برای آخرین بار در یک نمایشگاه گروهی همراه دیگر هنرمندان امپرسیونیست شرکت کرد و مدال لژیون را نصیب خود کرد.
۴. ادگار دگا
هیلار ژرمَن اِدگار دِ گا (Hilaire Germain Edgar De Gas) معروف به اِدگار دِگا (Edgar Degas) متولد ۱۹ ژوئیه ۱۸۳۴ در شهر پاریس، نقاش، طراحی بود که در زمینه مجسمه‌سازی و چاپ نیز فعالیت می‌کرد.
بسیاری او را از پایه‌گذاران امپرسیونیسم می‌دانند اما خودش بیشتر بر سبک رئالیسم تاکید داشت.
خانواده بالِلی – ادگار دگا – ۱۸۶۰-۱۸۶۲
دگا، نگرش نقاشانه‌ای به اشیاء داد که از مانه الهام گرفته بود و همچنین ابزارهای ترکیبی نوآورانه به کار گرفت که به تصاویرش کیفیتی گذرا و خود جوش می‌بخشیدند و بیننده را در جایگاه تماشاگرانهٔ خیابان گرد نامشهود قرار می‌داد.
صاحب نظران اغلب ترکیب‌های بدیع دگا را به چاپ‌های ژاپنی نسبت می‌دادند. این چاپ‌ها در اواخر دههٔ ۱۸۵۰ در بازار پاریس فروان بودند. فرانسوی‌ها به طور ویژه‌ای تحت تاثیر فرهنگ ژاپنی قرار گرفتند که این نفوذ، ژاپنی گرایی یا به اصطلاح ژاپنیسم نام گرفت.
۵. ادوارد مانه
ادوار مانه (Édouard Manet) متولد ۲۳ ژانویه، ۱۸۳۲ در شهر پاریس فرانسه، از محوری‌ترین نقاشان در انتقال از رئالیسم به امپرسیونیسم بود.
شاهکارهای ابتدایی مانه، «ناهار در چمنزار» و «المپیا» بسیار بحث برانگیز بودند و همواره به عنوان خط مشی برای نقاشان جوان امپرسیونیسم، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. امروزه این آثار را پایه و اساس تکامل هنر مدرن می‌شناسند.
گاوباز مرده – ادوارد مانه – ۱۸۶۴-۱۸۶۵
مانه از ۱۸۵۰۰ تا ۱۸۵۶ میلادی، تحت آموزش نقاش آکادمیک توماس کوتر که یکی از تاثیرگذارترین نقاشان وقایع تاریخی در فرانسه بود، قرار گرفت. او در اوقات فراغتش آثار استادان قدیم نقاشی در لوور را کپی می‌کرد.
از سال ۱۸۵۳ تا سال ۱۸۵۶ میلادی، پس از سفر به آلمان، ایتالیا و هلند، تحت تاثیر آثاری از نقاشان اسپانیایی،دیه‌گو ولاسکز و فرانسیسکو گویا و همچنین، هنرمند هلندی فرانس هالس قرار گرفت.
در ۱۸۵۶۶، ادوار استودیوی خود را باز کرد و سبک او در کارهای این دوران بیشتر با ضربات نرم قلم‌مو، مختصرسازی جزئیات کار و عدم استفاده از رنگ‌های انتقالی همراه بود.
۶. پل سزان
پُل سِزان (Paul Cézanne) متولد ۱۹ ژانویه ۱۸۳۹ در شهر اکس-آن-پروانس، فرانسه، یکی از تاثیرگذارترین نقاشان مدرن و همچنین یکی از برجسته‌ترین نقاشان پسادریافتگر (پُست‌امپرسیونیسم) محسوب می‌شود. وی آثارش را در کنار آثار هنرمندان امپرسیونیست به نمایش می‌گذاشت.
هنرمندان امپرسیونیست
جاده‌ای در شان‌تی‌یی – پل سزان – ۱۸۸۸
نوآوری‌های او چه در شیوهٔ اجرای نقاشی‌ها و چه در سبک، بعد نمایی، ترکیب‌بندی و رنگ‌آمیزی آنها بر هنر سدهٔ بیستم تاثیر شگرفی گذاشت.
پیکاسو ترکیب‌بندی‌های سطوح او را به شیوهٔ کوبیسم گسترش داد و ماتیس به رنگ‌آمیزی‌هایش دلبسته بود. از هر دوی این نقاشان آمده‌است که «سزان پدر همهٔ ما است».
دوران هنری او به دوران تاریکی (۱۸۷۰-۱۸۶۲)، ساختارگی (۱۸۷۹ – ۱۸۸۰) و دوران تنهایی و آفرینش روشنایی تقسیم می‌شود.
۷. آلفرد سیسلی
آلفرد سیسلی (Alfred Sisley) متولد ۳۰ اکتبر ۱۸۳۰ در شهر پاریس فرانسه، یک نقاش امپرسیونیسم بریتانیایی-اصل بود. آثار او جزو سازگارترین آثار امپرسیونیست در زمینهٔ نقاشی چشم‌انداز و فضای باز است.
نمای کانال سان مارتین – آلفرد سیسلی – ۱۸۷۰
این هنرمند به نقاشی فیگور علاقه چندانی نداشت و برخلاف رنوار و کامی پیسارو نشان داد که امپرسیونیسم نیازهای هنری خود را برآورده و اشباع کرده است.
۸. مری کست
مری استیونسن کست (Mary Cassatt) متولد ۲۲ مه ۱۸۴۴در پنسیلوانیای آمریکا، از هنرمندان امپرسیونیست قرن نوزدهم میلادی است.
او بیشتر دوران بزرگسالی اش را در فرانسه گذراند و همانجا با ادگار دگا آشنا شد و بعدها همراه او نمایشگاهی از نقاشی‌های امپرسیونیست برپا کردند.
پرستار برای کودک کتاب می‌خواند – مری کست – ۱۸۹۵
موضوع بیشتر نقاشی‌های کست تصاویری از زندگی اجتماعی و شخصی زنان بود و در آثارش تأکید به خصوصی بر رابـ ـطهٔ مادران و فرزندان داشت.
۹. کامی پیسارو
یاکوب آبراهام کامی پیسارو (Jacob Abraham Camille Pissarro) متولد ۱۰ ژوئیه ۱۸۳۰ از هنرمندان امپرسیونیست دانمارکی-فرانسوی بود.
عده‌ای کامی پیسارو را بنیانگذار دریافتگری می‌دانند. وی در کنار سزان، گوگن و ون‌گوک، چهار استاد پست‌امپرسیونیسم شمرده می‌شوند.
وی تنها هنرمندی بود که آثارش بین سال‌های ۱۸۷۴ و ۱۸۸۶ در هر هشت نمایشگاه آثار دریافتگرانه پاریس به معرض نمایش درآمدند.
سقف‌های سرخ – کامی پیسارو – ۱۸۷۷
مهارت خاص او در منظره سازی آشکار بود، منظره‌های مورد علاقه او اکثرا مناظر بیگانه و غیر فرانسوی بودند. او تا سال‌های متمادی خاطرات مناطق گرمسیری را چنان خوب به یاد می‌آورد که آنها را با همه ویژگی هایشان نقاشی می‌کرد. همان زندگی گیاهی که با نخل‌های بلند و رنگ پردازی گرم و افق‌های گسترده دوردست نمایانده می‌شد و انسان تکرار و بازتاب آن را، بعدها، در بهترین تابلوهای امپرسیونیستی می‌یابد.
۱۰. آنری ماتیس
آنری-امیل-بنوآ ماتیس (Henri-Émile-Benoît Matisse) متولد ۳۱ دسامبر ۱۸۶۹ در شهر لوکاتو-کامبرزی فرانسه، طراح، گراورساز، مجسمه‌ساز و نقاش اوایل قرن بیستم است که بیش از هرچیز به عنوان نقاش شناخته می‌شود.
ماتیس به سبب نوآوری‌ها و اثر گذاری‌اش بر معاصران، یکی از مهمترین هنرمندان سده بیستم به شمار می‌آید. اهمیت تاریخی کشف‌های او در عرصه رنگ ناب را می‌توان در حد دستاورد کوبیسم در آزادسازی فرم از قید بازنمایی عینی دانست.
زن کتاب‌خوان – آنری ماتیس – ۱۸۹۴
ماتیس در رشته حقوق تحصیل کرد و ابتدا در همین رشته مشغول به کار شد، ولی در بیست و دو سالگی به دنیای هنر گام نهاد. او در مسیر نقاشی دست به تجربه مجسمه‌سازی زد و از هنرمندان برجسته گروه فوویست به شمار می‌رفت.
او در ۱۹۸۰ در پاریس در آکادمی ژولین زیر نظر گوستاو مورو به فراگیری هنر پرداخت. در ۱۸۹۷ با پیسارو در دورن آشنا شد.
کارهایش در نمایشگاه‌های مختلفی از جمله از ۱۹۰۱ در سالن مستقل‌ها و از ۱۹۰۳ در سالن پاییز به نمایش درآمد. در ۱۹۰۴۴ نخستین نمایشگاه خود را در ولار برگزار کرد. در سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ همراه نقاشان دیگری با عنوان فووها آثار خود را در سالن پاییز به نمایش گذاشت.
او نخستین جایزه‌اش را در نمایشگاه بین‌المللی کارنگی در پیتزبورگ در ۱۹۲۷، و سپس در بی ینال ونیز در ۱۹۵۰ دریافت کرد.
- معروف‌ترین هنرمندان اکسپرسیونیست –قسمت اول (ونگوگ، مونک، بیکن، شیله، کاندینسکی) و قسمت دوم (کله، نولده، مارک، کیرشنر، شاگال)
می‌توان امپرسیونیسم را استیلای لحظه بر بقا و تداوم و این احساس که هر پدیده یک منظومهٔ گذرا و تکرار نشدنی دانست که عبور دوباره نمی‌پذیرد، یعنی جهانی که پدیده‌هایش دائما در جریان و تحولند و در مقایسه تمامی هنرهای پیش از خود که همه هنرها نتیجه یک ترکیب بودند؛ امپرسیونیسم را می‌توان نتیجهٔ یک تجزیه دانست.
معروف‌ترین هنرمندان امپرسیونیست را بهتر بشناسید.
۱. کلود مونه
اسکار-کلود مونه (Oscar-Claude Monet) متولد ۱۴ نوامبر ۱۸۴۰، شهر پاریس فرانسه، بنیانگذار نقاشی دریافتگری یا امپرسیونیسم (Impressionnisme) بود.
اصطلاح امپرسیونیسم درواقع از نقاشی Impression soleil levant به معنی «دریافت طلوع آفتاب» اقتباس شده است.
امپرسیونیسم، شیوه هنری گروه بزرگی از نگارگران آزاداندیش و نوآور فرانسه در نیمه دوم سده نوزدهم بود که به سرعت جهانگیر شد. این شیوه مبتنی بر نشان دادن دریافت و برداشت مستقیم هنرمند از دیده‌های زودگذر با به کار بردن لخته رنگ‌های تجزیه شده و تابناک برای نمایش لرزش‌های نور خورشید، بود.
در این روش اصول مکتبی طراحی دقیق و سایه روشن کاری و ژرفانمایی (پرسپکتیو) فنی و ترکیب بندی متعادل و معماری گونه رعایت نمی‌شود.
Impression soleil levant – اثر کلود مونه – ۱۸۷۲
در کتاب‌های مرجع تاریخ هنر، مونه و مانه را پدران سبک امپرسیونیسم دانسته‌اند، سبکی که در نیمه دوم قرن ۱۹، پا به عرصه هنر گذاشت.
البته امپرسیونیسم یک شبه زاده نشد و پایه‌های آن را می‌توان در آرای هگل و نیچه و فلسفهٔ نسبی گرایی آنها دید. سبکی که بیش از هر سبک نقاشی از ادبیات مدرن و به خصوص داستان کوتاه و اشعار مدرنیستی وام گرفته است.
۲. ونسان ونگوگ
وَنسان وَن‌گوگ (Vincent Willem van Gogh) متولد ۳۰ مارس ۱۸۵۳، شهر زوندرت هلند، نقاش پسادریافتگر یا پُست‌امپرسیونیسم (Postimpressionnisme) بود. آثار او تاثیر بسیاری بر هنر قرن بیستم داشت.
کار او شامل پرتره‌ها، خودنگاره‌ها، مناظر، طبیعت بی‌جان، سروها، مزارع گندم و گل‌های آفتابگردان است. وی در یک دهه بیش از۲٬۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آب‌رنگ، طراحی و چاپ می‌شود.
- ۷ چیزی که درباره ونگوگ نمی‌دانید
- ۷ نقاشی گرانقیمت ونگوگ
سلف پرتره – ونگوگ – ۱۸۸۷
ون گوگ در ابتدا تحت تأثیر نقاشی‌های هلندی از رنگ‌های تیره و محزون استفاده می‌کرد تا اینکه به واسطه برادرش، با نقاشان دریافتگر آشنا شد. آشنایی وی با جنبش‌هایدریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
ون گوگ شیفته نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقهٔ کارگر، مناظر طبیعی فرانسه و گل‌های آفتابگردان بود. مجموعهٔ گل‌های آفتابگردان او که تعدادی از آنها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز محسوب می‌شوند شامل ۱۱ اثر می‌باشد. خودنگاره‌ها و شب‌های پرستارهٔ وی از دیگر نقاشی‌های برجستهٔ او محسوب می‌شوند.
گل‌های آفتابگردان – ونسان ونگوگ – ۱۸۸۹
۳. پی‌یر آگوست رنوآر
پی‌یر آگوست رنوآر (Pierre Auguste Renoir) متولد ۲۵ فوریه ۱۸۴۱ در شهر لیموژ فرانسه، از نقاشان به‌نام امپرسیونیست بود.
رنوآر پس از مهاجرت به پاریس، نقاش‌خانه‌ای دایر کرد و به صورت‌نگاری می‌پرداخت. نقاشی‌های او در ابتدا تحت تاثیر هنر چینی قرار داشت؛ سپس به سبک نقاشانی همچون سیسیلی و کلود مونه که ازز بنیانگذاران مکتب امپرسیونیسم در نقاشی بودند پیوست.
تاب – پی‌یر رنوآر – ۱۸۷۶
نقاشی «ضیافت در شب»، از بهترین آثار امپرسیونیسم به شمار می‌رود. در نقاشی‌های «آسیای گالِت»، «تاب» و «لوژ» رنوآر بیش از خود اشیا به انعکاسات نور در اشیاء توجه داشته است. او نخستین هنرمندی بود که رنگ مشکی را از آثار خود حذف کرد.
وی در دومین، سومین و هفتمین دور نمایشگاه امپرسیونیسم همراه مونه و دیگر پیشگامان این مکتب نقاشی شرکت کرد و در طی سال‌های ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۳ نمایشگاه‌هایی را به صورت انفرادی برپا کرد.
در سال ۱۸۷۵، مشکلات مالی هنرمندان سبک امپرسیونیسم آنها را وادار به حراج آثار خود کرد. در سال ۱۸۹۰ برای آخرین بار در یک نمایشگاه گروهی همراه دیگر هنرمندان امپرسیونیست شرکت کرد و مدال لژیون را نصیب خود کرد.
۴. ادگار دگا
هیلار ژرمَن اِدگار دِ گا (Hilaire Germain Edgar De Gas) معروف به اِدگار دِگا (Edgar Degas) متولد ۱۹ ژوئیه ۱۸۳۴ در شهر پاریس، نقاش، طراحی بود که در زمینه مجسمه‌سازی و چاپ نیز فعالیت می‌کرد.
بسیاری او را از پایه‌گذاران امپرسیونیسم می‌دانند اما خودش بیشتر بر سبک رئالیسم تاکید داشت.
خانواده بالِلی – ادگار دگا – ۱۸۶۰-۱۸۶۲
دگا، نگرش نقاشانه‌ای به اشیاء داد که از مانه الهام گرفته بود و همچنین ابزارهای ترکیبی نوآورانه به کار گرفت که به تصاویرش کیفیتی گذرا و خود جوش می‌بخشیدند و بیننده را در جایگاه تماشاگرانهٔ خیابان گرد نامشهود قرار می‌داد.
صاحب نظران اغلب ترکیب‌های بدیع دگا را به چاپ‌های ژاپنی نسبت می‌دادند. این چاپ‌ها در اواخر دههٔ ۱۸۵۰ در بازار پاریس فروان بودند. فرانسوی‌ها به طور ویژه‌ای تحت تاثیر فرهنگ ژاپنی قرار گرفتند که این نفوذ، ژاپنی گرایی یا به اصطلاح ژاپنیسم نام گرفت.
۵. ادوارد مانه
ادوار مانه (Édouard Manet) متولد ۲۳ ژانویه، ۱۸۳۲ در شهر پاریس فرانسه، از محوری‌ترین نقاشان در انتقال از رئالیسم به امپرسیونیسم بود.
شاهکارهای ابتدایی مانه، «ناهار در چمنزار» و «المپیا» بسیار بحث برانگیز بودند و همواره به عنوان خط مشی برای نقاشان جوان امپرسیونیسم، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. امروزه این آثار را پایه و اساس تکامل هنر مدرن می‌شناسند.
گاوباز مرده – ادوارد مانه – ۱۸۶۴-۱۸۶۵
مانه از ۱۸۵۰۰ تا ۱۸۵۶ میلادی، تحت آموزش نقاش آکادمیک توماس کوتر که یکی از تاثیرگذارترین نقاشان وقایع تاریخی در فرانسه بود، قرار گرفت. او در اوقات فراغتش آثار استادان قدیم نقاشی در لوور را کپی می‌کرد.
از سال ۱۸۵۳ تا سال ۱۸۵۶ میلادی، پس از سفر به آلمان، ایتالیا و هلند، تحت تاثیر آثاری از نقاشان اسپانیایی،دیه‌گو ولاسکز و فرانسیسکو گویا و همچنین، هنرمند هلندی فرانس هالس قرار گرفت.
در ۱۸۵۶۶، ادوار استودیوی خود را باز کرد و سبک او در کارهای این دوران بیشتر با ضربات نرم قلم‌مو، مختصرسازی جزئیات کار و عدم استفاده از رنگ‌های انتقالی همراه بود.
۶. پل سزان
پُل سِزان (Paul Cézanne) متولد ۱۹ ژانویه ۱۸۳۹ در شهر اکس-آن-پروانس، فرانسه، یکی از تاثیرگذارترین نقاشان مدرن و همچنین یکی از برجسته‌ترین نقاشان پسادریافتگر (پُست‌امپرسیونیسم) محسوب می‌شود. وی آثارش را در کنار آثار هنرمندان امپرسیونیست به نمایش می‌گذاشت.
هنرمندان امپرسیونیست
جاده‌ای در شان‌تی‌یی – پل سزان – ۱۸۸۸
نوآوری‌های او چه در شیوهٔ اجرای نقاشی‌ها و چه در سبک، بعد نمایی، ترکیب‌بندی و رنگ‌آمیزی آنها بر هنر سدهٔ بیستم تاثیر شگرفی گذاشت.
پیکاسو ترکیب‌بندی‌های سطوح او را به شیوهٔ کوبیسم گسترش داد و ماتیس به رنگ‌آمیزی‌هایش دلبسته بود. از هر دوی این نقاشان آمده‌است که «سزان پدر همهٔ ما است».
دوران هنری او به دوران تاریکی (۱۸۷۰-۱۸۶۲)، ساختارگی (۱۸۷۹ – ۱۸۸۰) و دوران تنهایی و آفرینش روشنایی تقسیم می‌شود.
۷. آلفرد سیسلی
آلفرد سیسلی (Alfred Sisley) متولد ۳۰ اکتبر ۱۸۳۰ در شهر پاریس فرانسه، یک نقاش امپرسیونیسم بریتانیایی-اصل بود. آثار او جزو سازگارترین آثار امپرسیونیست در زمینهٔ نقاشی چشم‌انداز و فضای باز است.
نمای کانال سان مارتین – آلفرد سیسلی – ۱۸۷۰
این هنرمند به نقاشی فیگور علاقه چندانی نداشت و برخلاف رنوار و کامی پیسارو نشان داد که امپرسیونیسم نیازهای هنری خود را برآورده و اشباع کرده است.
۸. مری کست
مری استیونسن کست (Mary Cassatt) متولد ۲۲ مه ۱۸۴۴در پنسیلوانیای آمریکا، از هنرمندان امپرسیونیست قرن نوزدهم میلادی است.
او بیشتر دوران بزرگسالی اش را در فرانسه گذراند و همانجا با ادگار دگا آشنا شد و بعدها همراه او نمایشگاهی از نقاشی‌های امپرسیونیست برپا کردند.
پرستار برای کودک کتاب می‌خواند – مری کست – ۱۸۹۵
موضوع بیشتر نقاشی‌های کست تصاویری از زندگی اجتماعی و شخصی زنان بود و در آثارش تأکید به خصوصی بر رابـ ـطهٔ مادران و فرزندان داشت.
۹. کامی پیسارو
یاکوب آبراهام کامی پیسارو (Jacob Abraham Camille Pissarro) متولد ۱۰ ژوئیه ۱۸۳۰ از هنرمندان امپرسیونیست دانمارکی-فرانسوی بود.
عده‌ای کامی پیسارو را بنیانگذار دریافتگری می‌دانند. وی در کنار سزان، گوگن و ون‌گوک، چهار استاد پست‌امپرسیونیسم شمرده می‌شوند.
وی تنها هنرمندی بود که آثارش بین سال‌های ۱۸۷۴ و ۱۸۸۶ در هر هشت نمایشگاه آثار دریافتگرانه پاریس به معرض نمایش درآمدند.
سقف‌های سرخ – کامی پیسارو – ۱۸۷۷
مهارت خاص او در منظره سازی آشکار بود، منظره‌های مورد علاقه او اکثرا مناظر بیگانه و غیر فرانسوی بودند. او تا سال‌های متمادی خاطرات مناطق گرمسیری را چنان خوب به یاد می‌آورد که آنها را با همه ویژگی هایشان نقاشی می‌کرد. همان زندگی گیاهی که با نخل‌های بلند و رنگ پردازی گرم و افق‌های گسترده دوردست نمایانده می‌شد و انسان تکرار و بازتاب آن را، بعدها، در بهترین تابلوهای امپرسیونیستی می‌یابد.
۱۰. آنری ماتیس
آنری-امیل-بنوآ ماتیس (Henri-Émile-Benoît Matisse) متولد ۳۱ دسامبر ۱۸۶۹ در شهر لوکاتو-کامبرزی فرانسه، طراح، گراورساز، مجسمه‌ساز و نقاش اوایل قرن بیستم است که بیش از هرچیز به عنوان نقاش شناخته می‌شود.
ماتیس به سبب نوآوری‌ها و اثر گذاری‌اش بر معاصران، یکی از مهمترین هنرمندان سده بیستم به شمار می‌آید. اهمیت تاریخی کشف‌های او در عرصه رنگ ناب را می‌توان در حد دستاورد کوبیسم در آزادسازی فرم از قید بازنمایی عینی دانست.
زن کتاب‌خوان – آنری ماتیس – ۱۸۹۴
ماتیس در رشته حقوق تحصیل کرد و ابتدا در همین رشته مشغول به کار شد، ولی در بیست و دو سالگی به دنیای هنر گام نهاد. او در مسیر نقاشی دست به تجربه مجسمه‌سازی زد و از هنرمندان برجسته گروه فوویست به شمار می‌رفت.
او در ۱۹۸۰ در پاریس در آکادمی ژولین زیر نظر گوستاو مورو به فراگیری هنر پرداخت. در ۱۸۹۷ با پیسارو در دورن آشنا شد.
کارهایش در نمایشگاه‌های مختلفی از جمله از ۱۹۰۱ در سالن مستقل‌ها و از ۱۹۰۳ در سالن پاییز به نمایش درآمد. در ۱۹۰۴۴ نخستین نمایشگاه خود را در ولار برگزار کرد. در سال‌های ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ همراه نقاشان دیگری با عنوان فووها آثار خود را در سالن پاییز به نمایش گذاشت.
او نخستین جایزه‌اش را در نمایشگاه بین‌المللی کارنگی در پیتزبورگ در ۱۹۲۷، و سپس در بی ینال ونیز در ۱۹۵۰ دریافت کرد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
